Εκ μέρους του Εργατικού Κέντρου Βορείου Συγκροτήματος Δωδεκανήσου χαιρετίζω την 4η Πανελλαδική συνδιάσκεψη ,όλους τους αντιπρόσωπους και παρατηρητές. Καλωσορίζω τις ξένες αντιπ/πειες.
Συμφωνώ με την εισήγηση και το πλαίσιο της. Νομίζω ότι τοποθετούμενη θα βοηθήσω την σημερινή διαδικασία.
Το Εργατικό Κέντρο Β. Συγκροτήματος Δωδεκανήσου που έχει έδρα το νησί της Κω ,είναι σχετικά ένα μικρό εργατικό με 12σωματεία στην δύναμή του..Σύμφωνα με τα στοιχεία του τελευταίου εκλογοαπαολογιστικού συνεδρίου συνδικαλισμένοι στην ευθύνη του είναι μόλις 3295 σε εργατικό δυναμικό που ξεπερνά τις 12χιλ ,ειδικά το καλοκαίρι όπου το παράδειγμα της τουριστικής ανάπτυξης πιάνει κόκκινο.
Οι κατασκευές πλήττονται από μόνιμη ανεργία. Έχει δημιουργηθεί νέο μεταναστευτικό κύμα οικοδόμων από Κάλυμνο, πέρα από το κύμα νέων επιστημόνων που φεύγουν στο εξωτερικό.
Οι δύο κατασκευαστικές επιχ/σεις στην Κω (ΑΤΕΚ & Lafarge) χρησιμοποίησαν με διαφορετικό τρόπο προγράμματα εθελούσιας και εργολαβίες με αποτέλεσμα στην μία που υπάρχει επιχ/κο σωματείο οι συσχετισμοί εργαζόμενοι-ιδιοκτήτες να έχουν ανατραπεί και να είναι περισσότεροι οι εργολάβοι χωρίς η εταιρία να σταματά να προσλαμβάνει τους αποχωρήσαντες εργαζόμενους ως έκτακτο προσωπικό!
Χτίστηκαν μεγάλα ξενοδοχεία , ορισμένα επεκτείνονται όμως ο κατασκευκαυστικός τομέας,οι οικοδόμοι , είναι σε μόνιμη ανεργία. Οι ξενοδόχοι βγάζουν τα λεφτά στο εξωτερικό και οι οικοδόμοι δεν σταυρώνουν μεροκάματο.
Έργα αναθέρμανσης της οικοδομικής δραστηριότητας όπως αντιπλημμυρικά-αντισεισμικά ούτε που συζητιούνται από τους Δήμους και κυβέρνηση.
Στο εμπόριο η Κως «διαθέτει» όλους τους μεγάλους ομίλους οι οποίοι συγκεντρωποιούνται. Ο Μαρινόπουλος με τις γνωστές εξελίξεις. Ο ΑΒ απορρόφησε ντόπιους μεγαλέμπορους, προσλαμβάνει εργαζόμενους με μερική απασχόληση τους αναγκάζει να χτυπούν κάρτα στη λήξη της βάρδιας ενώ παραμένουν στον χώρο εργασίας.
Στον κλάδο του τουρισμού τώρα,στην Κω υπογράφηκαν οι περισσότερες επιχειρησιακές συμβάσεις από κάθε άλλο νησί. Εφαρμοστήκαν κατά κόρον ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις . Η απληρωσιά δεν επικρατεί γιατί πως αλλιώς θα απαντούσαν στο δίκαιο και αδιαμφισβήτητο επιχείρημα μας για την καπιταλιστική ανάπτυξη. Ξεμπροστιάζονται περισσότερο όταν δεν καταβάλουν έστω και αυτά τα 586 ευρώ.
Στις μεταφορές μεγάλες επιχ/σεις στοχεύουν στην δραστηριοποίηση τους στο νησί, προσλαμβάνοντας μεγάλο αριθμό εργαζομένων από τα τουριστικά πρακτορεία στους οποίους επιτέθηκαν τα προηγούμενα χρόνια με στόχο και την διάλυση του σωματείου όσο και της κατάργησης της ΤΣΣΕ
Τα τελευταία χρόνια παρά την κρίση ο τουριστικός κλάδος ,οι επεκτάσεις ξεν/χείων, οι αφίξεις ,οι πληρότητες στα ξεν/χεία αυξάνονται. Η Κως είναι ο 4ος τουριστικός προορισμός, η Κάλυμνος προβάλλεται ως αναρριχητικός προορισμός και έλκει μεγαλύτερο αριθμό τουριστών από πριν. Παρόλα αυτά είναι έντονες οι διαμαρτυρίες των μικρών μαγαζιών για την οικονομική τους κατάσταση, είναι περισσότερα τα λουκέτα ενώ η απασχόληση σημειώνει μείωση,η αγροτική παραγωγή δεν απορροφάται και όταν αυτό γίνεται,συντελείται με άδικους όρους για του φτωχούς αγρότες που μένουν απλήρωτοι για περισσότερο από 1 χρόνο, αποδεικνύοντας αυτό που καταγγέλλουμε την εντατικοποίηση της εργασίας, την συγκέντρωση μεγάλων επιχ/κων ομίλων,την διασφάλιση με λίγα λόγια των συμφερόντων των μονοπωλίων και του κεφαλαίου και την εξαθλίωση του λαού.
Οι υποδομές Υγείας στα νησιά μας είναι σε πλήρη αντίθεση από τις μεγάλες υπερπολυτελείς μονάδες. Με ελλείψεις μόνιμες σε προσωπικό,υλικά κ.α.
Τα πολυιατρεία του ΙΚΑ στην ουσία δεν λειτουργούν με αποτέλεσμα η πλειοψηφία ασφαλισμένων και συνταξιούχων να χαρατσώνονται καθημερινά για εξετάσεις ή συνταγογράφηση
Οφείλουμε επίσης να μην υποτιμήσουμε ή να μην αδιαφορήσουμε για την στάση των Δήμων απέναντι στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα,την θέση στήριξης τους στην αντιλαϊκή πολιτική , την συμβολή τους στην αποδυνάμωση των κοινωνικών τους δομών ,την τελική τους μετατροπή σε κυβερνητικά εργαλεία παραγωγής νέων τελών και φόρων
Τα 3 ενεργά σωματεία του Εργατικού Κέντρου δηλ τουρισμός,εμπόριο,κατασκευές είναι, καθόλου τυχαία, μέλη του ΠΑΜΕ και παίρνουν σήμερα μέρος στην συνδιάσκεψη.
Οι άλλες δυνάμεις εκτός από τον χώρο της ενέργειας δεν δραστηριοποιούνται εκλογικά χωρίς να σημαίνει ότι η εμφανιζόμενη απαραξία,λύνει τα δικά μας χέρια.Είναι γνωστός ο υπονομευτικός τους ρόλος.
Δεν είναι εύκολο σε περιοχές όπως η δική μας με ελάχιστη ιστορία εργατικών αγώνων ,σε μια περιοχή που είναι στόχος για την εργοδοσία να είναι παράδειγμα της δικής τους ανάπτυξης να κρατάς ζωντανά τα σωματεία.
Σε μια περιοχή που η εποχικότητα δεν βοηθά τον εργαζόμενο να οργανωθεί στο σωματείο,να δεθεί με τον τόπο που εργάζεται.
Σε μια περιοχή που η ανεργία τους καλοκαιρινούς μήνες δεν συζητιέται ενώ το χειμώνα η μαζική ανεργία θεωρείται αναπόφευκτο κακό.
Η επισήμανση της δυσκολίας δεν γίνεται για να δικαιολογήσουμε την ύπαρξή μας αλλά για να αναδείξουμε την σημασία του ΠΑΜΕ που είναι αυτό με τους στόχους του,την γραμμή του κρατά τα σωματεία και το Εργατικό Κέντρο όρθια.
Ο εργοδοτικός συνδικαλισμός ,οι μηχανισμοί που χρησιμοποιεί το σύγχρονο κράτος,τα ιδεολογήματα που κάθε φορά εξελίσσουν και χρησιμοποιούν,η εργοδοτική τρομοκρατία που καλά κρατεί έχουν καταφέρει να γυρίσει ο εργαζόμενος την πλάτη του στο σωματείο,στην οργανωμένη δράση.
Ας μην ξεχνάμε ότι με την κρίση έχουν συμβεί αλλαγές στις γραμμές της Ε.Τ. στην κατάστασή της με μεγάλη αύξηση των ανέργων, γενικευμένη ανασφάλεια,αύξηση του φτηνού εργατικού δυναμικού
Σήμερα , υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα εργατών που νομίζει ότι δε βγαίνει τίποτα με τους αγώνες, γιατί ο αντίπαλος είναι ισχυρός και αυτό τον κρατάει σε αδράνεια.Στην περιοχή μαςπου δεν έχουν την ίδια εμπειρία αγώνων ,το ιδεολόγημα δεν πολεμιέται εύκολα.
Ο κυρίαρχος και πρωταρχικός μας στόχος για αναζωογόνηση των Αβάθμιων σωματείων,για την λειτουργία τους και τις διαδικασίες τους δεν κατακτήθηκε..
Δυστυχώς δεν στηρίζουν όλα τα σωματεία τις δράσεις του ΕΚ και αυτά που στηρίζουν δεν αφιερώνουν όλες τις δυνάμεις .
Υπάρχουν σωματεία που δεν συμμετέχουν καθόλου στις δράσεις του ΕΚ παρόλο την προσπάθεια. Πρέπει να αναφέρουμε ότι η ευθύνη δεν είναι μόνο δική μας. Ολο το καλοκαίρι μέχρι τον Οκτώβρη προσπαθήσαμε να συναντήσουμε τα ΔΣ σωματείων για να ενημερώσουμε για την πρόταση νόμου για τις ΣΣΕ .Δεν έγινε κατορθωτό και όχι γιατί όλα είναι εργοδοτικά. Περισσότερο υπερισχύει η άποψη της αναποτελεσματικότητας.
Ενώ αυτές τις αδυναμίες τις εντοπίζουμε, ενώ είχαμε τονίσει την σημασία της διαφώτισης, της ενημέρωσης, τα μέτρα που αποφασίζονται δεν εφαρμόζονται μέχρι το τέλος δεν συζητιούνται οι εκτιμήσεις.Πρέπει με πιο ευκολονόητα επιχειρήματα να αναδειχθεί η ανάγκη ιδεολογικής και οργανωτικής ανασύνταξης του κινήματος, να κατανοηθεί το περιεχόμενο, ο στόχος της. Ειδικά στην νέα γενιά που τους λες για σωματείο, σύμβαση και ασφάλιση και σε κοιτούν λες και έρχεσαι από άλλο κόσμο. Πραγματικά όμως. Οφείλουμε να βρούμε τρόπους,να μιλήσουμε στην γλώσσα τους χωρίς εκπτώσεις στις γραμμές μας να τους περάσουμε ότι η καλύτερη αντίδραση είναι να πάνε κόντρα στο ρέμα οργανωμένα στον ταξικό κίνημα.Να μην φοβόμαστε να δραστηριοποιήσουμε νέους,να αναθέσουμε χρεώσεις, να πάρουν πρωτοβουλίες νέοι συνδικαλιστές σε ηλικία και σε εμπειρία στο κλίνημα.
Τελευταία βγαίνουν θετικά αποτελέσματα στα σωματεία που πραγματοποιούν πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Μάλλον δεν είχε κατανοηθεί πλήρως ότι ο πολιτισμός με όλες του τις εκφάνσεις είναι απαραίτητος και μάλιστα τώρα στα χρόνια της κρίσης αναγκαίος να προσφέρεται ποιοτικά με ταξικά χαρακτηριστικά,με σχεδιασμό χωρίς να μετατραπούμε σε πολιτιστικούς συλλόγους.Είναι ένας τομέας που ο αντίπαλος χρησιμοποιεί κατά κόρον και μπορεί να περνάει αβίαστα όλα του τα ιδεολογήματα.
Στην περιοχή μας τα τελευταία χρόνια βρεθήκαμε ,απροετοίμαστοι για το μέγεθός του, μπροστά στην άφιξη χιλιάδων προσφύγων.
Ο καθένας μπορεί να δει και να καταλάβει ότι το προσφυγικό δεν λύνεται με γιατροσόφια,όπως αυτά των Δήμων ή της κυβέρνησης ΕΕ. Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης σχεδόν σε όλα τα κέντρα κράτησης και φιλοξενίας της χώρας, τα ρατσιστικά παραληρήματα των φασιστών της Χρυσής Αυγής και η δολοφονική δράση τους, ο περίεργος και ύποπτος ρόλος διαφόρων μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Βέβαια, πάνω απ’ όλα αυτά βρίσκεται η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ιμπεριαλιστικών κέντρων, που υιοθετεί και υπογράφει η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που τροφοδοτεί ακριβώς όλα τα προηγούμενα. Έχει μεγάλη σημασία η απόλυτη συνειδητοποίηση της πηγής του κακού, της ρίζας του προβλήματος. Το εργατικό – λαϊκό κίνημα πρέπει να διεκδικήσει άμεσα μέτρα ανακούφισης και στήριξης των προσφύγων. Να δυναμώσει την ταξική αλληλεγγύη. Να έχει σταθερό μέτωπο απέναντι στους φασίστες, που παίζουν το δικό τους βρώμικο παιχνίδι και ξεσπαθώνουν κατά προσφύγων και μεταναστών. Να γίνεται πιο διακριτή η ουσιαστική διαφορά της γραμμής μας από τις ΜΚΟ που εμφανίζονται ως καλοί σαμαρείτες και φιλάνθρωποι ενώ δεν τα βάζουν ούτε με την ΕΕ που τους ταϊζει ούτε και με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που είναι η μήτρα του κακού. Να επιμείνουμε στο κρίσιμο στοιχείο της δράσης του εργατικού – λαϊκού κινήματος που είναι ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που τον γεννά. Αυτός ο αγώνας για κατάργηση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο για το ξήλωμα αυτού της βαρβαρότητας, εμπεριέχει την μεγαλύτερη και βαθύτερη ανθρωπιά του κόσμου.
Αυτονόητο πως πρέπει να γίνει ειδική δουλειά με τους εργαζόμενους ,που αριθμούν του 150,στο hotspot οι οποίοι δουλεύουν στον ίδιο χώρο με διαφορετικούς εργοδότες και διαφορετικές συμβάσεις.
Από το 1999 που ιδρύθηκε,ευτυχώς για την ΕΤ, το ΠΑΜΕ τα πράγματα θα ήταν χειρότερα χωρίς αυτό.
Η υλοποίηση των περισσότερων αποφάσεων της προηγούμενης συνδιάσκεψης και διάφορων μέτρων ,βοήθησαν συνολικά όλους μας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πιάσαμε κορυφή. Είναι αρκετές οι περιπτώσεις όπου η πολύτιμη εμπειρία αγώνων, πρωτοβουλιών δεν μεταφέρεται.
Τώρα όμως που το φτιάξαμε οι ευθύνες που βαραίνουν το καθένα μας για να βελτιωθούμε και κυρίως για να είμαστε εντάξει στο χρέος μας είναι μεγαλύτερες.
Από την τοποθέτηση βγαίνει ότι και δυνατότητες υπάρχουν που δεν έχουν αξιοποιηθεί και δυνατότητες βελτίωσης εκεί που ήδη παρεμβαίνουμε.
Είμαστε σίγουροι ότι θα φύγουμε εφοδιασμένοι με νέα όπλα από την σημερινή δουλειά που οφείλουμε όμως να τα «οπλίσουμε» όταν γυρίσουμε στα μέρη μας.
