Συνάδελφοι,
Εκπροσωπώ τους εργαζόμενους της Mellon, εταιρεία στον κλάδο του Χρηματοπιστωτικού Συστήματος που πριν τρεις μέρες στις αρχαιρεσίες του σωματείου ανέδειξαν για άλλη μια φορά σε πρώτη δύναμη τις ταξικές δυνάμεις, με σημαντική άνοδο σε ψήφους και σε έδρες στο ΔΣ και β’ βάθμια συνδικαλιστικά όργανα. Ταυτόχρονα υπέστησαν σημαντική μείωση οι εργοδοτικές δυνάμεις παρά τους διάφορους ελιγμούς και τις συκοφαντίες εις βάρος μας. Οι εργαζόμενοι δεν ‘’τσίμπησαν’’ γιατί έχουν πείρα.
Το αποτέλεσμα αυτό δεν καθορίστηκε από τη δουλειά μιας ημέρας ή λίγων ημερών, είναι αποτέλεσμα δουλειάς χρόνων. Είναι αποτέλεσμα που καθορίστηκε πρώτα και κύρια από τη σταθερή παρέμβαση των δυνάμεων μας στο χώρο, από τη σταθερή παρουσία του κλαδικού σωματείου, από την επίμονη δουλειά άτομο το άτομο που πρώτα μπορεί να μη μας έφερνε τα επιθυμητά αποτελέσματα, όμως δημιουργούσε ρήγματα στις συνειδήσεις των εργαζομένων που σήμερα ως ένα βαθμό εκφράζονται.
Είναι δουλειάς υπομονής καθώς έχουμε να κάνουμε με νέους ηλικιακά εργαζόμενους, χωρίς συνδικαλιστική πείρα, με πολλές διαφοροποιήσεις, σε ένα κλάδο με έντονη κινητικότητα όσον αφορά τις εισπρακτικές εταιρείες και τα τηλεφωνικά κέντρα, με ελαστικές μορφές εργασίας, με συμβάσεις ενός μήνα, με εντατικοποίηση, με εργοδοτική τρομοκρατία, σε μια περίοδο συνολικής επίθεσης του κεφαλαίου και υποχώρησης του κινήματος.
Σε αυτές τις συνθήκες δεν στοιχηθήκαμε πίσω από τις αντικειμενικές δυσκολίες αλλά αξιοποιήσαμε κάθε μορφή προκειμένου να οργανώσουμε την πάλη των εργαζομένων πρώτα και κύρια αναδεικνύοντας κάθε μικρό ή μεγάλο ζήτημα (μισθοί, απολύσεις, εντατικοποίηση, συνθήκες εργασίας) που προέκυπτε στο χώρο δουλειάς και πάντα με στόχο να μπαίνουν μπροστά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, με ουσιαστική συμμετοχή και δράση, με συλλογικές αποφάσεις μέσα από μαζικές ΓΣ.
Έχουμε τέτοια πείρα κυρίως από την περίοδο διαπραγματεύσεων για την Επιχειρησιακή ΣΣΕ που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι συνδιαμόρφωσαν το πλαίσιο αιτημάτων, αποφάσισαν τις μορφές διεκδίκησης, οργάνωσαν απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις που άσκησαν πίεση στην εργοδοσία , μας έφεραν αποτέλεσμα, αποσπάσαμε κατακτήσεις, οικονομικές και άλλες.
Επίσης πρόσφατο παράδειγμα ήταν οι πρωτοβουλίες που πήραμε ως σωματείο ενάντια στις απολύσεις. Χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία, συγκεντρώσαμε τους εργαζόμενους κάτω από την εταιρεία και μέσα από την ίδια συζήτηση αποφασίσαμε και την ίδια μέρα συγκεντρώσαμε πάνω από 100 υπογραφές ως μέσο πίεσης προς την εργοδοσία και προχωρήσαμε σε καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας.
Από την ίδια την δράση αποδεικνύεται καθημερινά ότι αυτή πρέπει να συνοδεύεται και με ολόπλευρη ουσιαστική ιδεολογική δουλειά και διαφώτιση προς τους εργαζόμενους. Απαιτείται καθημερινή συζήτηση, ενημέρωση, εξοπλισμό με επιχειρήματα απέναντι στον αντίπαλο. Γιατί, όπου αφήνουμε εμείς τέτοια κενά, όπου δεν παρεμβαίνουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, βρίσκει έδαφος ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, η εργοδοσία, συνολικά ο αντίπαλος.
Χρειάζεται να βοηθάμε τους εργαζόμενους μέσα στη μάχη να βγάζουν συμπεράσματα για το τι αγώνες χρειάζονται, πότε ο αγώνας έχει αποτέλεσμα, πως μπορείς να κερδίζεις σε επιμέρους ζητήματα. Να αντιλαμβάνονται την ανάγκη ενίσχυσης του ενιαίου αγώνα των εργαζομένων απέναντι στην ενιαία και συντονισμένη επίθεση του κεφαλαίου, την ανάγκη ανασύνταξης συνολικά του εργατικού κινήματος.
Ούτε αυτό είναι δουλειά μιας ημέρας και υπάρχουν αδυναμίες. Μας προβληματίζει για παράδειγμα το κατά πόσο βοηθάμε τους εργαζόμενους να καταλάβουν ότι απέναντι τους δεν έχουν μόνο τον εργοδότη της Mellon αλλά συνολικά την τάξη των καπιταλιστών, το κεφάλαιο. Ότι σε επίπεδο κλάδου η επίθεση τραπεζιτών και εργοδοτών είναι ενιαία και ταυτόχρονα ο μεταξύ τους ανταγωνισμός επιδρά αρνητικά στους εργαζόμενους πρώτα και κύρια με μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Επομένως, γι’ αυτό απαιτείται ενιαία απάντηση των εργαζομένων μέσω και του κλαδικού του σωματείου, που αποτελεί ανώτερη μορφή οργάνωσης, για να μπορούν οι αγώνες να είναι πιο αποτελεσματικοί.
Μας προβληματίζει επίσης πώς καλύτερα θα συμβάλλουμε να καταλάβουν οι εργαζόμενοι ότι η δράση μας δεν πρέπει να περιορίζεται μέσα στην εταιρεία, ότι τα ίδια αυτά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε εμείς είναι η εφαρμογή των μέτρων που έχουν ψηφιστεί τόσα χρόνια και εφαρμόζονται παντού. Άρα, να γιατί πρέπει συνολικά να τα αντιπαλέψεις με όρους κινήματος, να γιατί πρέπει να παλέψεις για το σύνολο των προβλημάτων και όχι μόνο για τον μισθό και τη σύμβαση. Να γιατί πρέπει να κατέβεις στη συγκέντρωση, στη γενική απεργία.
Μας απασχόλησε για παράδειγμα όταν πέρυσι μετά από τρεις συνεχόμενες απεργίες με αιχμή τη ΣΣΕ στην εταιρεία και με συμμετοχή πάνω από 60%, στη γενική απεργία που ακολούθησε η συμμετοχή έπεσε στο 20% και πολύ μικρότερη στην απεργιακή συγκέντρωση.
Είναι ζητήματα προς κατάκτηση και κρινόμαστε καθημερινά πώς η γραμμή μας στο κίνημα, το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ θα αγκαλιάζεται από όλο και περισσότερους εργαζόμενους, θα προχωράει μέσα στους εργαζόμενους από το ίδιο το επιχειρησιακό σωματείο, από όλα τα μέλη του κλαδικού σωματείου. Πώς θα βγουν μπροστά σε αυτή την υπόθεση περισσότεροι εργαζόμενοι, να εξηγήσουν ποιος είναι ο ρόλος του ΠΑΜΕ, τι κίνημα θέλουμε, τι αγώνες απαιτούνται σήμερα, σε ποια κατεύθυνση. αυτό επιδιώξαμε και αναδείξαμε στη πρόσφατη ΓΣ με πάνω από 180 εργαζόμενους όπου πήραμε και την απόφαση για την συμμετοχή μας στη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη.
Αυτό θα επιχειρήσουμε να προβάλλουμε τώρα σαν ανάγκη. Ιδιαίτερα μετά το ελπιδοφόρο αποτέλεσμα των εκλογών, αποτέλεσμα που αποδεικνύει ότι η λογική και η δράση των εργοδοτών και των παρατάξεων τους δεν είναι ανίκητες. Γκρεμίζονται όσο οι εργαζόμενοι συσπειρώνονται σε αυτά τα σωματεία που στόχο έχουν την οργανωμένη επίθεση της εργατικής τάξης.
Σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε έχοντας ένα επιπλέον εργαλείο, την πείρα από την 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ και τα συμπεράσματα και τις αποφάσεις που θα πρέπει να μεταφερθούν και να συζητηθούν στους χώρους δουλειάς.
