Καλησπέρα συναγωνιστές συναγωνίστριες ,
Προέρχομαι από ένα δύσκολο χώρο από τον χώρο των Τηλ/νιων και συγκεκριμένα από τον Όμιλο ΟΤΕ. Ένα κλάδο που δεν γνώρισε τη κρίση στον ίδιο βαθμό και έκταση με άλλους κλασσικούς κλάδους της οικονομίας και βρίσκεται εδώ και κάποιο διάστημα σε ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη φυσικά που δεν έχει καμία σχέση με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι εργαζόμενοι .
Ένα κλάδο και ένα μονοπώλιο με συνεχώς αυξανόμενη λειτουργική κερδοφορία στα χρόνια της κρίσης όπου αποτυπώνεται καθημερινά σε πλήρη έκταση ο σχεδιασμός , η προσπάθεια και η αγωνία της ντόπιας και διεθνούς πλουτοκρατίας για το πέρασμα σε μια νέα εποχή του ανθρώπινου πολιτισμού .
Σε μια εποχή όπου κλάδοι όπως οι Τηλεπικοινωνίες και η πληροφορική , η Ενέργεια και οι Τράπεζες θα διαπλέκονται σε τέτοιο βαθμό όπου η κλασσική ανάλυση δεν θα αρκεί και θα πρέπει να ανακαλύψουμε νέα εργαλεία τα οποία όχι απλά θα ενισχύουν την οργάνωση ανά κλάδο αλλά θα εισάγουν την έννοια της διακλαδικότητας για να καταφέρουμε την ενότητα των εργαζομένων στην νέα εποχή. Ένα παράδειγμα των παραπάνω: Πριν από είκοσι χρόνια το μεγαλύτερο ποσοστό της δουλειάς σε ένα πιστωτικό ίδρυμα γινόταν στο γκισέ εγγράφως τώρα για πόσο καιρό νομίζετε ότι μπορεί να σταθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα μιας χώρας χωρίς τηλεπικοινωνιακά δίκτυα , είναι πάνω από μέρα πολύ αμφιβάλω.
Την νέα αυτή εποχή οι πλουτοκράτες και το στελεχικό τους δυναμικό την ονομάζουν τρίτη βιομηχανική επανάσταση στα διάφορα φόρουμ που συσκέπτονται και φιλοδοξούν να διαμορφώσουν ένα νέο τύπο ανθρώπου . Ένα τύπο ανθρώπου συνδεδεμένου δικτυωμένου 24 ώρες το 24ωρο συνεχώς διαθέσιμου να παράγει χωρίς δικαιώματα και κεκτημένα. Ένα τύπο ανθρώπου που συγχρόνως θα συγκεντρώνει δυο αντιφατικά χαρακτηριστικά , θα έχει το υψηλότερο βαθμό ικανοτήτων στην ιστορία της εργατικής τάξης και δικαιώματα σύγχρονου σκλάβου.
Δεν σας περιγράφω συναγωνιστές συναγωνίστριες το μακρινό μέλλον. Ήδη το κύριο πεδίο επενδύσεων των μονοπωλίων του κλάδου αφορά νέα προηγμένα δίκτυα και υποδομές ικανές να υποστηρίξουν έναν ευρυζωνικό κόσμο όπου όλα θα γίνονται με απομακρυσμένη πρόσβαση ΙΟΤ (internet of things) . Πρόκειται για μια πραγματικά σημαντική εξέλιξη που θα καθορίσει και το περιβάλλον των εργαζομένων του κλάδου. Είναι λογικό λοιπόν όσο εξελίσσεται αυτή η «διαδικασία» να έχουμε σημαντική μείωση των διοικητικών υπαλλήλων του εκτός από το κομμάτι των οικονομικών αναλυτών και πολύ σοβαρή μείωση των θέσεων εργασίας στα ΤΚ (εκτός της τεχνικής υποστήριξης όπου αντίστροφα θα έχουμε σημαντική αύξηση ) καθώς το 80% των εργασιών θα μπορεί να τα κάνει ο ίδιος ο συνδρομητής από το σπίτι του. Ταυτόχρονα θα έχουμε σημαντική αύξηση των τεχνικών εργαζόμενων μέσης και υψηλής εξειδίκευσης . Θα υπάρχει πολύ μεγάλη αύξηση των εργαζόμενων στο κλάδο που δεν θα έχουν φυσική παρουσία σε χώρο δουλειάς ( ήδη τα ρεφορμιστικά και εργοδοτικά συνδικάτα σε επίπεδο ΕΕ συμπεριλαμβάνουν την τηλεργασία στις ΣΣΕ τους ) . Ενώ όταν ολοκληρωθεί η ψηφιοποίηση του περιβάλλοντος εργασίας του τεχνικού πεδίου θα βρεθούν εκτός κλάδου τεχνίτες που είναι κοντά στα 50 διαμορφώνοντας και τους όρους με τους οποίους οι κύριοι πάροχοι θα μοιράζουν κομμάτι του τζίρου τους σε εργολαβικές εταιρίες στις οποίες και θα εφαρμόζονται οι νέες μορφές εργασίας , συμβάσεις μηδενικών ωρών δουλειά με το κομμάτι κλπ .
Το νέο περιβάλλον θέλει πολύ προσοχή καθώς δεν αρκούν τα εργαλεία που έχουμε μέχρι τώρα και πιθανή συμβατική δράση μας ακολουθώντας την πεπατημένη μπορεί να μας αποξενώσουν από μάζες νέων άπειρων εργαζομένων που δεν έχουν καμία συνδικαλιστική εμπειρία και μηδενική σχεδόν επίγνωση των δικαιωμάτων τους . Καθώς όμως έχουν απόλυτη επίγνωση τόσο των ικανοτήτων τους όσο και του πλούτου που παράγουν μπορεί εύκολα η οργή που συγκεντρώνουν να μην μετατραπεί σε ταξική συνείδηση αλλά να διοχετευτεί σε ακίνδυνα κανάλια αδιέξοδης εκτόνωσης . Τι νόημα θα έχει σε 3 χρόνια από τώρα μια παράσταση διαμαρτυρίας σε μια εταιρία πληροφορικής για έναν εργαζόμενο που εργαζόταν από το σπίτι και δεν έχει καμία επαφή με τους υπόλοιπους εργαζόμενους , μια απόλυση που θα γίνεται απλά κόβοντας μια ip από τον εταιρικό router ή τι νόημα έχει να πούμε γενικόλογα ότι οι εργολάβοι στους παρόχους στοιχίζουν λιγότερο από το τακτικό προσωπικό του όταν αυτό αν το αναλύσουμε (κάτι που θέλει γνώση και επιστημονική δουλειά) δεν είναι αλήθεια διότι ο εργολαβικός είναι πολύ ακριβότερος αλλά είναι πιο σημαντικό για την εργοδοσία το είδος των συμβατικών υποχρεώσεων που θα έχει απέναντι του.
Τι θα πούμε για τις ΣΣΕ νέου τύπου όπου ο εργοδότης θα συνδέσει αξιολόγηση με την μισθολογική εξέλιξη και θα γενικεύσει την διευθέτηση χρόνου εργασίας ωθώντας τους νέους συναδέλφους σε υποταγή και εντείνοντας τον υπάρχοντα κατακερματισμό; Αρκεί απλά να αναδείξουμε την υπεροχή και την αναγκαιότητα των κλαδικών συμβάσεων έναντι των επιχειρησιακών ή να κάνουμε από τα τώρα σοβαρή δουλειά και για το περιεχόμενο τους.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες πρόκειται για σοβαρά ζητήματα τα οποία θα επιτρέψουν στην εργοδοσία του κλάδου να δώσει καίριο χτύπημα στον αγώνα για τις συνειδήσεις των εργαζομένων στο κλάδο καθώς είναι εργαλεία που θα τους επιτρέψουν να «μαζέψουν για άλλη μια φορά όλο το χαρτί από το τραπέζι». Είναι προβληματισμοί που πρέπει να δημιουργικά να μας βασανίσουν καθώς μπορεί επιφανειακά να φανερώνουν αδυναμίες μας με τις οποίες πρέπει να αναμετρηθούμε αλλά μας φανερώνουν και τις δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας.
Πρέπει όλοι εμείς οι εκλεγμένοι στα συνδικάτα που ακολουθούμε την ταξική γραμμή είτε είμαστε από θέση μειοψηφίας είτε από θέση πλειοψηφίας να μην επαναπαυόμαστε να μην μας αρκεί η πεπατημένη οδός να αναζητούμε την καινοτόμα δράση να διαβάζουμε να εμβαθύνουμε στις νέες εξελίξεις. Πρέπει να μπορούμε με απλά λόγια να εξηγούμε τι αλλάζει στα οικονομικά μεγέθη του εργοδότη όταν συγκεντρώνει υπηρεσίες και τι όταν μοιράζει εργολαβίες ένα απλό τον συμφέρει πλέον δεν αρκεί.
Πρέπει να παρακολουθήσουμε τις νέες μορφές επιχειρηματικότητας όπως αυτές ξεκίνησαν με την χρηματοδότηση start up από τις συστημικές Τράπεζες και θα διαμορφωθούν με την δημιουργία του «Ταμείου Συμμετοχών» (Fund of Funds) και άλλα παρόμοια επενδυτικά προγράμματα ενδεχομένως από άλλες επενδυτικές τράπεζες, καθώς και από εξειδικευμένα ιδιωτικά funds, τα οποία θα μπορούν να αναλάβουν την αξιολόγηση των νεοπαγών επιχειρήσεων που θα βαφτίσουν το κρέας ψάρι για να πείσουν τους νέους εργαζόμενους ότι η ανεργία είναι ευκαιρία επιχειρηματικότητας. Να δώσουμε ιδιαίτερη έμφαση στους οχτώ τομείς που δίνουν προτεραιότητα και τα μονοπώλια (Αγροδιατροφή / Βιομηχανία Τροφίμων, Πολιτιστικές και Δημιουργικές Βιομηχανίες, Υλικά / Κατασκευές, Εφοδιαστική Αλυσίδα, Ενέργεια, Περιβάλλον, Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνίας ΤΠΕ, Υγεία) και προπάντων στον τομέα των νέων τεχνολογιών και της έρευνας. Και τέλος πρέπει να παλέψουμε για τις συνειδήσεις των νέων στους χώρους σπουδών και κατάρτισης. Δεν περνάει ούτε μια μέρα στη χώρα μας που ο ταξικός μας αντίπαλος να μην αλωνίζει τα πολυτεχνεία και τα ΤΕΙ με ημερίδες TEDx και σεμινάρια. Η πρωτοβουλία που πήραμε στο κλάδο μας μέσω του ΣΕΤΗΠ του κλαδικού συνδικάτου την οποία έχουμε παρουσιάσει και στην Γραμματεία Νέων του ΠΑΜΕ συμπληρώνει φέτος 4 χρόνια δεν υπάρχει ΑΕΙ και ΤΕΙ όπου να μην έχουμε κάνει εκδήλωση . Τα αποτελέσματα δείχνουν όμως και το μέγεθος του ζητήματος με δείγμα που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί . Δεν μπορεί η δουλειά που χρειάζεται που είναι αναγκαία μέσα στις σχολές κατάρτισης με τα ποσοστά της εργαζόμενης σπουδάζουσας νεολαίας τόσο διογκωμένα να αφεθεί να γίνεται μόνο από τις δυνάμεις του ΜΑΣ . Τα κλαδικά σωματεία πρέπει να συστήσουν από χτές αν γίνεται γραμματείες που να παρακολουθούν τις σχολές που έχουν αναφορά στο κλάδο τους να καταρτίσουν πρόγραμμα παρέμβασης που η υλοποίηση του να μην παρεκκλίνει από την καθημερινότητα και να ιεραρχείται όπως ιεραρχεί και η εργοδοσία τους χώρους αυτούς . Να κάνουμε ημερίδες και σεμινάρια να καθορίσουμε εμείς σύγχρονο ταξικό περιεχόμενο να χρησιμοποιήσουμε εμείς τις μεθόδους δουλειάς των εκμεταλλευτών μας χωρίς να χάνουμε χρόνο ξαναανακαλύπτοντας το τροχό. Δεν μπορεί στις νέες συνθήκες η κλαδική δουλειά στους χώρους κατάρτισης να αποτιμάται από το πόσα πανό ΦΣ έχουμε σε μια απεργιακή συγκέντρωση, αλλά από το τι έχουμε κάνει για να έχουν τα κλαδικά σωματεία καθημερινή παρουσία στις σχολές με τραπεζάκι ακόμα και με ένα χώρο δικό τους που να έχει διεκδικηθεί αγωνιστικά και από το πώς απαντάμε με αντανακλαστικά στα ιδεολογήματα που βάζει η εργοδοσία από νεαρή ηλικία στα κεφάλια των νέων συναδέλφων.
