Ο κλάδος της ιδιωτικής εκπαίδευσης περιλαμβάνει χώρους όπως ιδιωτικά σχολεία, ΦΜΕ, ΚΞΓ, Ι ΙΕΚ, Ι. Παιδικοί Σταθμοί, Κολέγια. Συνολικά 25.000 εκπαιδευτικοί στην Αττική, συν οδηγοί, γραμματείες κτλ. ξεπερνάμε τις 30.000, οι αλλαγές που έχουν έρθει στο νομικό πλαίσιο ενισχύθηκε η τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης στον κλάδο με τη δημιουργία μεγάλων σχολικών μονάδων και συγκροτημάτων φροντιστηρίων. Δηλαδή πια υπάρχουν φροντιστήρια που κάνουν μάθημα σε δημοτικό, αγγλικά, λύκειο, μέχρι και ECDL και Δια Βίου Μάθηση.

Απελευθερώθηκε η αγορά της εκπαίδευσης ακόμα παραπέρα.

Ανταγωνισμός μεγάλος ανάμεσα σε ιδιοκτήτες, με μισθούς να κυμαίνονται από 3 ευρώ την ώρα, και αν πιάσουμε τα Κέντρα Μελέτης με καθεστώς ομηρίας και σκλαβιάς με απίστευτα θολό νομικό πλαίσιο.

Το Σωματείο μας και λόγω ηλικιακής σύνθεσης του ίδιου, Μ.Ο. 30, προσανατολίζεται στους νέους συναδέλφους. Κυριαρχούν δύο πράγματα : Η έντονη περιπλάνηση, που καλλιεργεί φόβο και χαμηλές απαιτήσεις. Δεύτερον, απειρία και άγνοια πάνω και στα πιο στοιχειώδη δικαιώματά μας. Βέβαια βοηθάει την εργοδοσία το καθεστώς μη ύπαρξης ΣΣΕ στο κλάδο από το 2010.

Στο σωματείο μας, που θεωρείται το δεύτερο μεγαλύτερο στην Αττική σε μαζικότητα είναι γραμμένοι μόλις 500, στις απεργίες απεργούν γύρω στα 110 άτομα, στις συνελεύσεις συμμετέχουν γύρω στα 70.

Άρα το βασικότερο πρόβλημα είναι η συσπείρωση των εργαζομένων. Το επίπεδο οργάνωσης στον κλάδο. Και η ένταξη των ήδη οργανωμένων στο σχεδιασμό και στη δράση. Επικρατεί η αντίληψη της ατομικής λύσης και ο συντεχνιασμός.

Κάτι που καλλιεργεί όλη η Ομοσπονδία με τη στάση στης, με πρόσφατο παράδειγμα να μην πάρει απόφαση για την απεργία στις 8 Δεκέμβρη, για να μη χαλάσει το κλίμα συνεργασίας και διαλόγου που υπάρχει με το Υπουργείο. Μια Ομοσπονδία που μας διέγραψε επειδή είμαστε κλαδικό , για να μην αλλάξουν οι συσχετισμοί.

Β. ΒΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕΤΡΑΜΕ – ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ

Έχουμε κάνει και κάνουμε προσπάθεια να μπούμε στους χώρους δουλειάς. Να έρθουμε σε επαφή με τους συναδέλφους, να γίνουν εγγραφές. Γενικά φαίνεται μια ανοδική τάση και σε εγγραφές και σε επικοινωνία. Στόχος να αποκτήσουν περισσότερα μέλη μας την ικανότητα να μιλάνε σε μορφή περιοδείας στους χώρους. Να αναλάβουν δράση να πολλαπλασιαστεί η δουλειά.

Χωρίσαμε το μητρώο εδαφικά. Αυτό ήδη βοήθησε στη σύνδεση με Λαϊκές Επιτροπές και Λαϊκά Φροντιστήρια, από την άλλη μεριά μας δίνει έναν αέρα στην παρέμβασή μας στους χώρους, γιατί και ο συνάδελφος δε νιώθει μόνος, αλλά και ο εργοδότης μετράει να μη γίνει γνωστό στη γειτονιά του ότι απολύει κάποιο συνάδελφο ή περνάει σε μειώσεις κτλ.

Ζήτημα κύριο που πρέπει να προβληματίσει, είναι ότι από όλο το σχεδιασμό ή την ατομική παρέμβαση που μπορεί να κάνει ένας συνάδελφος, π.χ. εξόρμηση σε χώρους ή μοίρασμα μιας ανακοίνωσης στο χώρο δουλειάς ή ακόμα και σε μεμονωμένο συνάδελφο ή εγγραφή στο σωματείο, αυτή τη στιγμή μόνο το 2% καταφέρνουμε να εντάξουμε. Ενεργοποίηση μελών.

Μέτρο που έφερε άμεσα αποτελέσματα είναι η ξεχωριστή ομάδα δουλειάς που φτιάξαμε για το συγκρότημα φροντιστηρίων Πουκαμισάς. Με σχεδιασμό και στα ΚΞΓ, και στα Κέντρα Μελέτης.

Τελευταίο που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι το τελευταίο διάστημα, έχει γίνει ιδιαίτερη προσπάθεια, και με αφορμή αλλαγές στο νομικό πλαίσιο στην Ιδιωτική Εκπαίδευση στο να μάθουμε λεπτομέρειες που αφορούν τα εργασιακά ζητήματα και σε αυτή τη διαδικασία έχουμε μόνιμη συνεργασία και ανταλλαγή πείρας με αντίστοιχα πρωτοβάθμια σωματεία ανά την Ελλάδα.

Αλλά αντικειμενικά η δύναμή μας φτάνει μέχρι εκεί που έχουμε μάχιμα μέλη. Π.χ. στα Ι. ΙΕΚ ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να αποκτήσουμε γνώση της κατάστασης που επικρατεί, αφού δεν έχουμε καν πάτημα. Το σωματείο έχει σοβαρή αδυναμία να παρακολουθεί και να παρεμβαίνει σε εξέλιξη σε χώρο με απολύσεις συναδέλφων.

Εκεί όμως που έχουμε επαφή με μέλη ή συναδέλφους μετράμε αρκετές κατακτήσεις. Σε αυτό βοήθησαν οι Ομάδες Δουλειάς και ασφαλώς ότι εντασσόμαστε στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, όπου πραγματικά δεν υπήρχε εργοδότης που να μην το μετρήσει. Δηλαδή η συσπείρωση στο ΠΑΜΕ δεν είναι απλά επιλογή για μας, αλλά είναι αναγκαιότητα. Γιατί αν δεν ενωθούμε σε ταξική κατεύθυνση, το μόνο που θα μετράμε θα είναι απώλειες και καταρράκωση των όρων ζωής μας. Η εικόνα που μπορούμε να σας φέρουμε σήμερα ως Βύρωνας είναι ότι αυτό φοβούνται και οι εργοδότες. Και εμείς πιστεύουμε στο φόβο του εργοδότη.

Γ. ΚΛΕΙΣΙΜΟ

Στη συνέλευσή μας πήραμε ομόφωνη απόφαση για συμμετοχή στη συνδιάσκεψη, βάζοντας γραμμή αντεπίθεσης.

Γραμμή αντεπίθεσης είναι ο φόβος του εργοδότη. Είναι να γυρίσουμε την πλάτη στις συμβιβασμένες ηγεσίες. Είναι να συνεχίσουμε τις μαζικές συνελεύσεις, τη σταθερή παρέμβαση.

Η συσπείρωση στο ΠΑΜΕ είναι αναγκαιότητα. Η 17χρονη ιστορία το αποδεικνύει. Αυτό αναγνωρίζεται από το κλάδο. Πρέπει με όλες μας τις δυνάμεις να προχωρήσουμε σε αυτό που λέμε ανασύνταξη του κινήματος.

Ο αντίπαλος δε σταματά αν δεν τον σταματήσουμε εμείς, έχουμε τη δύναμη, εμείς παράγουμε όλο το πλούτο. Συσπείρωση λοιπόν με σχέδιο την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και των εκμεταλλευτικών σχέσεων.