Συναγωνίστριες, συναγωνιστές

Εκ μέρους των εκλεγμένων αντιπροσώπων από τη σύσκεψη της Επιτροπής Αγώνα Εργαζομένων στα ΜΜΕ της Αττικής σας απευθύνω θερμό ταξικό αγωιστικό χαιρετισμό. Επιτρέψτε μου επίσης να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μας γιατί αντανάκλαση των δικών σας ταξικών αγώνων των αρχών της προηγούμενης δεκαετίας αποτελεί η συγκρότηση των σκόρπιων λιγοστών δυνάμεων στον κλάδο σε μέτωπο με ταξικό προσανατολισμό,τον Απρίλη του 2007,και η σημερινή μας παρουσία στην 4η συνδιάσκεψη μας.

Στο διάστημα που μεσολάβησε έχουν γίνει σημαντικά βήματα σε ότι αφορά την παρουσία μας στον κλάδο. Εχουμε περισσότερους εκλεγμένους στις διοικήσεις , παρεμβαίνουμε συχνότερα και πιο επεξεργασμένα με ανακοινώσεις, συσπειρώνουμε περισσότερο κόσμο σε κλαδικές συσκέψεις ή στα μπλόκ των κινητοποιήσεων μας, παρεμβαίνουμε καλύτερα σε γενικές συνελεύσεις σωματείων ή σε συνελεύσεις σε τόπους δουλιάς που πραγματοποιούνται με βάση τα προβλήματα της απληρωσιάς και των μειώσεων κύρια, καθώς και στις συσκέψεις του διασωματειακού των ΜΜΕ όπου πολύτιμη είναι η παρέμβαση απο ταξική θέση των συντρόφων μας απο τα πρακτορεία και τους Λιθογράφους. Παραμένει το πρόβλημα της συστηματοποίησης σε καθημερινή βάση της δουλιάς μας από τα κάτω, της μορφοποίησης της σε επιτροπές αγώνα σε κάθε τόπο δουλιάς που έχουμε επαφή από μέσα.

 Ο κλάδος μας είναι βαθιά διαστρωμάτωμενος στην επιφάνεια αυτό που φάινεται είναι τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια των καναλιών κύρια και οι πρώτες πένες των εφημερίδων που φροντίζουν να χύνουν συστηματικά το δηλητήριο της ταξικής συνεργασίας, την ανάγκη για ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία του κεφαλαίου, η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Οταν δεν συκοφαντούν τους αγώνες και τις αγωνίες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, φροντίζουν να αλλάξουν την κουβέντα ή να συσκοτίσουν την πραγματικότητα. Από κοντά κάθε λογής διευθυντές – διοικητικοί και τεχνικοί κύρια, η εργατική αριστοκρατία, που φροντίζει για “τάξη, ησυχία και ασφάλεια” για τα αφεντικά, στους τόπους δουλιάς.

Απο κάτω η μεγάλη μάζα των κακοπληρωμένων με βάση ατομικές συμβάσεις που έφτασαν σε μειώσεις το 40%, συχνά απλήρωτων εργαζόμενων, όπως επίσης και περίπου 3.000 νέοι κατά βάση εργαζόμενοι στο ίντερνετ, τις παραγωγές και τα περιοδικά που αμοίβονται με μπλοκάκι ή είναι ανασφάλιστοι και συνδικαλιστικά ακάλυπτοι αφού δεν γίνονται δεκτοί ως μέλη των Ενώσεων. Με το άνοιγμα της ΕΡΤ εγκαινιάσθηκε από την διορισμένη αριστερή διοίκηση της αριστερής κυβέρνησης και ο θεσμός της ενοικιαζόμενης εργασίας στα ΜΜΕ. Μένει να γενικευτεί και στα ιδιωτικά ΜΜΕ. Σε αυτό τον κόσμο είναι στραμένη η προσοχή μας , εδώ ιεραρχούμε, εδώ είναι που πρέπει πιό συστηματικά να παρεμβαίνουμε, όπως επίσης και στα ΙΕΚ και τα Πανεπιστήμια που προετοιμάζουν την νέα βάρδια των εργαζόμενων στον κλάδο.

 Στα 8 πρωτοβάθμια της Αθήνας και τις τρείς ομοσπονδίες τον πρώτο λόγο έχουν οι συντεχνιακές δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού- συνδικαλισμού, βασικά κάθε λογής ρεφορμιστικά- οπορτουνιστικά και τυχοδιωκτικά στοιχεία-προέλευσης ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΠΑΣΟΚ- που βρίσκονται πάντως σχεδόν πάντα με την μιά ή τη άλλη μορφή ακόμα και στην αντίθεση τους σε σύμπλευση και συμμαχία με τίς δυνάμεις της ΝΔ με στόχο την εξυπηρέτηση των στόχων της εργοδοσίας.

Να σημειώσουμε εδώ ότι μέλη των ενώσεων είναι όλη αυτή η εργατική αριστοκρατία και εργοδότες, κύρια δημοσιογράφοι, και οι συνταξιούχοι του κλάδου.

Εχουμε εκλεγμένους σε τρία πρωτοβάθμια (συνολικά 5) κατεβάζουμε ψηφοδέλτιο σε ένα ακόμα, εκλέγουμε στις 2 ομοσπονδίες (2 μέλη σε κάθε ΔΣ). Εχουμε δυνατότητα συγκρότησης ψηφοδελτίου και στις υπόλοιπες Ενώσεις, δουλεύουμε για να το υλοποιήσουμε.

Τα βασικά ζητήματα που αντιμετωπίσαμε το τελευταίο διάστημα.

Στο ασφαλιστικό η θέση των κυβερνητικών εργοδοτικών συνδικαλιστών ήταν η εξαίρεση των ταμείων μας (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και ΕΔΟΕΑΠ) και του πόρου τους (Αγγελιόσημο). Απαντήσαμε με τη θέση ότι προέχει η υπεράσπιση των κοινωνικοασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, η ικανοποήση των σύγχρονων αναγκών μας, η ενότητα μέσα στον κλάδο και του κλάδου με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Οτι το ζήτημα είναι να πληρώσει γιαυτά το κράτος και η εργοδοσία.

Στο ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών απέναντι στη στράτευση της πλειοψηφίας στη γραμμή της εργοδοσίας απαντήσαμε με το σύνθημα “Καμμιά θέση εργασίας χαμένη”, απαντώντας σωστά ότι το ζήτημα των αδειών έχει να κάνει με το μοίρασμα της πίτας ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους και όχι με τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζόμενων.

Απέναντι στο ζήτημα της συζήτησης για την οργάνωση της πάλης, της περιφρούρησης, της ενίσχυσης της συμμετοχής … στρίβειν δια του αρραβώνος. Τυφλές απεργίες με ένα μόνο εξώδικο και μιά χλιαρή ανακοίνωση και μάλιστα με τρόπο που να βολεύει επικοινωνιακά την κυβέρνηση. Πχ. Επίσκεψη Τσίπρα στην Αγκρότικα.

Ανάθεση της περιφρούρησης στον τελευταίο κρίκο της παραγωγικής αλυσίδας την εκτύπωση και τη διανομή που…. συμβαίνει να ελέγχεται από τις ταξικές δυνάμεις-Λιθογράφοι, Πρακτορεία- και έτσι με ένα σμπάρο δυό τρυγόνια και αποποίηση ευθυνών αλλά και προβοκάτσια σε βάρος του ΠΑΜΕ άμα κάτσει που δεν τους κάθεται γιατί πείρα και γνώση έχουν οι ταξικοί φύλακες.

Η υπομονή και η επιμονή μας σε αυτή την κατεύθυνση μας βγάζει κερδισμένους, οι πραγματικοί εργαζόμενοι του κλάδου μας πλησιάζουν καλύτερα, μας ακούνε καλύτερα, δεν εκδηλώνονται, δεν στρατεύονται σήμερα, δημιουργούνται όμως οι δυνατότητες με την προυπόθεση ότι θα επιμείνουμε.

Ο περιούσιος κλάδος των εργαζόμενων στα ΜΜΕ χτυπήθηκε άγρια από την καπιταλιστική κρίση. Η συγκέντρωση και η συγκέντροποίηση του κεφαλαίου στον κλάδο, η ανάγκη για αναδιάταξη της κατεύθυνσης των κεφαλαίων των μονοπωλιακών ομίλων που κατέχουν τα ΜΜΕ, μαζί με τις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις αργά ή γρήγορα θα οδηγήσουν σε αλλαγές στη μορφή της ενημέρωσης, που στο περιεχόμενο της δεν θα πάψει να εξυπηρετεί τις προπαγανδιστικές ανάγκες της άρχουσας τάξης και των κάθε φορά κυβερνητικών διαχειριστών.

Είναι η εποχή της σύγχυσης και της ανασφάλειας για την πλειοψηφία των εργαζόμενων στον κλάδο. Είναι η εποχή που το δηλητήριο που εκτοξεύθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια απέναντι στην εργατική τάξη και το ταξικό της κίνημα γυρνάει πίσω δηλητηριάζοντας τα μυαλά και τις ζωές των ίδιων των απλών εργαζόμενων στον κλάδο.

Τα ιδεολογήματα γνωστά και λίγο πολύ κοινά. Φταίνε τα σωματεία που δεν μπορούν, φταίει η κυβέρνηση, φταίνε οι απεργίες -ποτέ δεν φταίει το κεφάλαιο ή ο καπιταλισμός. Η απάντηση…. περιχαράκωση στον κλάδο ή ακόμα καλύτερα στο μαγαζί μας, στη συντεχνία μας κλπ. Στον κλάδο είχαμε και φαινόμενα ανώνυμων αγανακτισμένων πρόσφατα, δηλαδή εργοδοτικούς μασκαρεμένους πίσω από τίτλους “Ανοιχτά ΜΜΕ” και “Κίνημα ΜΜΕ” .

 Συναγωνίστριες, συναγωνιστές

Περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι σήμερα αναγκαίο να αναδειχθεί ότι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ έχουν συμφέρον να δέσουν την πάλη τους με την δράση του ταξικού εργατικού κινήματος.

Το στήσιμο επιτροπών αγώνα βιδωμένων στα προβλήματα σε κάθε τόπο δουλιάς στην προοπτική, κοντινή ή πιό μακρινή, ενος ταξικού συνδικάτου εργαζομένων στα ΜΜΕ αυτό είναι το καθήκον της στιγμής, η συμβολή μας στην ανασύνταξη του κινήματος. Εχουμε συνείδηση και των δυσκολιών και των δυνατοτήτων, είμαστε αποφασισμένοι, απαντάμε με τα λόγια του ποιητή.

Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή … ΠΑΜΕ ταξικά!!!