Ορισμένα συμπεράσματα από την γενικότερη εμπειρία μας στην Κεφαλονιά
και από τη δουλειά μας στην ΕΛΜΕ-ΚΙ
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι.
Εκ μέρους της γραμματείας Κεφαλονιάς – Ιθάκης του ΠΑΜΕ και εκ μέρους της ΕΛΜΕ–ΚΙ χαιρετίζουμε την 4η πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ.
Τη χρονιά που πέρασε η γραμματεία του ΠΑΜΕ στο Νομό μας αναμετρήθηκε με μια σειρά παράλληλα καθήκοντα. Το κύριο ήταν να ξεπεράσουμε προβλήματα στη λειτουργία στα πρωτοβάθμια σωματεία, πριν από όλα σε εκείνα που είμαστε πλειοψηφία ή και μοναδική δύναμη. Ενώ τα τελευταία χρόνια είμαστε πρώτη δύναμη στο ΕΚΚΙ τα «πόδια μας» στη βάση χώλαιναν. Υπήρχαν περιπτώσεις που είχαμε δυσκολία ακόμη και στη λειτουργία των ΔΣ σε βασικά μετερίζια μας όπως στον επισιτισμό, στους ιδιωτικούς υπάλληλους, στους οικοδόμους Ληξουρίου. Προσανατολίσαμε τη γραμματεία σε αυτά τα καθήκοντα, προσπαθήσαμε να κάνουμε υπόθεση συνολικά του ΠΑΜΕ τα βήματα σε κάθε χώρο. Δέσαμε τον κρίκο των δυνάμεων του πρωτοβάθμιου με τη γραμματεία. Αναμετρηθήκαμε με τη λογική «αφού είμαστε ΠΑΜΕ είναι αυτονόητο ότι συμμετέχουμε στις κεντρικές δράσεις», με την πρακτική υποτίμηση της συσπείρωσης εργατών στο σωματείο. Κάναμε καμπάνια εγγραφών στα ξενοδοχεία, στους ιδιωτικούς, στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς. Προσπαθήσαμε και πετύχαμε να γίνουν ξανά μετά από χρόνια αρχαιρεσίες στους οικοδόμους της Παλλικής και αποδείχθηκε πως η ύπαρξη και δράση του σωματείου είχε νόημα και δεν ευσταθούσε η λογική πως «αφού δεν έχει δουλειά στην οικοδομή δεν έχει νόημα το σωματείο». Άλλωστε, μετά τους σεισμούς υπήρξε μια σχετική αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας. Μπορέσαμε να καταφέρουμε σοβαρή συσπείρωση στο σωματείο οικοδόμων Αργοστολίου στο οποίο την πλειοψηφία διατηρούν άλλες δυνάμεις. Διατάξαμε δυνάμεις και πήραμε μέτρα. Σήμερα μπορούμε να μετρήσουμε σοβαρά βήματα στα σωματεία των ΞΥ, των ιδιωτικών, των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, στην ικανότητα να έχουν σταθερή λειτουργία ΔΣ, να παλεύουμε κα να πετυχαίνουμε συσπειρώσεις, ΓΣ κλπ.
Επιπλέον, μπορέσαμε να διεισδύσουμε σε χώρους του ιδιωτικού τομέα με στρατηγική σημασία, να γίνουμε αγκάθι στην εργοδοσία. Καταφέραμε σε δύσκολους χώρους, που δεν έχουμε πλειοψηφία, να μπαίνουν σε ΔΣ θέματα προς συζήτηση. Αυτό βεβαίως, έγινε με μια δουλειά που δεν εξαντλούνταν στις περιοδείες στο χώρο από το ΕΚΚΙ αλλά στην επαφή με συγκεκριμένο κόσμο στο σπίτι, εκτός της δουλειάς. Ακόμη, στη γραμματεία είδαμε δουλειά με συνδικαλιστές και σωματεία εκτός της δύναμης του ΠΑΜΕ, πιέσαμε σε περιπτώσεις από κάτω, είχαμε αποτελέσματα με τη δουλειά που άνοιξε για τις ΣΣΕ. Βεβαίως σε αυτά τα βήματα υπάρχουν και οπισθοχωρήσεις, δυσκολίες με τις οποίες δεν έχουμε ξεμπερδέψει. Ο αγώνας είναι μπροστά μας. Στα βήματα οργάνωσης πρέπει να προσμετρήσουμε και τη δημιουργία σωματείου συνταξιούχων στο Νομό.
Πρέπει να τονιστεί ότι μπορέσαμε να έχουμε αποτελέσματα οργανώνοντας τον αγώνα του λαού μας για μια σειρά προβλήματα με κεντρικά, πέρα από τα πανελλαδικής εμβέλειας, τους σεισμόπληκτους, την υγεία και την παιδεία. Εδώ δουλέψαμε με μάζες ανώριμες που ακουμπούσαν πάνω μας, που μας έλεγαν «μόνο εσείς μείνατε», εξειδικεύσαμε αιτήματα, δουλέψαμε με μορφές πάλης πχ κινητοποίηση για την υγεία στην Αθήνα, ως μια πορεία κλιμάκωσης και ανάδειξης των θέσεών μας.
Είναι ζητούμενο να δούμε πιο συστηματικά τη δουλειά μας στο δημόσιο, πόσο μάλλον που δεν πρέπει να επιτρέψουμε να λειτουργήσουν φορείς όπως πχ το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ που ιδρύθηκε πρόσφατα ως πόλος αντιπαράθεσης με το ταξικό Εργατικό Κέντρο.
Αυτή η εμπειρία διδάσκει ότι οι γραμματείες του ΠΑΜΕ οφείλουν να είναι επιτελεία όχι μόνο για τα τρέχοντα του κινήματος αλλά και να ασχολούνται και να κάνουν δική τους υπόθεση την υποδομή, την καθοδηγητική ευθύνη.
Δυο κουβέντες για τη δουλειά μας στην ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς – Ιθάκης, στην οποία τα τελευταία χρόνια διαθέτουμε την απόλυτη πλειοψηφία. Εδώ υπάρχει μια πλούσια εμπειρία. Έχουμε παραδείγματα της αντιφατικής κατάστασης και των διεργασιών στις συνειδήσεις των συναδέλφων. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα είχαμε αποτέλεσμα στις εκλογές για ΔΣ της τάξης του 70% και πέντε έδρες, ενώ στα υπηρεσιακά είχαμε σημαντικές απώλειες. Η δουλειά μας στην ΕΛΜΕ είναι πρωτοπόρα. Σε έναν κλάδο που είναι έντονη η αναζήτηση λύσεων εντός των τειχών, αγκαλιάζει την υπεράσπιση των εργασιακών του κλάδου, αναδεικνύει την παιδεία σα λαϊκό πρόβλημα, εστιάζει στην αντισεισμική – θωράκιση και προστασία σχολείων και μαθητών, υπερασπίζει την ιστορική μνήμη με ποικίλες παρεμβάσεις, διοργανώνει μαθήματα αλληλεγγύης με δεκάδες εκπαιδευτικούς και μαθητές, έχει συστηματικό μέτωπο με γονείς – μαθητές κλπ. Μέσα από όλα αυτά έχει ένα ευρύτερο ρόλο, είναι σημείο αναφοράς. Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να γίνουν πράξη χωρίς να υπάρχει ομάδα συναδέλφων του ΠΑΜΕ στο σωματείο που χρεώνεται καθήκοντα, που συζητά, που εξοπλίζεται. Λόγω της δράσης αυτής η ΕΛΜΕ-ΚΙ στοχοποιήθηκε και ακριβώς η πρωτοπόρα δράση μας ήταν η άμυνα στην επίθεση αυτή. Αντιμετωπίσαμε νικηφόρα τα μαθητοδικεία και την επίθεση αυταρχισμού στην ΕΛΜΕ που ξεσκέπασε το ΣΥΡΙΖΑ τοπικά. Η επίθεση αυτή θα οξυνθεί με τη συμμετοχή και δυνάμεων από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, όπως είχε γίνει προηγούμενα και με τη Χρυσή Αυγή, αφού όλοι – ο καθένας με το δικό του τρόπο – θέλουν να χτυπήσουν τη γραμμή μας.
Ωστόσο, εκτιμούμε πως έχουμε ευθύνη διότι σε συνθήκες όξυνσης της αντιπαράθεσης δεν επιμείναμε στις ΓΣ, αφήσαμε τη λογική της ανάθεσης να δουλέψει. Παράλληλα υποτιμώντας τη μάσκα του ανεξάρτητου που φορούσαν διάφοροι πολιτικοί γυρολόγοι αφήσαμε μέτωπα που αξιοποίησε ο αντίπαλος. Δε γειώσαμε την επιχειρηματολογία μας, και κυρίως δεν πιάσαμε αυτό που παιζόταν από κάτω. Αποδεικνύεται και από τη θετική και από την αρνητική πείρα μας ότι υπάρχουν διεργασίες, που οφείλουμε με ευθύνη να παρακολουθούμε και να παρεμβαίνουμε.
Η συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ θέτοντας στο επίκεντρο το πώς θα περάσουμε στην αντεπίθεση εξοπλίζει το εργατικό κίνημα της χώρας μας με την κατεύθυνση, το βασικό προσανατολισμό μέσα σε εξελίξεις που τροφοδοτούνται διαρκώς από τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής οικονομίας. Η εργατική τάξη είναι η μόνη ικανή, ανεξάρτητα από τα προσωρινά πισωγυρίσματα, να δώσει διέξοδο για τον εαυτό της και όλους τους καταπιεζόμενους. Η γραμμή όμως θέλει βασάνισμα από κάτω, εμπλουτισμό και αυτοθυσία για την ανατροπή των συσχετισμών στο εργατικό λαϊκό κίνημα. Μάχη αποτελεσματική με το ρεφορμισμό και οπορτουνισμό που είναι οι μεγάλες πληγές. Έχουμε ιστορική ευθύνη να ανταποκριθούμε στα καθήκοντά μας και δεσμευόμαστε σήμερα να τα φέρουμε εις πέρας.
