Όπως όλοι ξέρετε, τις προηγούμενες ημέρες χιλιάδες εκπαιδευτικοί διέσχισαν τη χώρα και έφτασαν πολλά χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο κατοικίας τους. Κι εκεί, εκτός από τα άλλα μεγάλα προβλήματα της εκπαίδευσης, αντιμετωπίζουν και το οξυμένο πρόβλημα της στέγασης. Είδαμε και φέτος εικόνες ντροπής με εκπαιδευτικούς να κοιμούνται σε σκηνές, στα αυτοκίνητα σαν το συνάδελφο στη Ρόδο ακόμα και μέσα στα ίδια τα σχολεία όπως στη Μήλο. Και ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτές οι εικόνες που ήρθαν στη δημοσιότητα είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου, δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά αλλά η κανονικότητα που βιώνουν χιλιάδες συνάδελφοί μας κάθε χρόνο και η οποία, δυστυχώς, διαρκώς χειροτερεύει.
Δε βρισκόμαστε όμως πλέον στη φάση που το πρόβλημα της στέγασης το αντιμετώπιζαν μόνο οι εκπαιδευτικοί στα τουριστικά νησιά. Για παράδειγμα, οι συνάδελφοι που έφτασαν στην Αττική δυσκολεύονται να βρουν σπίτια γιατί δε διατίθενται για πολύμηνη ενοικίαση και, όταν βρίσκουν, πρέπει να πληρώσουν εξωφρενικά σε σχέση με τον μισθό τους ενοίκια, από 400, 500 ως και 700 ευρώ για γκαρσονιέρες και δυάρια, ότανο μισθός του νεοδιόριστου είναι 776 ευρώ και του συμβασιούχου αναπληρωτή 953 ευρώ (στην καλύτερη περίπτωση για μόλις 9 μήνες) αλλά και της μεγάλης μάζας των εκπαιδευτικών λίγο παραπάνω. Όπως καταλαβαίνουμε, πληρώνοντας τέτοιο ενοίκιο συν το “πράσινο” ρεύμα τους δε μένει τίποτα για άλλες βασικές ανάγκες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που φέτος είναι η πρώτη φορά που δεν καλύπτονται κενά (περίπου 600) λόγω μη επιλογής περιοχών αλλά και παραιτήσεωντων συναδέλφων αναπληρωτών εξαιτίας της αδυναμίας να ανταπεξέλθουν στο τεράστιο κόστος διαβίωσης! Ταυτόχρονα, οι αιτήσεις εκπαιδευτικών προς τις διευθύνσεις εκπαίδευσης για να τους χορηγηθεί ειδική άδεια άσκησηςδεύτερης εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Δηλαδή το πρωί στη σχολική αίθουσα, το βράδυ με το δίσκο στο χέρι, με το μηχανάκι στο delivery και πάει λέγοντας. Εικόνες πλέον όλο και πιο γνώριμες στα σχολεία μας.
Να λοιπόν ποια είναι η ανάπτυξη τους, το λεγόμενο “τουριστικό θαύμα” για το οποίο πανηγυρίζουν κυβερνήσεις, μεγαλοξενοδόχοι, κατασκευαστικοί όμιλοι, εφοπλιστές και άλλοι…”ευεργέτες”. Από τη μία να χωράνε οι πάνω από 33.000.000 τουρίστες αλλά από την άλλη, στο θαύμα τους, να μη χωράνε οι εκπαιδευτικοί της χώρας που θέλουν να υπηρετήσουν τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών μας.
Εδώ και τώρα, Υπ. Παιδείας, Περιφέρειες και Δήμοι να λύσουν το εκρηκτικό αυτό πρόβλημαμε δέσμευση κτηρίων για να μένουν οι συνάδελφοι. Παράλληλα, να δοθεί επίδομα ενοικίου 300 ευρώ στους νεοδιόριστους και αναπληρωτές συναδέλφους που ενοικιάζουν σπίτι και φυσικά ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς μας και επαναφορά 13ου – 14ου μισθού. Οι εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες και τα σωματεία μας, έχουμε αναδείξει πολλές φορές και με πολλούς τρόπους το οξυμένο αυτό πρόβλημα. Πρόσφατα το θέσαμε και στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής, ενώ πραγματοποιήσαμε και κινητοποίηση στο Υπ. Εσωτερικών.
Και επειδή, τέλος, κι εμείς, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, ξέρουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει η κατοικία να είναι εμπόρευμα που καταλήγει είδος πολυτελείας για τους πολλούς και πηγή κερδοφορίας για τους λίγους, έτσι ξέρουμε επίσης να δίνουμε και μάχες για την υπεράσπισή της από τις τράπεζες και τα διάφορα κοράκια. Το τελευταίο διάστημα δόθηκαν αγώνες μέσα από τα σωματεία μας (π.χ. στην ΕΛΜΕ Πειραιά, στον Παρθενώνα κ.α.) προκειμένου να μην πλειστηριαστούν πρώτες κατοικίες συναδέλφων αγώνες που είχαν νικηφόρα και ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Ταυτόχρονα, τα σωματεία μας δίνουν μάχη μαζί με άλλους μαζικούς φορείς στην κάθε γειτονιά και για το σπίτι του διπλανού, του γείτονα, του μαθητή και του γονιού των σχολείων μας. Όπως έγινε δηλαδή στην Ελευσίνα για το σπίτι της Διονυσίας, όπως γίνεται τώρα στα Σεπόλια για το σπίτι του Σπύρου, επίσης νεαρού αθλητή με αναπηρία και παλιού μαθητή μας, όπου συνεχίζουμε τη μάχη, είμαστε σε ετοιμότητα μαζί με τους μαζικούς φορείς της περιοχής μέχρι το σπίτι να παραμείνει μια και καλή στην οικογένεια. Ξέρετε, σαν εκπαιδευτικοί, ακούμε συνέχεια από όλους τους κυβερνώντες τα παχιά λόγια για τη “συμπερίληψη”, την διαφορετικότητα κλπ. Να ποιες είναι οι ευαισθησίες τους! Η πλειοψηφία των πλειστηριασμών στην Ελλάδα να αφορά οικογένειες με μέλη ΑΜΕΑ!
Για όλα αυτά λοιπόν τα ζητήματα δυναμώνουμε τον αγώνα μας μέσα στα σχολεία, ώστε κανείς συνάδελφος να μην ανεβαίνει μόνος του τον προσωπικό του Γολγοθά αλλά να βρίσκει τη διέξοδο και την ελπίδα στο δρόμο του συλλογικού, οργανωμένου αγώνα. Επόμενος βασικός μεγάλος μας σταθμός, η μεγάλη απεργία στον κλάδο στις 23 Οκτώβρη!
