ΗΜΕΡΙΔΑ: Υγεία και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς

Εισήγηση

Σκοπός της πρωτοβουλίας που συνδιοργανώνουν Ομοσπονδίες και συνδικάτα είναι να φωτιστούν οι βασικές πλευρές υγείας και ασφάλειας της εργασίας από τη σκοπιά των αναγκών των εργαζόμενων.

Να αναδειχτούν τα εμπόδια, οι αιτίες και η εχθρική πολιτική διαχρονικά των κυβερνήσεων που οδηγούν να μην λαμβάνονται μέτρα προστασίας και να μην εξασφαλίζεται με επάρκεια η εφαρμογή τους από τις αρμόδιες αρχές.

Να δείξουμε ποια είναι σήμερα η κατάσταση στους χώρους δουλειάς και γιατί οξύνεται . Να μεταφερθεί η θετική πείρα από τις παρεμβάσεις και τους αγώνες των συνδικάτων που πρέπει να ενισχυθεί και είναι η προϋπόθεση για να προστατευτεί η ζωή των εργαζόμενων. Για να ενισχυθεί με βάση τους αγώνες το πλαίσιο διεκδικήσεων και αιτημάτων ανά κλάδο, χώρο δουλειάς και συνολικά. 

Για να τροφοδοτήσουμε τα συνδικάτα με βασικό προσανατολισμό για την παρέμβαση τους που θα αναβαθμίζει συνολικά τη δουλειά του εργατικού κινήματος πάνω στο ζήτημα που κουβεντιάζουμε, που πρέπει να είναι στη πρώτη γραμμή ιεράρχησης της δράσης μας.

Η κατάσταση στους χώρους δουλειάς στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη επιδεινώνεται, η επίθεση του κεφαλαίου για την ένταση  της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης τροφοδοτείται από την αντεργατική πολιτική της ΕΕ, των αστικών κυβερνήσεων , με  αποτέλεσμα να αυξάνονται διαρκώς τα εργοδοτικά εγκλήματα.

Στην Ελλάδα την τριετία 2015 – 2017 σημειώθηκαν σχεδόν 20.000εργατικά ατυχήματα, ενώ από το 2019 ως και  το 2022 καταγράφονται 330 θανατηφόρα εργοδοτικά εγκλήματα. Από τις αρχές του 2023 ως σήμερα οι νεκροί εργαζόμενοι ξεπερνάνε τους 70 , μέσα σε αυτούς και οι νεκροί σιδηροδρομικοί από το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη.

 Μόνο στο κλάδο των κατασκευών από τις αρχές του 23 μετράμε 8 νεκρούς συναδέλφους. Και στα 8 θανατηφόρα εργοδοτικά εγκλήματα διαπιστώθηκε η απουσία μέτρων προστασίας των εργαζόμενων, σε έναν κλάδο όπου ακόμα εντάσσεται στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, με υψηλό δείκτη επικινδυνότητας . Σκεφτείτε τι συμβαίνει σε άλλους κλάδους και χώρους δουλειάς.   

Από της αρχές του 2000 μέχρι σήμερα ο αριθμός των νεκρών εργαζόμενων στην Ελλάδα ξεπερνά τους 2.200, ενώ πολλαπλάσιος είναι ο αριθμός των σακατεμένων. Οι επαγγελματικές ασθένειες θερίζουν, αλλά συνεχίζουν να μην καταγράφονται ως τέτοιες και οι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να επωμίζονται το τεράστιο κόστος για να τις αντιμετωπίσουν αλλά και να εργάζονται χωρίς να λαμβάνει μέτρα η εργοδοσία για την υγεία τους.

 Τα στοιχεία δεν αποκαλύπτουν την έκταση  του προβλήματος. Ο έλεγχος από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς των συνθηκών δουλειάς είναι προβληματικός έως ανύπαρκτος .

 Είναι φρέσκο το παράδειγμα εργαζόμενου στις αποθήκες της Lidl, που αφού απέκτησε πρόβλημα στη μέση από την εξωφρενική εντατικοποίηση, μετά την αναρρωτική του άδεια, του δόθηκε η απόλυση. Ακριβώς όπως θα συμπεριφερόταν κάποιος σε ένα εργαλείο μετά από χρόνια χρήσης. Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι η εργοδοσία έχει το δικαίωμα από το νόμο να απολύει εργαζόμενους ακόμα και την περίοδο της αναρρωτικής άδειας.

Εργοδότες, υπουργεία και κρατικοί φορείς έχουν κατά καιρούς θίξει το ζήτημα των εργατικών ατυχημάτων, αλλά το κάνουναπό την δική τους σκοπιά και με βάση τα δικά τους συμφέροντα. Για αυτό και πάντα καταλήγουν στο συμπέρασμα πως πρόκειται για κάποιο ατομικό λάθος, κάποια στρέβλωση στα μέτρα που ισχύουν, ή ακόμα έχουμε ακούσει και για το «τυχερό» του εργαζόμενου, για να μην θυμηθούμε την προσπάθεια της εργοδοσίας να βγάλει τρελό τον συνάδελφο μας που σκοτώθηκε όταν γλίστρησε και έπεσε από τον πυλώνα στο γήπεδο της Φιλαδέλφειας.

Η αρχή του κακού, η ουσία του προβλήματος βρίσκεται στο κυνήγι του κέρδους από την εργοδοσία. Αυτό προϋποθέτει:

1. Την ένταση της εκμετάλλευσης του εργαζόμενου, δηλαδή ο κάθε εργάτης να παράγει περισσότερα και γρηγορότερα, όσο το δυνατό περισσότερες ώρες και με όσο το δυνατό λιγότερο μισθό.
2. Αυτό σημαίνει εντατικοποίηση της δουλειάς με απάνθρωπα ωράρια , πίεση για να ολοκληρωθεί η οποιαδήποτε εργασία με υπερωρίες , κόντρα βάρδιες  σε χαμηλές ή σε υψηλές θερμοκρασίες σε χώρους δουλειάς και κλάδους με μεγάλη επικινδυνότητα. 
3. Την μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους, που σημαίνει έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία , έλλειψη ΜΑΠ, απαρχαιωμένα μηχανήματα.
4. Χρηματοδότηση για νέες επενδύσεις στους εργοδότες, που σημαίνει υποχρηματοδότηση των ελεγκτικών μηχανισμών, μείωση προσωπικού στο ΣΕΠΕ, της πρωτοβάθμιας υγείας.

Βασικός πυλώνας για να εξασφαλιστεί αυτή η κερδοφορία είναι το κράτος να δώσει το απαραίτητο νομικό οπλοστάσιο στην εργοδοσία, ώστε να ξεζουμίζει με σφραγίδες και χαρτιά τους εργαζόμενους. Όχι πως αυτό εμποδίζει τους εργοδότες να καταπατούν ακόμα και  αυτούς τους αντεργατικούς νόμους και τις κατευθύνσεις των κυβερνήσεων τους. Σε πόσα εργοστάσια και χώρους δουλειάς, εν μέσω πυρκαγιών, η εργοδοσία επέβαλε να συνεχίσει η δουλειά με τις φλόγες να βρίσκονται λίγα μέτρα μακριά. Μόνο μετά την δυναμική παρέμβαση των σωματείων εξασφαλίστηκε η αποχώρηση των εργαζόμενων.

Ιδιαίτερα για την περιοχή μας, είναι μνημείο αντεργατικής ξεδιαντροπιάς, πραγματική ασέβεια στους χιλιάδες νεκρούς και σακατεμένους εργάτες, η εντολή από την Εισαγγελία, με την οποία, οι αρμόδιες αρχές καλούνται να μη δίνουν παραγγελία για «έρευνα αιτιών και συνθηκών» εργατικών «ατυχημάτων», αν αυτά εντάσσονται στην κατηγορία «ήσσονος σημασίας»!

 Μάλιστα ως «ήσσονος σημασίας» ατυχήματα χαρακτηρίζονται μεταξύ άλλων αυτά που «δεν είναι θανατηφόρα», αυτά που «δεν υπάρχει κάταγμα ή ακρωτηριασμός», «μεγάλος αριθμός θυμάτων» (!), «ορισμένοι τύποι εξαρθρώσεων» κ.ά.

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κάνει την κατάσταση στους χώρους δουλειάς ακόμα χειρότερη.

 Το νέο έκτρωμα Γεωργιάδη προβλέπει την  πλήρη κατάργηση του 8ώρου – 5ημερου και έρχεται να νομιμοποιήσει τις 13 ώρες δουλειάς τη μέρα και τις 78 ώρες δουλειάς την εβδομάδα, σε πάνω από ένα εργοδότη. Αυτό από μόνο του φανερώνει την βαρβαρότητα και την εξαθλίωση που περιμένει τους εργαζόμενους σε κάθε κλάδο αν θυμηθούμε τον συνάδελφο από την ΕΒΓΑ που άφησε την τελευταία του πνοή μετά από 15 συνεχόμενα 12ωρα στη δουλειά.

 Είναι όμως ακόμα χειρότερα τα πράγματα εφόσον το νέο νομοσχέδιο στην ουσία καταργεί το διάλειμμα για τον εργαζόμενο και δεν προβλέπει τίποτα για τον χρόνο που χρειάζεται από και προς την δουλειά ή από δουλειά σε δουλεία κτλ. Αυτό σημαίνει ότι ο εργαζόμενος μπορεί να είναι στο πόδι 15 και 16 ώρες ακόμα δίχως ανάσα  και διάλειμμα. Νομιμοποιείται, με λίγα λόγια, η ζωή των καθαριστριών, τις οποίες οι διάφορες εργολαβικές έβαζαν να καθαρίζουν το πρωί γραφεία στο Τεχνολογικό Πάρκο, το μεσημέρι, καταστήματα στο κέντρο, και το απόγευμα αποθήκες στη Μενεμένη, όλα αυτά με έναν μισθό!

Η κυβέρνηση επιχειρεί να παρουσιάσει το νομοσχέδιο αυτό ως κάτι το προοδευτικό και ότι ο εργαζόμενος αποκτά μεγαλύτερη διαπραγματευτική ικανότητα απέναντι σε δύο εργοδότες. Είναι όμως έτσι όπως τα λέει ο Γεωργιάδης ?

Ας πάρουμε πάλι ένα παράδειγμα από τον κλάδο των κατασκευών, σε ένα μεγάλο κατασκευαστικό έργο όπου υπάρχουν 5 και 10 εργολάβοι.Σχολώντας ο οικοδόμος από τον ένα εργολάβο μετά τις 8 ώρες αν πάει στον άλλο να ρίξουν μπετά( συμβαίνουν αυτά ) τι γίνεται με το επιπλέων ένσημο  για αυτές τις 5 ώρες ? Το οικοδομικό ένσημο είναι προσαυξημένο 20% και υποχρεωτικά 5ήμερη εργασία άρα ή θα βγει άκυρο από τον ΕΦΚΑ ή ανοίγουν την πόρτα για μείωση ασφαλιστικών εισφορών, κατάργηση της 5ήμερης εργασίας, μείωση αποδοχών, αλλαγή στο συνταξιοδοτικό των οικοδόμων. Στην περίπτωση όπου ένας οικοδόμος εργαστεί σε άλλο εργοδότη και δεν του κολλήσει οικοδομικά ένσημα τότε έστω και για ένα ένσημο χάνει το δικαίωμα του εποχικού επιδόματος και αυτόματα χαλάει τα ένσημά του εφόσον για να κατοχυρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα χρειάζεται 3600 οικοδομικά ένσημα.

Η έμμεση  παράταση του εργάσιμου βίου ως τα 74 χρόνια μέσω αρχικά προγραμμάτων της ΔΥΠΑ για εργαζόμενους που δεν συμπληρώνουν τα απαιτούμενα χρόνια για την σύνταξη σημαίνει από την δουλειά  στον τάφο.

 Να θυμηθούμε μόνο τον 62χρονο συνάδελφο πριν ένα μήνα στο πέραμα που έχασε την ζωή του την ώρα της δουλειάς  όταν ο υδράργυρος βαρούσε κόκκινο ή τον 67χρονο οικοδόμο εδώ στην πόλη μας ακριβώς πριν  ένα χρόνο όπου ήταν αναγκασμένος να δουλεύει σε αυτή την  ηλικία, έχασε την ζωή μετά από πτώση από την σκαλωσιά.

Όλο αυτό συμπληρώνουν οι εργασιακές σχέσεις μηδενικών ωρών και οι συμβάσεις κατά παραγγελία που μετατρέπουν τον εργαζόμενο σε μια  ευέλικτη μηχανή παραγωγής εργασίας χωρίς δικαιώματα. 

Σήμερα την ένταση της εκμετάλλευσης την βαφτίζουν πραγματική ζωή και τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, τον αξιοπρεπή μισθό, εμπόδιο στην ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Για  να ολοκληρωθεί η εργασιακή ζούγκλα και για να πατήσει πιο γερά στα ποδάρια της η σύγχρονη σκλαβιά απαιτείται σιγή νεκροταφείου, το νομοσχέδιο προβλέπει την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας σε όσους ασκήσουν ψυχολογική πίεση ή εμποδίσουν απεργοσπάστες να μπουν για δουλειά.

Καλούμε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, όλους τους εργαζόμενους να μπουν μπροστά, για να προετοιμάσουν μαζική, μαχητική, αγωνιστική απεργιακή απάντηση σε αυτό το νόμο που ενισχύει τη σύγχρονη σκλαβιά.

Το νέο νομοσχέδιο έκτρωμα της κυβέρνησης δεν έρχεται έτσι τυχαία , έρχεται να συμπληρώσει όλο το οπλοστάσιο με αντιλαϊκούς νόμους που ψήφισαν και εφάρμοσαν όλες οι κυβερνήσεις  ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ. Συμπληρώνει τους μνημονικούς  νόμους του ΣΥΡΙΖΑ για την αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 έτη, τον απεργοκτόνο νόμο που η εργατική τάξη και τα συνδικάτα της τον άφησαν στα χαρτιά,   την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, τους νόμους της ΝΔ το νόμο Χατζηδάκη που έβαλε της βάσεις για το ξεχείλωμα και την διευθέτηση του 8ώρου του 5ημέρου, που μετέτρεψε το ΣΕΠΕ σε ανεξάρτητη αρχή με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό  ΣΕΠΕ και ΚΕΠΚ  ( κέντρο πρόληψης επαγγελματικού κινδύνου)χωρίς να μπορούν να πραγματοποιήσουν ελέγχους, πετώντας από πάνω της κάθε ευθύνη η κυβέρνηση.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Πέλλας, μιας περιοχής με χιλιάδες εργαζόμενους, με συγκέντρωση μεγάλων εργοστασίων επεξεργασίας τροφίμων κλπ, όπου η αντίστοιχη Τεχνική Επιθεώρηση του νομού βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Αντίστοιχα, στην Ημαθία, οι επιθεωρητές δεν είχαν όχι απλά επιχειρησιακό αυτοκίνητο, αλλά ούτε κονδύλι για τη βενζίνη, για να κάνουν ελέγχους, την περίοδο του καύσωνα.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, με βάση όλα τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα η ανθρώπινη ζωή μπαίνει στο ζύγι κόστους οφέλους, το οποίο υπηρετεί και η στρατηγική της ΕΕ για πάμφθηνη εργατική δύναμη. Ενώ με βάση την πρόοδο της επιστήμης και την  τεχνολογίας υπάρχουν οι δυνατότητες για να ληφθούν μέτρα ώστε οι εργαζόμενοι να  είναι ασφαλείς στην εργασία .

 Σήμερα κανένας εργαζόμενος καμία συνδικαλιστική οργάνωση δεν πρέπει να δείξει ανοχή στην σύγχρονη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής σκλαβιάς , δεν ζούμε για να δουλεύουμε , δουλεύουμε για να ζούμε και να απολαμβάνουμε τα αγαθά της σκέψης και της εργασίας μας. Δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω από τον αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής μας , της δουλειάς και των δικαιωμάτων μας. Η συσπείρωση των εργαζόμενων στα σωματεία στον αγώνα με επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες είναι μονόδρομος .

Αυτός ο προσανατολισμός έχει δώσει αποτελέσματα, μας έχει ξεφορτώσει βάρη από τις πλάτες μας, μας βοήθησε να αποφύγουμε τα χειρότερα.

Σε αυτή την κατεύθυνση θέτουμε συγκεκριμένους στόχους, οι οποίοι θα πρέπει να μπουν στην κορυφή του πλαισίου πάλης των σωματείων, των Εργατικών Κέντρων, συνολικά του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος:

Απαιτούμε μαχητικά, αγωνιστικά: 

• Λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων για την πρόληψη εργατικών ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών, με ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης.
• Αποφασιστική ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού και της υλικοτεχνικής υποδομής της Επιθεώρησης Εργασίας σε όλους τους νομούς της χώρας. Συνδυασμένη, με σαφή διακριτά καθήκοντα, δράση των Επιθεωρήσεων Ασφάλειας και Υγείας με τις Επιθεωρήσεις Εργασιακών Σχέσεων για την αντιμετώπιση όλων των παραγόντων που επηρεάζουν την υγεία και ασφάλεια (π.χ. εξοντωτικά ωράρια, μαύρη εργασία, εργασία ανηλίκων κλπ.). Προσανατολισμός των επιθεωρήσεων στον έλεγχο της εργοδοτικής ασυδοσίας, στην αποκλειστική εργοδοτική ευθύνη για την πρόληψη και αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου και τις συνέπειές του.
• Δημιουργία κρατικού σώματος Τεχνικών Ασφαλείας και Γιατρών Εργασίας και υπηρεσιών ΥΑΕ ενταγμένων στο αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Υγείας, κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της ΥΑΕ, των υπηρεσιών  ασφάλειας της εργασίας.
• Συστηματική παρακολούθηση της υγείας των εργαζομένων ανάλογα με τον επαγγελματικό κίνδυνο, με δωρεάν ιατρικές εξετάσεις και ιδιαίτερη φροντίδα στις εγκύους και γενικότερα στις εργαζόμενες γυναίκες. Να ισχύσει ξανά η απαγόρευση της νυχτερινής εργασίας των γυναικών στη βιοτεχνία και στη βιομηχανία, ενώ για άλλα επαγγέλματα (π.χ. υγείας, τουρισμού, επισιτισμού) να απαγορευτεί η νυχτερινή εργασία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
• Υπεράσπιση και διεύρυνση του θεσμού των ΒΑΕ και σε άλλους κλάδους και ειδικότητες (σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα) που δουλεύουν σε ομοιογενείς συνθήκες, ανεξάρτητα από τον ασφαλιστικό τους φορέα και τη σχέση εργασίας. Άμεση επανένταξη στο θεσμό των κλάδων που εξαιρέθηκαν το 2011. Άμεση διεύρυνση του θεσμού με όλες τις ειδικότητες που η επιτροπή του υπουργείου εργασίας με το πόρισμά της εδώ και πάνω από 2 χρόνια αναγνωρίζει το βαρύ και ανθυγιεινό χαρακτήρα τους (όλοι οι νοσηλευτές, γιατροί και μία σειρά από ειδικότητες υγειονομικών στα δημόσια νοσοκομεία, εργαζόμενοι στους προβλήτες 2 και 3 του ΣΕΜΠΟ στο Ν. Ικόνιο κ.ά.).
• Μείωση του χρόνου εργασίας για τα ΒΑΕ 6ωρο/5ήμερο/30ωρο και αύξηση των ημερών αδείας. Καθιέρωση επιδόματος Βαριάς Ανθυγιεινής Εργασίας. Μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 50 για τις γυναίκες και 55 για τους άντρες που εργάζονται στα ΒΑΕ. Καταβολή του ασφάλιστρου των ΒΑΕ από τους εργοδότες και το κράτος, απαλλαγή των εργαζομένων από τις εισφορές.
• Ουσιαστική καταγραφή εργατικών ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών. Άμεση αναγνώριση επαγγελματικών ασθενειών σε υγειονομικούς που νόσησαν με COVID 19 στην εργασία τους, αλλά και σε άλλους εργασιακούς χώρους (χώροι εργασίας που έγιναν εστίες υπερμετάδοσης, μετάδοση εντός εργασίας, χώροι εργασίας με αυξημένο κίνδυνο έκθεσης όπως ενδεικτικά ΜΜΜ κ.ά). Θεσμοθέτηση μεθοδολογιών και προδιαγραφών, επιστημονική έρευνα με κριτήριο την εγγενή ασφάλεια και την προσαρμογή του εργασιακού και ευρύτερου περιβάλλοντος στις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.
• Πλήρη κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων από τον επαγγελματικό κίνδυνο με ευθύνη του κράτους και αποκλειστική επιβάρυνση του κεφαλαίου. Πλήρη και απολύτως δωρεάν κάλυψη της νοσοκομειακής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της ιατρικής αποκατάστασης σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος ή επαγγελματικής ασθένειας. Πλήρεις αποδοχές για τους εργαζόμενους για όλο το διάστημα απουσίας από την εργασία λόγω εργατικού ατυχήματος ή επαγγελματικής ασθένειας (όπως εάν δούλευαν), επανεκπαίδευση, επανένταξη στην εργασία. Πλήρης σύνταξη γι’ αυτούς που δεν μπορούν να εργαστούν ή στις οικογένειες τους σε περίπτωση θανάτου. Αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου και των εργοδοτικών εισφορών, επιπλέον αύξηση αυτών και επιβολή προστίμων όταν αυξάνεται η επικινδυνότητα (π.χ. επιχειρήσεις με θανατηφόρα ατυχήματα, υψηλή επαγγελματική νοσηρότητα κ.λπ.). Μείωση της φορολογίας των εργαζομένων, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων στον κλάδο σύνταξης, στην κατεύθυνση της κατάργησής τους, και άμεση κατάργηση των εισφορών στον κλάδο Υγείας.

Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, οι ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα, τα σωματεία σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, να κάνουν δική τους υπόθεση και να επιβάλλουν μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζόμενων. Αυτό απαιτεί:

• Την εξασφάλιση της ύπαρξης οργανωμένων εργαζόμενων σε κάθε χώρο δουλειάς. Δηλαδή, την συσπείρωση εργαζόμενων, την μαζικοποίηση των σωματείων με νέα μέλη. Τη δημιουργία σωματείων εκεί που δεν υπάρχουν. Η πάλη για την υγεία και την ασφάλεια μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην συσπείρωση νέων εργαζόμενων στις γραμμές του κινήματος.
• Την δημιουργία και την ποιοτική αναβάθμιση της λειτουργίας των Επιτροπών για την Υγεία και την Ασφάλεια. Να αξιοποιήσουμε αυτές τις μορφές οργάνωσης ώστε να εξειδικεύσουμε μέτρα ασφαλείας στους χώρους δουλειάς, τα σωματεία μας να μπορούν να μελετούν καλύτερα τις συνθήκες εργασίας, ιδιαίτερα όταν επηρεάζονται από νέες μεταβλητές, όπως αλλαγές στην παραγωγή, την πρόσληψη νέων εργαζόμενων. Να αποτελέσουν ένα ακόμα μέτρο πίεσης για να αναγκάσουμε την εργοδοσία να συγκροτήσει με ευθύνη της εκθέσεις επαγγελματικού κινδύνου.
• Το να μην μένει το παραμικρό αναπάντητο από τα σωματεία μας. Να καταγράφεται και να ερευνάται κάθε εργατικό ατύχημα, ανεξάρτητα από τη σοβαρότητά του τη δεδομένη στιγμή. Να καταγγέλλεται η πραγματική αιτία που αυτό συνέβη, να μην επιτρέπεται στην εργοδοσία να κουκουλώνει εργατικά ατυχήματα και ασθένειες.
• Το κύριο μας μέτωπο να βρίσκεται στην πρόληψη. Να εμπλουτίσουμε και από την πείρα τα αιτήματα ανά χώρο, να τα θέσουμε μπροστά, ώστε να αποτελέσουν πυρήνα οργάνωσης και διεκδίκησης, αξιοποιώντας κάθε μορφή αγώνα.