ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟΗ επίσημη ιστοσελίδα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου

Μετανάστες:

Καθήκοντα και υποχρεώσεις του Εργατικού Κινήματος.

Εισήγηση από την

Αναστασία Ν. Παναγιωτάρα

Πρόδρου Εργατικού Κέντρου Αμαλιάδας

Συνάδελφοι,

To Εργατικό Κέντρο Αμαλιάδας αποφάσισε να πάρει αυτή την πρωτοβουλία οργάνωσης ημερίδας με θέμα: «Μετανάστες: Καθήκοντα και υποχρεώσεις του Εργατικού Κινήματος».

Στόχος μας είναι να συμβάλλουμε στη γενικότερη προσπάθεια προσανατολισμού του κινήματος στην οργάνωση και συσπείρωση των μεταναστών εργατών στο εργατικό κίνημα και παράλληλα να κτυπηθούν οι όποιες ξενοφοβικές και ρατσιστικές αντιλήψεις, που ομολογουμένως υπάρχουν στους εργαζόμενους και στο κίνημά μας.

Να ενισχύσουμε την ενότητα της εργατικής τάξης στη βάση των ταξικών της συμφερόντων και όχι με βάση το χρώμα, τη θρησκεία, τη γλώσσα και τον τόπο προέλευσης που προπαγανδίζουν όλοι όσοι έχουν συμφέρον από το διαχωρισμό των εργαζομένων με βάση τα παραπάνω.

Είναι φανερό ότι μια εισήγηση δεν μπορεί να εξαντλήσει ένα τόσο σοβαρό και πολύπλευρο ζήτημα. Γι΄ αυτό έχουμε σχεδιάσει να υπάρξουν τέσσερις θεματικές εισηγήσεις που θα φωτίσουν πλευρές και θα μας βοηθήσουν στην παραπέρα δουλειά μας.

Όλοι γνωρίζουμε τις δυσκολίες του κινήματος, όλοι ξέρουμε ότι δυσκολεύεται να απαντήσει στις προκλήσεις και την επίθεση που δέχεται η ε.τ από το κεφάλαιο και τις κάθε λογής κυβερνήσεις που το υπηρετούν.

Όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ποιοτικό βήμα μπροστά δεν μπορεί να γίνει χωρίς την οργάνωση αυτού του τμήματος της ε.τ, των μεταναστών.

Η δουλειά στους μετανάστες θα είναι ποιοτικό βήμα στην κατεύθυνση της ανασύνταξης του κινήματος. Με την έννοια αυτή δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα αυτή καθ΄ αυτή η δουλειά, αν κάθε Εργατικό Κέντρο, κάθε συνδικάτο, ομοσπονδία, δεν πάρει την ευθύνη να ασχοληθεί σχεδιασμένα με το συγκεκριμένο ζήτημα, να βρει τρόπους και μεθόδους συσπείρωσης τους στα συνδικάτα.

Η ημερίδα αυτή είναι συνέχεια μιας μακρόχρονης δουλειάς στο χώρο των μεταναστών στην περιοχή μας και ειδικά στους εποχικά απασχολούμενους, κυρίως στη φράουλα, αλλά και σε άλλες γεωργικές καλλιέργειες, ακόμα στους οικοδόμους, σε εργαζόμενους σε εργοστάσια κλπ.

Τέλος, η ημερίδα πραγματοποιείται επίσης στον απόηχο της προκλητικής απόφασης του δικαστηρίου της Πάτρας που αθώωσε την εργοδοσία για τη δολοφονική επίθεσή κατά των μεταναστών εργατών γης, που «τόλμησαν» να ζητήσουν την αμοιβή τους.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΗΜΕΡΑ

Το καπιταλιστικό σύστημα δεν χτυπά μόνο τους έλληνες εργαζόμενους, χτυπά και τους μετανάστες και μάλιστα περισσότερο.

Με βάση στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ σε ένα χρόνο, δηλαδή 2011-2012, οι μετανάστες μειώθηκαν κατά 165.000 άτομα. Εννοούν φυσικά τους λεγόμενους νόμιμους μετανάστες. Από 817.860 που ήταν το 2011, εκτιμούν ότι έχουν μείνει 650.825. Οι μετανάστες που εμφανίζονταν ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ τον Δεκέμβρη του 2009 ήταν 237.470 άτομα και τον Δεκέμβρη του 2013 ήταν 159.676 άτομα. Το μεγαλύτερο μέρος ήταν Αλβανικής καταγωγής. Η κυβέρνηση και οι διάφοροι διώκτες των μεταναστών συνειδητά διόγκωναν τον αριθμό των μεταναστών προκειμένου από τη μια να αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους για τις αιτίες της κρίσης, ρίχνοντάς τες στους μετανάστες και από την άλλη να κάνουν φθηνότερους έλληνες και ξένους εργάτες.

Ας δούμε λοιπόν κάπως διευρυμένα το μέγεθος της μετανάστευσης σε αριθμούς για να αποκαταστήσουμε την αλήθεια.

Το Υπουργείο, τέλη του 2013, είχε δώσει ένα συνολικό αριθμό μεταναστών με άδειες παραμονής : 720.000. Από αυτούς, ένας τεράστιος αριθμό μεταναστών (180.000, δηλαδή περίπου το 1/4 των αδειών) εμφανίζονταν να κατέχουν άδεια αορίστου χρόνου ή δεκαετούς διάρκειας και 600 με άδειες «επί μακρόν διαμένοντος» (5ετής άδεια, που παίρνει ο μετανάστες υπό προϋποθέσεις), πράγμα που σημαίνει ότι είναι αρκετά εξασφαλισμένοι σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τη νομιμότητα της παραμονής τους. Πάντως, οι αριθμοί αυτοί δεν συμπίπτουν με άλλα στοιχεία που κατά καιρούς έδιναν τα ίδια υπουργεία.

Δεν διευκρινίζεται αν στις παραπάνω άδειες περιλαμβάνονται οι ειδικές άδειες (Ειδικό Δελτίο Ταυτότητας Ομογενή) των ομογενών από Αλβανία και πρώην ΕΣΣΔ, που ανέρχονται σε περίπου 180.000. Ίσως, να έχουν συμπεριλάβει στους παραπάνω τύπους αδειών και τις άδειες των ομογενών.

Το 68% (409.125) είναι υπήκοοι Αλβανίας – οι ανήλικοι Αλβανοί φτάνουν το 83% των ανηλίκων αλλοδαπών – και ακολουθούν, με πολύ μικρότερα ποσοστά, η Ουκρανία, Γεωργία, Πακιστάν, Ρωσία, Ινδία, Αίγυπτος, Μολδαβία, Φιλιππίνες, Συρία, Μπαγκλαντές, Αρμενία, Κίνα, Σερβία, Νιγηρία. Οι Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Πολωνοί κλπ., ως πολίτες κ-μ της ΕΕ, δεν περιλαμβάνονται σε αυτά τα στοιχεία.

Το 54% των αδειών είναι άδειες διαμονής για εργασία, ενώ το 44% άδειες οικογενειακής επανένωσης.

Σε ό,τι αφορά τη γεωγραφική κατανομή : Οι 260.515 ζουν στην Αττική και ακολουθούν η Κεντρική Μακεδονία (89.506), η Κρήτη (35.208), η Στερεά Ελλάδα (35.082), η Θεσσαλία (33.614), η Δυτ. Ελλάδα (27.533), το Νότιο Αιγαίο (22.334), η Ανατ. Μακεδονία & Θράκη (14.953), τα Ιόνια νησιά (14.730), η Ήπειρος (12.276), η Δυτ. Μακεδονία (10.734) και το Β. Αιγαίο 8.506.

Στη γενική απογραφή πληθυσμού του 2011, απογράφηκαν 708.000 μετανάστες από τρίτες χώρες και 199.000 από την ΕΕ. Είναι φανερό ότι, όσοι δεν είχαν άδειες παραμονής, δεν απογράφηκαν από φόβο.

Τα παραπάνω στοιχεία δεν αποτυπώνουν την υπαρκτή επιστροφή, κυρίως Αλβανών, στην πατρίδα τους, γιατί ενδεχομένως δεν έχουν ζητήσει να ανακληθούν οι άδειες παραμονής τους για κάθε ενδεχόμενο.

Για τους πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο, δεν υπάρχουν πρόσφατα στοιχεία.

Δίνουμε τα στοιχεία που υπήρχαν το 2011 : 7.000 αναγνωρισμένοι πρόσφυγες και 40.000-50.000 αιτούντες πολιτικό άσυλο ή κάποιας μορφής διεθνή προστασία, δηλαδή κάτοχοι ροζ ή κόκκινης κάρτας. Από αυτές, πάνω από 30.000 είναι παλιές αιτήσεις που περιμένουν να εξεταστεί η υπόθεσή τους σε β’ βαθμό. Σε παγκόσμιο επίπεδο, αυξάνει ο αριθμός των αιτούντων άσυλο. Στην Ελλάδα μειώνεται, όχι γιατί μειώνονται οι πρόσφυγες, αλλά γιατί αποφεύγουν να καταθέτουν το αίτημά τους στην Ελλάδα και προσπαθούν με κάθε τρόπο να φύγουν προς άλλες χώρες της ΕΕ.

Αυξάνεται το τελευταίο διάστημα η είσοδος Σύριων στην Ελλάδα σε ορισμένους από τους οποίους δίνουν μια 6μηνη προσωρινή άδεια, αφού διερευνήσουν ότι στην Τουρκία, που είναι χώρα διέλευσης, δεν ήταν ασφαλείς. Αρχές Σεπτέμβρη του 2013, όταν προετοιμαζόταν η επέμβαση στη Συρία, έγιναν ξανά συσκέψεις μεταξύ των επιτελείων του Στρατού, Πολεμικού Ναυτικού, Αεροπορίας, Λιμενικού για οχύρωση των συνόρων (με το πρόσχημα ότι μπορεί, μαζί με τους πρόσφυγες, να μπουν και «λαθρομετανάστες») και δημιουργία κέντρων υποδοχής για τους πρόσφυγες από τη Συρία. Σύμφωνα με τα τότε δημοσιεύματα, έχουν καταλήξει στα κέντρα υποδοχής, αλλά δεν ανακοινώνουν την τοποθεσία τους για να αποφύγουν αντιδράσεις από κατοίκους. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία που πρόσφατα έδωσε ο υπουργός Ναυτιλίας, το 51% των αφίξεων-συλλήψεων στο Αιγαίο είναι Σύριοι.

Για τους χιλιάδες μετανάστες χωρίς χαρτιά, αυτούς που ονομάζει «λαθρομετανάστες», η κυβέρνηση δε δίνει καθόλου στοιχεία, ούτε κατ’ εκτίμηση, διαρρέοντας εκτιμήσεις ότι κυμαίνονται από 500.000 μέχρι 2 εκατ.(!). Η προηγούμενη κυβέρνηση έδινε 500.000-600.000, αριθμός που βρίσκεται πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Μπορούμε με αρκετή βεβαιότητα να εκτιμήσουμε ότι έχει μειωθεί ο αριθμός και των μεταναστών χωρίς χαρτιά που βρίσκονται στη χώρα μας. Αυτό βγαίνει από τα εξής στοιχεία:

• Έχει μειωθεί η είσοδος νέων μεταναστών από τα ανατολικά σύνορα. Από τον Έβρο εισέρχονται πλέον ελάχιστοι, η πίεση έχει επιστρέψει στα νησιά του Αιγαίου, αλλά δε φτάνει, στους αριθμούς προηγούμενων 6-7 ετών.

• Έχουν αυξηθεί κατακόρυφα οι απελάσεις καθώς και οι λεγόμενοι «εθελοντικοί επαναπατρισμοί», που γίνονται από το Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης με κονδύλια της ΕΕ. Συνολικά, από τον Αύγουστο του 2012 μέχρι και τώρα, το υπουργείο λέει ότι απελάθηκαν 50.000 μετανάστες. Σε αυτό συμβάλλει τόσο η οικονομική κρίση και η παρατεταμένη ανεργία πολλών μεταναστών όσο και η απάνθρωπη φυλάκιση στα κέντρα κράτησης που αναγκάζει πολλούς φυλακισμένους μετανάστες να ζητήσουν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, χωρίς να το πετυχαίνουν όλοι. Εξαρτάται από το αν τους αναγνωρίσουν οι πρεσβείες τους και τους δώσουν διαβατήρια. Εχει επιστρατευθεί και η διαδικασία της τηλεδιάσκεψης μεταξύ κέντρων κράτησης και πρεσβειών για την ταυτοποίησή τους.

• Έχει αυξηθεί η κρατική καταστολή και ο φόβος από τις επιθέσεις των χρυσαυγιτών. Τα αποτελέσματα από τον ετήσιο απολογισμό της επιχείρησης «Ξένιος Δίας» για το 2013 έδειχναν ότι μόλις το 6% των προσαχθέντων μεταναστών δεν είχε χαρτιά (5.475 συλληφθέντες σε σύνολο 85.000). Οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες φυλακίστηκαν στα κέντρα κράτησης. Σήμερα 6.5000 νέοι, στην πλειοψηφία τους, μετανάστες, αρκετοί με πολλά χρόνια δουλειάς στην Ελλάδα, βρίσκονται φυλακισμένοι στην Αμυγδαλέζα, την Κόρινθο και αλλού. Τους κρατάνε κατ’ αρχάς μέχρι και 18 μήνες (όσες προβλέπει Οδηγία της ΕΕ που έχει γίνει νόμος του ελληνικού κράτους), αλλά και επ’ αόριστον, μέχρι να βρουν τρόπο να τους απελάσουν ή να τους οδηγήσουν σε «εθελοντικό» επαναπατρισμό.

Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει ένας διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός, που φαίνεται να ξεπερνάει το 1 εκατ. ανθρώπων, που αντιπροσωπεύουν μέχρι περίπου το 10% του πληθυσμού.

Εκτιμούμε ότι θα πρέπει περιμένουμε νέα αύξηση του μεταναστευτικού και προσφυγικού ρεύματος με αιχμή τις εξελίξεις στη Συρία, την Ουκρανία, το Ιράκ και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να πάρουμε υπόψη ορισμένα ζητήματα:

α) Εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.

β) Μεγάλος αριθμός μεταναστών έχει δημιουργήσει υποχρεώσεις στην Ελλάδα που δεν του επιτρέπουν να φύγει.

γ) Δεν έχουν δημιουργηθεί προϋποθέσεις στις χώρες προέλευσης τους για να μαζική επιστροφή τους. Ενδεικτικά στην Αλβανία το μεροκάματο του οικοδόμου είναι από 8-18 ευρώ ενώ οι τιμές στα είδη λαϊκής κατανάλωσης δεν διαφέρουν από την Ελλάδα και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι και ακριβότερα.

δ) Οι μετανάστες δεύτερης γενιάς είναι περισσότερο δεμένοι στην Ελλάδα παρά με τις χώρες τους. Εδώ έχουν συνδεθεί με την τοπική κοινωνία, ξέρουν πολύ καλά την γλώσσα, έχουν τελειώσει την δευτεροβάθμια και αρκετοί την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

ε) Οι εποχικά απασχολούμενοι θα «γυροφέρνουν» στην Ελλάδα, είτε «νόμιμα», είτε «παράνομα», αλλά πάντα με την ανοχή του κράτους που κάνει τα στραβά μάτια για να εξυπηρετούνται οι εργοδότες.

Με αυτήν την έννοια είναι ένα ζήτημα ανοιχτό μπροστά μας. Οι μετανάστες είναι και θα συνεχίζουν να είναι ένα σοβαρό τμήμα της εργατικής τάξης όπου εμείς πρέπει να παλέψουμε να το κερδίσουμε.

Μέχρι σήμερα, όπως προαναφέραμε, τόσο η δική μας δουλειά όσο και η δική τους δυσκολία επικοινωνίας δυσκολεύει τη συνδικαλιστική παρέμβαση και κατ’ επέκταση την ιδεολογική πολιτική δουλειά σε αυτόν τον κόσμο.

Φαίνεται ότι πολύ ευκολότερα συσπειρώνονται και συμμετέχουν στις εθνικές κοινότητες τους που μπορεί να είναι ένας τρόπος συνάντησης ή και διατήρησης των πολιτιστικών τους παραδόσεων δεν μπορούν όμως να λύσουν τα προβλήματα τους και επιπλέον είναι ιδανικός χώρος για παρεμβάσεις πρεσβειών και μηχανισμών.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να σημειώσουμε ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις και η ΕΕ αντιμετωπίζει αυτούς τους πρόσφυγες με την προσβλητική λέξη «λαθρομετανάστες», είναι γνωστός ο μακάβριος αριθμός των πνιγμένων προσφύγων και μεταναστών σε Αιγαίο και Μεσόγειο. Αποτελούν πλέον καθημερινότητα τα ναυάγια που στέλνουν από μωρά μέχρι γέρους στον πάτο της θάλασσας.

Παρόλο που η πλειοψηφία των προσφύγων, κυρίως από Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Μ. Ανατολή, δηλαδή τις περιοχές όπου ο ιμπεριαλισμός έκανε στρατιωτικές επεμβάσεις με τη συμμετοχή και των ελληνικών κυβερνήσεων, θέλουν να πάνε σε άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, αλλά εξαιτίας του κανονισμού του Δουβλίνου έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα.

Επίσης πρέπει να έχουμε υπόψη ότι:

α) Αυτοί που είναι χρόνια στην Ελλάδα γνωρίζουν τη γλώσσα, έχουν κατά κάποιο τρόπο συνδεθεί καλύτερα με τον ντόπιο πληθυσμό, εξασφαλίζουν σχετικά ευκολότερα δουλειά. Ακόμα πιο εύκολα τα πράγματα είναι για εκείνους που έχουν άδειες παραμονής και έχουν λιγότερους λόγους να φοβούνται.

β) Μέχρι τώρα, κατά κανόνα, τα συνδικάτα μας ασχολούνται με τους εργαζόμενους στην οικοδομή, σε εργοστάσια και άλλους χώρους δουλειάς με εξαίρεση κυρίως τη Μανωλάδα, Λακωνία που έγινε κάποια δουλειά στους εργάτες γης και τους αλλιεργάτες. Όμως υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες μετανάστες εργαζόμενοι γενικά στην αγροτική παραγωγή σε βουστάσια, χοιροστάσια, ορνιθοτροφεία, που η εκμετάλλευση αγγίζει τις συνθήκες σκλαβιάς. Χιλιάδες απασχολούνται σε υπηρεσίες όπως νοσοκομεία, σπίτια και αλλού.

γ) Ένα όχι ευκαταφρόνητο κομμάτι έχει κατακτήσει ασφαλιστικά δικαιώματα, που κινδυνεύει βεβαίως να τα χάσει, λόγω της ανεργίας, της μερικής απασχόλησης, της ανασφάλιστης εργασίας κλπ., όπως κινδυνεύουν όλοι οι εργαζόμενοι.

δ) Υπάρχει ένας άγνωστος αριθμός εργατών γης, χωρίς άδειες παραμονής, χωρίς δικαιώματα που περιφέρονται ανά περιοχή ή ανά την Ελλάδα. Ο νόμος που αφορά τη νόμιμη πρόσκληση εποχιακών εργατών γης (και που πρέπει να εξετάσει το εργατικό κίνημα σε ποιο βαθμό εφαρμόζεται) είναι κομμένος και ραμμένος στα συμφέροντα του κάθε εργοδότη. Προεκλογικά μάλιστα ο Πρωθυπουργός υποσχέθηκε ότι θα τον αλλάξει για να μειώσει τις ήδη χαμηλές ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών.

ε) Χιλιάδες είναι οι μετανάστες που έχουν παιδιά σε σχολεία, γυμνάσια, λύκεια, σε άλλες σχολές και σε πανεπιστήμια.

στ) Δεν κλείνουμε τα μάτια και διαχωρίζουμε τη θέση μας απέναντι σε διάφορα εγκληματικά κυκλώματα στα οποία συμμετέχουν μετανάστες, κυκλώματα που εμπορεύονται τη ζωή των μεταναστών με την εξασφάλιση της άδειας παραμονής, την διακίνηση και την εκμετάλλευση άλλων μεταναστών και φτάνουν στη βαριά εγκληματικότητα (εμπόριο ναρκωτικών, σωματεμπορία, ληστείες, εκμετάλλευση γυναικών κλπ.).

ζ) Έχει μια αξία να δούμε ξεχωριστά το ζήτημα της Μανωλάδας, δηλαδή των εργατών της φράουλας.

Έχουμε να αντιμετωπίσουμε μεγαλοαγρότες, ισχυρά συμφέροντα, τεράστια κέρδη, που τους κάνουν κυνικούς, αδίσταχτους, δε λογαριάζουν τη ζωή των εργατών.

Η εποχικότητα της παραγωγής δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσει τη σκληρότητα και την απανθρωπιά της εργοδοσίας.

Η πρόσφατη απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Πατρών για την υπόθεση των αλλοδαπών εργατών γης στη Μανωλάδα, αποτελεί επίσημη έναρξη για την αθώωση όσων εργοδοτών βιαιοπραγούν (σωματικά, λεκτικά, ψυχολογικά) κατά εργαζομένων και μάλιστα σε βάση δεδικασμένου.

Το πρόβλημα διογκώνετε ακόμα περισσότερο, αν αναλογιστεί κανείς πως μια απόφαση και μάλιστα Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου αποτελεί νομιμοποιητική πλατφόρμα κατά κάθε εργαζόμενου, μετανάστη και μη.

Το γεγονός της εποχικότητας δεν πρέπει να εμποδίζει την ύπαρξη ανθρώπινών συνθηκών διαβίωσης (σπίτι, νερό, θέρμανση). Δεν μπορεί και δεν πρέπει να εμποδίζει να υπάρχουν μέτρα υγιεινής, τακτικοί ιατρικοί έλεγχοι, συλλογική σύμβαση εργασίας, πληρωμή υπερωριών, απολαβή μισθοδοσίας σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Παρά το γεγονός ότι έχει γίνει δουλειά από το Ε.Κ., το ΠΑΜΕ, διάφορα σωματεία σε αυτό το χώρο, δυσκολευόμαστε να κάνουμε ουσιαστικά βήματα δηλαδή να προχωρήσουμε σε οργάνωση αυτών των εργατών. Ο ένας λόγος είναι ότι, όταν τελειώσει η φράουλα, οι περισσότεροι φεύγουν είτε για τη χώρα τους, είτε πάνε σε άλλους νομούς για γεωργικές δουλειάς. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι δύσκολα θα βρεθούν πρόθυμοι να μπουν μπροστά. Η συσπείρωση σε ένα ενιαίο εργατικό συνδικάτο που θα απευθύνεται συνολικά στους εργαζόμενους από το χωράφι, τη συσκευασία μέχρι το εργοστάσιο και τη διακίνηση θα βοηθούσε τους μετανάστες να ξεπεράσουν φοβίες, δισταγμούς κλπ.. Η εμπειρία μας λέει ότι μια τέτοια κίνηση θα ήταν αποδοτική με την συμμετοχή και ντόπιων εργαζομένων.

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Σήμερα εκτός από τα γενικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλοι οι εργαζόμενοι οι μετανάστες συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν δικά τους οξυμένα προβλήματα, όπως:

1. Άδεια παραμονής. Η ανεργία και η απουσία ασφάλισης τους δυσκολεύει να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα ένσημα για να ανανεώσουν την άδεια παραμονής. Έτσι γίνονται εύκολη λεία για τους διάφορους επιτήδιους, που είτε τους πουλούν την ασφάλιση (ένσημα), είτε τους εξασφαλίζουν με διάφορα κόλπα την προσωρινή παραμονή ή υποχρεώνονται να αγοράζουν με 800-1000 ευρώ από αγροτοπαραγωγούς μια υπεύθυνη δήλωση ότι τους απασχολούν για να πάρουν άδεια παραμονής ως εργάτες γης. Στο νέο Κώδικα για τη Μετανάστευση που ψηφίστηκε Πρόσφατα καταργήθηκε η σύμβαση για την ανανέωση της άδειας. Επίσης, υπάρχει μεταβατική διάταξη, σύμφωνα με την οποία μπορούσαν να ανανεωθούν οι άδειες μέχρι 30-6-2014 καθώς και αυτές που η ανανέωσή τους απορρίφθηκε μέσα στο 2012 και 2013, με μικρότερο από τον απαιτούμενο αριθμό των 120 ενσήμων ανά έτος, εφόσον ο μετανάστης έχει βιβλιάριο υγείας σε ισχύ (δηλαδή 50 ένσημα τον προηγούμενο χρόνο).

2. Τα παιδιά των μεταναστών, με την ενηλικίωσή τους, δυσκολεύονταν να εξασφαλίσουν νόμιμη διαμονή. Με το νέο Κώδικα μετανάστευσης δίνεται στα παιδιά που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν στην Ελλάδα άδεια 5ετούς διάρκειας.

3. Προβλήματα με την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας. Έχουν παγώσει οι διαδικασίες για τα παιδιά, ενόψει της ψήφισης νέου, αυστηρότερου νόμου για την ιθαγένεια. Αλλά και ενήλικες, σύζυγοι ελλήνων με παιδιά και πολλά χρόνια στην Ελλάδα ταλαιπωρούνται χωρίς να μπορούν να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια.

4. Προβλήματα με την εκπαίδευση και τη εκμάθηση της μητρικής τους γλώσσας που γίνεται μόνο στις κοινότητές τους. Στα δημόσια σχολεία μπορούν να πηγαίνουν όλα τα παιδιά μεταναστών, ακόμη κι αν οι γονείς δεν έχουν καθόλου άδεια παραμονής, μέχρι τα 18 τους.

5. Ζητήματα υγείας.

6. Μεταφορά ασφαλιστικών δικαιωμάτων στις χώρες τους.

7. Ζητήματα συνταξιοδότησης για όσους θα μείνουν στην Ελλάδα. Οι ασφαλιστικοί οργανισμοί δεν αναγνωρίζουν τις ημέρες ασφάλισης την περίοδο που ο μετανάστης ήταν χωρίς άδεια παραμονής.

Η δουλειά του συνδικαλιστικού κινήματος στους μετανάστες

Σε αυτό το σημείο πρέεπι να τονιστεί ότι καμία σχέση δεν έχουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ κλπ. με τη δράση των ταξικών Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών και συνδικάτων που, από τη δεκαετία του 1990, όταν άρχισε η μεγάλη είσοδος μεταναστών στην Ελλάδα, έδωσαν τη μάχη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών εργαζομένων.

Με τις όποιες αδυναμίες και καθυστερήσεις, αυτό το κομμάτι του συνδικαλιστικού κινήματος βρέθηκε από την αρχή κοντά στους εργάτες μετανάστες. Απέτρεψε απελάσεις, καταδίκασε και συγκρούστηκε με τις επιχειρήσεις «σκούπα» που διαδοχικά επιχείρησαν οι κυβερνήσεις, τις συλλήψεις και κακοποιήσεις μεταναστών από την αστυνομία. Πάλεψε την εργοδοτική τρομοκρατία, την καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων, τους αποκλεισμούς στην εκπαίδευση, την υγεία κλπ.

Από την δουλειά αυτή αποκτήθηκε τεράστια πείρα, θετική και αρνητική που μπορεί κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει εργαλείο στην ανάπτυξη περισσότερο ποιοτικής και ποσοτικής δουλειάς στους μετανάστες.

Ένα μεγάλο τμήμα μεταναστών οργανώθηκε στα οικοδομικά συνδικάτα πανελλαδικά. Με τα όποια τυχόν λάθη, αναπτύχθηκε μια αξιόλογη δουλειά στους μετανάστες στις κατασκευές, την κλωστοϋφαντουργία, στον τύπο-χαρτί, το μέταλλο, τα τρόφιμα-ποτά, στην ανακύκλωση, τις ιχθυόσκαλες και τα ψαροκάικα. Έχουμε σήμερα μετανάστες σε διοικήσεις σωματείων, ομοσπονδιών και εργατικών κέντρων.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι χωρίς τη δουλειά του ταξικού κινήματος η ζωή των μεταναστών θα ήταν πολλή χειρότερη, οι εργοδότες θα τους λιώνανε για ένα κομμάτι ψωμί.

Είναι θετική η πείρα από τα σχολεία των μεταναστών στη Αθήνα, που έχει δημιουργήσει το ΠΑΜΕ και το στέκι νεολαία στα Πατήσια, που έχουν περάσει χιλιάδες μετανάστες.

Το όφελος ουσιαστικό: μαθαίνουν κάπως να μιλούν ελληνικά, ενημερώνονται για το κίνημα στην Ελλάδα, τι είναι και πως λειτουργεί το σωματείο, γιατί πρέπει να οργανωθούν, τι και πώς να διεκδικούν, τα δικαιώματά τους. Αποτέλεσμα: έγιναν μέλη των συνδικάτων τους. Αυτή η εμπειρία πρέπει να γενικευτεί, να κάνουν το βήμα και άλλες περιοχές.

Στους εργάτες γης που, υπάρχουν συγκεκριμένες αντικειμενικές δυσκολίες Οι σκέψεις που αναπτύξαμε παραπάνω μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά στην οργάνωσή και την αντιμετώπιση των συνθηκών που ζουν.

Στόχος για το αύριο

Ο ρατσισμός και η καταστολή θα οξύνεται από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς, από την κυβέρνηση και άλλες δυνάμεις που επιδιώκουν να μεταθέσουν το πρόβλημα της φτώχειας της εξαθλίωσης, της ανεργίας στους μετανάστες με στόχο το χτύπημα του ταξικού κινήματος και από την άλλη την διαμόρφωση φθηνού εργατικού δυναμικού. Με αυτό τον τρόπο επιδιώκουν να μένει στο απυρόβλητο ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής.

Με αυτή την έννοια πρέπει να χτυπηθεί ο ρατσισμός που καλλιεργείται μέσα στην εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τόσο από τους ντόπιους ενάντια στους μετανάστες και αντίστροφα, αλλά και ο ρατσισμός που καλλιεργείται ανάμεσα στους μετανάστες.

Ο ρατσισμός είναι εχθρός για την ενότητα και δράση της εργατικής τάξης, αδυνατίζει το μέτωπο ενάντια στις δυνάμεις του κεφαλαίου, την ενοποίηση στόχων πάλης που αμφισβητούν την εξουσία του κεφαλαίου.

Ορισμένα ζητήματα που πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή είναι τα εξής:

1. Πάλη στην γραμμή της ενότητας της εργατικής τάξης ανεξάρτητα θρησκείας, γλώσσας, χώρας προέλευσης.

2. Ανάδειξη της θέσης ότι οι δεν είναι επιλογή των ίδιων των μεταναστών να ξεκληρίζονται και να ξενιτεύονται, αλλά ανάγκη. Επίσης, ότι δεν ευθύνονται οι ντόπιοι οι εργάτες και το κίνημα που ήρθαν οι μετανάστες στην Ελλάδα, αλλά το ίδιο το σύστημα που θέλει φτηνούς εργαζόμενους για εκμετάλλευση. Φταίνε οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι. Από τη στιγμή όμως που οι μετανάστες εργαζόμενοι είναι εδώ και τους εκμεταλλεύονται με τον πιο βάρβαρο τρόπο, είναι καθήκον του εργατικού κινήματος να τους θεωρεί αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης, να τους εντάξει στο κίνημα και να παλεύει για τα ιδιαίτερα προβλήματά τους.

3. Είναι κομβικό ζήτημα ο μετανάστης να καταλάβει ότι το κεφάλαιο τον εκμεταλλεύεται. Αυτό που αλλάζει είναι ο εργοδότης.

4. Η δουλειά στους μετανάστες πρέπει να δένεται με την δουλειά στους Έλληνες εργαζόμενους ώστε να γίνεται κατανοητό το μεταναστευτικό πρόβλημα, οι αιτίες που το προκαλούν, οι προοπτικές επίλυσης του.

5. Η δουλειά μας στους μετανάστες πρέπει να είναι διακριτή απέναντι στα διάφορα εγκληματικά κυκλώματα στα οποία συμμετέχουν και μετανάστες, κυκλώματα που ξεκινούν από την εξασφάλιση (με το αζημίωτο) αδειών παραμονής και τη διακίνηση μεταναστών και φτάνουν μέχρι τη βαριά εγκληματικότητα (εμπόριο ναρκωτικών, σωματεμπορία και εκμετάλλευση γυναικών, ληστείες κλπ.).

Παλαύουνε να

• Να σταματήσει άμεσα το πογκρόμ που έχει ξεκινήσει με το πρόγραμμα «Ξένιος Ζευς», το οποίο πυροδότησε τις εγκληματικές επιθέσεις κατά των μεταναστών και προσφύγων από φασιστικές ομάδες.

• Να απομονώσει το εργατικό κίνημα τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής και κάθε φασιστική, ρατσιστική συμμορία που επιτίθεται σε μετανάστες και ντόπιους εργάτες. Να ληφθούν άμεσα και συγκεκριμένα μέτρα ώστε να σταματήσει η προκλητική ανοχή απέναντι στους δράστες των ρατσιστικών επιθέσεων, ζήτημα που δεν αντιμετωπίζεται με τον δήθεν νέο αντιρατσιστικό νόμο που ψηφίστηκε τελευταία.

• Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, να σταματήσουν να στοιβάζουν μετανάστες σε κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων και λιμεναρχείων. Να δημιουργηθούν προσωρινοί και ανοικτοί χώροι φιλοξενίας μεταναστών-προσφύγων. Σε αυτούς θα παρέχεται ιατροφαρμακευτική φροντίδα, δωρεάν σίτιση, διερμηνεία και νομική αρωγή. Να υπάρξει ειδική μέριμνα από κρατικούς φορείς για ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες, για μητέρες και παιδιά, για θύματα κυκλωμάτων διακίνησης ανθρώπων.

• Να σταματήσει η συμμόρφωση με τον Κανονισμό Δουβλίνο και τη συνθήκη Σένγκεν της ΕΕ, που κρατούν ομήρους στη χώρα μας εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που έχουν προορισμό άλλες χώρες της ΕΕ, να τους δοθούν τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγραφα, προκειμένου να μεταβούν νόμιμα και με ασφάλεια στις χώρες προορισμού τους.

• Για το άσυλο: να δοθεί άσυλο ή άλλη μορφή επικουρικής διεθνούς προστασίας, με διαδικασίες γρήγορες και αξιόπιστες σε όσους διώκονται για τις προοδευτικές απόψεις και τη δράση τους από ιμπεριαλιστικά κέντρα και αντιδραστικά καθεστώτα, όπως και στα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, επεμβάσεων, υποκινούμενων εμφύλιων συρράξεων.

• Να αντιμετωπιστούν τα εγκληματικά κυκλώματα που δρουν σε Έλληνες και μετανάστες και εκμεταλλεύονται την ανέχεια στην οποία βρίσκονται εξαθλιωμένα τμήματα της κοινωνίας για να τα στρατολογήσουν στο κοινό ποινικό έγκλημα.

• Να αποσυνδεθεί η ανανέωση της άδειας παραμονής από ένσημα και σύμβαση εργασίας, να δίνεται και στους ανέργους. Να απλοποιηθούν οι διαδικασίες της οικογενειακής επανένωσης , να καταργηθούν τα παράβολα για τα οποία οι μετανάστες πληρώνουν περισσότερα (40 εκατ. ευρώ το χρόνο) από όσα πληρώνουν για φορολογία οι εφοπλιστές (12 εκατ.)

• Να σταματήσει η ταλαιπωρία όσων δικαιούνται την ελληνική ιθαγένεια. Ίσα δικαιώματα με τα ελληνόπουλα στα παιδιά των μεταναστών, εγγραφή σε ειδικά δημοτολόγια, αυτοδίκαιη κτήση της ελληνικής ιθαγένειας με την ενηλικίωσή τους, εφόσον το επιθυμούν.

• Να έχουν οι μετανάστες –πρόσφυγες τα ίδια εργασιακά κοινωνικά δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους τους. Κανένας αποκλεισμός από υγεία, παιδεία, πρόνοια εξαιτίας του διαφορετικού χρώματος ή του ότι δεν έχουν νομιμοποιητικά έγγραφα.

• Να σταματήσει η συμμετοχή του ΦΡΟΝΤΕΞ και άλλων μηχανισμών της ΕΕ στη φρούρηση των συνόρων.

• Να σταματήσει η εμπλοκή της Ελλάδας, με αποστολή στρατού ή πυρομαχικών ή ο,τιδήποτε άλλο, σε ιμπεριαλιστικές αποστολές σε ξένες χώρες, με διάφορα, κάθε φορά, προσχήματα. Να κλείσει η βάση της Σούδας.

Για τους εργάτες γης

Μετά τα γεγονότα στη Μανωλάδα, διαμορφώθηκαν οι εξής άμεσες θέσεις, που μπορούν να εμπλουτισθούν :

• Να δοθούν άδειες παραμονής στους μετανάστες εργάτες γης.

• Σε οποιαδήποτε περίπτωση εργοδοτικής τρομοκρατίας και αυθαιρεσίας απέναντι σε μετανάστες εργάτες, να δίνεται ως άμεσο μέτρο η ειδική άδεια παραμονής που προβλέπεται στο άρθρο 44 του Ν. 3907/2011.

• Καθημερινή καταβολή του μεροκάματου, ανάλογα με τις ώρες εργασίας, που δεν μπορεί να ξεπερνάνε τις οκτώ και θα πρέπει να μειώνονται σε περίπτωση υψηλών θερμοκρασιών, κατά τα ισχύοντα σε άλλους κλάδους.

• Ένταξή τους στο ΙΚΑ, δεδομένου ότι παρέχουν εξαρτημένη εργασία, και όχι στον ΟΓΑ.

• Αξιοπρεπή αμοιβή, ίση με τουλάχιστον το μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη.

• Υποχρεωτική παροχή ενός τουλάχιστον ρεπό τη βδομάδα.

• Πλήρη εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας στους εργάτες γης και έλεγχο από τις τοπικές Επιθεωρήσεις Εργασίας.

• Πλήρη ιατροφαρμακευτική και ασφαλιστική κάλυψη για όλους.

• Υπογραφή διακρατικών συμφωνιών με όλες τις χώρες καταγωγής τους για τη μεταφορά των ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους.

• Έλεγχο των χώρων δουλειάς από γιατρό Εργασίας, τουλάχιστον μία φορά το μήνα.

• Εξασφάλιση από την εργοδοσία και τους κρατικούς φορείς επαρκών και υγιεινών χώρων διαμονής και τακτικό έλεγχό τους από υγειονομική επιτροπή.

• Μέριμνα για τα παιδιά των εργατών γης, εξασφάλιση δωρεάν πρόσβασης σε βρεφικούς σταθμούς, σχολεία, νοσοκομεία και κέντρα προληπτικής υγιεινής για εμβολιασμούς κ.λπ.

Συνάδελφοι,

Η συνειδητοποίηση ότι όλοι είμαστε μετανάστες ακόμα και στον τόπο μας, αποτελεί την αφετηρία της επίλυσης του προβλήματος, με επίγνωση ότι:

Μια αδικία σε βάρος ενός από εμάς είναι μια αδικία σε βάρος όλων μας.

Μια άδικη απόφαση για τον εργαζόμενο μετανάστη είναι μια άδικη απόφαση για κάθε εργαζόμενο.

Σας ευχαριστώ

Η προκλητική δικαστική απόφαση του δικαστηρίου της Πάτρας τον περασμένο Ιούλη που αθώωσε το γνωστό μεγαλοϊδιοκτήτη της Μανωλάδας και έναν από τους μπράβους του και έριξε στα «μαλακά» τους υπόλοιπους για την «εν ψυχρώ» φονική επίθεση σε βάρος δεκάδων μεταναστών εργατών γης, επειδή ζητούσαν να πληρωθούν το μόχθο τους, είναι μια καλή αφορμή να μας απασχολήσει το πώς αντιμετωπίζονται τα δικαιώματα των μεταναστών στην πράξη όχι μόνο από τα δικαστήρια αλλά συνολικά από το κράτος, τι προβλέπει σε γενικές γραμμές η νομοθεσία γι’ αυτούς και κυρίως ποια συμφέροντα εξυπηρετεί. Και πάνω απ’ όλα βέβαια, να σκεφτούμε και να καταλήξουμε τι πρέπει και τι μπορούμε να κάνουμε για ν’ αλλάξει η κατάσταση.

Ας πάρουμε για παράδειγμα το νέο Μεταναστευτικό Κώδικα που ψήφισε η κυβέρνηση πρόσφατα και ισχύει ήδη από την 1η Ιούνη που αντικατέστησε τον προηγούμενο μεταναστευτικό νόμο τον 3386/2005, ενσωματώνοντας διάφορους νόμους που ψηφίστηκαν από το 2005 μέχρι τώρα. Η πρώτη βασική παρατήρηση είναι ότι ο νέος Κώδικας δεν αφορά τους δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες, χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες που βρίσκονται στη χώρα μας «χωρίς χαρτιά», πολλοί από αυτούς για πολλά χρόνια και στους οποίους δεν επιτρέπεται να μείνουν και να εργαστούν νόμιμα αλλά ούτε και να ταξιδέψουν σε άλλη χώρα της ΕΕ, εξαιτίας του Κανονισμού του Δουβλίνου και της Συνθήκης Σένγκεν.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι από το 2005 και εν μέρει το 2007 δεν έχει υπάρξει καμία άλλη διαδικασία μαζικής νομιμοποίησης. Δηλαδή όσοι μπήκαν χωρίς χαρτιά μετά το 2004 δεν έχουν δυνατότητα να νομιμοποιηθούν, παρά μόνο κάποιες οριακές περιπτώσεις που αφορούν μονοετείς ή διετείς άδειες παραμονής για εξαιρετικούς ή ανθρωπιστικούς λόγους. Η μόνη νόμιμη διαδικασία είναι αυτή της οικογενειακής επανένωσης, δηλαδή να φέρει ο μετανάστης τη γυναίκα του και τα ανήλικα παιδιά σου και μόνο εφ’όσον αποδείξει ότι έχει ένα συγκεκριμένο ύψος εισοδήματος που, με την ανεργία και την καθήλωση των μεροκάματων, δεν το έχουν πια ούτε οι ντόπιοι εργαζόμενοι. Μια άλλη δυνατότητα είναι να έρθει ο μετανάστης μετά από πρόσκληση συγκεκριμένου εργοδότη για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και συγκεκριμένη εργασία (μετάκληση), δηλαδή μια καθαρή μορφή επιλεκτικής μετανάστευσης που, στην Ελλάδα, αφορά, με συντριπτικά ποσοστά, εργάτες γης/κτηνοτροφίας και αλιεργάτες. Σε άλλες χώρες της ΕΕ, περισσότερο αναπτυγμένες, η επιλεκτική μετανάστευση αφορά περισσότερο ειδικευμένο επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό, με τη λεγόμενη μπλε κάρτα.

Αυτή τη μεγάλη κατηγορία μεταναστών χωρίς χαρτιά, ο νέος Κώδικας την κρατάει στην παρανομία, χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα, μόνιμα θύματα της κρατικής καταστολής, της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής και άλλων φασιστικών συμμοριών, θύματα της εργοδοτικής εκμετάλλευσης από κάθε είδους κυκλώματα. Είναι γνωστό ότι, μετά την έναρξη των επιχειρήσεων του λεγόμενου «Ξένιου Δία» τον Αύγουστο 2012, 6.500 μετανάστες βρίσκονται σε κέντρα κράτησης, δηλαδή σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ζουν κάτω από απαράδεκτες και απάνθρωπες συνθήκες, κρατούνται για 18 μήνες με βάση και Οδηγία της ΕΕ, ακόμη και επ’ αόριστο με βάση μια ακόμη απαράδεκτη απόφαση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, μέχρι να βρουν τρόπο να τους απελάσουν ή να τους εξαναγκάσουν να ενταχθούν στα λεγόμενα προγράμματα «εθελοντικού επαναπατρισμού», δηλαδή με το πιστόλι στον κρόταφο. Σε πρόσφατη ερώτηση μάλιστα του ΚΚΕ για κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας, ο αρμόδιος υπουργός Δημόσιας Τάξης, ούτε λίγο ούτε πολύ, προσπάθησε να παρουσιάσει την Αμυγδαλέζα σαν παράδεισο. Το Αρχηγείο της ΕΛΑΣ περηφανεύεται ότι από την έναρξη του «Ξένιου Δία» μέχρι τέλος Ιούλη 2014, έχουν επιστρέψει στις πατρίδες τους 50.042 αλλοδαποί, με έξοδα, κατά κύριο λόγο, του Ταμείου «Επιστροφών» της ΕΕ (αυτόν τον όρο χρησιμοποιεί η ΕΕ, λες και είναι εμπορεύματα).

Μετά τις παραπάνω διευκρινίσεις, επανερχόμαστε στο νέο Κώδικα Μετανάστευσης, για να κρατήσουμε τα εξής ζητήματα. Αφ’ ενός περιέχει διατάξεις που κάνουν τη ζωή των «νόμιμων» μεταναστών ακόμη πιο δύσκολη, όπως η αντικατάσταση της 10ετούς άδειας διαμονής με την 5ετή του «επί μακρόν διαμένοντος» (η 10ετής άδεια είχε αντικαταστήσει, με νόμο του 2008, την άδεια αόριστης διάρκειας, δηλαδή υπάρχει μια διαρκής χειροτέρευση των διαδικασιών διατήρησης της «νομιμότητας», διαρκές φιλτράρισμα και οικονομική αφαίμαξη των μεταναστών λόγω των πανάκριβων παραβόλων). Μια ακόμη περίπτωση χειροτέρευσης της κατάστασης είναι η τροποποίηση των διαδικασιών μετάκλησης μεταναστών εργατών, ειδικά εποχικών, για συγκεκριμένη εργασία και συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να υπάρχει καλύτερη προσαρμογή στις ανάγκες των εργοδοτών. Η μετάκληση θα γίνεται πλέον σε πανελλαδικό επίπεδο αντί σε περιφερειακό, όπως γινόταν μέχρι σήμερα, ενώ ειδικά για τη μετάκληση εποχικών μεταναστών εργατών θα δίνεται πλέον βίζα, αντί για άδεια διαμονής, με συγκεκριμένη διάρκεια και για συγκεκριμένη εργασία. Είχε μάλιστα γραφτεί ότι οι νέες, πιο ευέλικτες και γρήγορες διαδικασίες προκρίθηκαν για να μπορούν οι εργοδότες να προσκαλούν νόμιμα εργάτες γης και να μην υπάρχουν φαινόμενα τύπου Μανωλάδας, δηλαδή για να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις.

Αφ’ ετέρου περιέχει διατάξεις που προβλήθηκαν ως θετικές, ενώ στην πραγματικότητα προσπαθούν να μπαλώσουν, όπως-όπως τις «τρύπες» που άνοιξαν με την πολιτική τους απέναντι ακόμη και στους λεγόμενους «νόμιμους» μετανάστες. Τέτοιες διατάξεις είναι αυτές που αφορούν τη χορήγηση 5ετούς άδειας διαμονής στα παιδιά των μεταναστών, δηλαδή στη δεύτερη γενιά. Πρόκειται για ρύθμιση που επιδιώκει να χρυσώσει το χάπι για το πάγωμα των διαδικασιών απόκτησης ιθαγένειας και για το νέο, χειρότερο νόμο για την ιθαγένεια που έχει δεσμευθεί ότι θα φέρει η κυβέρνηση. Επίσης, με τις μεταβατικές διατάξεις, αντιμετωπίζονται προσωρινά κάποια οξυμμένα προβλήματα των μεταναστών, στην κατεύθυνση της επανομιμοποίησης ορισμένων από αυτούς που έχουν χάσει τη νομιμότητά τους, εξαιτίας π.χ. της δυσκολίας ανανέωσης των αδειών διαμονής λόγω του απαιτούμενου μεγάλου αριθμού ενσήμων. Δηλαδή, μπορούσαν (η προθεσμία έληξε στις 30 Ιούνη) να ανανεώσουν τις παλιές, ληγμένες άδειες παραμονής, εφ’ όσον είχαν βιβλιάριο υγείας σε ισχύ, που σημαίνει 50 ένσημα το χρόνο, αντί για 120 που απαιτούνται για την κανονική ανανέωση.

Ιθαγένεια (θα γίνει μικρή αναφορά στις εξελίξεις, ειδικά μετά την αντιδραστική απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας).

Ποιο βασικό συμπέρασμα βγαίνει από αυτές τις ρυθμίσεις; Ότι η κυβέρνηση και το κράτος επιβάλλουν τη νομοθεσία για τους μετανάστες, με βάση φυσικά και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που εξυπηρετεί τις ανάγκες και τα συμφέροντα της εργοδοσίας, δηλαδή με λίγα λόγια: Aπό τη μια μεριά παρανομία, άγρια καταστολή, πνίξιμο στη θάλασσα, επ’ αόριστο φυλάκιση σε απάνθρωπα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή σε άθλια αστυνομικά μπουντρούμια και απελάσεις για τους μετανάστες που το κεφάλαιο δεν χρειάζεται στις σημερινές συνθήκες. Από την άλλη μεριά, νομιμότητα και κάποια δικαιώματα (και αυτά με διαβαθμίσεις) για τους μετανάστες που η μόνιμη ή προσωρινή παραμονή τους εξυπηρετεί είτε άμεσα τα κέρδη του κεφαλαίου είτε έμμεσα, με την αξιοποίησή τους για την εξοικονόμηση πόρων από κοινωνικές δαπάνες (π.χ. για φύλαξη παιδιών, γερόντων, ασθενών), που και πάλι θα διοχετευθούν προς το μεγάλο κεφάλαιο.

Δεν πρόκειται για κάτι νέο. Αυτό συμβαίνει εδώ και δεκαετίες στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες υποδοχής (Ευρώπη, ΗΠΑ, Αυστραλία κλπ.). Η προσέλκυση εκατομμυρίων μεταναστών στις χώρες αυτές δεν έγινε ποτέ για ανθρωπιστικούς λόγους, για να ξεφύγουν από την πείνα και τη φτώχεια οι μετανάστες, αλλά για να αποκομίσουν αμύθητα κέρδη οι εκμεταλλευτές βιομήχανοι, εφοπλιστές κλπ. από τη φτηνή εργατική δύναμη των μεταναστών και τη συμπίεση των όποιων δικαιωμάτων είχαν κατακτήσει με τους αγώνες τους οι ντόπιοι εργαζόμενοι. Πάντοτε, οι στρόφιγγες της «νόμιμης» μετανάστευσης ανοιγόκλειναν ανάλογα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αν σήμερα, εφαρμόζονται περισσότερο πολιτικές καταστολής της μετανάστευσης σε βάρος των πολιτικών προσέλκυσης και νομιμοποίησης μεταναστών, αυτό οφείλεται στην ένταση της καπιταλιστικής κρίσης, στην αύξηση της επιθετικότητας του κεφαλαίου που εκδηλώνεται τόσο με τη μορφή επεμβάσεων όσο και με την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων σε όλη την υφήλιο που, με τη σειρά τους, δημιουργούν νέα μεγάλα κύματα μεταναστών και προσφύγων. Εκδηλώνεται δηλαδή και εδώ ο γνωστός φαύλος κύκλος και τα αδιέξοδα, όπως και στην οικονομία.

Αυτό επιβεβαιώνει και η εμπειρία από την Ελλάδα, από την εποχή ακόμη που δεν ήταν χώρα μαζικής εισόδου μεταναστών. Τη δεκαετία του 1970, νομιμοποιήθηκε η μαζική ναυτολόγηση ξένων ναυτεργατών με μειωμένα δικαιώματα στα ποντοπόρα πλοία, κατά κανόνα μέσω διεθνών δουλεμπορικών γραφείων, γιατί έτσι εξυπηρετούσε το εφοπλιστικό κεφάλαιο, το οποίο επιδίωξε στη συνέχεια την επέκτασή της και στα ακτοπλοϊκά πλοία με την άρση του λεγόμενου «καμποτάζ».

Τη δεκαετία του 1990, μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών, η Ελλάδα γίνεται για πρώτη φορά χώρα υποδοχής μεγάλου αριθμού μεταναστών (κυρίως από την Αλβανία αλλά και την πρώην Σοβιετική Ένωση, ιδίως από τη Γεωργία, όπου ζούσαν ελληνικοί πληθυσμοί). Παρόλη την εναλλαγή του «καρότου» με το «μαστίγιο» και τις νομιμοποιήσεις με το σταγονόμετρο, οι ελληνικές κυβερνήσεις, εκπροσωπώντας τις ανάγκες των ελλήνων εργοδοτών για φτηνά εργατικά χέρια, στην πραγματικότητα ευνόησαν τη μαζική εισαγωγή εργατικού δυναμικού, που αναγκαζόταν στις συγκεκριμένες συνθήκες να ξεριζωθεί από αυτές τις χώρες. Ποιος δε θυμάται τις δηλώσεις Σαμαρά ότι «η ελληνική πρεσβεία στα Τίρανα θα αυξήσει τη ροή των θεωρήσεων (εκδόσεις βίζας) διάρκειας ενός έτους για τους Αλβανούς υπηκόους» που έριξε και το σύνθημα για μαζικές εισροές Αλβανών εργατών. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, παραμονές της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα, με τους μεγάλους ρυθμούς αύξηση τους ΑΕΠ, οι μεγαλοεργολάβοι κατασκευαστές ζητούσαν τη μαζική εισαγωγή ξένων εργατών, με εβδομαδιαία εργασία 53-60 ώρες και καθηλωμένα μεροκάματα. Το αίτημά τους ικανοποιήθηκε. ΄Οπως είχε γραφτεί στις εφημερίδες, 150.000 εργάτες, το 80% των εργαζομένων στα Ολυμπιακά έργα, ήταν ξένοι.

Κάθε χρόνο επίσης, χιλιάδες εποχικοί εργάτες έρχονται στην Ελλάδα με διμερείς συμφωνίες των αντιλαϊκών κυβερνήσεων και των δύο πλευρών, είτε με τη διαδικασία της μετάκλησης, ακολουθούμενοι από άλλους τόσους που έρχονται χωρίς συμφωνίες και χαρτιά και δουλεύουν στα χωράφια από το χάραμα μέχρι τη νύχτα, όπως στη Μανωλάδα και αλλού. Το ίδιο συμβαίνει και με τους Αιγύπτιους, κατά πλειοψηφία, αλιεργάτες που δουλεύουν σε ΄Ελληνες πλοιοκτήτες αλιείας και κρατάνε όλη την αλιεία στα χέρια τους, παίρνοντας ψίχουλα ή ακόμη και χωρίς να πληρώνονται (Ν. Μηχανιώνα) ή γίνονται θύματα φονικών επιθέσεων της ναζιστικής Χρυσής Αυγής (Κερατσίνι). Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, οι σχετικοί νόμοι τροποποιήθηκαν πρόσφατα, έτσι ώστε να έχουν ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία οι εργοδότες να προσλαμβάνουν και να απολύουν όσους ξένους εργάτες θέλουν και όταν το θέλουν, να μην έχουν ουσιαστικά κανένα περιορισμό στην εκμετάλλευσή τους. Είναι δε χαρακτηριστική η προεκλογική δέσμευση του πρωθυπουργού ότι θα απαλλάξει τους εργοδότες των εποχικών εργαζομένων από τις εισφορές σύνταξης, για όσους φυσικά εργάζονται νόμιμα.

Αποκαλυπτική είναι επίσης η νομοθεσία με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Κυρώσεις σε βάρος εργοδοτών που απασχολούν παράνομα διαμένοντες αλλοδαπούς» που ενσωμάτωσε και αντίστοιχη Οδηγία της ΕΕ. Λέμε ψευδεπίγραφο τίτλο γιατί στην πραγματικότητα τα θύματα είναι οι ίδιοι οι μετανάστες, σε βάρος τους απειλούνται πιο επώδυνες κυρώσεις (σύλληψη, ποινές φυλάκισης, απέλαση) και όχι οι εργοδότες, που, έτσι κι αλλιώς, πάντα βρίσκουν τρόπο να τη γλιτώνουν, όπως δείχνει και η υπόθεση της Μανωλάδας.

Παρόμοια και με τις ίδιες σκοπιμότητες είναι η αντιμετώπιση των μεταναστών και στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ. Παλιότερα, που το κεφάλαιο στις χώρες αυτές, ιδιαίτερα τις πιο αναπτυγμένες (Γερμανία, Βέλγιο, αργότερα Σουηδία κλπ.) είχε ανάγκη από μαζικό και ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό, επιφύλασσε για τους ξένους εργάτες μια πιο ευνοϊκή – σε σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα – μεταχείριση και νομοθεσία, προκειμένου να τους προσελκύει και να τους διατηρεί στην υπηρεσία του. Αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος και όχι η έκφραση δήθεν κάποιου ανθρωπισμού ή «ανώτερου επίπεδου πολιτισμού,» όπως ορισμένοι το παρουσίαζαν ή ακόμη και καλοπροαίρετα πίστευαν. Άλλωστε, το απάνθρωπο και βάρβαρο πρόσωπό τους το έδειξαν οι κεφαλαιοκράτες της ΕΕ στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που εξαπέλυσαν στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, την Αφρική κλπ. Στη συνέχεια, όταν οι ανάγκες της αύξησης της κερδοφορίας του, υπαγόρευαν την προσέλκυση ειδικευμένου εργατικού δυναμικού και την απαλλαγή από το υπερκορεσμένο ανειδίκευτο, προσαρμόστηκαν αντίστοιχα και οι σχετικές νομοθεσίες τους, με ανάλογες παραλλαγές από κράτος σε κράτος. «Καρότο και μαστίγιο» για τους μετανάστες. «Μπλε κάρτα» από τη μια για τους χρήσιμους ειδικευμένους μετανάστες, «Λαμπεντούζες» και «Φαρμακονήσια» από την άλλη για τους άχρηστους.

Εδώ χρειάζεται να πούμε ότι οι πολιτικές νομιμοποίησης μεταναστών στα διαφορετικά κράτη-μέλη της ΕΕ δεν είναι απόλυτα εναρμονισμένες (όπως για παράδειγμα γίνεται με το άσυλο), παρόλη τη σχετική κατεύθυνση που υπάρχει μετά τις Συνθήκες του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ και ακόμη πιο πολύ την τελευταία Συνθήκη της Λισαβόνας (το λεγόμενο ευρωσύνταγμα), που μιλάνε για «Κοινή Ευρωπαϊκή Μεταναστευτική Πολιτική». Αυτό είναι φυσικό, με δεδομένη την ανισομετρία που υπάρχει στον καπιταλισμό, τις διαφορετικές ανάγκες σε εργατικό και επιστημονικό προσωπικό από κράτος σε κράτος. Πάντως, σταθμό στην κατεύθυνση της δημιουργίας μιας ενιαίας μεταναστευτικής πολιτικής αποτελεί το «Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Ασυλο» που εγκρίθηκε το 2008 και ρητά αναφέρει ότι τα κράτη-μέλη πρέπει να αποφεύγουν τις μαζικές νομιμοποιήσεις μεταναστών, γιατί αυτό θα έχει επιπτώσεις σε όλα τα κράτη-μέλη, λόγω της δυνατότητας των νόμιμων μεταναστών που διαθέτουν συγκεκριμένους τύπους αδειών παραμονής να μετακινηθούν και να εργαστούν σε οποιοδήποτε άλλο κράτος-μέλος. Φυσικά, αυτή η αιτιολογία αποτελεί στην πραγματικότητα μύθο. Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια, που εξελίσσεται η ακόμη μεγαλύτερη επίθεση ενάντια στα εργατικά δικαιώματα σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, διάφορα κράτη-μέλη βάζουν φραγμούς στη μετακίνηση και εργασία ακόμη και υπηκόων των κρατών-μελών της ΕΕ.

Μέσα σε ένα τέτοιο νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα αλλά και την ΕΕ, που εξυπηρετεί τα συγκεκριμένα συμφέροντα και σκοπιμότητες που αναφέραμε, το οποίο συνοδεύεται από τη συνειδητή καλλιέργεια ενός κλίματος ρατσισμού και ξενοφοβίας, με στόχο κυρίως – αλλά όχι μόνο – τους μετανάστες «χωρίς χαρτιά», έρχονται λίγο-πολύ ως φυσικό αποτέλεσμα τα φαινόμενα κακοποίησης, ξυλοδαρμού μέχρι και βασανισμού μεταναστών, δικαστικές αποφάσεις – όπως αυτή για τη Μανωλάδα – που αθωώνουν ή ρίχνουν στα «μαλακά» τους εργοδότες ή τα όργανα καταστολής του κράτους (αστυνομικούς, λιμενικούς κλπ.) για τα εγκλήματά τους, ειδικά όταν τα θύματά τους είναι μετανάστες. Μανωλάδες δεν υπάρχουν μόνο στην Ηλεία, υπάρχουν στη Λακωνία και αλλού, αλλά και στην Ανδαλουσία της Ισπανίας, στο Ροζάρνο της Νότιας Ιταλίας, στη Λατινική Αμερική, στο Μπαγκλαντές κ.λπ.

Παρόμοια μεταχείριση με τους οικονομικούς μετανάστες έχουν και οι πρόσφυγες, θύματα αντιδραστικών καθεστώτων και πολέμων που εξαπολύουν οι ιμπεριαλιστές για να επιβάλουν τα συμφέροντά τους, όπως στη Λιβύη, τη Συρία, το Ιράκ και αλλού. Η Ευρώπη τους υποδέχεται με πνιγμούς (αδυναμία διάσωσης τους ονομάζουν), Frontex («Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαχείρισης Εξωτερικών Συνόρων της ΕΕ») συλλήψεις, απελάσεις. Αυτό συμβαίνει μάλιστα τη στιγμή που, τα ίδια τα επίσημα στοιχεία της ΕΕ και της Ελλάδας αποδεικνύουν ότι η πλειοψηφία πλέον όσων επιχειρούν να φτάσουν στην ΕΕ προέρχονται από περιοχές στις οποίες έχει ανάψει πολέμους ο ιμπεριαλισμός, δηλαδή είναι εν δυνάμει πρόσφυγες. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε πρόσφατα το ελληνικό υπουργείο Ναυτιλίας, από τους 17.639 μετανάστες που συνελήφθησαν στα ελληνικά θαλάσσια σύνορα, το 51% προέρχονται από τη φλεγόμενη Συρία. Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα της βαρβαρότητας της ΕΕ, που ορισμένοι ισχυρίζονται ότι μπορεί να διορθωθεί και να γίνει πιο ανθρώπινη και στα ζητήματα της μεταναστευτικής πολιτικής και του ασύλου, είναι η απόφαση για τη δημιουργία του λεγόμενου Frontex+, που θα επιχειρεί από το Νοέμβρη στα νότια θαλάσσια σύνορα της Ιταλίας. Αυτός λοιπόν ο «ενισχυμένος» Frontex θα αναλάβει μόνο την επιτήρηση και την αποτροπή εισόδου μεταναστών, δηλαδή την καταστολή, στα εθνικά ύδατα της Ιταλίας και όχι τη διάσωση μεταναστών, για την οποία υπεύθυνες θα είναι οι ιταλικές αρχές που θα δραστηριοποιούνται στα διεθνή ύδατα. Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή και επικίνδυνη απόφαση που, για πρώτη φορά διαχωρίζει την καταστολή από τη διάσωση, έστω και στα λόγια και θα οδηγήσει σε νέες, μεγαλύτερες εκατόμβες μεταναστών στα θαλάσσια σύνορα.

Τα ποσοστά εγκρίσεων ασύλου ή προσωρινής επικουρικής προστασίας στην Ελλάδα παραμένουν πολύ χαμηλά, 80% των αιτήσεων απορρίπτονται από τη νέα Υπηρεσία Ασύλου που έχει δημιουργηθεί τελευταία, εντελώς δυσανάλογα με τον αυξανόμενο αριθμό των αιτούντων. Η Υπηρεσία Ασύλου και οι Επιτροπές Προσφυγών, αποδυναμώνονται. Επικρατούν οικονομικές και πολιτικές σκοπιμότητες και όχι αντικειμενική και αμερόληπτη εξέταση των αιτήσεων.

Σε αυτό το σημείο χρειάζεται να πούμε ότι οι πολιτικές της ΕΕ που αφορούν το άσυλο και τους πρόσφυγες είναι απόλυτα εναρμονισμένες και υποχρεωτικές για όλα τα κράτη-μέλη, με αφετηρία τις Συνθήκες του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ. Σε ποια κατεύθυνση γίνεται αυτή η εναρμόνιση; Στην κατεύθυνση της σταδιακής και συνεχούς φαλκίδευσης και ανατροπή όλων των θετικών σημείων που περιέχει η Συνθήκη της Γενεύης, του ΟΗΕ, που ψηφίστηκε το 1954, κάτω από τελείως διαφορετικούς, πολύ πιο θετικούς διεθνείς συσχετισμούς και επικαιροποιήθηκε με μια σειρά νεότερες κατευθύνσεις.

Σε αυτήν την κατάσταση που προσπαθήσαμε να φωτίσουμε, που μας γεμίζει οργή και αγανάκτηση, πρέπει και μπορούμε να αντιδράσουμε. Το ζήτημα που μπαίνει μπροστά μας και πρέπει να λύσουμε δεν είναι νομικό, όσο κι αν χρειάζεται να γνωρίζει το εργατικό κίνημα τις γενικές νομικές παραμέτρους και να δίνει τη μάχη και μέσα στα δικαστήρια, για να αξιοποιούμε όποια περιθώρια υπάρχουν για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών, όπως φυσικά και των Ελλήνων εργαζομένων. Όμως, καθένας εργαζόμενος μόνος του και μάλιστα μετανάστης δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Αυτό που χρειάζεται είναι ο κοινός αγώνας ξένων και ντόπιων εργατών, η δημιουργία ενός δυνατού, μαζικού, οργανωμένου κινήματος, που θα συγκρούεται με την αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ και θα διεκδικεί όλο τον πλούτο που οι εργαζόμενοι παράγουν και τα αφεντικά τους κλέβουν, όλα τα σύγχρονα δικαιώματα που τους ανήκουν και το σύστημα της εκμετάλλευσης τους στερεί. Δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες. Συνολική λύση του μεταναστευτικού προβλήματος στον καπιταλισμό και μέσα στην ΕΕ δεν μπορεί να υπάρξει. Οσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, απλώς διασπείρουν επικίνδυνες αυταπάτες για το εργατικό και λαϊκό κίνημα, αλλά και τους ίδιους τους μετανάστες. Αυτό δε σημαίνει ότι το κίνημα, δεν πρέπει να παλεύει, και μέσα στο υπάρχον κοινωνικο-οικονομικά σύστημα, με βάση ένα πλαίσιο αιτημάτων που περιλαμβάνει άμεσα μέτρα ανακούφισης των ιδιαίτερων προβλημάτων των μεταναστών και προσφύγων, όπως είναι:

> Η χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων στους χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη χώρα μας με προορισμό άλλες χώρες της ΕΕ, απειθαρχώντας στον Κανονισμό του Δουβλίνου και τη Συνθήκη Σένγκεν.

> Η δημιουργία ανθρώπινων, προσωρινών και ανοικτών χώρων φιλοξενίας για τους άστεγους ή τους μετανάστες που στεγάζονται σε απαράδεκτες συνθήκες, όπου θα παρέχονται δωρεάν ιατροφαρμακευτική φροντίδα και νομική αρωγή, με ειδική φροντίδα για τα ανήλικα παιδιά, ιδιαίτερα τα ασυνόδευτα και απαγόρευση απέλασής τους, με παράλληλο κλείσιμο των απάνθρωπων στρατοπέδων συγκέντρωσης συγκέντρωσης.

> Η γρήγορη και δίκαιη πρόσβαση και απονομή ασύλου και επικουρικής διεθνούς προστασίας, για τα θύματα του ιμπεριαλισμού και τους κυνηγημένους από αντιδραστικά καθεστώτα και απαγόρευση απέλασής τους.

> Η νομιμοποίηση των μεταναστών που ζουν κι εργάζονται στην Ελλάδα, ιδιαίτερα αυτών που έχουν αναπτύξει ισχυρούς βιοτικούς δεσμούς (πολλά χρόνια παραμονής, οικογένειες κλπ.). Απλοποίηση των διαδικασιών ανανέωσης, αποσύνδεση από συγκέντρωση συγκεκριμένου αριθμού ενσήμων, κατάργηση των παραβόλων και των προστίμων.

> Η ισότιμη πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία, πρόνοια, παιδεία, ανεξάρτητα από νομιμοποιητικά έγγραφα.

> Τα ίσα δικαιώματα με τα ελληνόπουλα στα παιδιά των μεταναστών, εγγραφή τους στα ειδικά δημοτολόγια, αυτοδίκαιη κτήση της ελληνικής ιθαγένειας με την ενηλικίωσή τους, εφόσον το επιθυμούν.

> Τα ίσα εργατικά, ασφαλιστικά, κοινωνικά δικαιώματα σε όλους τους μετανάστες και η δυνατότητα μεταφοράς των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων από και προς τις χώρες προέλευσης με την υπογραφή διακρατικών συμφωνιών.

Ειδικά για τους μετανάστες εργάτες γης

Σύμφωνα με την ΚΥΑ που εκδόθηκε αρχές του 2014 και προβλέπει τον αριθμό των αναγκών σε εποχικούς εργάτες γης και κτηνοτροφίας, για το νομό Ηλείας ζητήθηκαν 3.061 άτομα, που αποτελεί και το μεγαλύτερο αριθμό συγκριτικά με όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, ακόμη και με περιοχές που παραδοσιακά ζητούσαν εποχικούς εργάτες γης όπως η Πέλλα και η Ημαθία. Αυτό θέτει ιδιαίτερα καθήκοντα στο εργατικό κίνημα και το ΕΚ Αμαλιάδας που, φυσικά δεν αντιμετωπίζονται με μια ημερίδα, πρέπει να αποτελούν πεδίο συνεχούς αγώνα. Μπορούμε όμως και μέσα από την ημερίδα να φωτίσουμε και να επεξεργαστούμε καλύτερα το πλαίσιο των αιτημάτων και του τρόπου παρέμβασης σε αυτή την ειδική κατηγορία της σκληρά εκμεταλλευόμενης εργατικής τάξης.

Είναι αναγκαίο να παρθούν άμεσα μέτρα που θα εξασφαλίζουν τη νόμιμη παραμονή και απασχόληση, την ικανοποιητική αμοιβή, την υγιεινή και ασφαλή διαβίωση και εργασία, την πλήρη ασφαλιστική και ιατροφαρμακευτική κάλυψη, καθώς και την προστασία τους από κάθε είδους αυθαιρεσίες των εργοδοτών σε βάρος τους. Τέτοια μέτρα περιλαμβάνονται στο πλαίσιο αιτημάτων που απαίτησε το ΠΑΜΕ να ληφθούν από το υπουργείο Εργασίας, μετά τη δολοφονική επίθεση κατά των εργατών γης της Μανωλάδας, ζητώντας και συνάντηση με τον υπουργό εργασίας, αίτημα που δεν έγινε δεκτό. Συγκεκριμένα :

• Την άμεση νομιμοποίηση της παραμονής και εργασίας τους.

• Την ένταξή τους στο ΙΚΑ και όχι στον ΟΓΑ, δεδομένου ότι παρέχουν εξαρτημένη εργασία.

• Την πλήρη εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας στους εργάτες γης και έλεγχό της από τις τοπικές Επιθεωρήσεις Εργασίας.

• Αξιοπρεπή αμοιβή με τουλάχιστο το μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη.

• Την άμεση καταβολή όλων των δεδουλευμένων μέχρι σήμερα και την καθημερινή καταβολή του μεροκάματου στο εξής, ανάλογα με τις ώρες δουλειάς, που δεν πρέπει να ξεπερνάνε τις οκτώ.

• Την υποχρεωτική παροχή ενός τουλάχιστο ρεπό την εβδομάδα.

• Την πλήρη ασφαλιστική και ιατροφαρμακευτική κάλυψη για όλους.

• Την υπογραφή διακρατικών συμφωνιών με όλες τις χώρες καταγωγής τους για τη μεταφορά των ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους.

• Τον έλεγχο των χώρων δουλειάς από γιατρό εργασίας, τουλάχιστο μια φορά το μήνα.

• Την εξασφάλιση από την εργοδοσία και τους κρατικούς φορείς επαρκών και υγιεινών χώρων διαμονής και τον τακτικό έλεγχό τους από υγειονομική επιτροπή.

• Μέριμνα για τα παιδιά των εργατών γης, εξασφάλιση δωρεάν πρόσβασης σε βρεφικούς σταθμούς, σχολεία, νοσοκομεία και κέντρα προληπτικής υγιεινής για εμβολιασμούς κλπ.

Πρόκειται για αιτήματα που αφ’ ενός πρέπει να εμπλουτισθούν με αιτήματα που συνδέουν τον αγώνα των αγροτών με τον αγώνα των εργατών γης. Για παράδειγμα : «εξευτελιστικές τιμές για τον αγρότη – εξευτελιστικά μεροκάματα για τον εργάτη γης», 5 λεπτά του ευρώ για τον αγρότη – 1 λεπτό για τον εργάτη γης. Αφ’ ετέρου πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο διεκδίκησης συνολικά από το εργατικό και λαϊκό κίνημα, να εμπλουτισθούν και μέσα και από την εμπειρία της δουλειάς που αναπτύσσεται στους ίδιους τους μετανάστες εργάτες γης και κτηνοτροφίας.

ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Συνάδελφοι , χαιρετίζω την πρωτοβουλία του Ε.Κ.Α.

Οι πόλεμοι, η φτώχεια, η πείνα, η τρομοκρατία οι κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος αναγκάζουν τους λαούς να εγκαταλείπουν τις χώρες τους, και να ψάχνουν μια καλύτερη ζωή. Όμως δύσκολα είναι για τους μετανάστες και πρόσφυγες να βρουν καλύτερη ζωή.

Εκατοντάδες μετανάστες και πρόσφυγες δεν φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους με αποτέλεσμα να πνιγούν στο Αιγαίο , τη Νότιο Ιταλία , την Ισπανία και αλλού, όπως πρόσφατα ένα κοριτσάκι που επέζησε 4 μέρες στη θάλασσα μέσα σε ένα σωσίβιο και έχασε τους γονείς του.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, που με τη βούλα της, τους αναγκάζει να φύγουν από τα σπίτια τους κάνει πως δεν βλέπει ή πάει να τους σώσει και τους πνίγει, όπως στο Αιγαίο που πήγαν να σώσουν τους μετανάστες και δέσανε το καραβάκι και το τουμπάρανε στη θάλασσα.

Στην Ιταλία που πήγαν να σώσουν τους μετανάστες χτύπησαν το καράβι και το βούλιαξαν. Όποιος καταφέρει να φτάσει ζωντανός τον περιμένουν σε κέντρα κρατήσεων και σε στρατόπεδα συγκεντρώσεων και η κυβέρνηση αυτά τα ονομάζει κέντρα φιλοξενίας.

Οι συνθήκες δουλειάς είναι τραγικές, δεν παίρνουν μέτρα ασφαλείας, κυρίως σε οικοδομές με αποτέλεσμα να σκοτώνονται οι εργάτες στην οικοδομή, όπως είχαμε πρόσφατα το εργατικό ατύχημα στη Ζάκυνθο που μετανάστης εργάτης, σκοτώθηκε στην οικοδομή και προσπαθούσαν να το κρύψουν. Δήθεν ότι δεν δούλευε τη στιγμή που έγινε το ατύχημα, ότι δεν είχε ασφάλεια, δεν είχε άδεια παραμονής και με την παρέμβαση του Εργατ/κού Κέντρου Ζακύνθου και του Σωματείου Οικοδόμων το δέχτηκαν ως εργατικό ατύχημα.

Στην περιφέρεια στο γραφείο μεταναστών από τις 3 τη νύχτα περιμένουν οι μετανάστες να καταθέσουν τα χαρτιά τους, που πολλοί από εμάς δεν μπορούμε να πάρουμε άδεια παραμονής αφού δεν έχουμε τα ένσημα , βεβαίωση εργοδότη ή από όσα ζητάνε κάτι θα σου λείπει και δεν θα μπορείς να βγάλεις τα χαρτιά σου.

Το ίδιο γίνεται και στον ΟΑΕΔ, τώρα που τελειώνει η τουριστική σεζόν και από τις 2 τη νύχτα οι εργαζόμενοι, Έλληνες και μετανάστες, στήνονται για να γραφτούν στο ταμείο ανεργίας και δεν ξέρουν κι αν θα το πάρουν.

Αυτά είναι μερικά από τα προβλήματα που βιώνουν οι μετανάστες στη Ζάκυνθο, που ο τουρισμός πάει πολύ καλά κάθε χρόνο, που έχει ανάπτυξη μόνο που αυτή η ανάπτυξη είναι για τους μεγαλοξενοδόχους τις τράπεζες , μεγαλέμπορους, τα μεγάλα σούπερ μάρκετ και την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι δουλεύουν περισσότερες ώρες , περισσότερη ανεργία , οι μισθοί και τα μεροκάματα πέφτουν, ανασφάλιστη δουλειά κ.α.

Η κυβέρνηση και η ΕΕ δεν τα κάνουν αυτά επειδή δεν μας θέλουν ή μας μισούν, μας θέλουν εδώ και σε όλες τις χώρες αλλα μας θέλουν χωρίς δικαιώματα και με σκυμμένο το κεφάλι. Μας θέλουν φθηνούς για τους βιομήχανους, εφοπλιστές και μεγαλέμπορους μας θέλουν δηλαδή όπως στην Μανωλάδα.

Τα προβλήματα που βιώνουν οι μετανάστες είναι πάρα πολλά. Μπορεί κανείς να μιλάει ώρες, όπως μιλήσαμε εμείς και οι προηγούμενοι συνάδελφοι, ακόμα και μέρες όμως μπαίνει το ερώτημα. Υπάρχει λύση;

Εμείς σαν ΠΑΜΕ λέμε και πιστεύουμε ότι υπάρχει και βρίσκεται στα χέρια μας, πρώτα απ΄ όλα να πιστέψουμε στην δύναμη μας.

Η λύση βρίσκεται στους ταξικούς αγώνες, τα πάντα κατακτούνται με αγώνα και τίποτα δεν χαρίζεται για αυτό καλούμε όλους τους μετανάστες μαζί με τους Έλληνες συναδέλφους μας να οργανωθούν στα σωματεία και να τα δυναμώσουμε, να συμμετέχουμε σε λαϊκές επιτροπές στις γειτονιές και στα χωριά που μένουμε, να φτιάξουμε επιτροπές μεταναστών για τα προβλήματα που βιώνουν οι μετανάστες και να δυναμώσουμε τον ταξικό αγώνα ενάντια σε αυτούς που τσακίζουν τις ζωές μας, ενάντια στα μονοπώλια και στο καπιταλιστικό σύστημα που σαπίζει όλο και περισσότερο, που γεννά πολέμους, πείνα φτώχεια και αναγκάζει τους λαούς να μεταναστεύσουν.

Να ανοίξουμε το δικό μας δρόμο, το δρόμο της λαϊκής εργατικής εξουσίας που θα σχεδιάσουμε , θα δουλέψουμε , θα παράγουμε όχι για τους λίγους αλλα για τις σύγχρονες ανάγκες όλου του λαού και φυσικά τότε δεν θα χρειαστεί να πάει κανείς μετανάστης».