Η απόφαση του σωματείου στο Χρηματοπιστωτικό να συμμετέχει στην Συνδιάσκεψη του Π.Α.ΜΕ συνοδεύτηκε από αξιόλογη προσπάθεια ανοίγματος της δουλειάς μας.  Φανέρωσε κενά και αδυναμίες μας, κατέδειξε όμως και δυνατότητες  που αντις αξιοποιήσουμε, θα συμβάλλουμε στο δυνάμωμα του κινήματός μας, στη μαζικοποίηση αυτού του σωματείου  που δρα με γνώμονα τα συμφέροντα των εργαζόμενων στις τράπεζες και τις εισπρακτικές εταιρείες, αυτού του σωματείου που παλεύει για την ανασύνταξη του κινήματος στο χρηματοπιστωτικό,  κόντρα στη ρεφορμιστική αντίληψη των ηγεσιών του κλάδου μας και στην εργοδοτική τους πολιτική και στάση. Η δουλειά που προηγήθηκε για την Συνδιάσκεψη μας γεμίζει αισιοδοξία ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις να δυναμώσουμε το κίνημά μας σε ταξική κατεύθυνση στον κλάδο.

(Μπροστά στην Συνδιάσκεψη  πραγματοποιήσαμε Γενικές συνελεύσεις και συγκεντρώσεις σε χώρους δουλειάς,  εκεί  που η εργοδοτική τρομοκρατία τσακίζει κόκαλα,  εκεί που οι συνάδελφοί μας εργάζονται με μισθούς 300 και 400 ευρώ, με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, μη έχοντας κλαδική ή επιχειρησιακή σύμβαση. Κάναμε Γενικές Συνελεύσεις μέσα στο χώρο εργασίας στη FIRST DATA με πρωτοπόρα τη δράση των μελών της σωματειακής μας επιτροπής. Στη ΜΕΛΛΟΝ, όπου το επιχειρησιακό σωματείο βγήκε δυνατότερο στις τελευταίες αρχαιρεσίες την βδομάδα που μας πέρασε, δυναμώνοντας το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Οργανώσαμε συσκέψεις στην PDS, την EUROBANK Καλλιθέας, εκεί δηλαδή που έχουμε στήσει σωματειακές επιτροπές και τα μέλη μας παρεμβαίνουν για κάθε ζήτημα που προκύπτει στο χώρο δουλειάς, αλλά και για κάθε θέμα που προβληματίζει τους εργαζόμενους.)

Συνάδελφοι

Στον κλάδο των τραπεζών η τελευταία 7ετία, της οικονομικής κρίσης βρήκε τους τραπεζοϋπάλληλους απροετοίμαστους να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της αντεργατικής επίθεσης. Το τραπεζικό σύστημα ενιαία αξιοποίησε κάθε μέσο για να ρίξει την τιμή πώλησης της δύναμής μας, αυξάνοντας σημαντικά τα κέρδη του. Μέσα στην κρίση είναι χαρακτηριστικό ότι οι τράπεζες κατάφεραν όχι μόνο να επιβιώσουν αλλά και να αυξήσουν την κερδοφορία τους, να κλέψουν χρήματα του λαού μας με τρεις συνεχόμενες ανακεφαλαιοποιήσεις, οι οποίες κόστισαν εκατομμύρια ευρώ στα αποθεματικά των ταμείων των εργαζομένων (580 εκ υπολογίζονται τα χρήματα που κλάπηκαν για το PSI το κούρεμα δηλαδή από τα ταμεία των τραπεζοϋπαλλήλων).

Μέσα στην κρίση, απολύθηκαν, έφυγαν με εθελούσιες (με τις συγχωνεύσεις των τραπεζών) χιλιάδες τραπεζοϋπάλληλοι (υπολογίζεται ότι μειώθηκε ο αριθμός κατά 20.000 εργαζόμενους) γεγονός που φυσικά σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι που απέμειναν, καλούμαστε να δουλέψουμε πολλές φορές και απλήρωτα – υπερωριακά για να καλύψουμε τα κενά, να βγάλουμε τη δουλειά, ενώ ταυτόχρονα οι όποιες προσλήψεις… γίνονται μέσω εταιριών ενοικίασης, εργολαβικά.

Η εντατικοποίηση της εργασίας, η πίεση να πιαστούν οι στόχοι των τραπεζών και οι πωλήσεις είναι το νούμερο ένα θέμα συζήτησης μέσα στα καταστήματα των τραπεζών. Σήμερα το κλίμα που αντιμετωπίζουμε στις τράπεζες είναι προσμονή για τις εθελούσιες (για να γλιτώσουν από την εντατικοποίηση της δουλειάς), φόβος της απόλυσης, αύξηση της νοικιασμένης εργασίας, στοχοθεσία, έντονη κινητικότητα στις εισπρακτικές.

Η ανασφάλεια που επικρατεί στους τραπεζοϋπάλληλους σήμερα εκφράζεται και μέσα από την ανησυχία που καλλιεργεί ο αντίπαλος (εργοδότες και ηγεσία της ΟΤΟΕ και των ρεφορμιστικών σωματείων που υπάρχουν στις τράπεζες) για το ποιο τμήμα της αστικής τάξης θα επικρατήσει στην αλλαγή των διοικήσεων των τραπεζών. Επανέρχονται ψευτοδιλλήματα για δήθεν αφελληνισμό του τραπεζικού συστήματος και ιδεολογήματα για κρατικοποίηση/ εθνικοποίηση των τραπεζών και κοινωνικό πρόσωπο του τραπεζικού συστήματος.

Υπεύθυνοι για την κατάσταση αυτή στις τράπεζες είναι οι ηγεσίες στην ΟΤΟΕ και τα επιχειρησιακά σωματεία που υπάρχουν στον κλάδο.

Είναι αυτοί που όλα αυτά τα χρόνια υπέγραψαν κλαδικές και επιχειρησιακές συμβάσεις με μειώσεις στο μισθό μας που άγγιξαν το 30% σε ορισμένες περιπτώσεις. Είναι αυτοί που μαζί με τον εργοδότη έριξαν όλες τους τις δυνάμεις για να πετύχουν οι ανακεφαλαιοποιήσεις και να χαθούν τα χρήματα του λαού μας.  Έφτασαν στο σημείο να κάνουν στάση εργασίας για την επίτευξη αυτού του εθνικού όπως λένε στόχου. Είναι οι ίδιοι που χρυσοπληρώνονται για να είναι συνδικαλιστές. Οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΜΕΤΑ στις τράπεζες κάνουν χρήση των συνδικαλιστικών κινήτρων (ένας νόμος που επί ΠΑΣΟΚ ψηφίστηκε για να μπορούν οι συνδικαλιστές των τραπεζών να απολαβαίνουν μισθούς που αγγίζουν τους μισθούς των Γενικών Διευθυντών) και μόνο οι συνδικαλιστές που είναι με το ΠΑΜΕ δεν τα παίρνουν.

Είναι αυτοί που με δική τους ευθύνη σε κάθε τράπεζα λειτουργούν 5-6 επιχειρησιακά σωματεία, τα οποία αρνούνται να κάνουν μέλη τους τους εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις, γιατί δεν τους θεωρούν συναδέλφους, λειτουργούν σαν μια κλειστή κάστα, με συντεχνιακά μόνο αιτήματα, διασπούν την ενότητα των εργαζόμενων για να μειώνουν τη δύναμή μας απέναντι στην ενιαία επίθεση των εργοδοτών. Συμβάλλουν στα ιστορικά χαμηλά ποσοστά στιςαπεργίες. Γίνονται και οι ίδιοι απεργοσπάστες. Συνειδητά δεν οργανώνουν τους εργαζόμενους, είναι εργοδοτικοί.

Σε αυτό το κλίμα συνάδελφοι και συναδέλφισσες, με τέτοια επίθεση από πλευράς εργοδοσίας και με δεδομένους αντίπαλους τις ηγεσίες του κινήματος στον κλάδο, είναι μεγαλύτερη από ποτέ η ανάγκη ενίσχυσης της ταξικής αντεπίθεσης των εργαζομένων.

Κι αν θέλουμε να μιλάμε για ανασύνταξη του κινήματος στον κλάδο, πάνω απ’ όλα χρειάζεται να στοχεύσουμε στην οργάνωση της ενιαίας πάλης που πρέπει να αναπτύξουμε οι εργαζόμενοι απέναντι στα μεγάλα μονοπώλια του κλάδου, δηλαδή τις τράπεζες. Τα αιτήματά μας, η δράση μας, οι παρεμβάσεις μας χρειάζεται να είναι τέτοιες που να στοχεύουν στην καρδιά, στην αιτία των προβλημάτων μας, που είναι η ανάγκη των τραπεζών να αυξάνουν την κερδοφορία τους. Τις τράπεζες πρέπει να στοχοποιήσουμε, σε αυτές χρειάζεται να αναπτύξουμε δράση, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι θα κάνουμε πίσω από τη δράση που έχουμε αναπτύξει και στις εισπρακτικές εταιρείες ή τις θυγατρικές των τραπεζών.

Είναι όμως σημαντικό να συνειδητοποιηθεί από τους εργαζόμενους, και πρώτα απ’ όλα από εμάς, το ταξικό κίνημα στον κλάδο, ότι χωρίς σχεδιασμένη παρέμβαση, εξειδικευμένα αιτήματα, σχέδιο σε κάθε τράπεζα Πανελλαδικά, δεν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την νέα επίθεση που ετοιμάζουν. Αυτό το στόχο μπορούμε να τον πετύχουμε με εργαλεία οργάνωσης των τραπεζοϋπαλλήλων σε κάθε μεγάλη πόλη ή νομό. Είναι στόχος του κλάδου να φτιαχτούν κλαδικά σωματεία με τέτοιο περιεχόμενο σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα. Κλαδικά σωματεία που θα στοχεύουν το συλλογικό εργοδότη,  θα αποκαλύπτουν τις ηγεσίες του κλάδου (ΟΤΟΕ και επιχειρησιακά σωματεία), θα παρεμβαίνουν σε κάθε ζήτημα που σκάει στον κλάδο και απασχολεί τους συναδέλφους. Θαναι βήμα να δημιουργήσουμε επιτροπές αγώνα στην κατεύθυνση να φτιαχτεί κλαδικό σωματείο στα Γιάννενα ή στα Χανιά. Κι είναι υπόθεση των συνδικαλιστών που μπαίνουν στα ψηφοδέλτιά μας στα επιχειρησιακά σωματεία να δημιουργήσουν αυτές τις προϋποθέσεις. Θαναι βήμα στην κατεύθυνση της ανασύνταξης να δώσουμε ξανά περιεχόμενο στα σωματεία της Λάρισας και της Κεφαλονιάς, να μαζικοποιήσουμε τα σωματεία στη Ζάκυνθο και ιδίως αυτό της Αττικής.

Συνάδελφοι, έχοντας πλήρη συναίσθηση των δυσκολιών που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, αλλά και με την αισιοδοξία που πηγάζει από τις αποφάσεις μας και τη δουλειά που αναπτύξαμε μπροστά στη Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ, αποφασιστικά θα ρίξουμε όλες μας τις δυνάμεις στην υπόθεση για την ανασύνταξη του κινήματος.