«Εκ μέρους της Γραμματείας σας καλωσορίζουμε στην πανελλαδική σύσκεψη Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, Σωματείων και συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, την πιο πλατιά συσπείρωση της εργατικής τάξης στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Η σημερινή μας σύσκεψη πραγματοποιείται 25 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΜΕ, γεγονός που συνέπεσε με τους μεγαλειώδεις αγώνες του λαού μας ενάντια στον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας.

Πριν 25 χρόνια οι χιλιάδες αγωνιστές που συγκροτήσαμε το ΠΑΜΕ απορρίψαμε τη γραμμή του κοινωνικού εταιρισμού, της υποταγής στις κατευθύνσεις της ΕΕ και των κυβερνήσεων για την προώθηση του φτηνού κι ευέλικτου εργαζόμενου.

Απορρίψαμε το κριτήριο της “ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων” που προωθούνταν στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα από τα αστικά κόμματα, την ΕΕ, την ETUC, τις δυνάμεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, από τις ηγεσίες ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Απορρίψαμε τη λογική ότι η εργασία είναι κόστος. Δεν είναι κόστος, είναι η κύρια παραγωγική δύναμη. Το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης, εργοδοτών και εργατοπατέρων στην αρχή λοιδόρησαν το ΠΑΜΕ, το συκοφάντησαν.

Κρατήσαμε τις αρχές της ταξικής πάλης που αποτελεί την κινητήρια δύναμη της Ιστορίας, τον στόχο για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, όχι μόνο στα καταστατικά των Σωματείων μας, αλλά στον προσανατολισμό της δράσης μας. Κόντρα στη γραμμή της “συνεργασίας των τάξεων”, της “κοινωνικής συνοχής” του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού που οδηγεί σε συμβιβασμό με την καπιταλιστική εκμετάλλευση και την εξουσία των καπιταλιστών.

Αυτά είναι τα στοιχεία που δυνάμωσαν το ΠΑΜΕ και έκαναν τον ταξικό πόλο στο συνδικαλιστικό κίνημα να αναγνωρίζεται από το σύνολο της εργατικής τάξης και ευρύτερα λαϊκά στρώματα.

ΠΑΜΕ σημαίνει δύναμη. Όλα αυτά τα χρόνια, τα Συνδικάτα, τα Εργατικά Κέντρα και οι Ομοσπονδίες, που το συγκροτούν, ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης από την ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου. Αποτελεί ζωντανή έκφραση των αγωνιστικών διεργασιών που συντελούνται μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στη χώρα μας.

Η δημιουργία του ΠΑΜΕ αποτέλεσε μια ώριμη ανάγκη. Συντόνισε τα βήματα όλων όσοι σηκώνουν το κεφάλι. Πρωτοστατήσαμε στην οργάνωση της αλληλεγγύης. Συμβάλαμε στην αλλαγή συσχετισμών στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Το ΠΑΜΕ αποτέλεσε μια πραγματικά αγωνιστική διέξοδο και ελπίδα για όσους εργαζόμενους δεν συμβιβάζονται με την άσχημη κατάσταση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος για την οποία την κύρια ευθύνη έχουν οι πλειοψηφίες της διοίκησης της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Είναι ιδιαίτερα σημαντική η συμμετοχή από δεκάδες συνδικαλιστές που βρίσκονται εδώ για πρώτη φορά, φέρνοντας την πείρα τους, τη δική τους γνώμη. Έχουμε κοινούς προβληματισμούς, που αφορούν την άσχημη κατάσταση που παραμένει δυστυχώς ακόμα σε πολλές Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, σε πολλά πρωτοβάθμια σωματεία και η οποία αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για να οργανωθούν οι εργαζόμενοι, να εμπιστευτούν τη δύναμη του συλλογικού αγώνα.

Η σύσκεψή μας αποτελεί αγωνιστικό σταθμό και αφετηρία στην πορεία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας μας. Σταθμό για την ανταλλαγή και αφομοίωση της αγωνιστικής πείρας, τη συζήτηση για την ισχυροποίηση των αγώνων όλων των εργαζομένων από όλους τους κλάδους στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα, την κοινή δράση και τη συμμαχία με αυτοαπασχολούμενους και βιοπαλαιστές αγρότες, τη νεολαία.

Καλωσορίζουμε τους συμμάχους μας στον αγώνα, τους αγρότες από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, την Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας, τους εκπροσώπους των Φοιτητικών Συλλόγων, τους Συλλόγους της Μαθητείας και της Επαγγελματικής Κατάρτισης, την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας.

Ιδιαιτέρως καλωσορίζουμε τους νέους και τις νέες που αναλαμβάνουν καθήκοντα στο κίνημα, πρωτοστατούν για την οργάνωση των συναδέλφων τους. Καλωσορίζουμε τους απόμαχους της δουλειάς που συνεχίζουν και χαράζουν τον δρόμο του αγώνα και της αξιοπρέπειας για τους νεότερους. Καλωσορίζουμε επίσης τους δεκάδες μετανάστες και μετανάστριες συναδέλφους που βρίσκονται ανάμεσά μας, στις αντιπροσωπείες των Συνδικάτων και κάνουν πράξη το σύνθημα “Έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι”.

Θέλουμε να καλωσορίσουμε και να ευχαριστήσουμε για την παρουσία τους στη σύσκεψη μας, τις αντιπροσωπείες των συνδικάτων από όλο το κόσμο. Να ευχαριστήσουμε την αντιπροσωπεία της ΠΣΟ που βρίσκεται εδώ με επικεφαλής από τη Νότιο Αφρική τον Πρόεδρο της ΠΣΟ Μάικ Μαζουαντλε Μακιουαημπα. Από την Κύπρο Τον Γενικό Γραμματέα Πάμπη Κυρίτση και από την Ιταλία τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Γραφείου Πιερπάολο Λεονάρντι. Είμαστε χαρούμενοι που βρίσκονται σήμερα μαζί μας και δεσμευόμαστε για άλλη μια φορά ότι θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να δυναμώσει η διεθνιστική αλληλεγγύη. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την κοινή πάλη των λαών ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Θέλουμε να καλωσορίσουμε και να ευχαριστήσουμε για την παρουσία τους στη σύσκεψη μας τις αντιπροσωπείες των Συνδικάτων από όλο το κόσμο. Είμαστε χαρούμενοι που βρίσκονται σήμερα μαζί μας και δεσμευόμαστε για άλλη μια φορά ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να δυναμώσει η διεθνιστική αλληλεγγύη. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την κοινή πάλη των λαών ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Στη φετινή σύσκεψη του ΠΑΜΕ συμμετέχουν περισσότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις σε σχέση με την προηγούμενη: 17 Ομοσπονδίες, 22 Εργατικά Κέντρα, 553 σωματεία και πολλοί εκλεγμένοι συνάδελφοι στα ΔΣ, πολλοί από αυτούς νέοι σε ηλικία και αντίστοιχα εκατοντάδες συναδέλφισσες. Η αυξημένη συμμετοχή μας γεμίζει ευθύνη και υποχρέωση να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για να ανταποκριθούμε στο καθήκον της πρωτοπόρας δράσης για να περάσει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στην αντεπίθεση, για τη ζωή που μας αξίζει στο δρόμο της ανατροπής.

Κάνουμε σήμερα αγωνιστικό απολογισμό, μετράμε τα βήματα που έχουν γίνει στον μεγάλο στόχο για την ανασύνταξη του κινήματος που θέσαμε στη Δραπετσώνα το 2022.

• Στη μαζικοποίηση των Συνδικάτων.
• Στην ισχυροποίηση της δράσης τους.
• Θέτουμε νέους στόχους αλλαγής συσχετισμών με κριτήριο την πραγματική οργάνωση των εργατών, ενάντια στα εκφυλιστικά φαινόμενα που συναντήσαμε τα προηγούμενα χρόνια σε Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, στα ίδια τα Συνέδρια της ΓΣΕΕ, με τις απροκάλυπτες νοθείες και την εξαγορά, την απαξίωση της συλλογικής δράσης των ίδιων των Συνδικάτων που επηρεάζει το σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος. Για Συνδικάτα γερά, ριζωμένα σε κάθε χώρο δουλειάς.
• Να δυναμώσει ο συντονισμός και η συμμαχία με τα άλλα κοινωνικά στρώματα πόλεων και υπαίθρου για τα κοινά μας δικαιώματα και τις ανάγκες μας.

Αυτό τον χαρακτήρα επιδιώκουμε να έχει η σύσκεψή μας, να γίνει πλούσια συζήτηση για το πώς μπορεί να αλλάξει συνολικά αυτή η κατάσταση, τα βήματα που έγιναν σε πολλούς κλάδους και χώρους δουλειάς να γενικευτούν, να γίνουν παράδειγμα για όλους! Η μεγάλη συμμετοχή στη σύσκεψη είναι μια πρώτη απάντηση, όμως δεν θα μείνουμε σε αυτό.

Ζούμε σε έναν κόσμο που βράζει από τις συνέπειες νέων ανταγωνισμών και ανακατατάξεων, από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Αλλά και σε έναν κόσμο που βράζει από την οργή και την αγανάκτηση των εργαζομένων που δεν αντέχουν να μετρούν άλλα θύματα. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής που αντιμετωπίζει ως “κόστος” ακόμα και τα μέτρα προστασίας της ανθρώπινης ζωής! Επιμένουν να κρύβουν αυτήν την αλήθεια, που είναι και η ουσία των κατευθύνσεων της ΕΕ.

Στην Ισπανία η “σοσιαλιστική” κυβέρνηση Σάντσεθ μαζί με τη “δεξιά” Τοπική Διοίκηση της Βαλένθια άφησαν τον λαό απροστάτευτο! Και μάλιστα απέναντι σε ένα φαινόμενο που είχε προβλεφτεί και φτάσαμε να έχουμε πάνω από 200 νεκρούς και άγνωστο πόσους αγνοούμενους!

Τέτοια εγκλήματα έχουμε ζήσει πολλά στη χώρα μας όπως στο Μάτι, στη Μάνδρα, στα Τέμπη. Όπως ακριβώς έγινε και στη Θεσσαλία πέρσι με τον “Ντάνιελ”. Επιβεβαιώνει ότι για το κεφάλαιο η προστασία της ανθρώπινης ζωής είναι κόστος, δεν την υπολογίζουν. Γι’ αυτό άλλωστε πριν λίγες ημέρες η κυβέρνηση της ΝΔ αντί για μονιμοποίηση των εποχικών πυροσβεστών τους απένειμε το “παράσημο” της απόλυσης και της καταστολής, όπως άλλωστε έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ακρίβεια, τα χρέη, οι πλειστηριασμοί, οι κίνδυνοι από την έλλειψη μέτρων ασφάλειας στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, η προστασία από φυσικά φαινόμενα, αλλά και η έλλειψη σταθερότητας στη δουλειά, τα ακανόνιστα ωράρια, η ημιαπασχόληση, η εποχική απασχόληση, η ανεργία όλα αυτά υπάρχουν λόγω της εκμετάλλευσης που γίνονται κέρδη για λίγους και όχι γιατί δεν υπάρχουν πόροι, όχι γιατί δεν υπάρχουν “λεφτόδεντρα” όπως ειρωνικά μας λένε.

Έχουμε συνείδηση ότι η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο -ίσως και απότομα- για τους λαούς, όπως και στη χώρα μας. Τα διεθνή οικονομικά καπιταλιστικά επιτελεία, η ΕΕ, το ΔΝΤ προβλέπουν ότι μπαίνουμε σε μια νέα φάση ύφεσης της καπιταλιστικής οικονομίας, αναμένεται αργά ή γρήγορα νέα γενικευμένη καπιταλιστική οικονομική κρίση.

Άλλωστε τα σημάδια στην οικονομία της Γερμανίας, της Γαλλίας και άλλων μεγάλων καπιταλιστικών κρατών το επιβεβαιώνουν. Αυτή η φάση συνοδεύεται σε όλα αυτά τα κράτη μαζί και στη χώρα μας με αντεργατικές ρυθμίσεις στα ασφαλιστικά δικαιώματα, στον εργάσιμο χρόνο, στους μισθούς, γενικά σε όλες τις πλευρές της ζωής των εργαζομένων στις χώρες αυτές. Άλλωστε είναι και ο βασικός λόγος που βγαίνουν στον δρόμο οι εργαζόμενοι με τα Συνδικάτα τους, αντίστοιχα οι αγρότες και η νεολαία.

Η πείρα των εργαζομένων εδώ στην Ελλάδα δείχνει ότι είτε σε φάση ανάπτυξης των κερδών των μονοπωλίων είτε σε φάση κρίσης οι χαμένοι είμαστε εμείς. Διότι την περίοδο της μεγάλης καπιταλιστικής ανάπτυξης μέχρι το 2008 οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα στο όνομα των δημοσιονομικών στόχων πέρασαν μια σειρά από αντεργατικά νομοσχέδια όπως την εφαρμογή των ελαστικών μορφών απασχόλησης και τις μεγάλες αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα, ενώ έσπασαν κάθε ρεκόρ στον τομέα της ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων με κρατικό χρήμα για να πιαστούν οι στόχοι της ΟΝΕ και του ευρώ.

Έπειτα, τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης ψήφισαν σε χρόνο ρεκόρ πάνω από 1.000 αντεργατικούς νόμους. Αυτός ήταν ο χαρακτήρας των τριών μνημονίων που ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και με βίαιο τρόπο πέρασαν μέτρα για την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων και τη φτωχοποίηση των εργαζομένων που επιδίωκαν 30 χρόνια, από τις αρχές του ’90, και είχαν σχεδιάσει στην ΕΕ με τη “Λευκή Βίβλο” και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Στη συνέχεια, με την εμφάνιση της πανδημίας, μας άφησαν απροστάτευτους, χιλιάδες έχασαν τη ζωή τους λόγω των τεράστιων ελλείψεων στις υποδομές της Δημόσιας Υγείας. Τότε μας έλεγαν να κάτσουμε σπίτι, “να λογαριαστούμε μετά”, να μη μιλάμε και ότι αμέσως μετά θα ξεκινήσει η ανάπτυξη που θα μοιραζόταν “δίκαια”.

Και πριν ακόμα αρθούν οι περιορισμοί στην κοινωνική ζωή, δήθεν για λόγους προστασίας της υγείας, ψήφισαν μέσα στην πανδημία τον νόμο Χατζηδάκη που επιβάλλει το 10ωρο και τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, που καταργεί το δικαίωμα στην απεργία και βάζει στο στόχαστρο το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Έπειτα ο νόμος της ΝΔ, νόμος Γεωργιάδη, που νομιμοποιεί τη δουλειά έως και 13 ώρες την ημέρα, 6 ημέρες την εβδομάδα.

Απέναντι στις δυσκολίες που υπάρχουν από τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης δώσαμε μεγάλες και σημαντικές μάχες όπως:

• Τις μεγάλες απεργίες για να αντιμετωπίσουμε την επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου με 3 πανελλαδικές πανεργατικές απεργίες χωρίς τη στήριξη της ΓΣΕΕ τα τελευταία 2 χρόνια, φτάνοντας μάλιστα σε αριθμό αποφάσεων και συμμετοχών ρεκόρ φέτος, στις 28 Φλεβάρη, όπου συμμετείχαν 22 Ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα, 37 Εργατικά Κέντρα και εκατοντάδες πρωτοβάθμια σωματεία. Μαζί αχρηστεύσαμε διατάξεις, αφήσαμε στα χαρτιά την επίθεση στο δικαίωμα της απεργίας με τη στάση οργανωμένης απειθαρχίας που αποφασίσαμε στη σύσκεψη των Συνδικάτων της Αθήνας στο Σπόρτιγκ τον Οκτώβρη του 2021 και στη σύσκεψη του ΠΑΜΕ στη Δραπετσώνα τον Ιούνη του 2022.

• Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις καταδίκης του εγκλήματος στα Τέμπη απέδειξαν την ισχυρή δύναμη της οργάνωσης και τις δυνατότητες που έχει το εργατικό κίνημα να βάζει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις. Μαζί με τους γονείς και τους συγγενείς των αδικοχαμένων παιδιών ακυρώσαμε την προσπάθεια της κυβέρνησης, των άλλων αστικών κόμματων, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, της ΕΕ να συγκαλύψουν το έγκλημα και τον πραγματικό ένοχο, το σύστημα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Με βάση τα επίσημα στοιχεία πάνω από 3.000.000 άνθρωποι ήταν στους δρόμους για 20 ημέρες με απεργίες, καταλήψεις σταθμών και δρόμων, συλλαλητήρια, κλειστά σχολεία και σχολές, ολονύχτιες διαμαρτυρίες. Ήταν ένα ξέσπασμα του λαού μας και ιδιαίτερα της νεολαίας που έφερε στο προσκήνιο με αγωνιστικό τρόπο το σύνθημα “Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας”. Ότι αυτό το έγκλημα δεν θα ξεχαστεί γιατί έφερε στην επιφάνεια τις τεράστιες ευθύνες ενός άδικου κοινωνικού συστήματος, αλλά και του πολιτικού συστήματος που το υπηρετεί, τις ευθύνες των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ που άφησαν τον σιδηρόδρομο και τους επιβάτες χωρίς προσωπικό και συστήματα ασφαλείας στις ράγες του ιδιωτικοποιημένου σιδηρόδρομου. Και θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να αποδοθούν οι ευθύνες, αλλά και να ανατραπεί αυτό το σύστημα της βαρβαρότητας που έχει στη φύση του έγκλημα και γεννά τέτοια δυστυχία.
• Δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις για σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Ο αγώνας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ είναι φωτεινό παράδειγμα που σηματοδοτεί την απόφαση των εργαζομένων ότι δεν θα μείνουν με “σταυρωμένα τα χέρια”, δεν θα μείνουν άπραγοι απέναντι στην καταστροφή της ζωής τους. Ο αγώνας των εργατών της ΛΑΡΚΟ μας γεμίζει ταξική υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, οργανωμένοι, συσπειρωμένοι στα Σωματεία μας, σε κοινή δράση με τους ανθρώπους που είναι δίπλα μας, τους συνάδελφους μας από άλλους χώρους δουλειάς, με τους βιοπαλαιστές αγρότες και αυτοαπασχολούμενους. Δεν είναι μικρό πράγμα για 48 μήνες να τα βάζεις με την κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας, τα Δικαστήρια, τους μηχανισμούς καταστολής, τους συνασπισμένους εργοδότες, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης των καπιταλιστών, την υπονόμευση των εργατοπατέρων και να βγαίνεις νικητής με ψηλά το κεφάλι και κοιτώντας με υπερηφάνεια τα μάτια των παιδιών σου.
• Κάνοντας πράξη το σύνθημα “Όλοι για έναν κι ένας για όλους” στηρίξαμε με όλες μας τις δυνάμεις αγωνιστικά παραδείγματα, όπως των λιμενεργατών του Πειραιά που κέρδισαν μετά από 12 χρόνια αγώνα τα βαρέα τους ένσημα, των διανομέων της “efood” που κέρδισαν τη σταθερή δουλειά με δικαιώματα καταργώντας τα δουλεμπορικά στην πράξη, των Λιπασμάτων και των Πετρελαίων της Καβάλας, της “ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ” που έκαναν κουρελόχαρτο τους αντεργατικούς νόμους, των μεταλλωρύχων της Χαλκιδικής που υπέγραψαν τη σύμβασή τους κόντρα σε θεούς και δαίμονες – δείχνουν τον δρόμο.
• Συνεχίσαμε τη διεκδίκηση για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας μας στους χώρους δουλειάς, σε κλάδους. Κάθε χρόνο μετράμε πάνω από 150 νεκρούς συναδέλφους στον χώρο εργασίας, δηλαδή έναν κάθε δύο μέρες και ακόμα περισσότερους ανήμπορους πλέον για εργασία λόγω των εργατικών ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών. Διεκδικήσαμε και πετύχαμε να έχουμε Συλλογικές Συμβάσεις που συμπεριλαμβάνουν σημαντικά μέτρα και μέσα προστασίας.
• Δώσαμε μεγάλη μάχη ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις, σώθηκαν εκατοντάδες σπίτια φτωχού λαϊκού κόσμου, τραντάχτηκαν λαϊκές γειτονιές και πόλεις από μαζικότατες συγκεντρώσεις, στου Ζωγράφου, στην Ελευσίνα, στην Πετρούπολη, στη Θεσσαλονίκη, στη Χαλκιδική, στη Θήβα και αλλού. Τα “κοράκια” των τραπεζών και των funds δεν διστάζουν να ξεσπιτώσουν ακόμα και οικογένειες με μέλη Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ), οικογένειες που ζουν στο όριο της φτώχειας, μιας και η αναπηρία είναι βασική αιτία φτωχοποίησης τον 21ο αιώνα.
• Μαζί με τους φορείς του λαϊκού κινήματος δίνουμε τις μάχες για την υπεράσπιση του δημόσιου συστήματος Υγείας, κατακλύζοντας ο λαός μας μεγάλες πόλεις, όπως στην Κρήτη, στην Ξάνθη, στη Δράμα, σε νησιά του Αιγαίου όπου οι άνθρωποι πεθαίνουν αβοήθητοι σε καρότσες γιατί δεν υπάρχουν ασθενοφόρα.
• Σταθήκαμε πλάι πλάι με τους φοιτητές στα μεγάλα συλλαλητήρια και τις καταλήψεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και συνεχίζουμε.
• Μαζί σταθήκαμε ο ένας δίπλα στον άλλον, βρεθήκαμε στον αγώνα με τους φυσικούς μας συμμάχους, αγρότες, επαγγελματίες για να αντιμετωπίσουμε τα καταστροφικά αποτελέσματα μιας πολιτικής που μας αφήνει ανοχύρωτους μπροστά στις πλημμύρες και τις πυρκαγιές. Φύτρωσε κι έβγαλε άνθη το δέντρο της αλληλεγγύης στη Θεσσαλία για να βγάλουμε χωριά από τη λάσπη, για να αντιμετωπιστούν οι καταστροφικές συνέπειες από τις πυρκαγιές στη Βόρεια Εύβοια, για να σταθεί ο λαός στον τόπο του. Στα αδέρφια μας στην Τουρκία για να σταθούν όρθιοι μετά τον καταστροφικό σεισμό και παντού όπου το επιλεκτικά ανίκανο κράτος αφήνει τους εργαζόμενους στο έλεος των φυσικών καταστροφών.
• Δώσαμε μεγάλη μάχη για τη στήριξη και αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες, για να μη συγκαλυφθεί το απαράδεκτο και φρικιαστικό έγκλημα στην Πύλο με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Παλέψαμε μαζί για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, για να φτάσουν στις χώρες πραγματικού προορισμού τους. Για να αποκτήσουν όλοι οι μετανάστες ίσα δικαιώματα στη δουλειά, στην εκπαίδευση των παιδιών, στην Υγεία, στην επανένωση οικογενειών και ενάντια στις δουλεμπορικές συμφωνίες της ελληνικής κυβέρνησης.
• Σταθήκαμε δίπλα στους αγωνιζόμενους αγρότες ενάντια στην πολιτική της ΕΕ, για να έχουν εκείνοι ένα αξιοπρεπές εισόδημα και εμείς ποιοτικά και φτηνά προϊόντα, οργανώσαμε από κοινού το συγκλονιστικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα τον Φλεβάρη που μας πέρασε.

Σ’ αυτές τις συνθήκες διαπιστώσαμε τις δυνατότητες που υπάρχουν ώστε να αντιμετωπίσουμε ενεργητικά τις δυσκολίες. Διαπιστώσαμε ξανά στην πράξη τα μεγάλα εμπόδια που βάζει ο χαμηλός βαθμός οργάνωσης. Διαπιστώσαμε τον ρόλο που παίζουν οι προδοτικές για τα συμφέροντά μας ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος στο επίπεδο της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Βρέθηκαν απέναντι σε μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις και στήριξαν απροσχημάτιστα την κυβέρνηση και τα μεγάλα συμφέροντα.

Ενώσαμε τις δυνάμεις μας για βήμα πιο γρήγορο. Περισσότερες δυνάμεις μπήκαν στον αγώνα, επενδύοντας στην οργάνωση και στο μεγάλο όπλο του ταξικού προσανατολισμού. Επιβεβαιώνεται ότι ο προσανατολισμός της πάλης είναι αναγκαία προϋπόθεση ώστε να μετρήσουμε περισσότερα αποτελέσματα, περισσότερες νικηφόρες μάχες.

Αυτοί οι αγώνες είχαν σημαντικές κατακτήσεις γιατί είχαν πλατιά στήριξη και τεράστια αλληλεγγύη απ’ όλο το λαό, είχαν το δίκιο με το μέρος τους. Πέτυχαν γιατί καταφέραμε να γίνουν κέντρο συντονισμού και αλληλεγγύης σε επίπεδο πόλης και περιοχής, σε επίπεδο κλάδου, πανελλαδικά. Βγήκαν από τα όρια του χώρου και του κλάδου τους και μπήκαν στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου, τη στάση όλων των πολιτικών δυνάμεων και τους νόμους των κυβερνήσεων.

Κρίσιμο ζήτημα η ενίσχυση του ΠΑΜΕ με νέες δυνάμεις και η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης.

Συγκρίνετε την πανελλαδική σύσκεψη του ΠΑΜΕ με τα συνέδρια που οργανώνουν οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αλλά και τα αστικά κόμματα αυτές τις ημέρες!

Η αντιπαράθεση που αναπτύσσεται μέσα στα όργανα της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ είναι για τον προσανατολισμό και τη στάση που πρέπει να έχουν τα Συνδικάτα, τον απεγκλωβισμό τους από τη γραμμή της εργοδοσίας, ενάντια την υιοθέτηση των στόχων της ανταγωνιστικότητας και της ταξικής συνεργασίας, στα φαινόμενα εκφυλισμού και νοθείας, για την απαλλαγή των Συνδικάτων από τον θανάσιμο εναγκαλισμό κράτους και εργοδοτών και όχι για τα κρατικά κονδύλια, τις καρέκλες που εξασφαλίζουν προνόμια και πρόσβαση στην εξουσία.

Αυτή η μάχη που δίνουμε εδώ και χρόνια μέσα σε Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, Συνδικάτα, στην ίδια τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ συμβάλλει ώστε να γίνεται υπόθεση των εργαζομένων η υπεράσπιση της λειτουργίας των Συνδικάτων, η αντίσταση στη νέα επίθεση ενάντια στα κατοχυρωμένα συνδικαλιστικά δικαιώματα, στον αγώνα να μη μετατρέπονται από συλλογικά όργανα των εργαζομένων σε ηλεκτρονικές απρόσωπες πλατφόρμες, από οργανώσεις εργατικές σε κλειστές λέσχες διαχείρισης χρηματοδοτικών προγραμμάτων και γραφειοκρατικά μορφώματα.

Η διαφορά είναι εμφανής κάνοντας τη σύγκριση του πριν και του μετά από την αλλαγή συσχετισμών σε μια σειρά Εργατικά Κέντρα και Σωματεία, όπως αυτά της Πάτρας, της Εύβοιας, των Τρικάλων, της Κέρκυρας, του Πειραιά και άλλων, σε Ομοσπονδίες και πρωτοβάθμια σωματεία του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, όπως μεγάλα σωματεία νοσοκομείων, Συλλόγων Εκπαιδευτικών, τη μεγαλύτερη Ομοσπονδία του Δημοσίου, τη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας, όπου το ψηφοδέλτιο που στηρίζουν οι αγωνιστές του ΠΑΜΕ βγήκε πρώτη δύναμη κατακρημνίζοντας την κυβερνητική παράταξη!

Για αυτό πρέπει να συμβάλουμε όλοι στην ίδρυση σωματείων σε όλες τις περιοχές όπου δεν υπάρχουν, στις μεγάλες επιχειρήσεις και στους κλάδους στρατηγικής σημασίας, στην αλλαγή συσχετισμών με την ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων στα υπάρχοντα. Στους κλάδους της Ενέργειας, των Μεταφορών, των Τηλεπικοινωνιών, του Λιανικού Εμπορίου.

Απευθύνουμε πλατύ αγωνιστικό κάλεσμα για να αλλάξουμε τους συσχετισμούς σε Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα που προχωρούν σε συνέδρια και αρχαιρεσίες τους επόμενους μήνες!

Κρίσιμο ζήτημα για τη μαζικοποίηση είναι η δράση των συνδικάτων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των μεταναστών, παίρνοντας υπόψη ότι αντικειμενικά αποτελούν κομμάτι της εργατικής τάξης της Ελλάδας. Η πείρα μας από τους εργάτες γης της Μανωλάδας, τα χωράφια του Μαραθώνα, τους Αιγύπτιους αλιεργάτες, τα εργοτάξια των Κατασκευών και τα φασονατζίδικα της Αττικής έχει δείξει ότι η ανάπτυξη της δράσης για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους είναι καθήκον για το ταξικά προσανατολισμένο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Συνεχίζουμε την πάλη μας σε αντιπαράθεση με την επιδίωξη του κεφαλαίου να αξιοποιηθούν για περαιτέρω μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης συνολικά, με διακρατικές συμφωνίες σύγχρονου δουλεμπορίου που ήδη υπογράφει η ελληνική κυβέρνηση με την επίκληση του δημογραφικού προβλήματος και την έλλειψη εργατικών χεριών.

Αντίστοιχο κρίσιμο ζήτημα είναι η μαζικότερη συμμετοχή γυναικών στα Συνδικάτα, η ανάδειξή τους στις διοικήσεις των Συνδικάτων. Πρέπει να γίνει ουσιαστικό βήμα στην επεξεργασία των πλαισίων πάλης που παίρνουν υπόψη τις ιδιαίτερες ανάγκες για το τράβηγμά τους στη δράση τη στιγμή που έρχονται αντιμέτωπες με όλες τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής, τη συρρίκνωση κρίσιμων κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών.

Πρέπει να αντιμετωπίσουμε με τόλμη και αποφασιστικότητα την αδράνεια και την άσχημη λειτουργία πολλών Συνδικάτων. Η πίεση που ασκεί η κυβέρνηση και οι εργοδότες ενάντια στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, στην οικονομική ανεξαρτησία των Συνδικάτων θα δυναμώσει. Αντιπαλεύουμε τον συμβιβασμό και τις δυσκολίες που γεννά η επίθεση του κεφαλαίου και οι αρνητικές συνέπειες στη ζωή των εργαζομένων που γεννούν πρόσθετα εμπόδια. Το ζωντάνεμα της δράσης των Σωματείων, η συγκρότηση Διοικητικών Συμβουλίων και Επιτροπών από δραστήριους αγωνιστές, οι συλλογικές, μαζικές, δημοκρατικές διαδικασίες, το μάζεμα των συνδρομών και οι εκδηλώσεις για την οικονομική ενίσχυση των Συνδικάτων είναι πρώτο μέλημα των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ. Χωρίς τέτοια δουλειά δεν μπορούμε να μιλούμε για ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Δυναμώνουμε την κοινή δράση με τους μαζικούς φορείς των φτωχών αγροτών και των αυτοαπασχολούμενων, τις γυναίκες και τα παιδιά των εργατικών και λαϊκών οικογενειών.

Τα τρία χρόνια που πέρασαν δυνάμωσε το ποτάμι της κοινής δράσης λαϊκών στρωμάτων και αλληλεγγύης στους μεγάλους αγώνες, στην πάλη για να προστατευτεί η ζωή και η περιουσία του λαού από τις φυσικές καταστροφές, στις συγκρούσεις για να μην ξεσπιτωθούν φτωχές λαϊκές οικογένειες, στον αγώνα για να μην καταρρεύσει το δημόσιο σύστημα Υγείας, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, για τα δίκαια αιτήματα των αγροτών.

Αυτοί οι αγώνες είχαν τεράστια συμβολή για να αναπτερωθεί το ηθικό των ανθρώπων που χτυπήθηκαν από την αντιλαϊκή πολιτική και την εγκατάλειψη. Να δυναμώσει η λαϊκή οργάνωση, ο συντονισμός, η αλληλεγγύη. Φανερώθηκαν οι αστείρευτες δυνατότητες του λαϊκού αγώνα, η πρωτοβουλία και η αυτενέργεια. Δυνάμωσε ακόμα περισσότερο η εμπιστοσύνη λαϊκών τμημάτων προς τα εργατικά συνδικάτα, το ΠΑΜΕ και την κοινή δράση.

Επιβεβαιώθηκε πρώτα και κύρια η συμβολή της οργανωμένης εργατικής τάξης, η καταλυτική παρέμβαση των ταξικών συνδικάτων και ιδιαίτερα των τοπικών Εργατικών Κέντρων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ώστε ο αγώνας να βάλει στο επίκεντρο τις πραγματικές αιτίες που καταδυναστεύουν τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, την αντιλαϊκή πολιτική των αστικών κυβερνήσεων, των δήμων και των Περιφερειών, των επιχειρηματικών ομίλων. Να επεξεργαστεί τα κατάλληλα συνθήματα, να προβάλει όχι μόνο τα άμεσα μέτρα ανακούφισης αλλά και την προοπτική για να ζήσει ο λαός μας καλύτερα.

Το παράδειγμα αυτών των αγώνων δείχνει τον δρόμο που πρέπει το επόμενο διάστημα να ακολουθήσουμε όλα τα Συνδικάτα. Κυρίως δείχνουν τον προσανατολισμό που πρέπει να κρατηθεί, να δυναμώσει από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα για τη συμμαχία με τα υπόλοιπα κινήματα. Με επεξεργασμένο πλαίσιο διεκδικήσεων με βάση τα κοινά προβλήματα που δημιουργεί η καπιταλιστική ανάπτυξη.

Τα εργατικά σωματεία με ουσιαστικές συλλογικές διαδικασίες, ουσιαστική συζήτηση στις διοικήσεις τους, κοινές συσκέψεις με τους μαζικούς φορείς των λαϊκών στρωμάτων θέτουν στο επίκεντρο:

• Να είναι η Υγεία κατοχυρωμένο κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Για ενιαίο αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας – Πρόνοιας, για όλους, για την ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών σε σύγχρονες υπηρεσίες πρόληψης – θεραπείας – αποκατάστασης.
• Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, αναβαθμισμένη Εκπαίδευση για όλους. Κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης και όλων των ταξικών εμποδίων και φίλτρων που μπαίνουν στην Εκπαίδευση.
• Να δυναμώσει το μέτωπο ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις. Να διεκδικήσουμε μέτρα για τη λαϊκή στέγη και τη νομική προστασία της πρώτης κατοικίας.
• Να δυναμώσει η διεκδίκηση για μέτρα προστασίας από τις φυσικές καταστροφές, με έργα υποδομής αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής προστασίας, εξασφάλιση υλικοτεχνικής υποδομής και προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
• Απεμπλοκή της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους που οργανώνουν ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ. Να σταματήσει τώρα η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού.

Αυτός είναι ο δρόμος για να δυναμώσει η πάλη ενάντια σε όσους καταπιέζουν τον λαό μας, τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους και τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν, για τις μεγάλες κοινωνικές ανατροπές που βάζουν προτεραιότητα τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες όλου του λαού.