Είναι λίγες οι φορές που ο τίτλος μια εισήγησης περιγράφει τόσο γλαφυρά αυτό που έγινε σε μια ζωντανή συζήτηση. Ναι λοιπόν αυτό που ζήσαμε δυο μέρες ήταν η ζωντανή μαχητική έκφραση της ανόδου των ταξικών αγώνων.

Σε όσους ψάχνουν σωτήρες και μεσσίες, σε όσους λοιδορούν τους ταξικούς αγώνες, τους το λέμε καθαρά: Η εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση είναι εδώ. Θα αναμετρηθούμε στα γεμάτα και θα κερδίσουμε ενάντια στην αντεργατική πολιτική που είναι εδώ και αποτελεί έκφραση της στρατηγικής των επιχειρηματικών ομίλων για φτηνή, πολύ φτηνή εργασία, χωρίς ΣΣΕ, εργάσιμο χρόνο λάστιχο, κοινωνικοασφαλιστικά συστήματα πλήρως εμπορευματοποιημένα, θυσίες χωρίς τέλος για την ενίσχυση των επιχειρηματικών κερδών.

Άλλωστε έκφραση της είναι και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που για τους λαούς είναι θάνατος, γενοκτονία, αμέτρητες καταστροφές, για αυτούς είναι διέξοδος στα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, με ενεργή συμμετοχή και μοιρασιά της λείας.

Ξέρουμε πλέον ποιοι στηρίζουν αυτή την στρατηγική.

Δε χωρούν αυταπάτες: ΕΕ – ΝΑΤΟ – κυβερνήσεις – τα κόμματα που διαμόρφωσαν όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο εναντίον μας. Οι άνθρωποί τους μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, που εκφράζονται με τη θλιβερή απαξιωμένη ηγεσία σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, που παριστάνει την ηγεσία της εργατικής τάξης, που έχουν παραιτηθεί ακόμα και από τη διεκδίκηση των άμεσων αναγκών της εργατικής τάξης.

Ζήσαμε πολλά την δεκαετία που πέρασε. Κυβερνήσεις μονοκομματικές, πολυκομματικές συνεργασίας, «εθνικής σωτηρίας», «κοινωνικής σωτηρίας», δεξιές – σοσιαλδημοκρατικές – αριστερές.

Θα δώσουμε σφοδρές μάχες το επόμενο διάστημα ενάντια στην προσπάθεια χειραγώγησης της λαϊκής οργής που θα κάνουν οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, ειδικά η ΠΑΣΚΕ. Και επειδή εδώ γνωριζόμαστε πολύ καλά, όση προσπάθεια και αν κάνουν οι εργοδότες, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το πολιτικό σύστημα να ξεπλύνει το αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ δεν θα τα καταφέρει.

Γιατί κανείς δεν ξεχνά ότι αυτό το Κόμμα ψήφισε και τα τρία μνημόνια πότε με τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ, πότε με το ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί κανείς δεν ξεχνά τους εκατοντάδες αντεργατικούς νόμους που έχει ψηφίσει, την καταστολή ενάντια στους εργατικούς αγώνες. Κανείς δεν ξεχνά τη βρώμικη αποστολή της ΠΑΣΚΕ στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Τότε που μέσα στην καπιταλιστική κρίση έλεγε ότι «οι απεργίες έχουν φάει τα ψωμιά τους», τότε που υπέγραψε τις Εθνικές Συλλογικές Συμβάσεις με τους πετσοκομμένους μισθούς με πρόσχημα να μη χαθεί το επίδομα γάμου. Τότε που μέσα στην πανδημία έβαλε λουκέτο στα συνδικάτα, στο όνομα των υγειονομικών μέτρων και πειθάρχησε στα μέτρα καταστολής. Τότε που όταν τα συνδικάτα προετοίμαζαν την απεργία ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη έλεγε ότι δεν υπάρχει νομοσχέδιο, ότι το ΠΑΜΕ κινδυνολογεί. Τότε που έγινε το τραγικό έγκλημα στα Τέμπη και αρνήθηκαν τον απεργιακό ξεσηκωμό καταγράφοντας μια από τις πιο ντροπιαστικές σελίδες στην ήδη ντροπιαστική ιστορία τους. Και όλα αυτά τα έκαναν με τη στήριξη της ΔΑΚΕ και των παρατάξεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Έφτασαν πριν λίγους μήνες να ανταγωνίζονται ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ στην απεργοσπασία για να υπονομεύσουν τους εργατικούς αγώνες. Και δε μπορούν να κάνουν αλλιώς. Αυτοί που δε λένε κουβέντα σήμερα για τον πόλεμο, αύριο άμα ζορίσουν τα πράγματα θα καλούν να σκύψουμε το κεφάλι και να θυσιαστούμε στο όνομα της ενότητας και των εθνικών στόχων του κεφαλαίου.

Έρχεται ένα νομοσχέδιο που καταργεί οριστικά τη δυνατότητα η ΓΣΕΕ να υπογράφει Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και αυτοί να διαμαρτύρονται στην υπουργό εργασίας γιατί δεν προχωρά το Επαγγελματικό Ασφαλιστικό Ταμείο. Τι να περιμένει όμως κανείς από τους εργατοπατέρες που έχουν κάνει ιερή αξία την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Ήρθε η ώρα να δοκιμάσουμε τη δική μας δύναμη, χωρίς να αναζητούμε σωτήρες – λύσεις από τα πάνω. Αυτή η δύναμη υπάρχει, είναι μπροστά μας με γραμμή προσανατολισμού κόντρα στη στρατηγική και την πολιτική τους. Αυτό εκφράζει το αγωνιστικό πλαίσιο που έχετε και συμφωνούμε, μας ενώνει στον αγώνα. Ο σταθερός ημερήσιος χρόνος – Μείωση του εργάσιμου χρόνου – απεμπλοκή από τον πόλεμο – έξω από το σφαγείο κλπ. Εμείς με πράξεις και όχι με λόγια. Όπως στο Λιμάνι, στα τρένα, είναι σημαντικό ότι υπάρχει μια πρωτοπορία, που με ευθύνη εκφράζει τα αισθήματα του λαού, όπως ακούσαμε και σήμερα εδώ τη δασκάλα, οι φαντάροι μας που πήραν το παράσημο των 15 ημερών τιμωρίας κλπ.

Αυτό εκφράζει ο προσανατολισμός και η απόφασή μας να ενώσουμε δυνάμεις στην κοινή δράση, στη διαμόρφωση κοινωνικής συμμαχίας στα μεγάλα μέτωπα και στο πλαίσιο που συμφωνούμε. Η συζήτηση αυτές τις δύο μέρες ανέδειξε ένα πλούτο παρεμβάσεων και κινητοποιήσεων των εργαζομένων με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού. Αυτό δεν αναδείχθηκε μόνος στις ομιλίες των εκπροσώπων τους, αλλά πρώτα και κύρια από τους εκπρόσωπους των εργατικών Συνδικάτων που πρωτοστάτησαν στην οργάνωση αυτών των αγώνων. Αυτό μας γεμίζει ευθύνη και αναδεικνύει την αναγκαιότητα τα Συνδικάτα να δώσουν ακόμα μεγαλύτερο βάρος στην κοινή δράση με όσους πλήττονται από την πολιτική το μονοπωλείων.

Εκφράζεται στην μεγαλύτερη συσπείρωση συνδικάτων, ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων, συνδικαλιστών στο ΠΑΜΕ – στον ταξικό αγώνα χτυπώντας τον θανάσιμο εναγκαλισμό κράτους και εργοδοσίας στις εργατικές οργανώσεις.

Εκφράζεται στην αλλαγή συσχετισμού σε περισσότερους χώρους με δράση – πάλη. Οι συσχετισμοί δεν αλλάζουμε λόγια, αλλά με πράξεις όπως οι συναδέλφισσες εργάτριες μας περιέγραψαν ζωντανά – ουσιαστικά – καθαρά και με σαφήνεια όπως ξέρουν να κάνουν οι αγωνιστές της τάξης μας, από τον ΜΙΜΙΚΟ στην Εύβοια, από την Αρίβια στη Δράμα, όπως οι συνάδελφοι στο ΧHΤΟ, όπως οι συνάδελφοι Μεταλλωρύχοι, λιμενεργάτες, όπως όλοι οι συναγωνιστές και σύντροφοι που πήραν το λόγο σε μια εκπληκτική – ζωντανή μεταφορά πείρας που ζήσαμε δυο μέρες τώρα.

Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες

Απευθύνουμε κάλεσμα:

Ελάτε να πιαστούμε σφιχτά στην αλυσίδα του αγώνα για να περάσουν περισσότερα συνδικάτα στα χέρια των εργατών – στα μεγάλα εργατικά κέντρα και τις ομοσπονδίες που έχουν μπροστά αρχαιρεσίες σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, σε μεγάλα και μικρότερα σωματεία.

Να δυναμώσει αποφασιστικά ο βαθμός οργάνωσης, η δημιουργία νέων σωματείων. Η οργάνωση των πιο καταπιεσμένων, των γυναικών, των μεταναστών, των νέων παιδιών στη σεζόν του τουρισμού και σε άλλους κλάδους που υφίστανται την πιο άγρια εκμετάλλευση. Εδώ θα κρίνουμε, εδώ θα μετρηθούμε, όχι στις μεγάλες κουβέντες. Έτσι πρέπει να μετράμε, στο μεγάλο χρέος που έχουμε να οργανώσουμε την τάξη μας που βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλό οργάνωσης παρότι παλεύουμε με θεούς και δαίμονες. Η πείρα που ήρθε φανέρωσε, όπως για παράδειγμα στη Σαντορίνη, ότι η δουλειά μας πάει καλά.

Χρειάζεται να γίνει αποφασιστικό βήμα στη λειτουργία των σωματείων. Αυτό θα γίνεται όταν οργανώνουμε την πάλη, όταν είμαστε στο δρόμο του αγώνα, όταν επεξεργαζόμαστε τα πλαίσια πάλης, όταν οργανώνουμε μαζικές – συλλογικές διαδικασίες και άλλα. Αυτό είναι το ταξικό σχολειό, εδώ πρέπει να σπουδάζουμε όλοι.

Εμπρός για την πιο μεγάλη μαζικοποίηση και μαχητικοποίηση για ένα κίνημα χειραφετημένο, ανασυνταγμένο, πρωταγωνιστή. Να μη δεχτούμε να πληρώσουμε την κρίση τους – να μην γίνουμε κρέας στα κανόνια τους – να βάλουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες με βάση την εποχή μας.

Αυτή είναι η ζωντανή έκφραση του ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής. Η εργατική λαϊκή αντιπολίτευση είναι εδώ!

Απευθύνουμε λοιπόν κάλεσμα σε όλα τα συνδικάτα, σε όσους συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες προβληματίζονται, 25 χρόνια από τη δημιουργία του ΠΑΜΕ κάτι νέο έχει γεννηθεί και μεγαλώνει. Αυτό να πάει παντού, σε όλους τους χώρους δουλειάς, σε όλους τους εργαζόμενους. Τα ψέματα τελείωσαν, στις 20 Νοέμβρη να προκαλέσουμε πραγματικό σεισμό με το σύνθημα: «Λεφτά για μισθούς – υγεία – παιδεία, έξω από του πολέμου τα σφαγεία».