ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟΗ επίσημη ιστοσελίδα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου

Η συνεδρίαση της πανελλαδικής συντονιστικής επιτροπής συζήτησε το σχέδιο, το πρόγραμμα και την προετοιμασία της εργατικής τάξης για να δώσουμε αποφασιστική μαχητική απάντηση, για νέα σκληρή σύγκρουση με τους σχεδιασμούς και την πολιτική της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κεφαλαίου, σε μια περίοδο όπου συνεχίζονται οι διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα και οξύνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος σε πολλές χώρες. Η εργατική τάξη, πρέπει να ανησυχήσει. Πόλεμος και ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των πηγών της ενέργειας λαών και χωρών, με χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια πρόσφυγες.

Η μετανάστευση παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Το ταξικό κίνημα χρειάζεται να οργανώσει την πάλη του στη βάση του προλεταριακού διεθνισμού. Οι εργαζόμενοι της χώρας μας να δυναμώσουν την πάλη ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στα Νατοϊκά – πολεμικά σχέδια, για έξοδο της χώρας από κάθε Νατοϊκό και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό.

Είμαστε υποχρεωμένοι να υπολογίζουμε πολύ καλά στο σχεδιασμό της δράσης τις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί ή είναι σε εξέλιξη, τόσο σε επίπεδο οικονομίας, όσο και πολιτικών εξελίξεων.

Στο επίπεδο της οικονομίας, οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και προ κρίσης, αλλά και μέσα στην κρίση, έχουν φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή της εργατικής και λαϊκής οικογένειας. Η μαζική ανεργία, οι μεγάλες ανατροπές στις λίγο – πολύ σταθερές εργασιακές σχέσεις, στους μισθούς και τα μεροκάματα, οι μαζικές απολύσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις, το κλείσιμο χιλιάδων μικρομάγαζων,  το ξεκλήρισμα της φτωχής αγροτιάς κ.α. δεν είναι προσωρινά φαινόμενα.

 Σε πολιτικό επίπεδο είναι σε εξέλιξη ο σχεδιασμός για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος με στόχο την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας και κερδοφορίας και του εγκλωβισμού του λαού στις αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει καλύτερη πολιτική στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ, στο πλαίσιο μιας άλλης διαχείρισης που προβάλλει η αξιωματική αντιπολίτευση.

Η κυβέρνηση και τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα προετοιμάζουν νέο γύρο επίθεσης στη ζωή και τα δικαιώματα της  εργατικής τάξης. Στόχο έχουν να σαρώσουν ότι απέμεινε από τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Θέλουν να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου μειώνοντας ακόμα περισσότερο την τιμή της εργατικής δύναμης, μπροστά στην απόφασή τους να προχωρήσουν γρήγορα οι ιδιωτικοποιήσεις.

Τι σχεδιάζουν :

• Να προχωρήσουν σε ανατροπές στα ασφαλιστικά – συνταξιοδοτικά δικαιώματα, νέες περικοπές στις παροχές υγείας – πρόνοιας.  Η κυβέρνηση έχει ήδη υποσχεθεί νέα μείωση των εργοδοτικών εισφορών.
• Ακόμη πάγια απαίτηση των βιομηχάνων, της αστικής τάξης της χώρας μας ζητούν και είναι η απελευθέρωση των απολύσεων. Να μπορούν να προχωρούν χωρίς κανένα εμπόδιο σε ομαδικές απολύσεις χωρίς όρια και περιορισμούς.  
• Ψηλά στην ατζέντα των σχεδιασμών βρίσκονται οι προωθούμενες αλλαγές στη λειτουργία των συνδικάτων, στη συνδικαλιστική δράση. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι χρόνια τώρα το απαιτούσαν και τώρα τρίβουν τα χέρια τους που προωθείται. Θέλουν να δυσκολέψουν να οργανώνεται η πάλη της εργατικής τάξης, η συλλογική διεκδίκηση, να μην μπορούν τα συνδικάτα να πάρουν απόφαση για απεργία. Φτάνουν μέχρι να μπορούν οι επιχειρηματίες να κηρύσσουν λοκ-άουτ. Ετοιμάζουν ακόμη να περιορίσουν την χρηματοδότηση των συνδικάτων στραγγαλίζοντας τα, ενώ είναι γνωστό ότι τα χρήματα αυτά προέρχονται από τις εισφορές των εργαζομένων που ποτέ δεν αποδόθηκαν εξολοκλήρου.
• Επίσης νέες παρεμβάσεις στην προνοιακή πολιτική, με στόχο να περιορίσουν ακόμα πιο πολύ ότι επιδόματα απέμειναν και να συνδεθούν με την παροχή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος που θα το δίνουν στους εξαθλιωμένους. Ότι επίδομα μείνει θα υπάρξουν αυστηρότερα κριτήρια που αυτό σημαίνει ότι θα μειωθούν κι’ άλλο οι δικαιούχοι.
• Ετοιμάζουν νέες απολύσεις στο Δημόσιο τομέα στέλνοντας στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους μέσα από την αξιολόγηση και τον επανέλεγχο όσων εργάζονται με σύμβαση αορίστου χρόνου. Νέο μισθολόγιο με κατεύθυνση την μείωση κι’ άλλο των μισθών για να φτάσουν τον μισθό του ιδιωτικού τομέα (586 και 511).
• Ιδιωτικοποιήσεις βασικών τομέων του Δημοσίου που θα περάσουν στο Ιδιωτικό Κεφάλαιο.
• Το εισόδημα των εργαζομένων μειώνεται δραστικά. Η άγρια φοροληστεία και με τον ΕΝΦΙΑ θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση της εργατικής τάξης. Χιλιάδες οι απλήρωτοι εργαζόμενοι.

 Συναγωνιστές –συναγωνίστριες

 Ο δρόμος της επιστροφής στην καπιταλιστική ανάκαμψη, της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου απαιτεί ακόμα μεγαλύτερες θυσίες από την εργατική τάξη προκείμενου αυτή να σταθεροποιηθεί. Η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να ωφεληθούν. Πρέπει να είναι καθαρό. Αυτή η πολιτική δεν είναι από λάθος υπολογισμένη. Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Έτσι και μόνο έτσι ξεπερνάει την κρίση του. Έτσι έχει ξεπεράσει ο καπιταλισμός όλες τις κρίσεις, με το αίμα της εργατικής τάξης και με πολέμους. Πρέπει επίσης να μην ξεχνάμε ότι οι κρίσεις είναι στο αίμα του συστήματος και θα επανέρχονται όλο και πιο βαθιές, πιο οδυνηρές.

Για αυτό λοιπόν δεν πρέπει να επιτρέψουμε να ξεγελαστούν οι εργαζόμενοι με τα παραμύθια της κυβέρνησης, ότι τελείωσαν οι θυσίες ή της αξιωματικής αντιπολίτευσης  ότι φτάνει μια κυβερνητική εναλλαγή και οι λύκοι θα γίνουν αρνιά.  Να ανοίξει ακόμα πιο οργανωμένα η συζήτηση – ανάπτυξη για ποιόν.

Δεν πρέπει να περάσει από το μυαλό κανενός να πει κουράστηκα, να πει απογοητεύτηκα, δεν γίνεται τίποτε, ότι ας περιμένουμε ή ας επιλέξουμε το λιγότερο κακό. Οι λογικές αυτές δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτε, αντίθετα βοηθούν τον αντίπαλο ανεμπόδιστα να περνάει τις αποφάσεις του. Δηλαδή εμείς δεν μπορούμε να βλέπουμε η κυβέρνηση, τα επιχειρηματικά συμφέροντα να παίρνουν μέτρα, να προωθούν ανατροπές σε βάρος της ζωής μας, και να μην οργανώνουμε την πάλη μας, να αφήνουμε τους εργαζόμενους ανυποψίαστους και να περιμένουμε πότε θα έρθει η αξιωματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση για να λύσει δήθεν το γόρδιο δεσμό που είναι δεμένη χειροπόδαρα οι εργαζόμενοι.

Συναγωνιστές,

            Παρά τις δυσκολίες, τις αδύνατες πλευρές της δουλειάς μας είχαμε τη προηγούμενη περίοδο σε κλάδους παραδείγματα οργάνωσης αγωνιστικής δράσης και ανάτασης, όπως στη COSCO, σε εργοστάσια, στις υπηρεσίες. Δείχνουν ότι υπάρχουν δυνατότητες και περιθώρια να δουλέψουμε να κινητοποιηθούν δυνάμεις.

Η ανασύνταξη δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς ρήξεις και συγκρούσεις με τις αντιλαϊκές πολιτικές και το κράτος, με τις στρατηγικές της ΕΕ, με τους μονοπωλιακούς ομίλους και τους μηχανισμούς τους. Δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς συνεχείς ανατροπές στους συσχετισμούς δύναμης και την εκδίωξη από τα Συνδικάτα των εγκάθετων της εργοδοσίας.

Χρειάζεται να παρακολουθούμε καλά και τις εξελίξεις στις συνδικαλιστικές παρατάξεις που επιχειρούν με διάφορες μεταμορφώσεις να αποπροσανατολίζουν, να εγκλωβίζουν τους εργαζόμενους. Οι εξελίξεις στην ΠΑΣΚΕ, την ΔΑΚΕ αλλά και η μετακόμιση μέρους της ΠΑΣΚΕ στο ΜΕΤΑ αυτό δείχνουν.

Χρειάζεται πιο στοχευμένη πάλη για την υπεράσπιση της ζωής και του βιοτικού επιπέδου των εργατικών και λαϊκών οικογενειών από τη μαζική φτώχεια και την εξαθλίωση με μαζικούς αγώνες, συντονισμένους, με αλληλεγγύη, με κριτήριο όμως και γραμμή πάλης τις σύγχρονες ανάγκες. Παράλληλα, χρειάζεται πιο στοχευμένη πάλη για την άνοδο του επιπέδου ταξικής συνειδητοποίησης και οργάνωσης, για να ωριμάζουν οι συνθήκες όπου η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της θα διεκδικήσουν την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, της δικής τους εξουσία.

 Πρέπει να αντιμετωπίζουμε καθημερινά το ζήτημα ότι το σημερινό επίπεδο του κινήματος, και κυρίως η επιδείνωση της φτώχειας, της ανεργίας, ο συσχετισμός δυνάμεων, μας υποχρεώνει να οργανώνουμε την πάλη με αιτήματα που ανακόπτουν τον κατήφορο, προσφέρουν έστω κάποια μικρή ανακούφιση, από την άλλη όμως δεν μπορείς να φρενάρεις τα πράγματα χωρίς να οργανώσεις την αντεπίθεση. Και αντεπίθεση σημαίνει κατεύθυνση και αιτήματα ριζικής ανατροπής και ικανοποίησης σύγχρονων αναγκών που μπορούν να εκπληρωθούν με βάση τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, την πρόοδο της επιστήμης, κ.λπ. Το ταξικό κίνημα δε σνομπάρει τη μερική ανακούφιση, αλλά είναι εξωπραγματικός αυτός ο διαχωρισμός ανάμεσα στην ανακοπή του κατήφορου και στη διεκδίκηση λύσης. Οι εργαζόμενοι πρέπει να ξέρουν σήμερα προς τα πού να τραβήξουν, πού θέλουν να πάνε και σε αυτήν τη βάση να ιεραρχούν και τα άμεσα αιτήματα. Αυτή η κατεύθυνση χρειάζεται να καλλιεργείται και να αναπτύσσεται και σε σχέση με την προπαγάνδα των άλλων παρατάξεων και τη λογική της ΑΠ, του ΜΕΤΑ που υπόσχεται είτε μια ανάπτυξη που τάχα θα βελτιώσει τη ζωή, είτε αποκατάσταση απωλειών. Κίνημα που θα αντέχει στις δυσκολίες, θα είναι πειθαρχημένο και στοχοπροσηλωμένο στους στόχους του και ικανό να αντιμετωπίσει όλες τις τρικλοποδιές της αστικής τάξης.

Επόμενα να κάνουμε όλοι ότι πρέπει και ατομικά και συλλογικά, για να μετατρέπονται τα συνθήματα και οι θέσεις μας σε προσπάθεια για την άνοδο της οργάνωσης της εργατικής τάξης, σε ισχυροποίηση της κοινωνικής συμμαχίας, σε άνοδο κυρίως της πολιτικής συνείδησης και πάλης.

Συνάδελφοι,

Μιλάμε για κήρυξη πολέμου.  Δεν πρέπει να προσπερνάμε αυτήν την τοποθέτηση ως ένα ακόμη σύνθημα που γράφουμε στις ανακοινώσεις μας, στις εισηγήσεις μας. Να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό σημαίνει κήρυξη συναγερμού, σχέδιο μάχης, σχέδιο δράσης, σημαίνει έτοιμη δύναμη για να τον φέρει σε πέρας, σημαίνει ολοκληρωμένη προετοιμασία.   

Αυτός ο πόλεμος είναι μπροστά μας. Πόλεμος για πλήρη υποταγή της εργατικής τάξης στις αξιώσεις του κεφαλαίου για κατακόρυφη αύξηση της απλήρωτης εργασίας, με την απειλή της πείνας.  Να αποκρούσουμε αυτούς τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου.

 Συναγωνιστές,

Όρος για την ανασύνταξη και αναζωογόνηση του εργατικού κινήματος αποτελεί η δουλειά, η επαφή και η παρέμβασή μας στη νέα βάρδια των εργαζομένων. Η ανανέωση των γραμμών των Σωματείων θα προέλθει από νέες δυνάμεις, κυρίως νέους ανθρώπους σε ηλικία που εργάζονται κάτω από πλήθος εργασιακών σχέσεων, χωρίς δικαιώματα. Είναι το τμήμα της εργατικής τάξης που εργάζεται με τους χειρότερους όρους, με ακόμη χαμηλότερους μισθούς. Συντριπτικό κομμάτι βρίσκεται στην ανεργία, δουλεύει ανασφάλιστο ή με μπλοκάκι, στα κακοπληρωμένα προγράμματα απασχόλησης για 5 και 6 μήνες.

Βασικός στόχος προς κατάκτηση πρέπει να είναι το κάθε Σωματείο να μπορεί να αντιλαμβάνεται από τη σκοπιά της νεολαίας τα τεράστια προβλήματα που υψώνονται μπροστά της, και το δίμηνο αγωνιστικό πρόγραμμα προσφέρεται για να πρωτοστατήσουμε στην κινητοποίηση, στη συμμετοχή, στη δράση της νεολαίας για την επιτυχία του δίμηνου προγράμματος.

Παλεύουμε για ζωντανά σωματεία, που θα κατακτούν και θα βελτιώνουν συνεχώς τη συλλογική λειτουργία. Η ευκαιριακή αντιμετώπιση των απαιτήσεων της συλλογικής λειτουργίας αδυνατίζει, αφοπλίζει, αποκόβει το σωματείο από το χώρο του. Η συλλογική λειτουργία δεν είναι το όποιο καθήκον αλλά η βάση για να αναπτύξει το σωματείο μαζική και ταξικά προσανατολισμένη δράση, να δεθεί με το χώρο δουλειάς, να αναπτύξει γερούς δεσμούς με τα μέλη του.

 Μπροστά μας έχουμε τα παρακάτω μεγάλα προβλήματα:

• Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας τα οποία μπορεί και αν αυξηθούν με το πέρας της τουριστικής περιόδου, το κλείσιμο πολλών ακόμα μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, τις απολύσεις από δημοσίους οργανισμούς και την απελευθέρωση των απολύσεων. Βασανιστικό πρόβλημα για τα παιδιά των εργαζομένων και των οικογενειών τους μεγάλη πίεση στην εργατική τάξη συνολικά και στο κίνημα (μόνο στην πενταετία χάθηκαν 737.778 θέσεις μισθωτής εργασίας)
• Τα υψηλά ποσοστά της μερικής απασχόλησης της εκ περιτροπή εργασίας των ενοικιαζόμενων εργαζομένων των εργολαβικών κλπ. σύμφωνα με στοιχεία του ΣΕΠΕ οι προσλήψεις μερικής εργασίας έφτασαν τις 412.000, αυξήθηκαν από το 2008 μέχρι το 2013 κατά 161,20% και οι εργαζόμενοι εκ περιτροπής έφτασαν τους 102.000 αυξημένοι κατά 151%. Κατά το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ 300.000 είναι ανασφάλιστοι δηλαδή ένας στους 5 εργαζομένους.
• Τα αυξημένα ποσοστά απλήρωτης εργασίας για μεγάλα χρονικά διαστήματα (κατά προσέγγιση φτάνουν τις 850.000).
• Tη μείωση, πτώση της τιμής της εργατικής δύναμης (μεροκάματα, μισθοί, ωρομίσθιο) και στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, αλλά και στις συντάξεις. Επιπλέον η φορολογία, η ακρίβεια και η πληρωμή πολλών υπηρεσιών λόγω ιδιωτικοποιήσεων, κάνουν ανυπόφορη τη ζωή της λαϊκής οικογένειας.

 Σύμφωνα με στοιχεία του ΙΚΑ :

• Το 30% των μισθωτών παίρνει μισθό κάτω από τα 600 ευρώ μεικτά. Την ίδια στιγμή, το 60% των μισθωτών έχει μισθούς κάτω των 1.100 ευρώ μεικτά.
• Οι πιο χαμηλοί μισθοί κυριαρχούν στις νεότερες ηλικίες. Οι μισθωτοί ηλικίας από 15 έως 19 ετών έχουν μέσο μισθό μόλις 271.93 ευρώ μεικτά, ενώ 120.000 μισθωτοί ηλικίας από 20 έως 24 ετών παίρνουν μέσο μισθό 489 ευρώ μεικτά.
• Το μέσο ημερομίσθιο  των μεταναστών κυμαίνεται από 29,84 έως 25,49 ευρώ μεικτά.
• Ένας στους τέσσερις μισθωτούς εργάζεται με μερική απασχόληση.
• Το 0.4% του συνόλου των επιχειρήσεων απασχολεί το 1/3 του συνολικού αριθμού των μισθωτών του ΙΚΑ, ενώ το 60% του συνόλου των επιχειρήσεων απασχολεί 1 έως 2 εργαζόμενους και συγκεντρώνει μόλις το 9,67% των μισθωτών.
• Σχεδιάζεται νέα επιδρομή στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα με στόχο την παραπέρα συρρίκνωση των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, πρόνοια κλπ).

 Το μεγαλύτερο τμήμα των εργαζομένων και ιδιαίτερα των νέων – που ζουν κάτω από αυτές τις συνθήκες, που υποφέρουν, είναι ανοργάνωτο και ευάλωτο σε κάθε είδους πιέσεις και στα διάφορα ιδεολογήματα, στο λιγότερο κακό κλπ., επιχειρούν να το χειραγωγούν.

Η δική μας ευθύνη, το χρέος μας είναι να παλέψουμε με σχέδιο, υπομονή, ανυποχώρητα να πλησιάσουμε αυτό τον κόσμο, να βρίσκουμε συνεχώς δρόμους και τρόπους, να τον οργανώσουμε, να τον ενώσουμε σε ένα επεξεργασμένο μέτωπο ταξικού αγώνα και αλληλεγγύης με ενιαία αιτήματα και ενιαία γραμμή πάλης. Να πάρουμε επαφή με τους ανέργους, τους εργολαβικούς, τους ενοικιαζόμενους, τα 5μηνα με όλους εκείνους  που δουλεύουν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις.

Συναντήθηκε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και των εργοδοτικών οργανώσεων με την κυβέρνηση στη συνεδρίαση του κυβερνητικού συμβουλίου απασχόλησης, αντί για αύξηση του επιδόματος ανεργίας, αντί για επέκταση του επιδόματος σε όλους τους ανέργους, αντί μαζικών προσλήψεων μόνιμων εργαζομένων για την κάλυψη των τεράστιων κενών ιδιαίτερα στους τομείς παιδείας – υγείας – πρόνοιας – αντισεισμικής θωράκισης και αντιπλημμυρικής προστασίας. Αντί για προστασία των ανέργων από την φοροληστεία, την λεηλασία από τις τράπεζες, χωρίς ντροπή συμφώνησαν να ενισχύσουν τα προγράμματα επιδοτούμενης φτηνής έως τσάμπα εργασίας στις πολυεθνικές και στους μεγαλοκαπιταλιστές. Άλλωστε η ΓΣΕΕ λειτουργεί ως ντίλερ προώθησης τέτοιων προγραμμάτων.

Εκμεταλλεύονται την ανάγκη για δουλειά 100 άδων χιλιάδων νέων, την ανάγκη για κάποιο εισόδημα και προσφέρουν ιδιαίτερα τους νέους βορά στο κεφάλαιο, κρύβοντας ότι την ανεργία την γεννά και την αναπαράγει το καπιταλιστικό σύστημα που το στηρίζουν κυβέρνηση και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Προσπαθούν να μπολιάσουν την συνείδηση των νέων ανθρώπων, με την πεποίθηση ότι αυτό είναι το μέλλον τους και να τους μάθουν να είναι ευχαριστημένοι με αυτή την αθλιότητα των προγραμμάτων. Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι μια Λερναία Ύδρα που παράγεται, αναπαράγεται και μεταμορφώνεται διαρκώς σαν το χαμαιλέοντα. Παράγεται και αναπαράγεται γιατί είναι ο κύριος βραχίονας της εργοδοσίας για να κρατιέται η εργατική τάξη και το κίνημά της υποταγμένη και καθηλωμένη στην υποταγή και τη μοιρολατρία ή ως συνέταιρος της αστικής τάξης για τη διατήρηση των προνομίων και της κυριαρχίας της. Πότε για να μπούμε στην ΕΕ και την ΟΝΕ και πότε για τη στήριξη της ανταγωνιστικότητας. Πότε για να μην χρεοκοπήσουμε και πότε για να βγούμε όλοι μαζί από την κρίση.

Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα ανακάλυψαν ξαφνικά τη χρεοκοπία των εργατοπατέρων και επιχειρούν να πρωταγωνιστήσουν στην ανασύνταξη δήθεν του συνδικαλιστικού κινήματος.

Σκοπός τους δεν είναι η εξυγίανση του συνδικαλιστικού κινήματος. Δεν έχουν τέτοια πολιτική. Δεν θέλουν να απελευθερώσουν το συνδικαλιστικό κίνημα από την ταφόπλακα  του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Η κύρια αιχμή της δράσης τους είναι και παραμένει ο πόλεμος ενάντια στο ΠΑΜΕ. Θέλουν το συνδικαλιστικό κίνημα χειροκροτητή της πολιτικής τους, να στηρίζει τους νέους χαλίφηδες που θέλουν να αντικαταστήσουν τους παλιούς.

Η μεγαλοεργοδοσία δεν ανησυχεί. Τους χρησιμοποιεί και παρεμβαίνει διαρκώς στην προετοιμασία τους ως εναλλακτική λύση. Πολύ περισσότερο υπολογίζει ότι με ένα νέο προσωπείο ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός μπορεί να φανεί σήμερα πιο αποτελεσματικός στην παρεμπόδιση της ανάπτυξης της ταξικής πάλης με πρωταγωνιστή το ΠΑΜΕ με υποκριτικά συνθήματα περί ακομμάτιστου συνδικαλισμού.

Οι δηλώσεις της πλειοψηφία της ΓΣΕΕ μετά την συνάντηση με την αξιωματική αντιπολίτευση είναι αποκαλυπτικές . Ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ είπε :

«Με τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κ. Αλέξη Τσίπρα, βρεθήκαμε σύμφωνοι στο αποτέλεσμα που παράγουν οι μνημονιακές πολιτικές για τους εργαζόμενους, τους πολίτες και την κοινωνία ευρύτερα και στην στρατηγική επιλογή για ανάκτηση της εργασίας, από τα καταστροφικά αποτελέσματα αυτών των πολιτικών, δηλαδή η θεσμική κανονικότητα, κατώτερος μισθός, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, επίσης βρεθήκαμε σύμφωνοι.  

Προτείναμε στον κο Τσίπρα, να εξετάσει το σχέδιο του Εργοδότη Ύστατης Καταφυγής που προωθεί παντού η ΓΣΕΕ προκειμένου να δοθεί μια πρώτη μεγάλη ανάσα σε εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους συμπολίτες μας, σε μια φάση που πρέπει να συμβάλουν στην οικονομία μας, προκειμένου μέσω της απασχόλησης να επέλθει ανάπτυξη και όχι να περιμένουμε, πότε θα έρθει η ανάπτυξη για να έρθει η απασχόληση.  

Σε γενικές γραμμές συμφωνήσαμε, ότι τα συνδικάτα μπορούν να στηρίζουν μια πολιτική, η οποία είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων, ανεξαρτήτως των κομματικών και πολιτικών επιλογών που έχουν τα μέλη των συνδικάτων».

Ο δε Γραμματέας της ΓΣΕΕ και επικεφαλής της ΔΑΚΕ ακούστε τι ζητήματα έθεσε :  τον αθέμιτο ανταγωνισμό και την άνιση ανάπτυξη εντός των χωρών της Ε.Ε. Να συνεννοηθούν τα πολιτικά κόμματα του συνταγματικού τόξου με ευρωπαϊκό προσανατολισμό για να υπάρχουν στην ΕΕ ενιαίοι κανόνες.

Υπογραφή κοινωνικού συμβολαίου εργαζομένων και εργοδοτών για επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων. Ν’ απαιτηθεί να αλλάξουν οι ακολουθούμενη ευρωπαϊκή πολιτική ακραίας φτώχειας. Ποια είναι η λύση ; Ριζοσπαστικός κοινωνικός φιλελευθερισμός για μια ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς. Βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

Δόθηκε συνέντευξη τύπου από τη ΓΣΕΕ και η έκθεση για την οικονομία του ΙΝΕ – ΓΣΕΕ. Η έκθεση έχει μόνο περιγραφές και διαπιστώσεις. Και δεν λέει ότι οι ευθύνες της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ είναι βαριές (κοινωνικός διάλογος, ΣΣΕ) ενώ οι λεγόμενες προειδοποιήσεις κινούνται στη λογική των κερδών της ανταγωνιστικότητας στο πως θα βάζουν φρένο στις εργατικές – λαϊκές αντιδράσεις.

 Δίμηνο πρόγραμμα :

 1.      Καταλήχτηκε δίμηνο αγωνιστικό πρόγραμμα που είναι πρόταση του ΠΑΜΕ προς την εργατική τάξη και τα σωματεία της, προς τους φορείς της φτωχής αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας, των γυναικών όπου η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα θα διεκδικήσουν, και θα εκδηλώσουν την διαμαρτυρία τους, την αντίθεσή τους στην αντιλαϊκή πολιτική και με κορύφωση πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα την 1^η Νοέμβρη στο Σύνταγμα. Επόμενα αυτό σημαίνει να πάρουμε όλα τα μέτρα για την επιτυχία του. Κάθοδος στην Αθήνα με όλα τα μέσα. Όπου είναι δυνατό να εξετάζεται και η δυνατότητα απεργίας για να καλύπτονται οι εργαζόμενοι που δουλεύουν εκείνη τη μέρα. Αιχμή της πανελλαδικής κινητοποίησης θα είναι τα προβλήματα της ανεργίας. Να πάρουν μέρος στην προετοιμασία της οι πάντες : εργατικά σωματεία, συνταξιούχοι, νεολαιίστικες οργανώσεις, γυναικείες οργανώσεις, λαϊκές επιτροπές, αγροτικοί σύλλογοι, οργανώσεις αυτοαπασχολούμενων κλπ.

Αν σωστά κατανοηθεί, παλευτεί αυτή η κινητοποίηση μπορεί να συσπειρώσει νέες δυνάμεις και να γεννήσει πολλές πρωτοβουλίες. Σε κάθε περίπτωση, να αξιοποιήσουμε αυτή την κινητοποίηση για να έρθουμε σε επαφή με τα τμήματα εκείνα της εργατικής τάξης που δέχονται τις μεγαλύτερες συνέπειες της ανεργίας και για να τραβήξουμε από τα κάτω δυνάμεις στο κίνημα, στους αγώνες. Πρόκειται για μια μεγάλη αναμέτρηση. Αναμέτρηση όμως στην οποία θα αναμετρηθούμε για να ξεπεράσουμε αδύνατες πλευρές μας.

2.      Στις 4/10/14, ημέρα Σάββατο, να προετοιμαστούν συλλαλητήρια σε όλες τις πόλεις. Συλλαλητήρια μαζικά που θα έχουν ως στόχο την προπαγάνδιση και την καλή προετοιμασία της καθόδου στην Αθήνα και τη ζύμωση των αιτημάτων, την οργάνωση δυνάμεων, την όξυνση της πάλης, με βάση το πλαίσιο διεκδικήσεων, τα τοπικά, ή άλλα κλαδικά ζητήματα, αλλά και τη συζήτηση για την προοπτική. Θυμίζουμε ότι η ΠΣΟ έχει κηρύξει στις 3 /10 μέρα διεθνούς δράσης κατά της ανεργίας.

3.      Ανοιχτή προειδοποίηση προς την κυβέρνηση ότι αν επιχειρήσει να πάρει νέα μέτρα αντιασφαλιστικά θα συναντήσει δυναμική αντίδραση με απεργιακό αγώνα, με γενικό ξεσηκωμό. Σε αυτή την κατεύθυνση να γίνεται συζήτηση, ζύμωση, προετοιμασία. Η παραπέρα επιδείνωση των συνθηκών ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης και μείωσης των συντάξεων είναι “αιτία πολέμου”.

4.      Στις 13,14,15 του μήνα να γίνουν σε όλες τις μεγάλες πόλεις συσκέψεις σωματείων, όλων των φορέων με προσπάθεια να πάρουν μέρος όσο γίνεται περισσότεροι φορείς πέρα από την επιρροή ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, της ΟΓΕ του ΜΑΣ. Ακόμη και μεμονωμένα άτομα, συνδικαλιστές  με σκοπό την προετοιμασία της δίμηνης καμπάνιας και το πανελλαδικό συλλαλητήριο.

5.      Ενδιάμεσα μπορεί να εμπλουτίζεται, να συμπληρώνεται το πρόγραμμα με επιμέρους κινητοποιήσεις κλάδων, σωματείων κλπ.

Οι νέες τοπικές αρχές ανέλαβαν ήδη. Να οργανωθούν παρεμβάσεις για επείγοντα προβλήματα ανέργων, παιδικών σταθμών, σχολείων κλπ.

 Σχετικά με το σχεδιασμό

 α) Να ξεκινήσει καλή επεξεργασία του πλαισίου αιτημάτων, συνθημάτων, προπαγάνδας

Το πλαίσιο θα δοθεί με μια ενιαία ανακοίνωση και θα αφορά :

• την προστασία των ανέργων και την αύξηση της ευθύνης, όλων των τίμιων ανθρώπων για το αίσχος της υπερεκμετάλλευσης των νέων ανθρώπων. Να ορθώσουμε τοίχο προστασίας.
• Στα πλαίσια αυτά της πάλης κατά της ανεργίας να αναδεικνύονται ιδιαίτερα τα αιτήματα για : δουλειά μόνιμη, σταθερή, κανένας να μην πληρώνεται κάτω από τα 750 ευρώ.
• Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις για μια αξιοπρεπή ζωή , να πληρώσει το κεφάλαιο τους φόρους, κάτω η φοροληστεία κλπ.
• Διασφάλιση των βασικών προϋποθέσεων για την κοινωνική προστασία των εργαζομένων, των γυναικών, των συνταξιούχων, της νεολαίας (υγεία ,  πρόνοια κλπ.)

Μέσα από το γενικό κάλεσμα, αλλά και με 3 ξεχωριστά φυλλάδια θα εξειδικεύονται οι θέσεις και τα αιτήματα, τα οποία πρέπει να αξιοποιηθούν.

Είναι ανάγκη να σχεδιαστεί καλά η προπαγάνδα (αφίσες, σποτ, συνθήματα, κλπ).

 β) Χρειάζεται καλή προετοιμασία των μαζικών οργανώσεων. Για να έχει επιτυχία αυτή η καμπάνια και κυρίως για να αφήσει αποτελέσματα σε οργάνωση στα σωματεία και στις άλλες μαζικές οργανώσεις, σε συσπείρωση γύρω από το ΠΑΜΕ, για να προωθηθεί σε τελική ανάλυση το καθήκον της ανασύνταξης του κινήματος απαιτούνται ορισμένες προϋποθέσεις συγκεκριμένα:

•     Όλα τα στελέχη μας, όλες οι δυνάμεις πρέπει να ατσαλωθούν, να εξοπλιστούν. Να πάρουμε ευθύνη. Να πρωτοστατήσουμε. Όλες οι δυνάμεις γρήγορα στη μάχη, χωρίς καμία καθυστέρηση. Να μην χαθεί χρόνος πολύτιμος. Η δουλειά μας, το κάθε μας βήμα να δημιουργεί κλίμα μάχης. Να βάλουμε φρένο στην υποχωρητικότητα μπροστά στις δυσκολίες και την επίθεση του αντίπαλου. Να μην μάθει η τάξη μας να ζει με τα ελάχιστα. Έχουμε χρέος με τη δική μας συμβολή, να μπολιάσουμε την εργατική τάξη με τούτο : Κανένας νόμος, καμία κυβέρνηση δεν παραχώρησε ποτέ στην τάξη μας κανένα δικαίωμα. Στην εργατική τάξη κανείς δεν χάρισε τίποτα, διαχρονικά επέβαλε τα δίκια της με το δικό της νόμο, το νόμο της ταξικής πάλης, της οργάνωσης, των αγώνων με θυσίες.  Να δείξουμε ότι θέλει υπομονή και επιμονή, δεν θα έρθουν όλα μεμιάς. Μπορούμε να ανοίξουμε δρόμους προς τα μπρος και να τραβήξουμε δυνάμεις. Να δείξουμε ότι παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια δεν πρέπει να υπάρξει καμιά αποδοχή της σημερινής κατάστασης όποιοι την αποδέχονται, καλλιεργούν την απογοήτευση, το φόβο, όπως κάνουν οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Με ψυχή, με ευθύνη και καλή οργάνωση να δώσουμε το καλύτερο εαυτό μας στο πρόγραμμα που θα αποφασίσουμε και ιδιαίτερα στην κορύφωση του το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο. Με μολύβι και χαρτί να βάλουμε στη μάχη της οργάνωσης, πλατύτερο κόσμο.
•  Να αποκτήσουν προτεραιότητα, να μπουν μπροστά τα ενιαία γενικά προβλήματα και το γενικό σχέδιο κινητοποιήσεων. Έχουμε πρόβλημα εδώ. Βαραίνουν στη δράση τα ιδιαίτερα τα κλαδικά και τα τοπικά, η αποσπασματικότητα.

Δεν αναπτύσσεται κίνημα ενιαίο, ταξικό με βάση  μόνο τα επιμέρους τοπικά ή κλαδικά αιτήματα, αν δεν ξεπεραστεί αυτή η στενή αντίληψη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραιτούμαστε από κλαδικά και τοπικά αιτήματα. Καθοδηγητικά να επιμείνουμε να κατανοείται και να παλεύεται ενιαία το ζήτημα της ανασύνταξης, να μπαίνουν σε πρώτη γραμμή με τις απαραίτητες προσαρμογές από κλάδο σε κλάδο, από Νομό σε Νομό. Βασικό κριτήριο αποτελεσματικής δουλειάς είναι η ένταξη νέων δυνάμεων στο κίνημα, με κάθε δυνατή μορφή και ειδικά από μεγάλους χώρους δουλειάς.

•   Να εξασφαλιστεί καλή συζήτηση στα ΔΣ όλων των μαζικών οργανώσεων, Ομοσπονδιών, Σωματείων, Εργατικών Κέντρων και των άλλων μαζικών Οργανώσεων.

Ο κάθε κλάδος, με βάση το γενικό σχέδιο, να πάρει τα δικά του μέτρα και τις δικές του αγωνιστικές πρωτοβουλίες που θα βοηθούν στην ενημέρωση, στη συσπείρωση, στη συμμετοχή, να δημιουργείται αγωνιστικό κλίμα διεκδίκησης απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, την εργοδοσία, το κράτος , τους Δήμους, τον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Ο κάθε κλάδος να έχει το δικό του ρόλο στην υλοποίηση του κεντρικού σχεδιασμού.  Έχει μεγάλη σημασία να επιμείνουμε στην αυτοτελή λειτουργία και δράση των σωματείων. Να συζητήσουν, να σχεδιάσουν, να αξιοποιήσουν το δυναμικό στη δράση τους, να βάλουν στόχους. Τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες, τα Σωματεία που ανήκουν στη δύναμη του ΠΑΜΕ να αποτελέσουν παράδειγμα αυτού του τρόπου δουλειάς.

•   Όλοι οι κλάδοι να προχωρήσουν με Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, συγκεντρώσεις. Να αξιοποιήσουν όλες τις μορφές για ενημέρωση των εργαζομένων, των ανέργων, των νέων, των γυναικών και κυρίως να δώσουμε βάρος στη συμμετοχή στο σχεδιασμό όσο γίνεται περισσοτέρων.
•    Ιδιαίτερα εκεί που είμαστε μειοψηφία να πάρουμε πρωτοβουλίες και δραστηριότητες συνδέοντάς τες με τα προβλήματα σε κάθε κάδο. Παράλληλα, θα ζητάμε να συνεδριάσουν τα ΔΣ των οργανώσεων και αν αυτό δε γίνεται να προσπαθούμε με μάζεμα υπογραφών να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις. Στη κατεύθυνση αυτή χρειάζεται να προβληματιστούμε περισσότερο πως θα φέρουμε πιο κοντά στο ΠΑΜΕ νέα σωματεία, νέες δυνάμεις.
•   Τα Συνδικάτα πρέπει να συζητήσουν τα μέτρα που θα δώσουν ζωντάνια, μαχητικότητα και προοπτική σε αυτή την κινητοποίηση. Θέλουμε να δημιουργηθεί και να ενισχυθεί η πρωτοβουλία από τα κάτω. Ιδιαίτερο βάρος στους κλάδους που είμαστε μειοψηφία. Θέτουμε σε όλα τα συνδικαλιστικά όργανα την πρόταση του ΠΑΜΕ. Αξιοποιούμε όλους τους τρόπους και τις μορφές, προσπαθώντας να αποσπάσουμε αποφάσεις αλλά και να τραβήξουμε δυνάμεις για να συμμετέχουν. Να καταγράψουμε δυνάμεις που θα αξιοποιήσουμε στη συνέχεια.
•    Να θυμίσουμε εδώ τις αδυναμίες που παρουσιάστηκαν  στην κινητοποίηση για το ασφαλιστικό και πρέπει να ξεπεραστούν όπως έλλειψη μαχητικότητας σε κάποιες δυνάμεις μας που αυτό μας δυσκολεύει, δημιουργεί απογοήτευση και υποχώρηση, αδυνατίζουν οι δεσμοί με τους εργαζόμενους παίρνοντας υπ’ όψη ότι υπάρχουν  εργαζόμενοι που έχουν μειώσει τις απαιτήσεις τους. Να ξεφύγουμε από την έλλειψη σχεδίου. Χρειάζεται επιμονή και έλεγχος από τα πάνω.
•    Ο έλεγχος από τα Δ.Σ. των οργανώσεων  στο πώς προχωράει ο προγραμματισμός να είναι σε συχνά διαστήματα. Να διορθώνονται αδυναμίες, καθυστερήσεις. Να γίνονται οι αναγκαίες προσαρμογές.
•   Να τεντώσουμε τις δυνατότητές μας για οργάνωση της πάλης. Το ταξικό κίνημα έχει αποδείξει ότι μπορεί να φέρει σε πέρας το προγραμματισμό αυτό για να υλοποιηθεί το γενικό σχέδιο.

Να αντιμετωπίσουν έγκαιρα και να βοηθήσουν τις δυνάμεις μας (εκεί που υπάρχουν προβλήματα, π.χ. Απειρία, κακές συνήθειες όπως να δουλεύουν ρουτινιάρικα και διεκπεραιωτικά κ.α) να αντιμετωπιστούν φαινόμενα ηττοπάθειας, μοιρολατρίας κλπ.

Κυρίως όμως πρέπει να επεξεργαστούν πιο συγκεκριμένο σχέδιο :

•         Πως θα φτάσουμε όσο  πιο πλατιά γίνεται
•         Πώς θα οργανώσουμε κόσμο στα σωματεία, στους συλλόγους, στις άλλες μαζικές οργανώσεις
•         Πώς θα ανοίξουμε δρόμους και θα προσεγγίσουμε δυνάμεις που είναι έξω από το μαζικό κίνημα, ανέργους, ενοικιαζόμενους, κακοπληρωμένους κλπ και θα συνεχισθεί ο αγώνας και  μετά.
•         Πώς  θα αξιοποιήσουμε κόσμο και θα διευρύνουμε τον κύκλο των ανθρώπων που παλιότερα βρίσκονταν δεμένος στο άρμα του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.
•         Πως θα συνδεθούν αυτές οι κινητοποιήσεις με τις αρχαιρεσίες. Το επόμενο διάστημα γίνονται αρχαιρεσίες σε μεγάλες οργανώσεις. Η αξιοποίηση όλου αυτού του προγράμματος θα συμβάλλει στην προσπάθεια μας για αλλαγή συσχετισμών.

 Η οργανωμένη και σχεδιασμένη δουλειά, η συσπείρωση δυνάμεων πάνω στους στόχους που βάζουμε, ο συστηματικός έλεγχος κλάδο τον κλάδο, σωματείο το σωματείο, γειτονιά τη γειτονιά είναι αυτά που θα φέρουν τα αποτελέσματα που επιδιώκουμε.  Όλα τα σφυριά να χτυπάνε στο να κινήσουμε, να συσπειρώσουμε δυνάμεις, το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο να είναι μαζικό, μαχητικό και όχι μόνο οι καθιερωμένες δυνάμεις.

Σε τελική ανάλυση μέσα από όλη αυτή τη δράση θέλουμε :

Να δυναμώνει και να πλαταίνει αισθητά, διακριτά σε όλους τους κλάδους, στα μεγάλα εργοστάσια και σε όλα τα βασικά κέντρα συγκέντρωσης της εργατικής τάξης, το ρεύμα της αντιπαράθεσης και απεγκλωβισμού εργαζομένων από τη θεωρία, την πολιτική και πρακτική της ταξικής συνεργασίας και του συμβιβασμού, να δυναμώνει το πνεύμα αντιπαράθεσης με τους φορείς τους σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο. Να δυναμώνει το ρεύμα της ταξικής συσπείρωσης και πάλης, το ρεύμα αντικαπιταλιστικής, αντιμονοπωλιακής συμμαχίας για άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη θα είναι στα χέρια της.