Εκ μέρους των εργαζομένων στην εταιρία του Δημοσίου «ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ» θα ήθελα να απευθύνω αγωνιστικό χαιρετισμό στις χιλιάδες συναδέλφισσες και συναδέλφους που αποφάσισαν μέσα από Γενικές Συνελεύσεις όπως και εμείς, να συμμετέχουν στην 4^η Συνδιάσκεψη του Π.Α.ΜΕ. Αυτή η Συνδιάσκεψη αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς πραγματοποιείται σε μία περίοδο που επιχειρηματικοί όμιλοι-Ευρωπαϊκή Ένωση και ΔΝΤ επιτίθενται με σφοδρότητα σε όλα τα μέτωπα με στόχο να ισοπεδώσουν εργασιακές κατακτήσεις που κερδήθηκαν με σκληρούς αγώνες και να φορτώσουν στις πλάτες κάθε λαϊκής οικογένειας τη δική τους κρίση. Σε αυτά τα πλαίσια επιταχύνουν την εμπορευματοποίηση και τις ιδιωτικοποιήσεις ακόμα και στους πιο ευαίσθητους κοινωνικά τομείς όπως η Παιδεία, η Υγεία και η Πρόνοια. Έτσι τον Οκτώβριο η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψήφισε την ένταξη των Κτιριακών Υποδομών (πρώην ΟΣΚ–ΘΕΜΙΣ–ΔΕΠΑΝΟΜ-τεχνικό ΚΕΔ) στο Υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων. Αυτή ήταν ίσως η τελευταία πράξη στην επιχείρηση απαξίωσης, εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των Δημόσιων κτιρίων και ειδικότερα των Σχολείων, των Νοσοκομείων και άλλων κτιριακών υποδομών Παιδείας, Υγείας, Δικαιοσύνης και άλλες. Ο σχεδιασμός αυτός «μπήκε σε ράγες» πριν από 20 περίπου χρόνια (το 1998) με την μετατροπή του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ) από υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας σε Ανώνυμη Εταιρία (ΑΕ) του Δημοσίου. Τότε ακόμα το νεοσύστατο Π.Α.ΜΕ. είχε πρωτοστατήσει στην ανάδειξη του πραγματικού σκοπού της τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ η οποία μαζί με τα ΜΜΕ επιτίθονταν με κάθε τρόπο στους εργαζόμενους του ΟΣΚ που έκαναν απεργία διαρκείας, αποκαλώντας τους «απολιθώματα» και συντεχνίες που δεν θέλουν την πρόοδο, τον εκσυγχρονισμό και την ευελιξία που θα είχε ο Ο.Σ.Κ. ως Ανώνυμη Εταιρία. Από τότε «κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι» με τις εκάστοτε κυβερνήσεις και Διοικήσεις της ΟΣΚ ΑΕ να συνάπτουν δάνεια με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) συνολικού ύψους 800 εκατομμυρίων Ευρώ, με το επιχείρημα πάντα ότι δεν μπορεί να δοθεί παραπάνω χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό (πλέον οι τόκοι αυτών των δανείων αγγίζουν τα 60 εκατομ. το χρόνο, ποσό που είναι όσο ένας ετήσιος προϋπολογισμός ΟΣΚ). Την ίδια ώρα έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους να προωθήσουν τις Συμπράξεις Δημόσιου με Ιδιωτικό Τομέα (ΣΔΙΤ), εγκλωβίζοντας δεκάδες επείγοντα αιτήματα για Σχολικά κτίρια, με αποτέλεσμα από το 2007 να ολοκληρωθούν αυτά τα σχολεία αυτές τις μέρες ! Και βέβαια μέχρι σήμερα κανένας τους δεν έχει απαντήσει στους εργαζόμενους που μέσα από αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων έχουν καταγγείλει τα ΣΔΙΤ τονίζοντας ότι το πραγματικό οικονομικό και κοινωνικό κόστος αυτού του «μοντέλου» είναι τεράστιο, καθώς το Κράτος θα πληρώνει νοίκι επί 25 χρόνια για Σχολεία που κάποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν κατασκευάσει με ελάχιστο κόστος γι΄αυτούς, αφού έχουν χρηματοδοτηθεί από το κράτος και τις τράπεζες με εγγύηση Δημοσίου !! Ούτε βέβαια απαντάνε στις συνεχείς καταγγελίες μας ότι αυτά τα Σχολεία και όχι μόνο, θα γίνουν βορά στην εκμετάλλευση αυτών των ομίλων.

Η δεύτερη πράξη της ιδιωτικοποίησης παίχτηκε με το 2^ο Μνημόνιο όταν η τότε συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ψήφισε μεταξύ άλλων και τη συγχώνευση ΟΣΚ, ΔΕΠΑΝΟΜ, ΘΕΜΙΣ. Μία συγχώνευση που πίσω από τη βιτρίνα της «εξοικονόμησης» και του «εξορθολογισμού», επιχείρησαν να καλύψουν την απαξίωση, την ιδιωτικοποίηση και τις απολύσεις.

Σαν Σωματείο σε μία πολύ δύσκολη και περίπλοκη τριετία, σταθήκαμε αταλάντευτα στο πλευρό ΟΛΩΝ των συναδέλφων, επιμένοντας αγωνιστικά στο δικαίωμα για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα. Συντονιστήκαμε με άλλα Σωματεία που ήταν στο στόχαστρο για κατάργηση, συγχώνευση, εφεδρείες και απολύσεις. Κάναμε παραστάσεις, συγκεντρώσεις, συναυλίες διαμαρτυρίας, παράλληλα με τη συμμετοχή μας στις γενικές συγκεντρώσεις και απεργίες. Εξηγήσαμε στους συναδέλφους πως η λογική «ο θάνατός σου η ζωή μου» μας αποδυναμώνει και θα μας οδηγήσει όλους στην ανεργία. Πρωτοστατήσαμε στην δημιουργία Επιτροπών των συναδέλφων μας που απολύθηκαν για να συνεχιστεί η συλλογική προσπάθεια. Και είχαμε αποτελέσματα. Πρώτα πετύχαμε να γυρίσουν στη δουλειά όλοι οι συνάδελφοι κύρια από τη ΘΕΜΙΣ που είχαν απολυθεί μέσω της εφεδρείας (πάνω από 50), στη συνέχεια κρατήσαμε στη δουλειά 25 συναδέλφους που είχαν βάλει στο στόχαστρο για απόλυση και εντέλει μετά από συνεχείς προσπάθειες και Τροπολογία που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή, επιστρέφουν στη δουλειά όλοι οι συμβασιούχοι συνάδελφοι που είχαν απολυθεί τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα ο στόχος μας είναι όλοι αυτοί οι συνάδελφοι και πρώτα αυτοί που πρωτοστάτησαν, να πάρουν απόφαση και μέτρα να αγωνιστούν για τη δουλειά τους και να συσπειρωθούν με όλους τους άλλους εργαζόμενους στον κοινό αγώνα για το δικαίωμα στη δουλειά και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και διαβίωσης. Και βέβαια να βγάλουν συμπεράσματα με βάση την εμπειρία τους αυτά τα χρόνια και να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν. Γιατί τα δύσκολα είναι μπροστά. Αυτοί που ψήφισαν το 3^ο Μνημόνιο, θα συνεχίσουν να υλοποιούν θύελλα μέτρων εις βάρος μας. Ένα προαπαιτούμενο είναι η ένταξη κρίσιμων Δημοσίων φορέων και της Δημόσιας περιουσίας στο Υπερταμείο ξεπουλήματος, που μοναδικό στόχο έχει την εκμετάλλευση της Δημόσιας περιουσίας και την πλήρη εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίησή των φορέων του Δημοσίου (μεταξύ των οποίων η Κτιριακές Υποδομές, η ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, οι Δημόσιες συγκοινωνίες, τα ΕΛΤΑ και πολλοί άλλοι), ώστε να αποπληρώνεται το υποτιθέμενο χρέος και να ενισχυθεί η «ανάπτυξη» για επιχειρηματικούς, κατασκευαστικούς και τραπεζικούς ομίλους. Και βέβαια στο Υπερταμείο -όπως λέει και ο ίδιος ο Νόμος ίδρυσης του- θα ισχύουν η αντιδραστική εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και της ΕυρωΈνωσης που μαζί με το ΔΝΤ θα έχουν τον πρώτο λόγο. Άρα θα επανέλθει άμεσα το θέμα των απολύσεων πρώτα πρώτα στους φορείς που είναι στο Υπερταμείο και προπομπός είναι ο νέος κύκλος δημοσιευμάτων και παρεμβάσεων περί «παράνομων και αντισυνταγματικών προσλήψεων». Το σύνθημα λοιπόν «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» πρέπει να γίνει αγωνιστική πράξη από τους συναδέλφους, που πρέπει να ξεπεράσουν την υποταγή και τα στερεότυπα που χρόνια τώρα τους έβαλαν στο μυαλό αυτοί που τότε ψήφιζαν και τώρα τους πετάνε στο δρόμο «για το καλό της χώρας – για τα μείνουμε στην ΕυρωΈνωση, για να μην έρθουν τα χειρότερα». Πόσο χειρότερα ;

Απέναντι σε αυτή τη γενικευμένη επίθεση των επιχειρηματικών ομίλων, της Τρόϊκας και των Κομμάτων που τους στηρίζουν, πρέπει να απαντήσουμε ενιαία, αγωνιστικά και στοχευμένα. Δεν αρκεί να απαιτούμε μόνο αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, Συλλογικές συμβάσεις ή να εναντιωνόμαστε στην φοροκαταιγίδα, αλλά την ίδια ώρα να χρυσοπληρώνουμε για υπηρεσίες και υποδομές, για να έχουμε φτηνό και καθαρό νερό, προσιτές και σύγχρονες συγκοινωνίες, σύγχρονα & ασφαλή σχολεία, νοσοκομεία, άλλες υποδομές.

Και εδώ είναι κρίσιμος και καθοριστικός ο ρόλος μας σαν συνδικαλιστές για τη συσπείρωση όλων των εργαζομένων στα Σωματεία τους και η υιοθέτηση αγωνιστικού πλαίσιου πάλης όπως θα εμπλουτιστεί από τις αποφάσεις της 4^ης Συνδιάσκεψης του ΠΑΜΕ. Απαιτείται η οργάνωση μαζικών, δυναμικών και αποτελεσματικών αγώνων σε αυτή την κατεύθυνση. «Κρίκος» είναι το δυνάμωμα της συμμαχίας μεταξύ των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και αυτό θέλει ξεχωριστή προσπάθεια, καθώς οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η Τρόϊκα και οι πολιτικές δυνάμεις που τους στηρίζουν χρησιμοποιούν συνεχώς, σχεδιασμένα και επίμονα το «χαρτί» του «κοινωνικού αυτοματισμού», της «ατομικής λύσης» και της αντιπαράθεσης μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών, εργαζομένων στο Δημόσιο και τον Ιδιωτικό τομέα, μεταξύ εργαζομένων και ανέργων, ακόμα και μεταξύ κλάδων(εργάτες, επιστήμονες, εργαζόμενοι στις μεταφορές, αγρότες, ναυτικοί κλ.π.). Είναι λοιπόν καθοριστικό ζήτημα να διαμορφωθεί στα Σωματεία κλίμα συνεχούς και σταθερής αλληλεγγύης, συνεργασίας και αλληλοϋποστήριξης, απέναντι σε όποιον προσπαθεί να μας διασπάσει και να «θολώσει τα νερά» για το ποιος είναι ο αντίπαλός μας για τα δεινά που βιώνουμε και θα ενταθούν το επόμενο διάστημα. Πρέπει να κατανοήσουν οι εργαζόμενοι σε κάθε χώρο όπως οι Κτιριακές Υποδομές και άλλοι χώροι του Δημοσίου που βρίσκονται στο στόχαστρο ότι, δεν μπορεί να ζητάνε στήριξη όταν τους απολύουν ή τους πετσοκόβουν μισθούς και δικαιώματα στο όνομα του «επιτελικού κράτους» και των «προαπαιτούμενων για να μείνουμε στην ΕυρωΈνωση» και την ίδια ώρα να υποκύπτουν στην προπαγάνδα του «κοινωνικού αυτοματισμού» όταν άλλοι εργαζόμενοι, οι αγρότες ή οι ναυτεργάτες βρίσκονται στους δρόμους για τους ίδιους λόγους. Στον αγώνα αυτό ό,τι δίνεις θα πάρεις. Γι΄αυτό πρέπει να επιμείνουμε έμπρακτα και συγκεκριμένα σε κάθε χώρο δουλειάς και σε κάθε σωματείο στην κοινωνική συμμαχία, την αλληλεγγύη, την αλληλοστήριξη, το συντονισμό, το πανεργατικό μέτωπο.

Προτάσεις στο Κείμενο Θέσεων της 4^ης Συνδιάσκεψης

Στις σελίδες 22-23 Για την Παιδεία να προστεθεί: «Δημόσια Δωρεάν, Σύγχρονα & Ασφαλή Σχολικά κτίρια με ευθύνη ενός Ενιαίου κρατικού φορέα Κατασκευών»

Στις σελίδες 23-24 Για την Υγιεινή και Ασφάλεια» να προστεθεί : «
Με αποκλειστική ευθύνη του Κράτους και χωρίς καμία επιβάρυνση για το λαό, να γίνει Προσεισμικός έλεγχος και να ληφθούν άμεσα μέτρα για τη θωράκιση Δημοσίων και άλλων κτιρίων με προτεραιότητα στα Σχολεία, τα Νοσοκομεία και άλλα κτίρια που εργάζονται ή επισκέπτονται πολλοί άνθρωποί (βιομηχανίες, ξενοδοχεία, δικαστήρια, γήπεδα, κ.ά.)