Σσες και Σφοι
Είμαι εκπρόσωπος του Συνδικάτου Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών Τρικάλων. Μαζί με ένα ακόμη συνάδελφο βρισκόμαστε σήμερα εδώ στην 4η Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του σωματείου μας, που πραγματοποιήθηκε στις 5 Νοέμβρη και μετά από διεξοδική συζήτηση σχετικά με το χαρακτήρα και τους σκοπούς του ΠΑΜΕ. Το σωματείο μας είναι νεοσύστατο και μόλις την περασμένη Τρίτη 15/11 ολοκλήρωσε τις αρχαιρεσίες για την εκλογή ΔΣ και των άλλων οργάνων.
Εκείνο που θα ‘θελα να μεταφέρω είναι η εμπειρία ενός αγώνα που ξεκίνησε αρχικά μέσα από ένα εργοστάσιο, το «ΤΡΙΚΚΗ», μια συνεταιριστική γαλακτοβιομηχανία, συνεχίστηκε αγκαλιάζοντας κι άλλους εργασιακούς χώρους όπως τη «ΦΑΓΕ» και άλλους μικρότερους – περίπου 15- έστω και με ένα εργαζόμενο, φτάνοντας τελικά στην ίδρυση του Συνδικάτου.
Ο στόχος για τη δημιουργία κλαδικού Συνδικάτου είχε τεθεί πριν από αρκετά χρόνια, πατούσε πάνω στην πολύχρονη δράση μας στο «ΤΡΙΚΚΗ» και πέρασε από πάρα πολλές δυσκολίες, που τότε φάνταζαν «βουνό» και απροσπέραστες, ποτέ όμως δεν παραιτηθήκαμε απ΄ αυτόν το στόχο.
Στο «ΤΡΙΚΚΗ» και μέσα από το επιχειρησιακό σωματείο που υπήρχε, η παρουσία μας ήταν πάντοτε έντονη και διακριτή έστω στην αρχή από έναν μόνο άνθρωπο. Στην πορεία και πριν από αρκετά χρόνια δημιουργήθηκε ένας μικρός πυρήνας εργαζομένων που με κριτήριο την ταξική ενότητα, τον ταξικό προσανατολισμό, τη συνεχή αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική, ανεξάρτητα με το ποιος ήταν κάθε φορά στην κυβέρνηση, ενημέρωνε, διαφώτιζε, οργάνωνε, υπερασπιζόταν τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους.
Αυτός ο πυρήνας εργαζομένων έφτιαξε από το 1996 ακόμα τη δική του παράταξη μέσα στον εργασιακό χώρο και κατέβαζε το δικό του ψηφοδέλτιο. Από τότε μπήκε ο σπόρος για τα σημερινά αποτελέσματα 20 χρόνια μετά. Κόντρα στις τότε φωνές ότι με το ξεχωριστό ψηφοδέλτιο διασπάμε τους εργάτες. Υπήρχε διαρκής ζύμωση με τους πιο πρωτοπόρους εργάτες, ακόμα και μέσα στο δικό μας ψηφοδέλτιο, δεν κουκουλώναμε τις διαφορετικές απόψεις, τις λαθεμένες αντιλήψεις, τις αυταπάτες που κουβαλούσε ο καθένας ανάλογα με την πολιτική του προέλευση, το βαθμό ωρίμανσης της ταξικής του συνείδησης. Δημιουργήσαμε μια καλή βάση, σταθερή, με κριτήριο την ταξική θέση στην παραγωγική διαδικασία, την ειλικρινή και έντιμη διάθεση να υπερασπιστούν το δίκιο τους.
Μη νομίζετε πως αυτή η πορεία των χρόνων δράσης μας ήταν ευθύγραμμη και συνεχώς ανοδική. Όχι, πότε καταφέρναμε να διευρύνουμε την επιρροή μας και πότε υπήρχε συρρίκνωση και μείωση της επιρροής. Είχαμε κατά διαστήματα καταφέρει να κερδίσουμε και την πλειοψηφία του επιχειρησιακού σωματείου, δείχνοντας στην πράξη δείγματα γραφής για το πώς πρέπει να λειτουργεί ένα σωματείο. Δηλαδή, σ΄ αυτόν τον ταξικό πυρήνα κόσμος έμπαινε και κόσμος έβγαινε, ανάλογα και με τις αντικειμενικές εξελίξεις, όπως η ταξική μαγιά πάντα παρέμενε , οι πιο συνειδητοποιημένοι εργάτες, οι πιο σφυρηλατημένοι και ανθεκτικοί στις δυσκολίες, ήταν πάντα εκεί.
Τα τελευταία 4-5 χρόνια η εργοδοσία πατώντας πάνω στις αντιδραστικές αλλαγές του νόμου για τις συνεταιριστικές οργανώσεις που μετέτρεψαν το εργοστάσιο σε ΑΕ και αξιοποιώντας την καπιταλιστική οικονομική κρίση πέρασε στην αντεπίθεση με στόχο να ισοπεδώσει κάθε εργασιακό δικαίωμα. Ιεράρχησε και μεθόδευσε με ένα απροκάλυπτο και ωμό τρόπο την παρέμβαση στο σωματείο. Με απειλές, με εκβιασμούς, με εξαγορές παρέμβαινε στις εκλογές στο επιχειρησιακό σωματείο. Η εργοδοσία υποδείκνυε τους υποψηφίους στο αντίπαλο με το δικό μας ψηφοδέλτιο, οι εργοδότες και οι διευθυντές μοίραζαν τα σημαδεμένα ψηφοδέλτια στους εργάτες και κατάφεραν να φτιάξουν ένα εργοδοτικό σωματείο – η πλειοψηφία – για την υλοποίηση των σχεδιασμών τους.
Μέσα σε αυτό το κλίμα αυταρχισμού και τρομοκρατίας και με όπλο το εργοδοτικό σωματείο το 2012 αξιοποιώντας τους αντεργατικούς νόμους που τότε ψηφίστηκαν, προχώρησαν σε μειώσεις μισθών 20% κατά μέσο όρο.
Το 2015 στην 1η Οκτωβρίου ο πρόεδρος της πλειοψηφίας του εργοδοτικού του Δ.Σ. συγκάλεσε Γενική Συνέλευση η οποία ήταν μαζική μιας και είχε διαρρεύσει το θέμα που θα συζητιόταν. Μας μετέφερε ως εντολοδόχος την απόφαση της Διοίκησης του εργοστασίου πως πρέπει να δεχτούμε νέες μειώσεις με την υπογραφή νέων ατομικών συμβάσεων, αλλιώς θα γίνουν απολύσεις.
Με την αποφασιστική και σε υψηλούς τόνους παρέμβασή μας στη Συνέλευση αποφασίστηκε να μη δεχτούμε τον εκβιασμό και απαιτήσαμε από τον πρόεδρο του σωματείου να τους πει να πάρουν πίσω την απόφασή στους.
Αντί γι΄ αυτό, σε λίγες μόνο μέρες ο πρόεδρος του σωματείου ανακοίνωσε νέα συνέλευση φέρνοντας για ενισχύσεις τους διευθυντές του εργοστασίου να μας πείσουν πως για το καλό της επιχείρησης και το δικό μας πρέπει να δεχτούμε τις ατομικές συμβάσεις και τις μειώσεις, αλλιώς θα γίνουν 30 απολύσεις.
Για μια ακόμα φορά μπροστά στους διευθυντές δώσαμε σκληρή μάχη με επιχειρήματα και αποφασιστικότητα και αποφασίσαμε να μη δεχτούμε τις απαιτήσεις τους και να μην υποκύψουμε στις απειλές τους.
Την επόμενη ακριβώς ο Διευθυντής αδιαφορώντας για την απόφαση της Συνέλευσης καλούσε έναν-έναν τους εργαζόμενους να υπογράψουν νέα ατομική σύμβαση.
Η παρέμβασή μας ήταν άμεση με παράσταση διαμαρτυρίας στο γραφείο του Διευθυντή. Το βράδυ της ίδιας μέρας προσπερνώντας την κατάπτυστη εργοδοτική πλειοψηφία του σωματείου καλέσαμε σε συνέλευση τους εργαζόμενους, συζητήσαμε τα νέα δεδομένα και αποφασίσαμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας συγκροτώντας «ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ» θέτοντας τα εξής ζητήματα: 1. Όχι στις ατομικές συμβάσεις, 2. Καμία μείωση αποδοχών, 3. καμία απόλυση, 4. Καταβολή άμεσα όλων των δεδουλευμένων και 5. να γίνουν σεβαστά όλα τα εργασιακά δικαιώματα (ωράρια, R, άδειες κλπ.).
Από εκείνη τη βραδιά άρχισε ένας μαραθώνιος αγώνα. Αναμετρηθήκαμε με δυσκολίες που είχαν να κάνουν με αντικειμενικά προβλήματα, λόγω ωραρίων και διαφορετικές βάρδιες των εργαζομένων. Τις ξεπεράσαμε βάζοντας τις συνελεύσεις μας πολύ αργά το βράδυ μετά τις 10 ή το Σαββατόβραδο.
Η Επιτροπή Αγώνα οργάνωσε παράσταση διαμαρτυρίας στο εργοστάσιο μπροστά στα γραφεία της Διοίκησης και αποφασίσαμε να βγάλουμε το θέμα στην κοινωνία των Τρικάλων. Τυπώσαμε προκήρυξη που τη μοιράσαμε στο κέντρο της πόλης και οργανώσαμε συναντήσεις με πολιτικά κόμματα – εκτός Χ.Α.- με συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργατών, των ΕΒΕ, των αγροτών, των Γυναικών στο Δήμο Τρικάλων προκαλώντας συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, στην Επιθεώρηση Εργασίας, κάναμε 2 συναντήσεις στο υπουργείο εργασίας με τη διαμεσολάβηση της ομοσπονδίας. Ο τοπικός τύπος κάνοντας την ανάγκη φιλότιμο αναγκάστηκε να μας προβάλλει με τις ανακοινώσεις, τις συνεντεύξεις σε εφημερίδες και ραδιόφωνα κλπ.
Πήραμε μέρος στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ με το δικό μας πανό, οργανώσαμε και συμμετείχαμε σε απεργίες.
Για τέσσερις περίπου μήνες κυριολεκτικά δεν αφήσαμε «πέτρα πάνω στην πέτρα». Κάναμε πάνω από 25 Συνελεύσεις. Αυτές οι Συνελεύσεις και οι ενδιάμεσες συνεδριάσεις της Επιτροπής Αγώνα τουλάχιστον 30, σ΄ αυτούς τους τέσσερις μήνες ήταν ένα ταξικό σχολείο γι΄ αυτούς που συμμετείχαν. Οι εργαζόμενοι έμαθαν να συζητάνε, να λένε θαρρετά τη γνώμη τους, να σχεδιάζουν και να αποφασίζουν. Να ελέγχουν τα αποτελέσματα της κάθε πρωτοβουλίας, να παίρνει ο καθένας καθήκοντα, να γίνεται καλοπροαίρετη κριτική σε απόψεις και θέσεις.
Μέρα με τη μέρα ανέβαινε το επίπεδο συλλογικής σκέψης, ενιαιοποιούνται ο προσανατολισμός του αγώνα, δημιουργούνταν κλίμα αλληλεγγύης. Αυτή η διαδικασία, ιδιαίτερα στο ξεκίνημα του αγώνα, δεν ήταν καθόλου εύκολη, γιατί ήταν συνάδελφοι που αρκετοί δεν είχαν ιδέα τι σημαίνει κίνημα, δεν είχαν ξαναπάρει μέρος σε συλλαλητήριο, σε Απεργία. Συνάδελφοι με διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις, με επιφυλάξεις, με καχυποψίες, με φόβο.
Η Επιτροπή Αγώνα λειτούργησε υποδειγματικά για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των εργαζόμενων, όχι μόνο αυτών που συμμετείχαν σ΄ όλες τις διαδικασίες, αλλά και αυτών που είχαν υπογράψει ατομικές συμβάσεις. Έκανε καταμερισμό καθηκόντων στα μέλη της, ενημέρωνε συνέχεια για τις κινήσεις της, ενεργούσε πάντα σύμφωνα με τις αποφάσεις των συνελεύσεων. Εισηγούνταν στη συνέλευση τα νέα καθήκοντα και τις διαφοροποιούσε παίρνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις και τις γνώμες των συναδέλφων.
Απολογούνταν για τα αποτελέσματα της δράσης μας. Έφτιαξε «ΤΑΜΕΙΟ ΑΓΩΝΑ» συγκεντρώνοντας χρήματα για τις ανάγκες του αγώνα και προσφέροντας και οικονομική στήριξη στους πρόσφυγες που είχαν έρθει στην περιοχή μας.
Σ/σες και Σ/φοι
Όλο αυτό το χρονικό διάστημα ζυμώναμε την ανάγκη για δημιουργία Κλαδικού Συνδικάτου. Στα συλλαλητήρια και στις απεργίες εκείνου του διαστήματος, στις προσυγκεντρώσεις που κάναμε σαν Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων στην ΤΡΙΚΚΗ φροντίζαμε να καλούμε κι άλλους συναδέλφους απ΄ τον κλάδο.
Είχαμε ανταπόκριση από τη ΦΑΓΕ, αφού και εκεί τα τελευταία χρόνια είχαμε από τα μέσα σημαντική παρέμβαση και οι εξελίξεις στην «ΤΡΙΚΚΗ» αποτέλεσε την αφορμή να εκφραστεί η δουλειά που γίνονταν το προηγούμενο διάστημα με συμμετοχή στις Απεργίες κάτω από το ίδιο πανό με την Επιτροπή Αγώνα, εκεί συσπειρώθηκαν και άλλοι μεμονωμένοι συνάδελφοι από άλλους χώρους.
Έτσι φτάσαμε στις 6 Φλεβάρη 2016 όπου πραγματοποιήθηκε η ιδρυτική Συνέλευση του Κλαδικού Συνδικάτου Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών σε συνεννόηση πάντα με την Ομοσπονδία.
Έγινε αναλυτική συζήτηση για τους σκοπούς του συνδικάτου, συζητήθηκε άρθρο – άρθρο το καταστατικό έγιναν παρατηρήσεις, τροποποιήσεις μαζεύτηκαν οι αιτήσεις υπογράφτηκαν και συγκεντρώθηκαν χρήματα από τις εγγραφές.
Παρά την καθυστέρηση να προχωρήσουν τα νομικά ζητήματα εγκαίρως του συνδικάτου, λόγω της απεργίας των δικηγόρων, όλη η διαδικασία ολοκληρώθηκε χωρίς προβλήματα, παρά το γεγονός ότι μας πέρασαν από κόσκινο πρωτοφανή.
Στις εκλογές που έγιναν ο βασικός όγκος των δυνάμεών μας είναι από την «ΤΡΙΚΚΗ» και τη ΦΑΓΕ και από εκεί και πέρα με μεμονωμένους συναδέλφους από μικρότερους χώρους. Παραμένει ως βασική αδυναμία ακόμα να μπούμε σε μεγάλους χώρους, παρά τις προσπάθειες μας όπως η ΤΥΡΑΣ του ομίλου «Σαράντη» με θυγατρικές τον «ΟΛΥΜΠΟ», τη «ΡΟΔΟΠΗ» κλπ. τη ΒΙΟΛΑΝΤΑ κ.α.
Είναι γεγονός και έχουμε πληροφορίες ότι η εργοδοσία στην περιοχή μας έχει δείξει ανησυχία από τη συγκρότηση του Συνδικάτου, όπως ανησυχία έδειξαν και ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός στο ΕΚΝΤ. Προχωράμε σ΄ ένα δύσκολο δρόμο, όμως τα πρώτα βήματα έγιναν και είναι ελπιδοφόρα για την προοπτική του κινήματος στην περιοχή μας.
