Συναγωνιστές συναγωνίστριες
Χαιρετίζουμε τις εργασίες της 4ης πανελλαδικής συνδιάσκεψης τους ΠΑΜΕ.
Η εισήγηση έθεσε με σαφή τρόπο τους άξονες της δουλειάς των συνδικάτων καθως και το περιεχόμενο αυτής για την ανασύνταξη και αναζωογόνηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος για ένα κίνημα μαχητικό ταξικό ένα κίνημα ταξικό ένα κίνημα ελπίδας και ανατροπής.
Θα προσπαθήσω να μεταφέρω την δουλειά της ομοσπονδίας και των συνδικάτων απο τον κλάδο τροφίμων – ποτών.
Στον κλάδο είχαμε και έχουμε σοβαρές εξελίξεις και επιπτώσεις απο την καπιταλιστική κρίση όλα αυτά τα χρόνια.
Είχαμε κλείσιμο εργοστασίων που φαίνεται ότι είναι σε παραπέρα εξέλιξη (ΠΕΠΣΙ) συγχωνεύσεις εξαγορές μείωση στην παραγωγή προιόντων
Ταυτόχρονα υπάρχουν νέες επενδύσεις απο μονοπωλιακούς ομίλους σε γραμμές παραγωγής και νέες εγκαταστάσεις
Απο την κατάσταση αυτή οφελειμένοι βγαίνουν μια χούφτα μονοπωλιακοί ομίλοι που δραστηριοποιούντια στον κλάδο.
Ο πόλεμος μεταξύ τους είναι συνεχής στόχος τους είναι ποιός θα είναι πιο ανταγωνιστικός ποιος θα ενισχυθεί εν μέσω κρίσης αλλά και της προσδοκούμενης ανάπτυξης.
Στον κλάδο υπάρχουν χαμένοι και κερδισμένοι βιομήχανοι.
Το σίγουρο είναι ότι χαμένοι είναι οι εργαζόμενοι απο την ενιαία επίθεση των βιομηχάνων στην οποία υπάρχει ανομοιομορφία απο εργοστάσιο σε εργοστάσιο.
Στον κλάδο με τελευταία στοιχεία του ΙΚΑ δραστηριοποιούνται περίπου 7800 επιχειρήσεις. Οι 20 μεγαλύτερες συγκεντρώνουν πάνω απο το 30% του συνολικού τζίρου. Το 22% είναι επιχειρήσεις που απασχολούν απο 10 εργαζόμενους και πάνω οι οποίες απασχολούν το 85% των μισθωτών (ΙΚΑ) στον κλάδο.
Οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις έχουν προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό καθώς η κατάργηση με νόμους των ΣΣΕ του σταθερού χρόνου εργασίας την εφαρμογή ελαστικών μορφών όπως εκ περιτροπής μπλοκάκι δουλειά με την ώρα κ.α έχουν διαμορφώσει βάρβαρες συνθήκες εργασίας.
Τα δουλεμπορικά γραφεία που όλο και περισσότερο αξιοποιούντια απο τους ομίλους για να εξασφαλίσουν πιο φθηνούς και ευέλικτους εργαζόμενους είναι η μορφή εργασίας που προχωρά σε μεγάλο βαθμό την περίοδο αυτή.
Σε συνδυασμό με την ανεργία αλλά και τους όρους αμοιβής (βλέπε 511-586 ευρώ) την φορολογεία απο την κυβέρνηση η ζωή ενός εργάτη και της οικογένειας του συνθλίβεται για να πλουτίσουν κι άλλο τα μονοπώλια οι καπιταλιστές.
Παρά την περιγραφή των παραπάνω υπάρχουν χώροι δουλειάς που κρατάνε κατακτήσεις αλλά και τις αυξάνουν.
Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει οργάνωση των εργατών στο χώρο στην περιοχή το σωματείο είναι μια απο τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του συνδικαλιστικού κινήματος.
Γίνεται ακόμα πιο σημαντικό εργαλείο υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζόμενων όταν έχει υιοθετήσει και παλεύει μέσα απο τις γραμμές του το περιεχόμενο του ΠΑΜΕ.
ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
Πήραμε πρωτοβουλίες οργανώσαμε πανελλαδικές συσκέψεις και αντίστοιχες σε περιοχές με τα συνδικάτα για την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ που είναι ένα απο τα βασικά μέτωπα πάλης αλλα και για απολύσεις απληρωσιά για το ασφαλιστικό για καλύτερες συνθήκες υγιεινής και ασφάλεις της εργασίας.
Μελετάμε και παρακολουθούμε τις εξελίξεις στον κλάδο διαμορφώνουμε επεξεργασίες που φωτίζουν δείχνουν τις τάσεις βοηθούν τα συνδικάτα να διαμορφώσουν αιτήματα παρεμβάσεις κ.α.
Ανοίξαμε καλύτερη συζήτηση μέσα στους χώρους δουλειάς με τα σωματεία δένοντας τις εξελίξεις στον κλάδο με τις γενικότερες αναδεικνύοντας την ουσία και τις αιτίες της κρίσης και της αντεργατικής πολιτικής συζητώντας για το ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει το κίνημα σήμερα ποιον προσανατολισμό ποια είναι η πραγματική διέξοδος για τους εργαζόμενους. Έγιναν περισσότερες συνελεύσεις συζητήσεις μέσα σε χώρους δουλειάς αξιοποιήθηκαν καλύτερα οι δυνάμεις μας οι επιτροπές εργαζομένων αποκτήσαμε καλύτερη επαφή με τα σωματεία σε όλη την Ελλάδα.
Πρωτοβουλιες που πήρε η ομοσπονδία με κεντρικές συσκέψεις των σωματείων (πχ ΣΣΕ) αλλά και σε περιοχές μαζί με τα κλαδικά συνδικάτα βοήθησαν την δουλειά μας ώστε να υλοποιήσουμε τους στόχους που έχουμε θέσει.
Τώρα όμως χρειάζεται να ανέβει κι άλλο η μαχητικότητα απο όλες τις δυνάμεις η παρουσία και η παρέμβαση μας σε όλο τον κλάδο σε όλη την χώρα πρέπει να είναι περισσότερο ορατή και διακριτή.
Όλα αυτά τα χρόνια έγιναν αρκετοί και σημαντικοί αγώνες για τα προβλήματα που υπήρχαν σε εργοστάσια και γενικότερα. Υπήρξε συμμετοχή μας σε όλες τις γενικές απεργίες. Στον κλάδο έγιναν απεργίες για την υπογραφή ΣΣΕ. Η τελευταία ΣΣΕ υπογράφτηκε το 2009 μέσα απο κινητοποιήσιες οι βιομήχανοι μέχρι σήμερα παρά και τις προσπάθειες που έγιναν δεν θέλουν να υπάρξουν νέες κλαδικές ΣΣΕ ή αν υπάρξουν να είναι με 586 ευρώ.
Εκφράστηκε η αλληλεγγύη σε αγώνες έγιναν σε πολλές επιχειρήσεις ενάντια σε μειώσεις μισθών κλείσιμο εργοστασίων για απληρωσιά για ανασφάλιστη εργασία για απολύσεις για αλλαγή εργασιακών σχέσεων για την υπογραφή ΣΣΕ.
Αλλά και σε κινητοποιήσεις εργαζομένων άλλων κλάδων. Σε πολλές περιπτώσεις πληρώθηκαν οι εργαζόμενοι εξασφαλίσαμε ένσημα που δεν είχαν καταβληθεί πήραμε πίσω απολύσεις, βάλαμε προσωρινά εμπόδια να μην περάσουν οι σχεδιασμοί της εργοδοσίας κ.α.
Μεσα σε αυτούς τους αγώνες αναδείχτηκαν νέοι πρωτοπόροι εργαζόμενοι σε αρκετές περιπτώσεις φτιάχτηκαν εργοστασιακές επιτροπές.
Δημιουργήσαμε νέα επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία.
Συναγωνιστές συναγωνίστριες ένα βασικό συμπερασμα που βγαίνει έιναι ότι όλοι οι αγώνες όσο ηρωικοί και να είναι δεν μπορούν να πάνε μακριά αν δεν υπάρχει ταξική διοικηση στο σωματείο αν δεν είναι έντονο το στοιχείο της αλληλεγγύης απο τον κλάδο αν δεν αποκτά ο αγώνας αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Αν δεν εξασφαλιζουμε μόνιμη και σταθερή παρέμβαση μέσα στους χώρους ώστε να βοηθάμε να καταλαβαίνουν οι εργαζόμενοι ότι για τα δεινά που περνάνε φταίνε οι βιομήχανοι τα μονοπώλια οι κυβερνήσεις και το κράτος τους που καθορίζουν ολάκερα την ζωή τους. Όσο δεν βοηθάμε ο συνδικαλιστικός αγώνας να πολιτικοποιείται η εργοδοσία θα εγκλωβίζει τις συνειδήσεις των εργαζόμενων στα δικά τους συμφέροντα.
Η προοπτική για την ανασύνταξη του κινήματος και της μαζικοποίησης του περνά μέσα απο την οργάνωση στο εργοστάσιο στον όμιλο στον κλάδο μαζί με όλη την εργατική τάξη και με κοινωνική συμμαχία να διεκδικήσουμε τον τεράστιο πλούτο που παράγουμε.
Στόχος ειναι η μαζικοποίηση του κλάδου με την δημιουργία κλαδικών και επιχειρησιακών σωματείων σε όλες τις περιοχές και βιομηχανικές ζώνες σε όλα τα μεγάλα στρατηγικής σημασίας εργοστάσια.
Σε μια τέτοια προοπτική και πορεία θα λύνεται και το πρόβλημα του κατακερματισμού στον κλάδο
Αυτό είναι σοβαρό εμπόδιο δεν υπηρετεί την ενότητα του συνόλου των εργαζόμενων.
Απεναντίας συντηρεί τον συντεχνιασμό την λογική την περιχαράκωσης με αποτέλεσμα την διάσπαση των εργαζόμενων την μη συγκέντρωση όλων των δυναμεων ώστε να δοθούν οι αγώνες με καλύτερους όρους για την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής.
Αγαπητοί συναγωνιστές συναγωνίστριες σήμερα η ομοσπονδία τα συνδικάτα που βρισκόμαστε εδώ πορευόμαστε στην γραμμή ρήξης και σύγκρουσης και όχι στην γραμμή του κοινωνικού διαλόγου, της εθνικής ενότητας και συνεννόησης που προτάσσει ο κυβερνητικός εργοδοτικός συνδικαλισμός.
Σηκώνουμε ψηλά την σημαία της ταξικής πάλης τιμούμε τους νεκρούς της τάξης μας, στην χώρα σε όλο τον κόσμο.
Ο ταξικός εχθρός μας είναι ορατός όσο ποτέ άλλωστε είναι η κυβέρνηση τα κόμματα των καπιταλιστών η ΕΕ, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ, ο ΣΕΒ, ο κυβερνητικός εργοδοτικός συνδικαλισμός όλοι οι υπαίτιοι της φτώχιας της εξαθλίωσης και την ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Σύμμαχοι μας η φτωχή αγροτιά οι αυτοαπασχολούμενοι οι γυναίκες οι φοιτητές όλοι αυτοί που πλήτονται απο αυτήν την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Προχωράμε με πίστη μαχητικότητα να ανατρέψουμε τους δυνάστες μας να πάρουμε την ζωή στα δικά μας χέρια δεν έχουμε δοκιμάσει ακόμα την τεράστια δύναμη που έχουμε ως εργατική τάξη.
Προσταγμά μας ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ
