Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες,

Το Παλλεσβιακό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο, τα ταξικά σωματεία του, χαιρετίζουμε τις εργασίες της 4ης Συνδιάσκεψης του ΠΑΜΕ. Συνδιάσκεψη από την οποία σίγουρα θα βγούμε πιο δυναμωμένοι, έτοιμοι στις νέες συνθήκες, στο νέο σκηνικό που έχει δημιουργηθεί να ορθώσουμε τείχος στις βλέψεις των καπιταλιστών, να αντιπαλέψουμε τον εχθρό που εδώ και χρόνια ματώνει την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Μα πάνω απ’ όλα να οργανώσουμε την αντεπίθεση για τα δικαιώματα μας, για τις σύγχρονες ανάγκες, για τη ζωή που μας ανήκει.

Θα προσπαθήσω να μεταφέρω την πείρα της δράσης που αναπτύξαμε στη Λέσβο, αλλά και τα βήματα που πρέπει να κάνουμε για να ξεπεράσουμε μια σειρά αδυναμίες που έχουν να κάνουν και με τα γενιά ζητήματα που αντιμετωπίζουμε και αναφέρθηκαν και στην εισήγηση, αλλά και με ειδικά ζητήματα, «ιδιαιτερότητες» του νησιού.

Τα τελευταία 9 χρόνια και ιδιαίτερα πέρυσι η Λέσβος αποτέλεσε σημείο αναφοράς, συζήτησης για πολλούς. Ήταν το ότι δέχθηκε το κύριο κύμα του προσφυγικού-μεταναστευτικού, αλλά και η αλληλεγγύη που έδειξαν οι εργαζόμενοι, οι κάτοικοι του νησιού. Αλληλεγγύη ταξική, εκατοντάδες εργαζόμενοι καθημερινά που πρωτοστατούσαν στα χωριά και στην Πόλη της Μυτιλήνης, με μόνιμο στόχο να απαλύνουν όσο μπορούν τον πόνο των δοκιμαζόμενων προσφύγων και μεταναστών.

Το Εργατικό Κέντρο, τα ταξικά σωματεία και μια σειρά φορείς πρωτοστάτησαν, αναπτύξαμε δράση, καταφέραμε να συναντηθούμε με πολλούς εργαζόμενους, οι οποίοι έκαναν ένα βήμα παραπέρα από το: προσφέρω ένα πιάτο φαί, ένα ζεστό ρούχο στο καταδικάζω τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που γεννούν τον ξεριζωμό λαών, δεν δέχομαι το Αιγαίο να γίνει υγρός τάφος παιδιών, καταγγέλλω τη δράση των ΜΚΟ. Η δράση αυτή που αναπτύχθηκε, ανέβασε το κύρος του ΠΑΜΕ, του Εργατικού Κέντρου, των ταξικών σωματείων, με αποτέλεσμα νέα σωματεία, σωματεία που δεν είχαμε επαφή, δειλά-δειλά να τα προσεγγίσουμε, να κάνουν δική τους υπόθεση τη δράση, συμμετέχοντας με τον α΄ ή β΄ τρόπο. Και σ’ αυτή τη δράση, στην έκφραση αλληλεγγύης πρωτοπόροι με τα ταξικά σωματεία ήταν οι συνάδελφοι μετανάστες, εργαζόμενοι στην Ανακύκλωση. Ένα ακόμα θετικό είναι, ότι κόντρα σε ένα επικίνδυνο κλίμα, καθαρά φασιστικό και ρατσιστικό, που προσπάθησαν να σηκώσουν μερικοί νοσταλγοί του ναζισμού, αλλά και τα τοπικά και όχι μόνο Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, οι εργαζόμενοι απομόνωσαν, γύρισαν την πλάτη σ’ αυτές τις φωνές, στο δηλητήριο που χύνουν καθημερινά.

Η ανάπτυξη της δράσης, η συσπείρωση νέων εργαζομένων στα ταξικά σωματεία, ενόχλησε τον αντίπαλο και με πρωτοστάτες τους συνδικαλιστές του κυβερνητικού συνδικαλισμού, προσπάθησαν να οργανώσουν προβοκάτσια, η οποία έπεσε σε τείχος, βρήκε απέναντι της τους εργαζόμενους.

Πρόσφατα, αναπτύξαμε δράση, που όμως έχουμε πολλά βήματα να κάνουμε, με τους εργαζόμενους στο HOTSPOT της Μόριας (είτε εργαζόμενοι στα προγράμματα της κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ, είτε εργαζόμενοι στις ΜΚΟ). Καταφέραμε με τις παρεμβάσεις μας να σπάσουμε σε μεγάλο βαθμό αντιλήψεις της αναποτελεσματικότητας των αγώνων.

Συσπειρώσαμε κάποιους εργαζόμενους, καταφέραμε την καταβολή των δεδουλευμένων (κοντεύουν τους 3 μήνες απληρωσιάς), δημιουργήσαμε μια επιτροπή που ανέπτυξε αιτήματα που έχουν να κάνουν όχι μόνο με αυτά των εργαζομένων, αλλά και με τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων και των μεταναστών.

Το γενικότερο κλίμα ήταν θετικό, οι περισσότεροι εργαζόμενοι αναγνώριζαν τη συμβουλή του Εργατικού Κέντρου, του ΠΑΜΕ , έκαναν το βήμα οργανώθηκαν στο σωματείο, συμφώνησαν με τη δημιουργία της επιτροπής που αναφέρθηκε παραπάνω.

Η πείρα όμως έδειξε ότι δεν επιμείναμε, ότι οι δεσμοί με τους εργαζόμενους πρέπει να μπολιάσουν. Μόλις πραγματοποιήθηκε η καταβολή των δεδουλευμένων η τρικυμία κόπασε, ξαφνικά μερίδα εργαζομένων έκανε πίσω, δημιουργήθηκαν λάθος αντιλήψεις και από συναδέλφους της επιτροπής ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον στους συναδέλφους από τη στιγμή που πληρώθηκαν.

Η πραγματικότητα συνάδελφοι και συναδέλφισσες, είναι ότι όταν δεν επιμείνουμε, δεν δουλέψουμε με τους εργαζόμενους όπως πρέπει για να κατανοήσουμε την ανάγκη για συμμετοχή στο σωματείο, την πλαισίωση της επιτροπής. Ο χαμένος χρόνος δεν κερδίζεται, όμως θέλει να σκύψουμε από πάνω, να επιμείνουμε στη λειτουργία της επιτροπής, να δώσουμε βάρος στο συγκεκριμένο χώρο ο οποίος σήμερα είναι και ο μεγαλύτερος εργασιακός χώρος στη Μυτιλήνη.

Φέτος κάναμε το βήμα για πρώτη φορά μετά από χρόνια να γίνουν εκλογές σε εργασιακούς χώρους, σπάσαμε το φόβο που υπήρχε και σε συναδέλφους των Διοικητικών Συμβουλίων και στις γραμμές μας, κάναμε πράξη, σε μικρό βαθμό όμως, το πατάμε πόδι στους εργασιακούς χώρους και τα αποτελέσματα δεν θα μπορούσαν να είναι τίποτα άλλο, παρά θετικά. Δημιουργήθηκε κλίμα στους συναδέλφους, αισιοδοξία και πείσμα για το πώς θα παρέμβουμε πιο μαζικά, πιο θετικά και με αποκρυσταλλώματα. Αυτό έδειξε και η πρόσφατη προσπάθεια που έγινε στην Ανακύκλωση, αλλά και στο HOTSPOT.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, στο νησί δεν υπάρχουν μεγάλοι εργασιακοί χώροι, εκτός ένα-δύο χώρων, όπως είναι στα αστικά κέντρα. Αυτό κάνει πιο σύνθετο το δικό μας ρόλο, όπου πρέπει να κάνουμε δουλειά άτομο το άτομο, να σπάσουμε αντιλήψεις, περί το μια οικογένεια είμαστε, που επικρατεί σε μικρές βιοτεχνίες, επιχειρήσεις. Απαιτεί να σκύψουμε πάνω από το πρόβλημα του καθενός, να σπάσουμε το συντεχνιακό που επικρατεί σε μια σειρά σωματεία.

Θετική μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τη δουλειά που έγινε με μια σειρά σωματεία, όπως αυτό των Χειριστών που κατεβάσαμε ψ/δ και βγήκαμε πρώτη δύναμη, των Μουσικών Λέσβου και των Λιμενεργατών που συσπειρωθήκαν στο ΠΑΜΕ, το τοπικό παράρτημα εργαζομένων εκτάκτων στην αρχαιολογία που πήραν απόφαση και σήμερα παρευρίσκονται εδώ. Βάλαμε πολλές φορές τα σωματεία μπροστά, να αναλάβουν αυτά την οργάνωση της δράσης, να κάνουν δική τους υπόθεση π.χ. μια εξόρμηση όπως την πανεξόρμηση που έγινε στο λιμάνι από το σωματείο των λιμενεργατών, να μην «κρύβονται» πίσω από το Εργατικό Κέντρο, από τις δράσεις του Εργατικού Κέντρου. Καταφέραμε να ξεπεράσουμε ζητήματα όπως το να αναπαράγουμε κεντρικές ανακοινώσεις χωρίς καμιά αναφορά για το τι συμβαίνει στο νησί, για προβλήματα που υπάρχουν σε εργασιακούς χώρους.

Σαν Εργατικό Κέντρο κάνουμε βήματα, είμαστε όμως πίσω από τις….. έχουμε να ξεπεράσουμε και να αντιμετωπίσουμε πολλά. Πάνω από όλα όμως χρειάζεται εμείς οι ίδιοι να κάνουμε βήματα. Βήματα που πολλές φορές ξεκινάμε και αφήνουμε στη μέση, χωρίς να δίνουμε συνέχεια, χωρίς να υπάρχει ο ενθουσιασμός με τον οποίο ξεκινάμε. Πρέπει και είναι απαραίτητο π.χ. να συσταθεί σωματείο στα τρόφιμα-ποτά, αφού υπάρχουν πολλές ποτοποιίες που απασχολούν δεκάδες εργαζόμενους.

Η Λέσβος είναι ένα νησί το οποίο δεν μπορείς να πεις ότι στηρίζεται στον τουρισμό, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι ο κλάδος του τουρισμού και επισιτισμού δεν έχει σημαντικό μερίδιο στην αγορά του νησιού.

Φέτος αντιμετωπίσαμε πολύ έντονα το επιχείρημα ότι για την κατάσταση που επικρατεί στον τουρισμό για τις μειωμένες κρατήσεις στα ξενοδοχεία φταίνε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Κανένας όμως από τους μεγαλοξενοδόχους δεν κάνει κουβέντα για τα μεγάλα ταξιδιωτικά γραφεία, για τους toursoperators που αποκλείουν το νησί από το πρόγραμμα τους, από το πλάνο τους. ‘Ήταν πρώτοι όμως οι μεγαλοξενοδόχοι και επιχειρηματίες του νησιού που έτρεχαν να υποδεχθούν τον Πάπα Φραγκίσκο, την Αντζελίνα Τζολί και άλλους, τονίζοντας πόσο καλό είναι για την ανάπτυξη του νησιού η παρουσία τους και η προβολή τους.

Με τους εργαζόμενους του κλάδου, όπου βρεθήκαμε και βάλαμε τα θέματα ως έχουν, είδες πραγματικά ότι καταλάβαινε, ότι συνειδητοποιούσε ο συνάδελφος την πραγματική αιτία.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Όπου πήραμε πρωτοβουλίες, όπου κάναμε παρέμβαση ουσιαστική, είχαμε και αποτελέσματα. Το κύρος του ΠΑΜΕ μεγαλώνει, συσπειρώνει όλο και περισσότερους εργαζόμενους και σωματεία στις γραμμές μας. Στόχος μας είναι ο απεγκλωβισμός δυνάμεων, η μαζικοποίηση των σωματείων, η παρέμβαση στους χώρους δουλειάς.

Η μεγαλειώδης συγκέντρωση στην Απεργία στις 4 Φλεβάρη όπου σε ένα νησί 80.000 κατοίκων συμμετείχαν πάνω από 6-7 χιλιάδες και η συμπόρευση τους με το ΠΑΜΕ, παρά τις όποιες διαφωνίες μπορεί να έχουν, δείχνουν ότι υπάρχουν δυνατότητες, προοπτικές.

Βήματα γίνονται και θα γίνονται. Σε συνθήκες υποχώρησης του κινήματος έχουμε να αντιμετωπίσουμε και νέα προβλήματα που δημιουργούνται και εμπόδια που βάζει ο εργοδοτικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Ως πρωτοπόροι του ταξικού κινήματος οφείλουμε να συγκρουστούμε με την εργοδοσία, αλλά και με αντιλήψεις και πρακτικές που μας πάνε πίσω από το βασικό μας σκοπό, την ανασύνταξη του ταξικού-συνδικαλιστικού κινήματος, όπως ακούραστα κάνει το ΠΑΜΕ 17 χρόνια τώρα.

Συνεχίζουμε δυναμικά με όλες μας τις δυνάμεις έως την υλοποίηση του στόχου μας, ως τη νίκη.