Συναδέλφισσες-Συνάδελφοι, Συναγωνίστριες- Συναγωνιστές
Σήμερα ερχόμαστε, να συγκεντρώσουμε την πείρα που βγαίνει από την δράση μας, να διορθώσουμε αδυναμίες και να βάλουμε τους βασικούς άξονες της δουλειάς μας ως ταξικό κίνημα για τα επόμενα χρόνια με στόχο την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος.
Πρέπει να παραδεχτούμε συνάδελφοι ότι δράσαμε σε δύσκολες συνθήκες, πιο σύνθετες από ότι είχαμε συνηθίσει. Συνθήκες όπως περιγράφονται στην εισήγηση της Γραμματείας. Σε αυτές τις συνθήκες και στον χώρο των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης – Αποχέτευσης, η πλειοψηφία της ομοσπονδίας ΠΟΕ ΔΕΥΑ, πού εκφράζεται από όλες τις άλλες παρατάξεις σε αντί-ΠΑΜΕ κατεύθυνση, κινήθηκε στην λογική της αντιπροσώπευσης και της Κυβερνητικής εναλλαγής και έψαξε να βρει συμμάχους , βουλευτές Υπουργούς και Δημάρχους. Κράτησε στάση αναμονής τρέφοντας ψευδαισθήσεις ότι δεν γνωρίζουν τη δουλειάς μας, πού αν την κατανοήσουν θα μας δικαιώσουν. Η τακτική αυτή έβγαλε λάδι την πολιτική της εξουσίας του Κεφαλαίου, ρίχνοντας ευθύνες στους κακούς Υπουργούς πού δεν καταλαβαίνουν. Έφτασαν στο σημείο να επικαλούνται την ανταποδοτικότητα για να στηρίξουν την σύμβαση και το εισόδημα μας, λέγοντας «Αφού εμείς δεν χρηματοδοτούμαστε από το Κράτος τα μέτρα δεν πρέπει να μας πιάσουν». Έτσι αποπροσανατόλιζαν συνειδητά, ώστε να βγαίνει καθαρό το πολιτικό σύστημα. Αν ακόμα κάποιος πήγαινε να σκεφθεί και λίγο παραπέρα του πετούσαν και το δηλητήριο των μνημονίων. Λες και τα μνημόνια δεν είναι αποτέλεσμα της συνθήκης του ΜΑΑΣΤΡΙΧ και της κοινής Ευρωπαϊκής πολιτικής. Όλη τους η «ταξική πάλη» εξαντλήθηκε στους δικαστικούς αγώνες δημιουργώντας συνθήκες αναμονής στέλνοντας τους εργαζόμενους στο σπίτι και στον καναπέ τους. Δεν οργάνωσαν ούτε μια κινητοποίηση ή απεργία στον κλάδο για τα προβλήματα μας, ακόμα και όταν είχαμε απολύσεις συναδέλφων.
Αυτή είναι η στάση της πλειοψηφίας. Αυτοί κάνουν την δουλειά τους. Εδώ πρέπει να εξετάσουμε την δική μας δουλειά. Να την μετρήσουμε στο πλαίσιο της ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος. Δεν ήρθαμε εδώ να αυτοθαυμαστούμε. Σε επίπεδο γραμμής και θέσεων είμαστε ξεκάθαροι. Η εισήγηση νομίζω ότι μας καλύπτει.
Πάσχουμε στην εξειδίκευση στον κάθε χώρο και έχουμε αδυναμίες στην οργάνωση της δουλειάς μας για να γίνουμε ποιο αποτελεσματικοί
Να σας μεταφέρω μία εικόνα σχετικά με τις δυνάμεις μας στον χώρο. Στην δύναμη της ομοσπονδίας ανήκουν 63 Σωματεία, εκπροσωπώντας 4200 εργαζόμενους. Σε ένα μόνο σωματείο έχουμε καταφέρει να έχουν πλειοψηφία οι ταξικές δυνάμεις που υποστηρίζονται από το ΠΑΜΕ.
Σήμερα βρίσκονται εδώ 3 Σωματεία εκπροσωπώντας τα με αποφάσεις. Δεν είναι τυχαία η συμμετοχή των 2 επι πλέον σωματείων. Εχει να κάνει με την διαχρονική δουλειά των συναγωνιστών χρόνια και την αναγνώριση του αγώνα. Όμως δεν έχουν καταφέρει να μεταφραστεί η αναγνώριση σε ψήφο στις εκλογές.
Γνωρίζοντας τον χώρο θεωρώ ότι μπορούσαμε να έχουμε μεγαλύτερη συμμετοχή.
Δεν μπήκε από τους συναγωνιστές όπου είμαστε μειοψηφία. Δεν ανοίξαμε κουβέντα στα σωματεία. Θεωρήσαμε ότι δεν έχει νόημα αφού δεν έχουμε πλειοψηφία.
Έχουμε συναγωνιστές έλλειψη στην οργάνωση.
Η πανελλαδική Γραμματεία ΠΑΜΕ ΟΤΑ, πού έχει την ευθύνη συντονισμού των συνδικάτων και συνδυασμών πού κινούνται σε ταξική κατεύθυνση, ασχολήθηκε μόνο με τον συντονισμό των δυνάμεων μας στους ΟΤΑ και ιδιαίτερα με την Αττική. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δουλεύουμε αποσπασματικά στον χώρο και μόνο λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές της ομοσπονδίας. Επίσης είχε σαν αποτέλεσμα να μην έχουμε κοινή εξιδεικευμένη γραμμή πανελλαδικά, τόσο σε επίπεδο θέσεων, όσο και σε επίπεδο δράσης. Κάνοντας την αυτοκριτική μου οφείλω να καταθέσω ότι, δεν γνωρίζω τους συνδικαλιστές πού δραστηριοποιούνται στις ταξικές δυνάμεις που στηρίζονται από το ΠΑΜΕ, στην περιφέρεια Πελοποννήσου. Δεν έγινε ποτέ τέτοιος καταμερισμός στην Γραμματεία, ούτε και εγώ το λίγο διάστημα πού συμμετείχα ζήτησα τέτοιον καταμερισμό. Οι χρεωμένοι από την Γραμματεία υπεύθυνοι σε κάθε περιφέρεια ασχολιόντουσαν μόνο με τους ΟΤΑ και πολλές φορές μόνο με τον ΟΤΑ της πόλης πού διέμεναν. Ποτέ δεν είχαμε εικόνα για κάθε ΟΤΑ ξεχωριστά.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κινούμαστε στην λογική της διεκπεραίωσης των αποφάσεων της Εκτελεστικής Γραμματείας και να μοιράζουμε τις κεντρικές ανακοινώσεις.
Σε πολλές ΔΕΥΑ, κάτω από και την πίεση των εργαζομένων, η όλη μας δράση εξαντλιόταν στους δικαστικούς αγώνες. Ακόμα και σήμερα πού μιλάμε υπάρχουν ψευδαισθήσεις και αναμονή δικαστικών αποφάσεων. Πρέπει γρήγορα να ξεπεράσουμε τις συντεχνιακές λογικές και τις παθογένειες του παρελθόντος. Και με δική μας ευθύνη, τα σωματεία υπήρχαν μόνο για να κλείνουν συλλογικές συμβάσεις. Μεγάλες μάχες γίνονταν και πλειοδοτούσαν οι παρατάξεις ποιος θα προτείνει μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης. Πολλές φορές γινόντουσαν και συμφωνίες, όπου οι αυξήσεις δινόντουσαν με μορφή διαφόρων επιδομάτων, βλέποντας το δέντρο και χάνοντας το δάσος.
Σήμερα η επίθεση είναι ολομέτωπη. Οι συλλογικές συμβάσεις και στον κλάδο μας καταργήθηκαν με νομοθετική παρέμβαση.
Πρέπει άμεσα να μπούμε στην λογική της επίθεσης. Η επιθετική στρατηγική του Κεφαλαίου επιβάλλει επιθετική πολιτική από μεριά μας για αναπλήρωση των απωλειών και όχι άμυνα για σταμάτημα εδώ πού είμαστε. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά πρέπει να μας απασχολήσουν τα ζητήματα της υγείας της παιδείας της συνταξιοδότησης της ανεργίας και της προστασίας στην ποιότητα ζωής μας μέσα από την διεκδίκηση προστασίας της κατοικίας, της αντισεισμικής και αντιπλημμυρικής προστασίας, της διαχείρισης των απορριμμάτων των υδάτινων πόρων και της ενέργειας.
Σήμερα συνάδελφοι σε συνθήκες κρίσης ο συντονισμός των δυνάμεων στον χώρο της τοπικής διοίκησης είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαίος . Οι ιδιωτικοποιήσεις και η αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις, τόσο στους ΟΤΑ, όσο και στις ΔΕΥΑ αποτελούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανταγωνιστικότητα και την διατήρηση της κερδοφορίας.
Ηρθε η ώρα να μελετήσουμε τα βήματα της ενοποίησης στο κλάδο πλέον, των εργαζομένων στην τοπική διοίκηση.
Οι εργοδότες μας είναι ενωμένοι και εκφράζονται από τους Δημάρχους με ίδια πολιτική τόσο στους Δήμους όσο και στις Δημοτικές επιχειρήσεις.
Έχουν ξεκινήσει ιδιωτικοποιήσεις σημαντικών τομέων της δουλειάς μας. Υπηρεσίες λειτουργίας και συντήρησης έχουν ιδιωτικοποιηθεί , κάτω από την απαγόρευση των προσλήψεων. Κάτω από αυτές τις πολιτικές απαξιώνεται η δουλειά μας και ανοίγει ο δρόμος για την πλήρη ιδιωτικοποίηση .
Γνωρίζουμε δε πολύ καλά και δεν τρέφουμε αυταπάτες. η διαχείριση του νερού προς όφελος των εργαζομένων και του λαού, προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Αυτός είναι ο νέος, ο λαϊκός μονόδρομος που πρέπει να ανοίξουμε με τους αγώνες μας .
Στο πλαίσιο αυτής της οικονομίας κι ανάπτυξης η γη, οι υδάτινοι πόροι τα δάση, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης, άρδευσης, η υποδομή αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, κι ο επιστημονικός σχεδιασμός θα μπορεί να προβλέπει και να ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και στο συγκεκριμένο τομέα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού, θα κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και θα μπορεί να υλοποιεί ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, αξιοποιώντας τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας και των τεχνολογιών .
Θα μπορεί να ελέγχει και να μεριμνά για την προστασία των ποταμών, λιμνών και θαλασσών από τη βιομηχανική ρύπανση, για τον περιβαλλοντικό σχεδιασμό αντιπλημμυρικών έργων, για τη συντήρηση των δικτύων όμβριων υδάτων στις πόλεις.
Θα μπορεί να εξασφαλίζει την ολοκληρωμένη διαχείριση, προστασία και οικολογική ανόρθωση των δασικών οικοσυστημάτων , την ανάδειξη του υδρονομικού τους ρόλου.
Προς αυτή τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο και προοπτική είναι ανάγκη να συνδράμουν , οι σημερινοί αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των υπηρεσιών ύδρευσης – αποχέτευσης.
Καλούμαστε σήμερα αξιοποιώντας την πείρα
Να διαμορφώσουμε πλαίσιο αγώνα τέτοιο που να συσπειρώνει την πλειοψηφία του λαού στην μάχη για την υπεράσπισή του νερού ως κοινωνικό αγαθό, που ενισχύει τις προϋποθέσεις δημιουργίας συμμαχιών με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την σημερινή του διαχείριση.
Καλούμαστε
Να δυναμώσουμε τους αγώνες μας για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών μας.
