Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε η εισήγηση βάζει συγκεκριμένους άξονες δράσης μέσα από τα πολύτιμα συμπεράσματα που έχουμε βγάλει από την προηγούμενη συνδιάσκεψη μας μέχρι σήμερα. Επάνω σε αυτούς τους άξονες έχουμε καθήκον να συζητήσουμε, να προβληματιστούμε και να διαμορφώσουμε εκείνο το πλαίσιο δράσης που θα ενώνει όλους τους εργαζόμενους και θα διαμορφώνει τους όρους να περάσουμε στην αντεπίθεση, που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη πλέον σαν εργαζόμενοι. Γιατί το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα, στον 21ο αιώνα, η πλειοψηφία των εργαζομένων σε όλους τους κλάδους, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με τα αντεργατικά μέτρα που έχουν ήδη εφαρμοστεί και με αυτά που έχουν συμφωνήσει τα αστικά κόμματα στα πλαίσια της ΕΕ, δεν είναι «η πτώση του βιοτικού επιπέδου» όπως λένε τα παπαγαλάκια των μονοπωλίων στα μμε, αλλά η επιβίωση. Γιατί με την εφαρμογή αυτών των μέτρων αν μέχρι σήμερα υπήρχε πρόβλημα επιβίωσης για το 1,5 εκατομμύριο των ανέργων ή αντιμετώπιζε πρόβλημα μια μικρή ομάδα χαμηλοσυνταξιούχων, σήμερα το πρόβλημα αυτό επεκτείνεται και σε αυτούς που δουλεύουν με τις απαράδεκτες εργασιακές σχέσεις τους μισθούς και τις συντάξεις χαρτζιλίκι και με την διατήρηση της ανεργίας σε αυτά τα επίπεδα, ήδη πεινάνε και αυτοί που δουλεύουν και κυριολεκτικά πεθαίνουν στη ψάθα αυτοί που δούλεψαν μια ζωή σκληρά για να γεράσουν με αξιοπρέπεια. Όλα αυτά τα μέτρα που πάρθηκαν και που σχεδιάζει να περάσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ το επόμενο διάστημα, έχουν ένα βασικό στόχο. Την διατήρηση και την αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων μονοπωλίων.
Ο κλάδος των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής, είναι ακόμα ένας κλάδος που μπορεί κανείς να καταλάβει πως ακριβώς οι προηγούμενες και η σημερινή κυβέρνηση παίρνουν μέτρα κομμένα και ραμμένα στις ανάγκες των μονοπωλίων. την στιγμή που υπάρχει ειδικευμένο εργατικό δυναμικό στον κλάδο, τεχνολογικές δυνατότητες ώστε το αγαθό της επικοινωνίας (τηλεφωνία, ιντερνετ, τηλεόραση) να φτάνει φτηνά γρήγορα αξιόπιστα με ασφάλεια στον λαό οι μεγάλοι όμιλοι τσακώνονται για το ποιος θα κατοχυρώσει το ζεστό χρήμα : ΕΣΠΑ, ΣΔΙΤ, κρατικές επιχορηγήσεις. Αυτό έρχεται να λύσει και το νέο υπουργείο το πώς θα μοιραστεί η πίτα. Ο κλάδος των τηλ/νιων και της πληροφορικής αυτή την στιγμή αναπτύσσεται εκτός από τους παρόχους μεγαθήρια, μεγάλοι όμιλοι της πληροφορικής έρχονται στην Ελλάδα γιατί εδώ υπάρχει φτηνό ειδικευμένο ανοργάνωτο εργατικό δυναμικό. Αυτή είναι η ανάπτυξη τους: ζεστό χρήμα και φτηνοί εργαζόμενοι γαι τα μονοπώλια, εντατικοποίηση, ανεργία, μισοδουλειά για τους εργαζόμενους
Από το 2007 ξεκίνησαν οι πτωχεύσεις με πρώτη την Lannet του γνωστού Λαναρά με τα κλωστοϋφαντουργία, μετέπειτα ακολούθησε η Altec. Δεκάδες ήταν συγχωνεύσεις και οι εξαγορές και είχαν όλες ένα κοινό παρονομαστή. Πετάχτηκαν στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενοι, τα μονοπώλια που συγκεντρώθηκαν πραγματοποίησαν χιλιάδες απολύσεις με προγράμματα που τα βάφτισαν «εθελούσιες». Το προσωπικό αυτό αντικαταστάθηκε, όχι στο σύνολο του, με νέους εργαζόμενους, με λιγότερα δικαιώματα, ελαστικά απασχολούμενους και ταυτόχρονα χτυπήθηκε και ο μισθός των παλιότερων εργαζομένων.
Αποτέλεσμα; Η μεγάλη πλειοψηφία των μονοπωλίων στον κλάδο, με προεξέχον τον ΟΤΕ δεν είδαν ποτέ την κερδοφορία τους να μειώνεται και σήμερα που έχουν αξιοποιήσει όλους τους νόμους των προηγούμενων και της παρούσας κυβέρνησης με την μείωση των εργοδοτικών εισφορών να βγάζουν ανακοινώσεις και να πανηγυρίζουν για τα θετικά οικονομικά αποτελέσματα τους. Μάλιστα, το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν εντείνει και την ιδεολογική επίθεση στους εργαζόμενους. Στην Vodafone ο επικεφαλής της πολυεθνικής επισκέφτηκε την Ελλάδα 3 φορές και έκανε συναντήσεις με όλους τους εργαζόμενους. Στην wind οι διευθυντές θυμήθηκαν ξαφνικά ότι είναι φίλοι με τους εργαζόμενους και κάνουν συναντήσεις επί συναντήσεων παρουσιάζοντας το σχέδιο ανάπτυξης της ειταρείας. Στην forthnet γέμισαν τους χώρους με μπαλόνια, στη cyta που ετοιμάζετε για πώληση έφτιαξαν video για τους στόχους της εταιρείας και στον ΟΤΕ ο διευθύνον σύμβουλος έστειλε ανοιχτή επιστολή προς όλους τους εργαζόμενους. Όλα τα παραπάνω με το κοινό χαρακτηριστικό της προσπάθειας από πλευρά της εργοδοσίας να εντάξει τους εργαζόμενους στον μεταξύ τους ανταγωνισμό, να θεωρούν οι εργαζόμενοι τους στόχους της εταιρίας, δικούς τους στόχους.
Ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός όπως αυτός εκφράζεται στην ΓΣΕΕ είναι δυστυχώς πλειοψηφία και στον κλάδο μας. Η ΟΜΕ- ΟΤΕ έτρεξε να συνδράμει στην προσπάθεια του διευθύνοντος, βγάζοντας ανακοίνωση που ήταν πιο εργοδοτική από τις εργοδοσίας. Εγκαλούσε τις αρχές να τηρήσουν ίσους όρους ανταγωνισμού και να «επιτρέψουν» στον ΟΤΕ να ανταγωνιστεί τους άλλους παρόχους. Είναι αυτοί που με τις υπογραφές τους παρέδωσαν το δικαίωμα στην μόνιμη και σταθερή δουλειά το 2006, που μείωσαν 11% τους μισθούς των παλιών εργαζομένων και 40% τους μισθούς των νέων. Που πρώτοι από όλους χλεύαζαν τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών και εξακολουθούν και σήμερα να το κάνουν σαν παράδειγμα αναποτελεσματικότητας. Βλέπουν των ηρωικό αυτό αγώνα εφιάλτη στον ύπνο τους. Βέβαια στον κλάδο μας έχουμε από όλα τα λουλούδια. Όπως αυτούς στην πλειοψηφία της Intracom που είδαν το φως τους και άλλαξαν στρατόπεδο. Στις εκλογές πριν το 2012 περιόδευαν με τον Πάγκαλο μέσα στην intracom. Το 2012 περιόδευαν με τον Μητρόπουλο, πήγαν με το ΣΥΡΙΖΑ. Σε όλες τις περιόδους όμως στηρίζουν τον εργοδότη και παίρνουν εντολές για το ποιον θα στηρίξουν. Δεν αφήνουν καμία ευκαιρία να πάει χαμένη προκειμένου να χύσουν το δηλητήριο της ταξικής συνεργασίας και να συντηρούν τις αυταπάτες που θέλουν τους εργαζόμενους να περνούν δήθεν καλά στις επιχειρήσεις που πάνε καλά, άρα και τα συμφέροντα μας είναι κοινά. Αυτά λένε στους εργαζόμενους Τι και αν η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Σε ένα κλάδο που χρησιμοποιήθηκε σαν υπόδειγμα απελευθέρωσης και ιδιωτικοποιήσεων, τα αρνητικά αποτελέσματα και για τον λαό και για τους εργαζόμενους είναι πλέον ορατά σε όλους. Κακό για την πραγματικότητα λοιπόν.
Έχουμε και από τους άλλους που καλούν σε απεργίες διαρκείας από συνελεύσεις με 9 ανθρώπους. Που νομίζουν ότι απεργία κάνουν με ένα χαρτί που βγάζουν. Σπέρνουν άλλου είδους αυταπάτες του συντεχνιασμού ότι σε μια εταιρεία μόνο, χωρίς κλαδική οργάνωση, μπορούμε να τα καταφέρουμε. Ενισχύουν τον εκφυλισμό και την διάσπαση των εργαζομένων με διάφορα συντονιστικά της λογικής «ενότητα στο πρόβλημα». Συντονιστικά που εκτός από καμιά 15 αριά εκλεγμένους σε διάφορα ΔΣ δεν έχουν καμιά επαφή και σχέση με τους εργαζόμενους. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των παραπάνω είναι οι αντιΠΑΜΕ λογική που τους ενώνει και κατεβαίνουν σε κοινά ψηφοδέλτια προκειμένου να μας αντιμετωπίσουν. Γράφουν ανακοινώσεις ολόκληρος για να αναπαραγάγουν τα γνωστά αισχρά επιχειρήματα κατά του ΠΑΜΕ και του ΣΕΤΗΠ.
Αυτές τις ημέρες πριν 10 χρόνια ξεκινήσαμε να μαζεύουμε τις υπογραφές για την δημιουργία του ΣΕΤΗΠ Ν. Αττικής. Είχε προηγηθεί η δημιουργία του σωματείου Νέων Τεχνολογιών στη Πάτρα σε ομοιοεπαγγελματική κατεύθυνση. Το ΣΕΤΗΠ Δημιουργήθηκε με την πρωτοβουλία των ταξικών δυνάμεων στον κλάδο, με 120 υπογραφές που ξεκίνησαν να μαζεύονται το Νοέμβρη του 2006 και από την πρώτη συνέλευση πήραμε απόφαση να συμμετέχουμε στο ΠΑΜΕ. Από την πρώτη στιγμή βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την συκοφαντία των άλλων δυνάμεων στο κλάδο και την εργοδοτική τρομοκρατία σε κάθε χώρο δουλειάς. Το ΣΕΤΗΠ, όμως, βρέθηκε μπροστά σε κάθε αγώνα των εργαζομένων στον κλάδο. Έβαλε στο επίκεντρο της πάλης του και έδωσε όλες του τις δυνάμεις για κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα που βασάνιζε και βασανίζει κάθε εργαζόμενο στον κλάδο μας. Από τα διαλείμματα στα ΤΚ του ΟΤΕ όταν ακόμα εργάζονταν φοιτητές ως «κοινωνική παροχή» μέχρι την 3μηνη απεργία στην Phone Marketing , την ίδια περίοδο με τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών. HOL – VF – 360, Forthnet. Χιλιάδες είναι οι καταγγελίες – πρωτοβουλίες παραστάσεις. Αναδείξαμε τον πραγματικό αντίπαλο για την εργατική τάξη, που δεν είναι άλλος από τους επιχειρηματικούς ομίλους και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς. Αναδείξαμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, αυτός της ρήξης, της σύγκρουσης και της ανυπακοής. Αναδείξαμε ποιος παράγει τα πλούτη ολόκληρης της κοινωνίας, ποιος τα καρπώνεται και ποιος πρέπει να τα καρπώνεται. Τα αιτήματά μας, οι δράσεις μας, το πλαίσιο πάλης μας είχε πάντα το συμφέρον της εργατικής τάξης για αυτό και δυναμώνουμε, μεγαλώνουμε, συσπειρώνουμε συνεχώς νέους εργαζόμενους στη μάχη. Αυτή είναι η κατεύθυνση που χάραξε το ΣΕΤΗΠ στον κλάδο για αυτό 10πλασιάστκε η δύναμη του από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα.
Με την δημιουργία και του ΣΕΤΗΠ Θ. σήμερα παλεύουμε με καλύτερους όρους στον κλάδο. Ενισχύεται και η προσπάθεια των δυνάμεων μας στα επιχειρησιακά σωματεία που είμαστε μειοψηφία ώστε να ανατραπούν οι συσχετισμοί και θα τα καταφέρουμε στο βαθμό που ξεπερνάμε τις αδυναμίες μας. Αυτές οι αδυναμίες έχουν να κάνουν με την συγκρότηση των σωματειακών επιτροπών σε κάθε χώρο δουλειάς, όπου υπάρχουν μέλη των κλαδικών μας σωματείων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην εξειδικεύεται το πλαίσιο πάλης, οι ανακοινώσεις και τα επιχειρήματά μας να είναι γενικόλογα να μην ακουμπάνε τους εργαζόμενους. Ή άλλες φορές πάλι να εξειδικεύουμε στο πρόβλημα και να αντιμετωπίζουμε δυσκολία να αναδείξουμε τη συνολική γραμμή πάλης που πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι σήμερα να μην μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στην προπαγάνδα των άλλων δυνάμεων που πότε βγάζουν λάδι την εργοδοσία και ρίχνουν το φταίξιμο στην κυβέρνηση όπως ο παλιός εργοδοτικός συνδικαλισμός ή και εκεί που ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός π.χ στη ΝΟΚΙΑ βγάζει τετρασέλιδο που περιγράφει τα μέτρα αλλά ούτε καν καταγγέλλει το κακό μονοπώλιο και φυσικά δεν λέει κουβέντα για την κυβέρνηση. Βέβαια το γεγονός ότι έχουμε πλειοψηφία στα 3 κλαδικά σωματεία που υπάρχουν στον κλάδο μας, που μέχρι λίγο χρονικό διάστημα δεν παρέμβαιναν οι άλλες δυνάμεις, δεν σημαίνει ότι είμαστε και πλειοψηφία στον κλάδο. Ο χαμηλός βαθμός οργάνωσης σε σχέση με τον συνολικό αριθμό των εργαζομένων το αντίθετο δείχνει και το ίδιο ισχύει και στα επιχειρησιακά (360 connect και forthnet) που έχουμε την πλειοψηφία. Το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν υπήρξε κλαδική σύμβαση, παρά μόνο ομοιοεπαγγελματικές στον κλάδο μας, είναι ένα εμπόδιο που, όμως δεν μας δικαιολογεί, για το ότι δεν έχουμε καν συντάξει σχέδιο κλαδικής σύμβασης. Είναι ευθύνη και καθήκον μας να ανοίξει πλατιά η συζήτηση για το τι σημαίνει σύμβαση, συλλογική και οργανωμένη διεκδίκηση αιτημάτων σε πανελλαδικό, κλαδικό, και στο επίπεδο της κάθε επιχείρησης. Ειδικά αν πάρουμε υπόψη μας ότι στον κλάδο υπάρχουν πολλοί νέοι εργαζόμενοι που έπιασαν δουλειά μέσα στην κρίση χωρίς κοινωνική πολιτική πείρα που δεν γνώρισαν το καθεστώς των συμβάσεων. Τέλος έχουμε αδυναμία στο συντονισμό του κλάδου μας σε πανελλαδικό επίπεδο, γεγονός που η 4η πανελλαδική συνδιάσκεψη μας βοήθησε να κάνουμε βήματα ώστε να την ξεπεράσουμε το επόμενο διάστημα.
Εξάλλου η συμμετοχή περισσότερων των 500 οργανώσεων, ο τρόπος που εκλέχθηκαν οι αντιπρόσωποι που βρισκόμαστε σήμερα εδώ, μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες, το γεγονός ότι βρίσκονται ανάμεσα μας, παρατηρητές από συνδικάτα που δεν συμφωνούν σε όλα μαζί μας, όμως έχουν το δικαίωμα όχι μόνο να παρακολουθήσουν, αλλά να πουν και την γνώμη τους, οδηγούν σε ένα πολύτιμο συμπέρασμα. Η 4η πανελλαδική μας συνδιάσκεψη είναι η πιο σημαντική εργατική, συλλογική, ζωντανή, δημοκρατική, διαδικασία που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Επίσης, η παρουσία των συντρόφων και συναγωνιστών μας από δεκάδες χώρες από όλο τον κόσμο που εκπροσωπούν εκατομμύρια εργαζομένων δείχνει τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να απομονωθούν όλες οι ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις που σηκώνουν κεφάλι και στη χώρα μας και σε όλο τον πλανήτη. Η σημαντική διεθνιστική ταξική αλληλεγγύη που έδειξε το ΠΑΜΕ όλο το προηγούμενο διάστημα με τη συμμετοχή στην ΠΣΟ και όχι μόνο, δείχνει τον δρόμο που πρέπει να συνεχίσουμε και να βαθύνουμε την δράση μας το επόμενο διάστημα. Η 4η πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ μπορεί και πρέπει να γίνει εφαλτήριο αγώνα και συσπείρωσης των εργαζομένων στην κατεύθυνση τις υπεράσπισης και της διεύρυνσης των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης στην χώρα μας, ενίσχυσης της αλληλεγγύης μας σε κάθε πρόσφυγα σε κάθε μετανάστη και σε κάθε εργάτη που αγωνίζεται σήμερα σε όλο τον κόσμο. Απέναντι στα μονοπώλια και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που μακελεύουν τους λαούς για να διασφαλίσουν τα μεγάλα συμφέροντα.
Με την ενίσχυση της οργάνωσης κανένας εργαζόμενος μόνος του
Με την μαζικοποίηση των σωματείων μας στη ταξική γραμμή πάλης
Με τον σωστό προσανατολισμό με κριτήριο τις ανάγκες της εργατικής τάξης
Μπορούμε και να ανακτήσουμε τα χαμένα δικαιώματα και να διαμορφώσουμε τους όρους για την ανατροπή του σάπιου συστήματος τους που είναι η πηγή της δημιουργίας από των πιο μικρών προβλημάτων σε κάθε χώρο δουλειάς μέχρι τους πολέμους και την σφαγή των λαών
ΖΗΤΩ ΤΟ ΤΑΞΙΚΌ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΊΝΗΜΑ
ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΜΕ
