Τα Σωματεία Ε.Λ.Ε.Π.Α. και Κλαδικό Χρηματοπιστωτικού γιορτάζουμε την Εργατική Πρωτομαγιά και καλούμε σε Εκδήλωση- Προβολή της ταινίας:
«Δύο Ημέρες, Μία νύχτα»
Σάββατο 26 Απριλίου, ώρα 8:00μμ Αίθουσα Σωματείων Κάνιγγος 27, 5ος όροφος

Παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, δυναμώνουμε την αλληλεγγύη!

Εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράσταση μας και την αλληλεγγύη μας στην οικογένεια συναδέλφων μας από τον Δήμο Σκύδρας, που είδαν σε μια νύχτα το σπίτι τους και τους κόπους μιας ζωής να γίνονται στάχτη.

Παράλληλα με την διεκδίκηση από την πολιτεία και την Τοπική Αυτοδιοίκηση να διευκολύνουν την πυρόπληκτη οικογένεια σε όλες τις διαδικασίες που απαιτούνται και να τους παρέχουν τα απαραίτητα για να συνεχίσουν να ζουν με αξιοπρέπεια, στεκόμαστε με κάθε τρόπο στο πλευρό των συναδέλφων μας και της οικογένειας τους.

Καλούμε τα μέλη του Σωματείου μας, κάθε συνδικαλιστικό και άλλο κοινωνικό φορέα της περιοχής μας, όλους τους εργαζόμενους, τις λαϊκές οικογένειες να εκφράσουν άμεσα και μαζικά την αλληλεγγύη τους, συγκεντρώνοντας οικονομική ενίσχυση για την οικογένεια.

Έχουμε αποδείξει πολλές φορές το προηγούμενο διάστημα πως οι αξίες της εργατικής τάξης, οι αξίες της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας στηρίζουν τους συνανθρώπους μας σε δύσκολες ώρες. Τώρα θα το αποδείξουμε και πάλι.

Κάθε ένας που θέλει να συνεισφέρει, θα βρει κουμπαράδες ενίσχυσης στα παρακάτω σημεία στο Δήμο Σκύδρας:

• Diego sports bar-Σκύδρα
• Chocolat bar-Σκύδρα
• Ζαχαροπλαστείο Κατσικάρης – Σκύδρα
• «Τυλιχτό» ψητοπωλείο -Σκύδρα
• Center coffee and more -Σκύδρα
• «Θεόφιλος» Άρτος-Γλυκό -Παγωτό – Σκύδρα
• Pit stop -Λιποχώρι
• Sostaki coffee-breakfast – Σεβαστιανά
• Cinnamon – Μαυροβούνι

Επιπλέον, μπορείτε να έρθετε σε επαφή με το σωματείο στα παρακάτω τηλέφωνα επικοινωνίας:

Για το νομό Πέλλας:

Γιαννιτσά: 6936116086 – Έδεσσα: 6948632036 – Σκύδρα: 6977475627 –  Αριδαία: 6944177169

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

ενάντια στην αδιαλλαξία και τον αυταρχισμό της διοίκησης Κυριακή 27 Απριλίου και ώρα 17.30 στην είσοδο του θεάτρου στο ΚΠΙΣΝ

«Πίσω από τα λαμπερά φώτα της σκηνής κυριαρχεί το βαθύ σκοτάδι για τους εργαζόμενους της Λυρικής»

Η Διοίκηση της ΕΛΣ εφαρμόζει την Κυβερνητική πολιτική με μεγάλη αποφασιστικότητα. Ανοιχτά και χωρίς να κρύβεται, προχώρησε σε υπογραφή Συλλογικής σύμβασης εργασίας μόνο με τα Σωματεία που συμφωνούν μαζί της. Έτσι υπέγραψε ΣΣΕ που υλοποιεί την Κυβερνητική πολιτική για μηδενικές αυξήσεις στο Τεχνικό-Βοηθητικό και Διοικητικό προσωπικό της ΕΛΣ, που τόσα χρόνια η ακρίβεια μειώνει το εισόδημά τους. Ταυτόχρονα η Λυρική εντατικοποιεί τη δουλειά τους σε τέτοιο βαθμό, που να έχουμε συνεχόμενα ατυχήματα, με αποκορύφωμα το τελευταίο που κόντεψε να χαθεί η ζωή ενός νέου  ανθρώπου, ο οποίος σήμερα δίνει μάχη για να μην του αφήσει αναπηρία.

Αιφνιδίως, επέλεξε να αποκλείσει από την υπογραφή της ΣΣΕ το σωματείο των Λυρικών πρωταγωνιστών (Ε.Λ.Π.Ε) – που υπέγραφε τη σύμβαση εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια – δημιουργώντας προηγούμενο ώστε να μην έχει «πάτημα» να υπερασπιστεί στη ΣΣΕ τα δικαιώματα των εκτάκτως απασχολούμενων μουσικών, το μεγαλύτερο σωματείο μουσικών στην Ελλάδα, ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος (Π.Μ.Σ).

Απέκλεισε από τη ΣΣΕ το τμήμα του μπαλέτου, ώστε να πιέσει τους χορευτές/τριες να αποδεχτούν μεγαλύτερη εντατικοποίηση για τις ανάγκες της καλλιτεχνικής “εξωστρέφειας” της Λυρικής. Φτάνει στο σημείο μάλιστα να τους ζητά να είναι ανά πάσα στιγμή στη διάθεση του Θεάτρου, ακόμα και στο εβδομαδιαίο τους ρεπό. Με άλλα λόγια θέλει να ελέγχει την προσωπική ζωή του κάθε εργαζόμενου βάζοντας εμπόδια στο ατομικό και οικογενειακό τους προγραμματισμό, μια κατεύθυνση που θα επεκταθεί σ’ όλα τα τμήματα του οργανισμού.

Η βαρβαρότητα των μνημονιακών ασφαλιστικών νόμων υποχρεώνει τους χορευτές να εργάζονται ως τα 67 τους χρόνια!!! Αποτέλεσμα το Μπαλέτο να έχει μεγαλώσει ηλικιακά χωρίς να μπορούν οι εργαζόμενοι να συνταξιοδοτηθούν και να ανοίξουν οι θέσεις σε νέους χορευτές. Η Διοίκηση της Λυρικής, αντί να ορθώσει το ανάστημά της απέναντι στην Κυβερνητική πολιτική, το ορθώνει απέναντι στους χορευτές που ταλαιπωρούνται από τραυματισμούς, απαιτώντας τους να απεμπολήσουν δικαιώματα.

Αυτή η πολιτική για να περάσει έχει ανάγκη και τον αυταρχισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δίωξη της συμβασιούχου Χορωδού Τριανταφυλλιάς Γεωργιάδου που τόλμησε να καταγγείλει τον προϊστάμενο της, ο οποίος λίγο πριν τα μεσάνυχτα την περίμενε στο χώρο στάθμευσης του ΚΠΙΣΝ για να την εξυβρίσει και να την απειλήσει. Η Διοίκηση της ΕΛΣ, που ενώ προς τα έξω παρουσιάζεται ως οπαδός της συμπερίληψης και κατά της έμφυλης βίας, φρόντισε να τιμωρήσει την καταγγέλλουσα με βάση μια καταγγελία του προϊσταμένου της, που έγινε εκ των υστέρων. Αυτή η συμπεριφορά όμως δε συμβαίνει μόνο σε καλλιτεχνικό προσωπικό αλλά και σε κάθε εργαζόμενο του θεάτρου που «τολμάει» να διεκδικεί ατομικά ή συλλογικά το δίκιο του. Αυξάνονται τα παραδείγματα συναδέλφων μελών του σωματείου μας (του Σ.Ε.Ε.Λ.Σ) που οι διευθυντές, τους «συμβουλεύουν» να αποχωρήσουν από το σωματείο για το «καλό τους». Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, «απειλούν» ότι δε θα τους ανανεώσουν σύμβαση αν δεν διαγραφούν από το σωματείο.

Ο λόγος που η ΕΛΣ ακολουθεί αυτή την τακτική είναι ότι δε θέλει σωματεία που μπαίνουν εμπόδιο στους αντεργατικούς σχεδιασμούς της, που υπερασπίζονται τα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων διεκδικώντας ακόμα καλύτερους όρους αμοιβής και εργασίας.  Που δε φοβούνται να καταγγείλουν κάθε ατόπημα της διοίκησης και του Υπουργείου, όπως  για παράδειγμα τις ευθύνες της για το σοβαρότατο εργατικό ατύχημα του συνάδελφου μηχανικού σκηνής, την κατ’ επανάληψη προσπάθεια φίμωσης της συνδικαλιστικής δράσης, τη συγκάλυψη των ευθυνών σε καταγγελίες για κακοποιητικές συμπεριφορές, για αυταρχικότητα διευθυντών, προϊσταμένων ακόμα και συνεργατών της διοίκησης.

Η διοίκηση, όσο και αν αυτοπαρουσιάζεται για φιλεργατική, δεν έχει πρόβλημα να μεταφέρει στους εργαζόμενους την «καυτή πατάτα» της αύξησης των ορίων στη συνταξιοδότηση των χορευτών/τριών στα 67 χρόνια. Αποδέχεται, χωρίς διαμαρτυρία, οι Τεχνικοί που εργάζονται σε βαριές κι επικίνδυνες εργασίες να μην είναι στο καθεστώς των Βαρέων και Ανθυγιεινών επαγγελμάτων. Αποδέχεται την πάνω από δεκαετία καθήλωση των μισθών για όσους από το μη Καλλιτεχνικό προσωπικό αμείβονται με το Ενιαίο Μισθολόγιο. Αντί να φροντίσει να λυθούν από τα αρμόδια υπουργεία τα προβλήματα που δημιούργησαν οι κατευθύνσεις της  ΕΕ και των κυβερνήσεων, απαιτεί να μη μιλάνε οι εργαζόμενοι και να αποδεχτούν την αλλαγή σε όρους των ατομικών συμβάσεων των χορευτών με τη δικαιολογία ότι «έτσι θα λειτουργήσει καλύτερα το θέατρο».

Ποιον κοροϊδεύουν; Ο εργαζόμενος καλλιτέχνης, που μεγαλώνει σε ηλικία, βιώνει καθημερινά την απαξίωση της διοίκησης.

Ο φόβος και η τρομοκράτηση, σε όσους εργαζόμενους τώρα «πιάνει», δε θα αργήσει να γίνει δύναμη αντίστασης. Το δίκιο των εργαζομένων, θα γίνει διεκδίκηση ακόμα κι αν η διοίκηση προσπαθεί να σταματήσει με το «μαστίγιο» τους «μη συνεργάσιμους».

Η αδιαλλαξία και η αυταρχικότητά της διοίκησης δε θα περάσει.

Απαιτούμε:

• Να συμπληρωθεί η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με το τμήμα του μπαλέτου χωρίς να απεμπολήσουν οι χορευτές/τριες κεκτημένα δικαιώματα.
• Την επαναφορά των ορίων συνταξιοδότησης των χορευτών/τριών.
• Να σταματήσει η δίωξη της συναδέλφου χορωδού Τριανταφυλλιάς Γεωργιάδου που τόλμησε να καταγγείλει την κακοποιητική συμπεριφορά του προϊστάμενού της.
• Να σταματήσει κάθε μεθόδευση αντίποινων σε συναδέλφους που τολμούν να υπερασπιστούν το δίκιο

Ενώ πλησιάζουμε το μέσο του 2025, το ΥΠΠΟ με διάφορες μεθοδεύσεις δεν έχει εξετάσει τις αιτήσεις για τις τιμητικές συντάξεις που έπρεπε να δοθούν για το 2023. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής να έχουν μαζευτεί πληθώρα αιτήσεων από πολλές δεκάδες υποψήφιους καλλιτέχνες από όλες τις μορφές της Τέχνης.

Ειδικά για το χώρο της μουσικής υπάρχουν αιτήσεις πολλών γνωστών μουσικών, τραγουδιστών, συνθετών, που σε πολύ μεγάλη ηλικία,περιμένουν το Υπουργείο Πολιτισμού να αναλάβει τις ευθύνες του δίνοντάς τους την τιμητική σύνταξη που δικαιούνται. Πρόκειται για περιπτώσεις που είτε δεν έχουν τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, παρά το ότι έχουν περάσει το 67^ο έτος της ηλικίας τους, είτε η σύνταξη που έχουν καταφέρει να πάρουν είναι λίγο παραπάνω από 500 €.

Από μόνο του αυτό το γεγονός,αναδεικνύει τις τεράστιες ευθύνες Κράτους και εργοδοσίας απέναντι στους καλλιτέχνες οι οποίοι για να προσφέρουν το καλλιτεχνικό τους έργο κοπιάζουν από τα παιδικά τους χρόνια κι εργάζονται μέχρι τα βαθιά τους γεράματα, χωρίς να μπορούν οι περισσότεροι να τεκμηριώσουν ούτε το δικαίωμα της σύνταξης. Αναφερόμαστε σε συναδέλφους καλλιτέχνες που αποτέλεσαν έμπνευση για πολλούς μουσικούς της νεότερης γενιάς κι έχουν συμβάλλει στην πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου μας. Αυτούς περιπαίζει σήμερα η ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού βάζοντάς τους να περιμένουν στη σειρά σαν επαίτες από το 2023, ενώ με ανάλγητο τρόπο δεν απέδωσαν τις συντάξεις που όφειλαν για το 2023 κάνοντας ακόμη μεγαλύτερο το πρόβλημα.

Το πρώτο ζήτημα που το Σωματείο μας είχε να λύσει με την ίδρυσή του έναν αιώνα πριν, ήταν τα συσσίτια για τους συνταξιούχους μουσικούς των οποίων η σύνταξη δεν έφτανε ούτε για μια υποτυπώδη διαβίωση. Εκατό χρόνια μετά δυστυχώς τα προβλήματα παραμένουν τα ίδια κι αυτό αποδεικνύει την Κρατική βαρβαρότητα απέναντι στους καλλιτέχνες.

 Καλούμε σε κινητοποίηση την Παρασκευή 25 Απρίλη στις 12 το μεσημέρι στο ΥΠΠΟ (Μπουμπουλίνας 22) απαιτώντας

• Τη διεύρυνση του αριθμού των αιτήσεων τιμητικών συντάξεων που δίνονται κάθε χρόνο.
• Να δοθούν οι 30 τιμητικές συντάξεις οι οποίες δεν αποδόθηκαν το 2023 μαζί με τις 30 που αφορούν το 2024.

Παλεύουμε για την υπεράσπιση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων και εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους συναδέλφους της παλαιότερης γενιάς.

1^η ΜΑΗ 2025

Α Π Ε Ρ Γ Ι Α

«ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ Ή ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ»

Συνάδελφοι οικοδόμοι, εργαζόμενοι στις Κατασκευές, άνεργοι, μετανάστες,

Η 1^η Μάη είναι μέρα των εργατών όλου του κόσμου. Σηματοδοτεί τον αγώνα της τάξης μας για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς φτώχεια, πολέμους και προσφυγιά. Έναν κόσμο όπου πραγματικά εμείς και τα παιδιά μας θα μπορούμε να ζούμε όπως μας αξίζει.  

Ο εορτασμός της φετινής Πρωτομαγιάς θα πραγματοποιηθεί σε συνθήκες που βάζουν στην πρώτη γραμμή της προσοχής μας, την ανάγκη να αγωνιστούμε για να ανατραπούν όλα τα εμπόδια που φέρνουν τη ζωή μας μπροστά σε αδιέξοδο.

Οι δυσκολίες, τα εμπόδια, τα προβλήματα που συνεχώς οξύνονται είναι ένας καθημερινός Γολγοθάς για την εργατική – λαϊκή οικογένεια. Αντί να μειώνονται, πολλαπλασιάζονται. Όμως μαζί με τις δυσκολίες συνυπάρχουν και οι δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας, για να αλλάξουμε τα δεδομένα προς όφελος των πολλών, να πετύχουμε ανατροπές που θα απελευθερώσουν την τάξη μας από τη βαρβαρότητα της εξουσίας του κεφαλαίου.

Στον δρόμο της Ανατροπής βρίσκεται η Ελπίδα.

Οξυγόνο για τους εργαζόμενους είναι ο οργανωμένος αγώνας με επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες. Αυτός ο αγώνας τροφοδοτεί τις προϋποθέσεις για το παρόν και το μέλλον που έχουμε ανάγκη εμείς και τα παιδιά μας.

Σε αυτόν τον δρόμο του αγώνα με όλη μας τη δύναμη βροντοφωνάζουμε: «Καμία θυσία για τα κέρδη των λίγων και για τα γεράκια του πολέμου». Αυτή είναι η δική μας απάντηση στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης, των υπόλοιπων κομμάτων, του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Η ταξική μας ενότητα, η κλιμάκωση του αγώνα, της σύγκρουσης με το εκμεταλλευτικό σύστημα είναι το μεγάλο όπλο που έχουμε στα χέρια μας απέναντι στους εμπορικούς πολέμους των καπιταλιστών, για το μοίρασμα των αγορών και της «πίτας των κερδών», των ματωμένων εξοπλισμών και τις προετοιμασίες για γενίκευση του πολέμου ανάμεσα στα αρπαχτικά του ιδρώτα των λαών.

Η ταξική ενότητα κάτω από την σημαία των δικών μας αναγκών, της προοπτικής που έχουμε ανάγκη είναι η δύναμη να αντιμετωπίσουμε την εχθρική πολιτική που ασκείται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις και φέρνει αρνητικά αποτελέσματα σε όλες τις πλευρές της ζωής μας.

Στους χώρους δουλειάς σακατευόμαστε και χύνουμε το αίμα μας για να θωρακιστεί και να διευρυνθεί η κερδοφορία των λίγων.

Στην υγεία, τα νοσοκομεία, την πρόνοια, στα σχολεία, την εκπαίδευση, στα πανεπιστήμια που σπουδάζουν τα παιδιά μας βιώνουμε από πρώτο χέρι τη βάρβαρη πραγματικότητα του συστήματος.

Όλα τα προβλήματα έχουν τον ίδιο κοινό παρανομαστή, την ίδια αιτία. Πάντα ο λαός πληρώνει τα σπασμένα για να προωθούνται όσα απαιτούν τα συμφέροντα των λίγων.

Αυτοί που εγκληματούν εις βάρος της ζωής μας, όταν χρειάζεται κάνουν συμφωνίες, ψηφίζουν νόμους, κόβουν μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα και καταχτήσεις. Όταν δεν τα βρίσκουν βγάζουν τα μαχαίρια.

Οι καπιταλιστές καυγαδίζουν μεταξύ τους για το ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο στο ξεζούμισμα των λαών. Οι λαοί πληρώνουν τα σπασμένα και με βαρύ φόρο αίματος.

Τα 800δις ευρώ για την χρηματοδότηση της πολεμικής οικονομίας θα ματώσουν τη δική μας ζωή, θα λείψουν από τις δικές μας ανάγκες για να μπορούν τα «δικά μας εγχώρια» αρπαχτικά να συμμετέχουν με αξιώσεις στους ανταγωνισμούς και την σύγκρουση με τα άλλα αρπαχτικά του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των καπιταλιστικών δυνάμεων με το βλέμμα στον έλεγχο των αγορών, την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Δεν θα πληρώσουμε εμείς τις ματωμένες μπίζνες, τους εμπορικούς και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των καπιταλιστών. Αυτό το σάπιο σύστημα, το κράτος των λίγων και οι διεθνείς συμμαχίες των ιμπεριαλιστών είναι εχθρικά για το λαό. Δεν αλλάζουν, δεν αποκτούν ανθρώπινο πρόσωπο.

Καμία θυσία για την πλουτοκρατία. Όσες θυσίες απαιτούνται θα τις καταθέσουμε μόνο για να γυρίσει ο τροχός της ιστορίας προς τα μπρος. Για έναν κόσμο και μια κοινωνία χωρίς καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Τον όρκο ζωής που έχουμε δώσει απέναντι στους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες της τάξης μας, που έχασαν τη ζωή τους, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, κυνηγηθήκαν αλλά δεν λιγοψύχησαν, δεν παραιτήθηκαν, δεν συμβιβάστηκαν και μέχρι τέλους έδωσαν τα πάντα στον πιο μεγάλο σκοπό της τάξης μας, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, τον επιβεβαιώνουμε με τον καθημερινό μας αγώνα, με την πίστη μας ότι η εργατική τάξη θα βάλει την τελική σφραγίδα στον πόλεμο με την εξουσία του κεφαλαίου.

Οι μεγάλες απεργιακές μάχες του προηγούμενου διαστήματος, τα εκατομμύρια λαού που βρεθήκαν στους δρόμους του αγώνα, είναι η ζωντανή απόδειξη ότι όλα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα όταν το θελήσει ο λαός!

Συνεχίζουμε τον αγώνα. Όλοι στις Πρωτομαγιάτικες απεργιακές συγκεντρώσεις των σωματείων μας σε όλη τη χώρα.

ΖΗΤΩ η Εργατική Πρωτομαγιά!

ΖΗΤΩ η πάλη των εργατών όλου του κόσμου για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο!

Οι Ζωές μας ή τα Κέρδη τους

Την 1^η του Μάη τιμάμε τους αγώνες και τις θυσίες της εργατικής τάξης για μια ζωή χωρίς φτώχεια, πολέμους και εκμετάλλευση. Συνεχίζουμε την πάλη μας και δίνουμε αποφασιστική απάντηση στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης, του κεφαλαίου, της Ε.Ε. και του Ν.Α.Τ.Ο.

Καμία θυσία για τα κέρδη των λίγων και για τα γεράκια του πολέμου

Δυναμώνουμε την οργάνωσή μας σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, ενισχύουμε την οικοδόμηση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους βιοπαλαιστές αγρότες και αυτοαπασχολούμενους, τον ενιαίο πανελλαδικό συντονισμό του αγώνα μας με στόχο την ανατροπή.

Απέναντι στους εμπορικούς πολέμους των καπιταλιστών για το μοίρασμα των αγορών, των ματωμένων εξοπλισμών και τις προετοιμασίες για γενίκευση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, την κλιμάκωση του μακελειού στη Μέση Ανατολή, τη συνέχιση των συγκρούσεων στην Ουκρανία, με την ελληνική κυβέρνηση να καμαρώνει για τη συμμετοχή της στη «συμμαχία των προθύμων» με αποστολή ακόμα και στρατευμάτων στα πεδία των μαχών.

Την ίδια στιγμή που το Ν.Α.Τ.Ο. απαιτεί 5% του ΑΕΠ για τις πολεμικές δαπάνες και η Ε.Ε. εξαγγέλλει 800 δισ. ευρώ ζεστό χρήμα για τις βιομηχανίες του πολέμου, βάζοντας «χέρι» μέχρι και στα αποθεματικά των συνταξιοδοτικών ταμείων, είναι πρόκληση να μας λένε ότι δεν υπάρχουν λεφτά για μισθούς, συντάξεις, παιδεία και υγεία.

Την ώρα που οι επιχειρηματικοί όμιλοι καταγράφουν κέρδη ρεκόρ (25% αύξηση για τις τράπεζες, 770εκ € για τους ενεργειακούς ομίλους, 10%  αύξηση για τα σούπερ μαρκετ κ.α.) και  τα τρισεκατομμύρια πάνε κι έρχονται στα χρηματιστήρια από τους δασμούς των ΗΠΑ ή τα αντίποινα της Κίνας και των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, είναι πρόκληση να κηρύσσουν τη λιτότητα για το λαό. Βιώνουμε την κατάργηση του 8ωρου, ο εργάσιμος χρόνος γίνεται λάστιχο, γενικεύεται η 6ήμερη, 7ήμερη και 13ωρη εργασία με τους αντεργατικούς νόμους όλων των κυβερνήσεων και τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. Οι μισθοί μας δε φτάνουν να καλύψουν τις βασικές μας ανάγκες, είναι μειωμένοι κατά 25% σε σχέση με το 2010 με την ακρίβεια να καλπάζει.

Μας  οργίζει, την ίδια στιγμή που βλέπουμε την κυβέρνηση της Ν.Δ και τα υπόλοιπα κόμματα της ΕΕ να μας μιλάνε για την «ευελιξία της οικονομίας» ή για τη «δημοσιονομική σταθερότητα» και να χαρακτηρίζουν «εξαλλοσύνες» μια σειρά κατακτήσεις που τσάκισαν όλες οι κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια, εμείς να αδυνατούμε να καλύψουμε ακόμα και τις στοιχειώδεις ανάγκες μας, όπως στην υγεία, που πρέπει να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη, στην παιδεία το ίδιο, με τα φροντιστήρια αλλά και την υποχρηματοδότηση του σχολείου, που φτάνει να γίνεται μέχρι και επικίνδυνο για τα παιδιά μας και να βρέχει σοβάδες. Βρισκόμαστε μέσα σε χώρους εργασίας – παγίδες θανάτου και νέες «κοιλάδες των Τεμπών» με 300 νεκρούς στον βωμό των κερδών των αφεντικών μόνο τα τελευταία 2 χρόνια. Βλέπουμε τα κοράκια των τραπεζών και των funds να ορμάνε με λύσσα πάνω στη λαϊκή κατοικία και να γενικεύουν το αίσχος των πλειστηριασμών.

Δε θα πληρώσουμε εμείς τις ματωμένες μπίζνες, τους εμπορικούς και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των καπιταλιστών. Αυτό το σάπιο σύστημα, το κράτος των λίγων και οι διεθνείς συμμαχίες των ιμπεριαλιστών είναι εχθρικά για το λαό. Δεν αλλάζουν, δεν αποκτούν ανθρώπινο πρόσωπο.

Παίρνουμε οξυγόνο από τη δύναμη του οργανωμένου αγώνα. Φωνάζουμε ακόμα πιο δυνατά το σύνθημα «Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», που γεννήθηκε μέσα στους αγώνες ενάντια στην πολιτική που θυσιάζει τις ζωές μας, για να αυξάνονται τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, ενάντια στην πολιτική της απελευθέρωσης και των ιδιωτικοποιήσεων. Στη σημερινή εποχή των μεγάλων επιστημονικών – τεχνολογικών επιτευγμάτων, του 5G και της τεχνητής νοημοσύνης, των ασύλληπτων δυνατοτήτων της παραγωγής και της ανθρώπινης εργασίας, δεν αποδεχόμαστε το ζοφερό μέλλον και τον εργασιακό μεσαίωνα που μας επιβάλλουν.

Ο γίγαντας λαός μπορεί να βάλει και θα βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις στο δρόμο της ανατροπής

Αυτό επιβεβαιώνει η ιστορία των αγώνων της τάξης μας. Από το Σικάγο του 1886 και τους αγώνες για το 8ωρο ως την ματωμένη Πρωτομαγιά του 1936 στη Θεσσαλονίκη και την ηρωική θυσία των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944 ένα κόκκινο νήμα συνδέει την ασίγαστη πάλη για την απελευθέρωση από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Οι σκληροί ταξικοί αγώνες που βάφτηκαν με το αίμα χιλιάδων εργατών και εργατριών φωτίζουν τους αγώνες του σήμερα, για να γράψουμε τις επόμενες λαμπρές σελίδες στους αγώνες της τάξης μας απέναντι στο κεφάλαιο, τα κόμματα και τις ενώσεις τους, για δουλειά και ζωή με δικαιώματα, για να ανοίξει ο δρόμος για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Στον δρόμο αυτό, με ενότητα και οργάνωση, μπορεί να τσακίζεται η εργοδοτική τρομοκρατία, η κρατική καταστολή, με όποια μορφή κι αν εμφανίζεται. Μπορούν να ακυρώνονται τα διάφορα σχέδια εγκλωβισμού του λαού στο πλαίσιο της εναλλαγής αστικών κυβερνήσεων που βαδίζουν στον ίδιο δρόμο.

Αυτή η δύναμη του λαού μας φάνηκε στη συγκλονιστική απεργία στις 28 Φλεβάρη, 2 χρόνια μετά το έγκλημα των Τεμπών, και στις κινητοποιήσεις που ακολούθησαν. Αυτές οι κινητοποιήσεις αποτέλεσαν αποφασιστική καμπή στις εξελίξεις. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της λαϊκής οργής και δυσαρέσκειας για όλη μας τη ζωή, για την ασφυξία που μας έχουν επιβάλλει.

Η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία είναι απεργία.

Βγαίνουμε πιο αποφασιστικά στον δρόμο του αγώνα. Προσπερνάμε τον θλιβερό εργοδοτικό  και κυβερνητικό συνδικαλισμό, των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που στηρίζουν την πολιτική του κεφαλαίου και τις αυταπάτες για τη θεραπεία «των παθογενειών του κράτους». Του άδικου και σάπιου κράτους, που δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα του λαού μας.

Όλοι στην απεργία της 1^ης Μάη

Όλοι στα συνδικάτα, όλοι στον αγώνα!