Παρέμβαση της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμακευτικών & Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας στη Συνέντευξη Τύπου των Συνδικάτων στο Υπουργείο Εργασίας 20 Μάρτη 2024
Το εργατικό εισόδημα και τα δικαιώματα πετσοκόβονται με νομοθετικές παρεμβάσεις, ενώ οι φαρμακοβιομήχανοι απολαμβάνουν επιδοτήσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης για επενδυτικούς σκοπούς, συμψηφισμό rebate και clawback με επενδύσεις, αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων, όλα φορτωμένα στις πλάτες του λαού.
Από Ιανουάριο 2023 μέχρι Ιανουάριο 2024, οι τιμές των φαρμάκων αυξήθηκαν κατά 12,7%!
Από 12/2/2024, ο ΕΟΠΥΥ αποζημιώνει μόνο τη χαμηλότερη τιμή κάθε γενόσημου φαρμάκου, επομένως για κάθε ακριβότερο γενόσημο, η διαφορά καλύπτεται από τη δική μας τσέπη. 80% επιπλέον επιβάρυνση για 1700 σκευάσματα σε όλους όσους πρέπει να πάρουν τα φάρμακά τους και ελάφρυνση στους φαρμακοβιομήχανους από τα ποσά που υποχρεούνται να επιστρέψουν στον ΕΟΠΥΥ (clawback).
Πάνω από 1,7 δις ευρώ πληρώνουμε από την τσέπη μας για φάρμακα.
Ο τζίρος της φαρμακευτικής αγοράς στην Ελλάδα αυξάνεται ραγδαία, το ίδιο και οι εξαγωγές, φτάνοντας τα 2,6 δις ευρώ (4,7% του συνόλου των ελληνικών εξαγωγών).
Η παραγωγή φαρμάκου την πενταετία 2017-2022 παρουσίασε αύξηση 100%, από 953 εκ. ευρώ στα 1,876 δις.
Για τα έτη 2024-2025, οι επενδύσεις στο φάρμακο θα φτάσουν στο 1,5 δις, οι μονάδες παραγωγής από 72 στις 104 και τα ερευνητικά κέντρα από 27 στα 41.
Το συνολικό μέγεθος της αγοράς φαρμακαποθηκών έφτασε στα 3,4 δις το 2020 (αύξηση 4,3% από το 2019) και το 2021 αυξήθηκε επιπλέον 3%.
Οι απασχολούμενοι στην εμπορία και παραγωγή φαρμάκων ήταν το 2022 περίπου 29000, 9000 περισσότεροι σε σχέση με το 2017, ενώ σύμφωνα με την ΠΕΦ το 2025 θα αυξηθούν κατά 5000. Το στοιχείο αυτό είναι η πιο ξεκάθαρη απόδειξη της οικονομικής ευρωστίας του κλάδου και της προοπτικής για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη για τους φαρμακοβιομήχανους.
Οι συνολικές πωλήσεις φαρμάκου την περίοδο 2009-2020, κατά την οποία ο κλάδος είναι χωρίς σύμβαση, έφτασαν τα 77 δις ευρώ.
Το «μερίδιο» των εργαζομένων του κλάδου από αυτή την «πίτα», είναι η επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, των όρων και των συνθηκών εργασίας, η εντατικοποίηση της δουλειάς, η εργολαβική εργασία, η ανασφάλεια, οι απολύσεις, η απώλεια εργασιακών δικαιωμάτων, οι μισθοί και τα μεροκάματα που δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες μας.
Η εργοδοσία, οι φαρμακοβιομήχανοι, για μια δεκαετία αρνούνταν να υπογράψουν κλαδική ΣΣΕ, στηριζόμενοι στο νόμο Βρούτση – Αχτσιόγλου και στον προβλεπόμενο καθορισμό του κατώτατου μισθού με υπουργική απόφαση.
Με το πλήρωμα του χρόνου, με την πίεση και τους αγώνες της ομοσπονδίας μας, των εργαζομένων και των σωματείων τους μέσα στους χώρους δουλειάς, επιδιώκουν ξανά να συρρικνώσουν τα εργασιακά δικαιώματα και τους μισθούς μας, αυτή τη φορά μέσα από την υπογραφή μιας σύμβασης.
Το σχέδιο σύμβασης που αντιπρότειναν στην Ομοσπονδία μας παραβλέπει διεκδικήσεις όπως η ισότιμη μισθολογική και θεσμική μεταχείριση όλων των εργαζομένων ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση και μορφή εργασίας (π.χ. εργολαβικοί εργαζόμενοι) και ο καθορισμός σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, δηλαδή το 5ήμερο – 8ωρο.
Οι εργοδότες προτείνουν «διάρκεια εβδομαδιαίας εργασίας 40 ώρες και για τις εταιρείες συνεχούς λειτουργίας εφαρμογή της εκάστοτε ισχύουσας νομοθεσίας». Δηλαδή, διευθέτηση του χρόνου εργασίας κατ’ εφαρμογή των νόμων Χατζηδάκη και Γεωργιάδη!
Αυτό εκφράζει την κατάσταση που επικρατεί σε πολλούς εργασιακούς χώρους του κλάδου, με κυλιόμενα ωράρια, 12ωρα, εργασία τα Σαββατοκύριακα, την επιδίωξη των φαρμακαποθηκών να λειτουργούν Σάββατα και Κυριακές, κάτι που νομοθετικά το έχουν αποσπάσει, όμως, οι αγώνες των εργαζόμενων, των σωματείων και της ομοσπονδίας μας, έχουν συντελέσει στην αποτροπή, μέχρι σήμερα, της εφαρμογής του.
Αγώνες που δεν γίνονται χωρίς κόστος, αφού μετράμε απολύσεις συνδικαλιστών και πρωτοπόρων εργαζομένων σε ΠΕΙΦΑΣΥΝ, ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ, ΝΤΕΜΟ, ΡΑΦΑΡΜ και αλλού, βρίσκοντας ξανά μπροστά μας την αντεργατική νομοθεσία.
Για το μισθό, οι εργοδότες, βασισμένοι στον κατώτατο, προτείνουν λιγότερα και από τα 870 ευρώ του κατώτατου κλαδικού μισθού του 2009!
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, πριν μερικές μέρες θρηνήσαμε ένα συνάδελφό μας εργαζόμενο στη ΦΑΡΜΑΤΕΝ στη Ροδόπη, που έχοντας ανάγκη να συμπληρώσει το εισόδημά του, μετά τη δουλειά στο εργοστάσιο, εργαζόταν και ως ηλεκτρολόγος. Σε αυτή τη δεύτερη δουλειά είχε το εργατικό ατύχημα που του στοίχισε τη ζωή. Έτσι αποτυπώθηκε, στη συγκεκριμένη περίπτωση, το «δικαίωμα» στη 13ωρη δουλειά, προς συμπλήρωση του ενός μισθού που δεν επαρκεί, σύμφωνα με το νόμο Γεωργιάδη.
Η εργοδοσία, αποφασισμένη να αυξήσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό την εκμετάλλευση των εργαζόμενων, δεν κρύβει την ικανοποίησή της για τα όπλα που της προσφέρουν οι αντεργατικοί νόμοι όλων των κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ κλπ.).
Αντλώντας δύναμη από την αγωνιστική πείρα του ταξικού εργατικού κινήματος, εμπνεόμενοι από τις κατακτήσεις που η εργατική τάξη απέσπασε με σκληρούς αγώνες, στηρίζουμε και ενισχύουμε τους αγώνες που δίνουν οι συνάδελφοί μας με τα σωματεία τους σε μια σειρά επιχειρήσεις του κλάδου, όπως ΦΑΜΑΡ, ΜΠΕΡΙΓΚΕΡ, ΠΕΙΦΑΣΥΝ, ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ, για υπογραφή επιχειρησιακών ΣΣΕ.
Μαζί με τους εργαζόμενους και των άλλων κλάδων, παλεύουμε για αυξήσεις, κατώτατο μισθό 900 ευρώ, κατάργηση των αντεργατικών νόμων που υπονομεύουν τις συλλογικές συμβάσεις! Για μέτρα προστασίας του εργατικού – λαϊκού εισοδήματος, δημόσια – δωρεάν Υγεία και Παιδεία. Για να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους!
Διεκδικούμε υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ με αυξήσεις σε όλους τους μισθούς, 950 ευρώ κατώτερο μισθό, 5ημερο – 8ωρο.
Μετά την απεργία στις 28 Φλεβάρη, δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την απεργία στις 17 Απρίλη και την Πρωτομαγιά, προσπερνώντας την ηγεσία της ΓΣΕΕ, τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που έχουν στρατευτεί στη λογική της ανταγωνιστικότητας, των κοινωνικών διαλόγων και της κοινωνικής ειρήνης, στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.
