Ζούμε σε εποχή υποχώρησης του κινήματος αλλά και σοβαρών διεργασιών στη συνείδηση των εργαζομένων.
Διεργασίες που δεν είναι πάντα ορατές,ούτε γενικευμένες, αναντίστοιχες της ταχύτητας της επίθεσης που ζούμε και αυτό κάνει πιο απαιτητική τη δουλειά μας.
Στις διεργασίες αυτές αποτυπώνονται βέβαια οι αντικειμενικές συνθήκες, οι γενικές επιδράσεις που υπάρχουν, όμως έχουν σε κάθε χώρο και τα δικά τους χαρακτηριστικά. Χαρακτηριστικά που συνδέονται με την δικιά μας παρέμβαση, την δικιά μας δουλειά.
Αν είναι μια φορά δύσκολο να αλλάξεις τους αρνητικούς συσχετισμούς στις αρχαιρεσίες ενός σωματείου, είναι πολλαπλά δύσκολο να εδραιώσεις και να διευρύνεις την ταξική αντίληψη στους εργαζόμενους,να βοηθήσεις να συνειδητοποιηθεί ότι απαιτείται να δυναμώσει η συλλογική δράση, η μαζική συμμετοχή σε όλες τις πλευρές της ζωής ενός σωματείου. Να συνειδητοποιηθεί ότι η ζωή των εργαζομένων δεν θα αλλάξει με τη δράση, κι ας είναι σημαντική, πρωτοπόρα κάποιων συνδικαλιστών. Δεν είναι πρωτοπόρα η δράση που δεν ξεκουνάει εργαζόμενους, που δεν κινητοποιεί, που δεν οδηγεί σε αυτό που λέμε χειραφέτηση της ζωής μας και της τάξης μας.
Οι διεργασίες που συντελούνται εκφράζονται στις Γενικές Συνελεύσεις των Σωματείων.
Τα θετικά βήματα εκφράζονται όταν βγαίνουν επιτέλους «νέοι» εργαζόμενοι και παίρνουν το λόγο στις Γενικές Συνελεύσεις και τοποθετούνται… Είναι σημαντική η συνεισφορά στα μυαλά των εργαζομένων όταν εργαζόμενοι εκτός από εμας τους «γνωστούς» για την τοποθέτησή μας, μιλάνε, αναδεικνύουν ζητήματα, εκφράζουν αυτό που συνειδητοποίησαν, την ανάγκη ενίσχυσης της συλλογικής, ταξικής δράσης.
Αυτό το απλό, το να παίρνουν οι άλλοι το λόγο δεν είναι απλό… Είναι τέχνη, να καταφέρνεις να εκφράζονται οι εργαζόμενοι με κάθε τρόπο. Να εξωτερικεύουν τις σκέψεις τους, να εκθέτουν τις απόψεις τους και τον εαυτό τους, να συζητούν. Είναι τέχνη που δεν κερδίζεται εύκολα, που θέλει σχέδιο, απαιτεί βοήθεια από μας, κλίμα ουσιαστικής συναδελφικότητας.
Το να μπορέσει ένα Σωματείο να κάνει σήμερα Γενική Συνέλευση με μαζική παρουσία εργαζομένων αποτυπώνει εκτός από τις αγωνίες των συναδέλφων και την εμπιστοσύνη τους προς το Δ.Σ. Δείχνει ότι περιμένουν να ακούσουν και να μάθουν πράγματα. Να θέσουν τους εαυτούς τους στις συλλογικές διαδικασίες, που τόσο προσπαθεί να απαξιώσει η εργοδοσία και το αστικό κράτος.
Αυτά τα βήματα φαίνεται ότι καταφέραμε στο Σύλλογο Υπαλλήλων Περιφέρειας Αττικής, όχι μόνο από τότε που οι εργαζόμενοι μας ανάδειξαν πρώτη δύναμη, αλλά και πριν τις αρχαιρεσίες, όταν οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δρώντας σαν πλειοψηφία απαιτούσαμε την πραγματοποίηση Γενικής Συνέλευσης.
Αυτά τα βήματα αποτυπώθηκαν και στη συνέχεια όταν συμπορεύτηκαν μαζί μας και συνδικαλιστές άλλων ψηφοδελτίων, που αποφάσισαν να τα αφήσουν πίσω τους και σήμερα βρίσκονται εδώ μαζί μας.
Στην πορεία προς την 4η Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ είπαμε αλλά και ακούσαμε πολλά…
Θα σταθώ σε ένα. Λέγανε αρκετοί συνδικαλιστές από άλλα ψηφοδέλτια: «Συμφωνούμε με τους στόχους του ΠΑΜΕ, διαφωνούμε όμως με την ταχτική που ακολουθεί»…Αυτό συναγωνιστές εκφράζει από την μια την σοβαρή πίεση που ασκεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, την ευρύτερη επιρροή που και αυτοί βλέπουν ότι έχει το ΠΑΜΕ, κυρίως όμως εκφράζει την πολιτικοσυνδικαλιστική τους αντίληψη για το ρόλο του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, που δεν συγκρούεται με την εργοδοσία και το κράτος της, που περνάει μέσα από τον συμβιβασμό με την καπιταλιστική εξουσία, που επί της ουσίας παραπέμπει στη «δευτέρα παρουσία» τη λύση των προβλημάτων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Στην Περιφέρεια ζήσαμε όλους τους συνδυασμούς…κυβέρνηση ΝΔ, Νομαρχία (παλιότερα)-Περιφέρεια (τώρα) ΠΑΣΟΚ και το αντίστροφο, ζήσαμε τις πρώτες μέρες της Περιφερειακής Αρχής του ΣΥΡΙΖΑ με κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που μας ζήταγε να συστρατευτούμε μαζί της για να συγκρουστούμε όπως έλεγε…, όχι με τους επιχειρηματικούς ομίλους, όχι ενάντια στον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ και τους αντεργατικούς νόμους, αλλά ενάντια στην τότε κυβέρνηση…
Δεν τσιμπήσαμε ούτε εμείς, ούτε οι εργαζόμενοι, γιατί όλα τα χρόνια αποκαλύπταμε αταλάντευτα το δούλεμα που μας κάνανε, αποκαλύπταμε ότι το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του έχουν συνέχεια… και όλοι τους συνδέονται με ένα νήμα, που το κινούν οι νόμοι που ψηφίζουν, οι αποφάσεις της ΕΕ, οι σχεδιασμοί του ΟΟΣΑ, της Παγκόσμιας Τράπεζας κλπ.
Μιλήσαμε με τους συναδέλφους και για το σήμερα και για το αύριο και για τα προβλήματα που μας φορτώνει η Περιφερειακή Αρχή του ΣΥΡΙΖΑ και για όσα βάσανα φορτώνει εμάς και τις οικογένειές μας το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του.
Πίσω από όλα κρύβεται η σταθερή τους προσπάθεια να στηρίξουν την επιχειρηματική δράση, την κερδοφορία τους, να δώσουν κίνητρα, ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Εξάλλου αυτό θέλει να υπηρετήσει πιο αποτελεσματικά η συζητούμενη αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου της Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης, που είναι προ των πυλών.
Όλοι μας ξέρουμε ότι είναι δύσκολο να τσιγκλήσεις συνειδήσεις, να ξεβουλώσεις αυτιά για να σε ακούσουν… Πήγαμε πολλές φορές σε γραφεία, που δεν σήκωναν κεφάλι όταν μιλάγαμε, χρειάστηκε χρόνος, υπομονή και επιμονή για να μας εμπιστευτούν, για να ξεπεράσουμε στερεότυπα και αγκιλώσεις που κουβάλαγαν στα μυαλά τους οι συνάδελφοι. Εμπιστευτήκαμε εργαζόμενους για να μπουν στο ψηφοδέλτιό μας, που δεν ξέραμε τι ψηφίζουν, τι θεό πιστεύουν…, ξέραμε μόνο και εκτιμούσαμε τη στάση τους στο χώρο δουλειάς…
Σπάσαμε έτσι πολλά στερεότυπα…, δείξαμε στη πράξη ότι οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, προχωρούν με σημαία την ταξική συσπείρωση, ότι το ΠΑΜΕ είναι ο ταξικός πόλος στο εργατοσυνδικαλιστικό κίνημα.
Ακούγαμε τους συναδέλφους, τη γνώμη τους για εμας, για το πώς τα είπαμε, τι κατάλαβαν από αυτά που είπαμε στη Γενική Συνέλευση, τι θα πρεπε να κάνουμε καλλίτερα. Καθιερώσαμε αυτές τις συζητήσεις μετά από κάθε Συνέλευση, αναπτύξαμε δεσμούς με συναδέλφους και με αρκετούς και με τις οικογένειές τους.
Δεν έχουμε κλείσει χρόνο στη διοίκηση του Σωματείου και καθημερινά πληθαίνουν οι συνάδελφοι, που καταθέτουν αίτηση εγγραφής, που μας λένε «τώρα καταλάβαμε ότι έχουμε Σωματείο» κ.α.
Αξιοποιούμε πολλές δυνατότητες για να αναζωογονήσουμε το Σωματείο, για να δώσουμε διέξοδο σε ιδιαίτερες κλίσεις και ανησυχίες των συναδέλφων, για να δυναμώσουμε τους δεσμούς μας.
Η πολιτιστική δράση αποτελεί βασικό εργαλείο σε αυτή την κατεύθυνση. Φτάχτηκε Μουσικό Σχήμα, που καλύπτει όλες μας τις εκδηλώσεις (αύριο εκδήλωση για το Πολυτεχνείο σε αμφιθέατρο), η ομάδα των εικαστικών έκανε την πρώτη της έκθεση, οι επισκέψεις και ξεναγήσεις σε αρχαιολογικούς χώρους έχουν τεράστια μαζικότητα, η παιδική γιορτή είχε 1300 άτομα, η παρακολούθηση θεατρικής παράστασης στην Επίδαυρο 600…
Έχει δημιουργηθεί ένα μελίσι, που δουλεύει και τα οργανώνει.
Νομίζουμε ότι αυτές είναι πλευρές της δουλειάς από τα κάτω, της δουλειάς στο πρωτοβάθμιο σωματείο που μας οδήγησε στο να αναδειχτούμε 1η δύναμη και στην Ομοσπονδία των εργαζομένων στις Περιφέρειες.
Η τέχνη να παλεύεις για το μικρό και το μεγάλο, να αξιοποιείς ότι χαραμάδα βρίσκεις για να λύνεις ζητήματα, χωρίς να αποκόβεσαι από το στόχο της ανατροπής δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Χρειάζεται να έχεις σταθερό μέτωπο στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό και στο ρεφορμισμό, που μπορεί να σε παρασύρει στη προσπάθεια να λύσεις προβλήματα. Και ο κίνδυνος αυτός στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα είναι πολύ πιο μεγάλος, μιας και το αστικό κράτος για αρκετούς κλάδους τα προηγούμενα χρόνια επιφύλασσε μια καλλίτερη μεταχείρηση…
Γι αυτό η ανάδειξη του ρόλου του αστικού κράτους σε κάθε τομέα και οι επιπτώσεις της λειτουργίας του στα λαϊκά στρώματα αποτελούν βασικές πλευρές, που μπορούν να μας κρατούν στον ίσιο δρόμο, να βλέπουμε τις εξελίξεις χωρίς συντεχνιασμούς. Ούτε αυτό βέβαια είναι εύκολο…, να παλεύεις να έχεις δουλειά και ταυτόχρονα να ζητάς την κατάργηση του φορέα σου, που υπηρετεί το κεφάλαιο και καταδυναστεύει το λαό…
Σε κάποιους τομείς του δημοσίου είναι πιο εύκολο να δουλεύεις τα αιτήματά σου σε κοινό πλαίσιο με τους συμμάχους σου πχ για την υγεία, για την παιδεία, τον παιδικό σταθμό κλπ.
Σε αρκετούς άλλους όμως φορείς έχουμε σοβαρή δυσκολία, έχουμε υστέρηση στην επεξεργασία και την προώθηση κοινού πλαισίου. Πχ με τις αναδιαρθρώσεις στο δημόσιο ιδιωτικοποιούνται αρμοδιότητες, άλλες εκχωρούνται μέσα από την λεγόμενη πιστοποίηση, τα μητρώα αξιολογητών, ελεγκτών κλπ, που περιλαμβάνουν δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, ελεύθερους επαγγελματίες κλπ.
Πχ πρόσφατα μάθαμε ότι το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης θα μεταφέρει την αρμοδιότητα των ελέγχων εφαρμογής των Προγραμμάτων Βιολογικής Γεωργίας & Κτηνοτροφίας από τις Δ.Α.Ο.Κ. των Περιφερειών στον Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε. και μέσω αυτού θα τις ιδιωτικοποιήσει, με επιπλέον οικονομική επιβάρυνση των βιοκαλλιεργητών. Οι γεωπόνοι δημόσιοι υπάλληλοι ζητάνε να μείνει η αρμοδιότητα στις υπηρεσίες τους, ενώ οι γεωπόνοι ιδιωτικοί υπάλληλοι θεωρούν ότι θα έχουν δουλειά, θα την συγουρεύουν με αυτό τον τρόπο στις εταιρείες που δουλεύουν και λιμαίνονται αυτές τις διαδικασίες… και οι αγρότες βιοκαλλιεργητές πληρώνουν και τώρα που είναι στο δημόσιο και όταν πάνε στους ιδιώτες…
Μόνο η πάλη για ανατροπή των αντιλαϊκών θεσμών εξουσίας, η συμμαχία με την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, η διεκδίκηση του δικού μας μονόδρομου, έξω από την ΕΕ και τα άλλα ιμπεριαλιστικά όργανα μπορεί να λύσει τις σημερινές επίπλαστες αντιφάσεις, να οδηγήσει σε ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώματα.
