Συνάδελφοι,

Εκ μέρους του κλαδικού σωματείου ενέργειας αττικής χαιρετίζω την πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ.

Σήμερα ο κλάδος της ενέργειας αποτελεί έναν από τους βασικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας, που στα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα έχει αποφέρει πολλά κέρδη για το ελληνικό κεφάλαιο.

Ο κλάδος της ενέργειας βρίσκεται στο επίκεντρο των εξελίξεων αυτήν την περίοδο. Γύρω από τα ενεργειακά διεξάγεται τεράστια διαπάλη σε διεθνές επίπεδο ως αντανάκλαση σφοδρών ανταγωνισμών μεταξύ ισχυρών καπιταλιστικών χωρών και μονοπωλιακών ομίλων. Η όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις μεγαλώνει και ο κίνδυνος γενικότερης ανάφλεξης στην νοτιανατολική Μεσόγειο είναι υπαρκτός, καθώς ανταγωνίζονται για το ποιος θα κάνει κουμάντο στις αγορές, στις πηγές ενέργειας και στους δρόμους μεταφοράς. Σε αυτήν τη διαπάλη σαν σωματείο καλούμε όλους τους εργαζόμενους να στραφούν ενάντια στο σύνολο αυτής της πολιτικής

Η κυβέρνηση και η ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας εκφράζει Σιγουριά και… αισιοδοξία για σύντομη ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης με το κουαρτέτο γύρω από τα θέματα της Ενέργειας.

Πιο συγκεκριμένα, τα σχέδια που προωθούνται στοφυσικό αέριο οδηγώνoυν επιχειρήσεις όπως ΔΕΣΦΑ, ΔΕΠΑ στην ιδιωτικοποίηση. Η εμπειρία από τις ιδιωτικοποιήσεις – χωρίς καμία εξαίρεση – δείχνει ότι το λογαριασμό τον πληρώνει το λαϊκό νοικοκυριό, οι φτωχομεσαίοι αγρότες, οι μικροί επαγγελματοβιοτέχνες. Ζημιωμένοι βγαίνουν και οι εργαζόμενοι στον κλάδο, με χειροτέρευση των συνθηκών υγείας και ασφάλειας, με μείωση των θέσεων εργασίας, με ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, με συμπίεση μισθολογικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, με περεταίρω εργολαβοποίηση και εντατικοποίηση της εργασίας κ.α.

Η πώληση του ΔΕΣΦΑ στην Αζέρικη SOCAR ή σε άλλο συναφές σχήμα, σηματοδοτεί το οριστικό ξεπούληματων κρατικών αγωγών και υποδομών μεταφοράς φυσικού αερίου της χώρας.

Στην ΔΕΗ το αμέσως επόμενο διάστημα, οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες προς αρνητική κατεύθυνση και θα αφορούν όλες τις εταιρείες του ομίλου ΔΕΗ. Ήδη υπάρχει έτοιμη οδηγία για τον ΔΕΔΔΗΕ στην κατεύθυνση του διαμελισμού και της ιδιωτικοποίησης.

Σε αυτήν την κατάσταση έπαιξε ρόλο η πλειοψηφία του συνδ. Κινήματος (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΑΔ) τόσο γενικότερα, όσο και στον χώρο της ΔΕΗ που με τις λογικές της αποδοχής των Οδηγιών της ΕΕ, του ..υγιούς ανταγωνισμού, του μικρότερου κακού, έστρωσαν και χωρίς ντροπή συνεχίζουν να στρώνουν το χαλί της ιδιωτικοποίησης.

Έχει ενδιαφέρον η τοποθέτηση του εκπροσώπου των εργαζόμενων του Αδαμίδη που υπερασπίζεται τη διατήρηση του σημερινού καθεστώτος, του ΑΔΜΗΕ ως θυγατρικής της ΔΕΗ, δηλαδή του καθεστώτος που νομοθετήθηκε με το πρώτο μνημόνιο, το 2011.

Τάσσεται υπέρ της πώλησης μονάδων της ΔΕΗ(!) λιγνιτικής και υδροηλεκτρικής ενέργειας ώστε η επιχείρηση να πουλάει ενέργεια σε κόστος που αντιστοιχεί σε λιγντικά / υδροηλεκτρικά, ανεξάρτητα αν η ενέργεια θα παράγεται πραγματικά από τέτοιες μονάδες.

Με δυο λόγια, αποπροσανατολισμός των εργαζόμενων, ή μάλλον προσανατολισμός σε παθητική στάση αναμονής, και καλλιέργεια αποδοχής του μικρότερου κακού. Καμιά αμφισβήτηση της αστικής στρατηγικής για πέρασμα της ηλεκτρενέργειας στο ιδιωτικό κεφάλαιο, ως τομέας ψηλής κερδοφορίας, και δημιουργία ψευδαισθήσεων ότι με άλλο τρόπο διαχείρισης της εταιρίας αυτή θα αντέξει καλύτερα στον ανταγωνισμό, χωρίς να θιγούν τα συμφέροντα των εργαζόμενων.

Για τον Όμιλο των ΕΛΠΕ, το 1ο εξάμηνο του 2016, τα καθαρά κέρδη αυξήθηκαν κατά 57% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο, φτάνοντας τα 104 εκατ. €. Η βελτίωση αυτή αποδίδεται κατά κύριο λόγο στην αυξημένη παραγωγή και παραγωγικότητα των διυλιστηρίων.. Ο Όμιλος των ΕΛΠΕ, μέσα από ενώσεις εργοδοτών, πρωταγωνιστεί στην ολομέτωπη επίθεση για την ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων.

Σε αυτές τις συνθήκες η ανάγκη ίδρυσης του κλαδικού σωματείου ενέργειας μας έφερε σε νέες συνθήκες δράσης των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, εκεί που είμαστε μειοψηφία είτε δεν έχουμε καθόλου δυνάμεις. Από καλύτερες θέσεις παλεύουμε για την ανασύνταξη, την ενότητα των εργαζομένων σε κλαδική βάση και οργάνωση της πάλης!

Δυο σκέψεις και προβληματισμούς από την δράση μας αυτά τα πέντε χρόνια ζωής του σωματείου. Από τα βασικά στοιχεία που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι ο κατακερματισμός του κλάδου παρά την συγκεντροποίηση σε μεγάλους ομίλους όπως τα ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, τον συντεχνιασμό, την δράση της εργοδοσίας και του εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Στην εισήγηση γραφεί ότι οι άλλες δυνάμεις δεν θέλουν την οργάνωση των εργαζομένων στα σωματεία. κάτι που στο κλάδο της ενεργείας δεν αποτυπώνεται καθώς η εργοδοσία εκεί που την παίρνει και μπορεί επεμβαίνει ενεργά

• Φτιάχνει σωματεία πχ ΕΛΠΕ, ενώ από τη μια υπάρχει επιχειρησιακό σωματείο το όποιο δεν δέχεται τους εργαζόμενους του εργολάβου και για να εμποδίσει την δουλειά των κλαδικών του μετάλλου και ενέργειας. φτιάχνει σωματείο πάλι κλαδικό με την δίκια της γραμμή !δηλαδή εργαζομένων στους εργολάβους διαχωρίζοντας σε μόνιμους και εργολαβικούς, διασπώντας την ενότητα των εργαζομένων σε κλαδική βάση, ενισχύοντας την εργολαβοποιηση και περνά την γραμμή της και της επιδιώξεις της.

• Η ΓΕΝΟΠ στην ιδία κατεύθυνση με τους σάπιους και λιμοκοντόρους της διοίκησης της ΔΕΗ συνδικαλιστές, την ώρα που υπάρχουν δεκάδες σωματεία σφραγίδες σωματεία μονοπαραταξιακά και ενισχύοντας τον πολυκερματισμό με σωματεία ειδικοτήτων, δεν δέχεται στην δύναμη της το σωματείο που έχει ανοίξει μέτωπο με τους εργολάβους και την διοίκηση της ΔΕΗ. Ενοχλείται από την παρέμβαση μας.

 Από την ίδρυση του Κλαδικού Σωματείου Ενέργειας (2011) έως σήμερα παρεμβαίνουμε στον χώρο των εργολαβιών της ΔΕΗ, από το 2013 με συστηματική δουλειά σε όλη την Αττική, από το 2015 και στην Κόρινθο.

Το 2011 – 2014 κάναμε 2 παναττικές απεργίες και 7 «επιχειρησιακές» απεργίες σε ΓΑΝΤΖΟΥΛΑ, ΑΤΕΡΜΩΝ & ΤΟΞΟΤΗ. Από το 2015 ο ΤΟΞΟΤΗΣ συμφερόντων Καλογρίτσα μονοπώλησε τις εργολαβίες στην Αττική (5 από τις 6 της Αττικής, έχει και την Κόρινθο). Μέχρι και σήμερα έχουμε 7 απεργίες (σύνολο 52 ημέρες απεργίας) στην Αττική και 4 απεργίες (σύνολο 66 ημέρες απεργίας) στην Κόρινθο. Στα άμεσα οφέλη της απεργίας: η ψαλίδα των δεδουλευμένων αυτή τη στιγμή βρίσκεται στους 2 – 2,5 μήνες, ενώ για τους εργαζόμενους του ΤΟΞΟΤΗ σε άλλες εργολαβίες είναι 7 μήνες. Χρειάζεται να αναφέρουμε πως σήμερα η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι στο σωματείο, περιφρούρησαν την απεργία καθημερινά, Γ.Σ κάθε μέρα μαζικές με πάνω από 80 συναδέλφους μαζικές παραστάσεις σε ΔΕΗ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ, ανάκληση τρομοκρατικών απολύσεων, σπάσιμο της τρομοκρατίας στα εργοτάξια. «μακροπρόθεσμα» βελτίωση της οργάνωσης και της μαχητικότητας των εργαζομένων με δημιουργία σωματειακής επιτροπής. Σημαντική στιγμή η απεργία αλληλεγγύης στους εργαζόμενους που κάνανε 13 μέρες απεργίας στην ΓΕΩΡΟΗ, υπεργολάβο του ΤΟΞΟΤΗ στην Αττική, με καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στον Τοξότη.

Πέρα από την πείρα που αποκτήσαμε, νομίζω πρέπει να μας απασχολήσει συνολικά σαν ΠΑΜΕ και σαν σωματείο το γεγονός ότι η όλη αυτή παρέμβαση και δουλεία βρίσκει εμπόδια ώστε αυτός ο αγώνας να συνδεθεί με την γενικότερη πάλη των εργαζομένων πέρα από τα επιμέρους προβλήματα. Μας ανησυχεί το γεγονός στα συλλαλητήρια με επίκεντρο τον πόλεμο, το ασφαλιστικό, εργασιακά δεν υπάρχει η ίδια συμμέτοχη. Είναι λίγοι οι εργαζόμενοι που παίρνουν μέρος στα συλλαλητήρια. Ενώ γίνεται προσπάθεια με θετικά αποτελέσματα στην οργάνωση της πάλης στον χώρο εργασίας δεν γίνεται το άλμα στη συνείδηση των εργατών και να παλέψουν με την δικιά μας γραμμή. Δηλαδή να παλέψουν για την ανατροπή αυτής της σημερινής κατάστασης και να πάρουν στα χέρια τους τον πλούτο που παράγουν. Πράγμα που θέλει επιμονή, υπομονή και σταθερότητα στο πλαίσιο πάλης που δουλεύουμε καθημερινά στους χώρους εργασίας.

Νομίζω χρειάζεται σαν ΠΑΜΕ να δούμε τρεις πλευρές

1. Μεγαλύτερη παρέμβαση στους μεγάλους κλάδους. Με ημερίδες γύρω από τις εξελίξεις,

2. Ενίσχυση και διεύρυνση της αλληλεγγύης όπου ξεσπούν αγώνες εργαζομένων. Με ενίσχυση της παρουσίας στελεχών αλλά όπου χρειάζεται και διοργάνωση συλληπτήριων κεντρικά. πχ ledra, τοξότης κ,α

3. Ενίσχυση και ανάδειξη συνδικαλιστικών στελεχών

Με αυτές τις σκέψεις εκ μέρους του κλαδικού σωματείου ενέργειας χαιρετίζω όλους τους αντιπρόσωπους που βρίσκονται σήμερα εδώ, τις ξένες αντιπροσωπείες και καλή επιτυχία στις εργασίες της συνδιάσκεψης.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΜΕ, ΖΗΤΩ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ