Εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες
Εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας. του ΠΑΜΕ θα θέλαμε από την αρχή να θέσουμε στη σημερινή μας συγκέντρωση ορισμένα ερωτήματα και ζητήματα, που έχουν κατά τη γνώμη μας καίρια σημασία.
Διαχέεται ή κυριαρχεί η άποψη σε πλατιά τμήματα εργαζομένων στον ιδιωτικό, αλλά και σε μεγάλα τμήματα του δημοσίου τομέα ότι τα νέα μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση αφορούν αποκλειστικά ορισμένες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων. Ότι πλήττονται ορισμένοι βολεμένοι του δημόσιου τομέα.
Η άποψη αυτή είναι παραπλανητική, αποπροσανατολιστική, επικίνδυνη. Είναι δηλητήριο. Υπηρετεί αυτούς που θέλουν να χωρίζουν τους εργαζόμενους, να φέρνουν το ένα τμήμα απέναντι στα άλλο. Κρύβει τον ενιαίο χαρακτήρα της επίθεσης απέναντι σε όλους τους εργαζομένους, σε όλους τους κλάδους.
Το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης αφορά ένα πακέτων αντιλαϊκών μέτρων που πλήττουν στο σύνολο τους, τους εργαζόμενους, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.
Η επίθεση αφορά τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους αυτοαπασχολούμενους την μικρομεσαία αγροτιά, την νεολαία και τις γυναίκες. Κανένας δεν μένει απ έξω .
Αυτοί που μένουν ανέγγιχτοι , που βλέπουν να προωθούνται τα συμφέροντά τους είναι το κεφάλαιο και τα μονοπώλια
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες
Κλιμακώνεται η επίθεση στο εισόδημα, τις εργασιακές σχέσεις, την παιδεία, την υγεία και την πρόνοια.
Δεν είναι μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι που οδηγούνται στην απόλυση αλλά και χιλιάδες λαϊκές οικογένειες που θα πληρώσουν ακριβά το «μάρμαρο» από το υστέρημά τους την κατάργησης κοινωνικών υπηρεσιών , το κλείσιμο παιδικών σταθμών ,την κατάργηση ειδικοτήτων στα ΕΠΑΣ και ΕΠΑΛ, του τομέα της καθαριότητας που θα τα αναλάβουν ιδιώτες επιχειρηματίες για εκμετάλλευση.
Το πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή, είναι συνέχεια των προηγούμενων αντιλαϊκών μέτρων και προετοιμάζει νέα , με στόχο να εξασφαλιστούν ακόμη πιο ευνοϊκές συνθήκες για την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Θέλουν πάμφθηνους εργάτες, χωρίς εργασιακά δικαιώματα για να αποτελέσουν την καύσιμη ύλη της καπιταλιστικής ανάκαμψης και ανάπτυξης. Αυτή την ανάπτυξη θέλουν, κυβέρνηση, κεφάλαιο, ΔΝΤ, ΕΕ. Αυτή την ανάπτυξη υπόσχονται στο λαό. Μια ανάπτυξη που θα εξασφαλίσει στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους μεγάλα κέρδη και δεν θα λύσει κανένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατική λαϊκή οικογένεια. Οι εργαζόμενοι θα συνεχίζουν να βρίσκονται μπροστά σε μεγάλα αδιέξοδα, η ζωή τους θα χειροτερεύει.
Προωθούν την κατάργηση του κατώτερου μισθού, της ΕΓΣΣΕ και των κλαδικών. Αυτό σημαίνει ότι σε βάθος χρόνου προετοιμάζεται η μείωση όλων των μισθών στα όρια του κατώτερου που θα καθορίζεται από την κυβέρνηση σύμφωνα με τις ανάγκες του κεφαλαίου συμπαρασύροντας προς τα κάτω συντάξεις, παροχές, επίδομα ανεργίας, τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων
Η κατάργηση της ΕΓΣΣΕ, των κλαδικών με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει στις ατομικές συμβάσεις, με τους εργαζόμενους έρμαια στις ορέξεις της εργοδοσίας . Ήδη στους χώρους δουλειάς οι επιχειρηματίες πιέζουν απειλούν τους εργάτες να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις με μειωμένες αποδοχές , απολύουν και προσλαμβάνουν με μικρότερα μεροκάματα.
Η σύνδεση του κατώτερου μισθού με τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας σημαίνει μισθοί και μεροκάματα συνεχώς προς τα κάτω. Σε αυτό δεν πρέπει να υπάρξει η παραμικρή αυταπάτη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει μέσω της κατάργησης της Κυριακής- αργίας την έμμεση μείωση του κατώτερου μισθού που πλέον δεν θα υπολογίζεται στην 5νθήμερη εργασία των 40 ωρών την εβδομάδα αλλά στις 6 μέρες και τις 48 ώρες την εβδομάδα . Αυτό πρακτικά σημαίνει περισσότερες μέρες και ώρες δουλειάς και πραγματική μείωση του κατώτερου μισθού κατά 24% περίπου.
Το ζήτημα αφορά όλους τους εργαζόμενους όλων των κλάδων γιατί οι εργοδότες με διάφορους τρόπους, που τους εξασφαλίζει το νομικό οπλοστάσιο, η τρομοκρατία που ασκούν στους χώρους δουλειάς θα αρνούνται την υπογραφή και εφαρμογή των κλαδικών συμβάσεων για να εφαρμόσουν τον κατώτερο που θα αποφασίσει η κυβέρνηση.
Η κατάργηση της Κυριακής αργίας αφορά όλους τους εργαζόμενους και όχι μόνο τους εργαζόμενους στο εμπόριο , γιατί επιπλέον αποτελεί χτύπημα στον σταθερό χρόνο δουλειάς
Να ποιους ωφελούν και ποιους πλήττουν τα μέτρα. . Να γιατί είναι ψέματα ότι αφορούν μόνο κάποιους δημόσιους υπαλλήλους. Μας αφορούν όλους.
Το χαράτσωμα με νέους ασήκωτους φόρους θα πλήξει όλα τα λαϊκά νοικοκυριά με στόχο να χρηματοδοτηθεί η καπιταλιστική ανάπτυξη, να βγουν οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι αλώβητοι από την κρίση.
Οι περικοπές των παροχών στην υγεία και την πρόνοια δεν θα λείψουν από την περίθαλψη της υγείας των αφεντικών και των οικογενειών τους. Αυτοί τα έχουν εξασφαλισμένα αυτά και επιπλέον τους ανοίγεται πιο πλατιά ο δρόμος να θησαυρίζουν διευρύνοντας τις δραστηριότητες τους στο τομέα της υγείας.
Οι εργάτες , τα φτωχά λαϊκά στρώματα με τις οικογένειες τους θα πληρώνουν ακριβά για να γιατροπορευτούν. Όσοι δεν έχουν θα είναι καταδικασμένοι.
Αυτή είναι η σαπίλα του συστήματος που δεν μπορεί να εξασφαλίσει στους εργάτες ούτε τα στοιχειώδη. Οδηγεί τους εργάτες στην σχετική και απόλυτη εξαθλίωση .
Το ερώτημα είναι κατά πόσο τα γνωρίζουν σε βάθος όλα αυτά οι εργαζόμενοι. Αν κατανοείται ο χαρακτήρας των μέτρων, που στοχεύουν.
Εδώ βρίσκεται η ευθύνη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Ο αγώνας δεν τελειώνει με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου .
Έχουμε ευθύνη να διαφωτίσουμε τους εργαζόμενους μέσα στους χώρους δουλειάς , στα εργοστάσια , στις γειτονιές, να τους κινητοποιήσει σε αγώνα ρήξης, ανατροπής της αντιλαϊκής αντεργατικής πολιτικής και της εξουσίας του κεφαλαίου.
Γνωρίζουμε τις δυσκολίες που υπάρχουν , τις θυσίες που απαιτούνται αλλά είμαστε αποφασισμένοι και θα συνεχίσουμε να οργανώνουμε την αντίσταση και την αντεπίθεση του εργατικού λαϊκού κινήματος.
Θα συνεχίσουμε να ξεσκεπάζουμε όλους αυτούς που τάζουν ότι θα αλλάξουν την κατάσταση χωρίς να συγκρουστούν με το κεφαλαίο και τα μονοπώλια. Που πασχίζουν να βρουν συνταγές για να κάνουν τον καπιταλισμό ανθρώπινο , που θέλουν να νεκραναστήσουν τον κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό , να τον έχουν εργαλείο για τα κυβερνητικά τους σχέδια.
Αυτούς που για να αθωώσουν το σύστημα λένε παχιές επαναστατικές κορώνες, κάνουν συνέδρια, βγαίνουν στα μπαλκόνια , αλλά δεν βρίσκουν λέξη να πουν για την ΕΕ, τα μονοπώλια, το κεφάλαιο .
Που αγιοποιούν τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους μεγαλοεπιχειρηματίες βλέποντας μέσα σ’ αυτούς «την υγιή επιχειρηματικότητα» «τον πατριωτισμό» και την «κοινωνική προσφορά. Όλους αυτούς δηλαδή , που πετάνε στον δρόμο εργάτες, που τσακίζουν μισθούς, που ανοίγουν και κλείνουν τα εργοστάσια για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους.
Όλους αυτούς που κάνουν καλέσματα ενότητας , που φωνάζουν για ενωτικές πορείες , για ανάγκη να συμπορευτούμε όλοι μαζί.
Ποιοι όλοι μαζί? Προς ποια κατεύθυνση¨?
Μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια? Μπορούν οι εργάτες να έχουν σταθερή δουλειά, μισθούς και δικαιώματα χωρίς ρήξη και σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου? Μπορεί να υπάρχουν νικηφόρα αποτελέσματα για τους εργάτες μέσα στην λυκοσυμμαχία της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών? Μπορεί να υπάρξει ενότητα με τους εργατοπατέρες που έβαλαν χέρι για να στηριχτεί η αντιλαϊκή πολιτική και τα συμφέροντα του κεφαλαίου? Με αυτούς που αποδέχονται το χρέος, τα μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις και ψάχνουν να βρουν γωνία στον κύκλο?
Τα καλέσματα για τέτοιου είδους ενότητα το μόνο που επιδιώκουν είναι να προετοιμάσουν νέους χαλίφηδες που θα αντικαταστήσουν τους παλιούς, αφήνοντας στο απυρόβλητο την εξουσία των μονοπωλίων να συνεχίζει να τσακίζει την εργατιά .
Όλα αυτά τα ζήσαμε. Υπάρχει μεγάλη πείρα που βοηθάει να αποκαλυφθούν όλοι οι σχεδιασμοί του συστήματος με στόχο να ξεγελάσει τους εργαζόμενους .
Σε μια τέτοια ενότητα σε μια προοπτική δεν πρόκειται να συναινέσουμε.
θα ισοδυναμούσε με προδοσία απέναντι στην εργατική τάξη , τα φτωχά λαϊκά στρώματα που υποφέρουν από την ακόρεστη δίψα του κεφαλαίου, των μονοπωλίων για όλο και περισσότερα κέρδη.
Η μόνη ενότητα που είναι ελπιδοφόρα είναι με το ΠΑΜΕ , τη ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ το ΜΑΣ και την ΟΓΕ να συνεχίσουμε τον αγώνα για συσπείρωση των εργαζομένων σε ταξική κατεύθυνση., Για την ενιαία πάλη και το δυνάμωμα των αγώνων απέναντι στην ενιαία επίθεσης κυβέρνησης και εργοδοσίας .
Αυτή η ανάγκη , να δυναμώσει η πάλη απέναντι στην βασική αιτία που γεννάει και πολλαπλασιάζει τα προβλήματα των εργαζομένων, ωριμάζει.
Γι αυτό το αστικό κράτος και το κεφάλαιο πολεμάνε το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Γι αυτό παρεμβαίνουν με τα επιτελεία τους μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα ώστε να διαμορφώσουν ένα κίνημα πλατείας που δεν θα θίγει την εξουσία τους , που θα διοχετεύει την λαϊκή αγανάκτηση σε ακίνδυνους για το κεφάλαιο δρόμους.
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες
Οι αστοί, οι κυβερνήσεις τους, οι μηχανισμοί τους ανησυχούν, τρέμουν μπροστά στην ιδέα να βρεθούν χιλιάδες εργαζόμενοι στους δρόμους κάτω από τα πάνο και τις σημαίες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ.
Το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα και Ομοσπονδίες στην πράξη παλέψαμε ενάντια στην λογική του συμβιβασμού, της ενσωμάτωσης. Αν είχαμε εισακουστεί από περισσότερους εργαζόμενους σήμερα θα ήταν καλύτερες οι προϋποθέσεις του αγώνα.
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Γνωρίζουμε πολύ καλά τις δυσκολίες που υπάρχουν για την οργάνωση μιας απεργίας.
Ότι δεν είναι περίπατος αλλά μια σημαντική μάχη.
Ξέρουμε καλά ότι η συμμετοχή στην σημερινή απεργία είναι περιορισμένη. Δεν αντιστοιχεί στο μέγεθος της επίθεσης που δέχεται η εργατική τάξη , τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Γνωρίζουμε ότι πολλοί εργαζόμενοι , σε εργοστάσια σε χώρους δουλειάς, κάτω από το βάρος της τρομοκρατίας αλλά και αυταπατών ότι μπορεί να αποφύγουν τα χειρότερα, ότι νιώθουν εξασφαλισμένοι ή περιμένουν βελτίωση της κατάστασης με αλλαγή της κυβέρνησης από μια άλλη, δεν απήργησαν σήμερα παρότι βλέπουν ότι έχει χειροτερέψει η ζωή τους.,
Θέλουμε να το πούμε καθαρά :
Αν αυτή η κατάσταση δεν αλλάξει, αν δεν ανέβει το επίπεδο οργάνωσης στους χώρους δουλειάς , στα εργοστάσια, τις μεγάλες επιχειρήσεις δεν μπορεί να υπάρξει καμιά προοπτική, ούτε νικηφόρα αποτελέσματα. Για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα
Το καθήκον μας αυτό είναι. Να ανεβάσουμε την οργάνωση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Η συμμετοχή στους αγώνες, η συμπόρευση τους με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα θα ενισχύσει την προοπτική που έχει ανάγκη όλοι οι εργαζόμενοι:
Την οικοδόμηση μιας ρωμαλέας λαϊκής συμμαχίας εργατών, αυτοαπασχολούμενων, μικρομεσαίων αγροτών, νεολαίας και γυναικών που όχι μόνο θα βάλει εμπόδια στην αντεργατική πολιτική αλλά θα σαρώσει μνημόνια και αφεντικά, θα τσακίσει αυταπάτες και ηττοπάθεια, θα ανοίξει τον δρόμο για μια κοινωνία που θα δουλεύει για να ικανοποιεί τα λαϊκά συμφέροντα καταργώντας τα μονοπώλια και τους εκμεταλλευτές.Αυτή την επιλογή έχουμε. Αυτή είναι η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση.
Είμαστε αποφασισμένοι και θα παλέψουμε μέχρι το τέλος για να βγούμε εμείς νικητές στο πόλεμο με το κεφάλαιο.
