Πριν μερικές μέρες, στις 14 Ιούνη, πραγματοποιήθηκε «απεργία γυναικών» στην Ελβετία. Η κινητοποίηση αυτή εντασσόταν στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της ITUC, σχετιζόμενη άμεσα με την εκδήλωση της ITUC (της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας παραμάγαζο των ΗΠΑ και των πολυεθνικών) που ακολούθησε στις 17 Ιούνη, στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ILO), με θέμα «το ILO στον 21ο αιώνα»!
Από τα βασικά αιτήματα της «απεργίας γυναικών» ήταν: «οι επενδύσεις στον Τομέα της Πρόνοιας, η αναγνώριση της απλήρωτης δουλειάς των γυναικών στο σπίτι και στην κοινωνία, η μηδενική ανοχή στη φυλετική βία….»!
Ανάλογη κινητοποίηση άλλωστε είχε καλέσει και η ΓΣΕΕ στις 8 του Μάρτη, στην Αθήνα στα πλαίσια της ΣΕΣ και της ITUC, όπου συμμετέχει.
Είναι κάτι περισσότερο από προφανές ότι τα οξυμμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, ακόμα και στους καπιταλιστικούς «παραδείσους», όπως η Ελβετία – που είναι «παράδεισος» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά όχι για τους εργαζόμενους – ούτε αναδεικνύονται, ούτε αντιπαλεύονται με κινητοποιήσεις «φύλου», τέτοιου προσανατολισμού και περιεχομένου.
Οργανώσεις σαν τη ΣΕΣ και την ITUC, όχι μόνο δεν εκφράζουν τα πραγματικά προβλήματα και τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζόμενων, ανδρών και γυναικών, αλλά τα αξιοποιούν για την ενίσχυση των σχεδιασμών τους στην κοινή με τους κεφαλαιοκράτες γραμμή του συμβιβασμού και της υποταγής.
Όλοι αυτοί, στο όνομα της «ισότητας» καλούν την εργαζόμενη γυναίκα να αποδεχτεί το τσάκισμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων για την προστασία της μητρότητας, για τη στήριξη του κοινωνικού ρόλου της γυναίκας. Της λένε να αποδεχτεί ότι η μητρότητα είναι εμπόδιο στην «επαγγελματική» της ζωή ή και λόγος απόλυσης, ότι πρέπει να δουλεύει νύχτα – μέρα και σε βαριές ανθυγιεινές συνθήκες, ότι η ελαστική και μερική απασχόληση «συμφιλιώνει» την επαγγελματική με την προσωπική και οικογενειακή ζωή, ότι πρέπει να συνταξιοδοτείται σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία. Την καλούν να «κυνηγά» τη γυναικεία «επιχειρηματικότητα» και την «ποσόστωση» της συμμετοχής των γυναικών σε οργανισμούς και επιτελεία που στηρίζουν και προωθούν τη σκληρή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, δηλαδή τη μήτρα που γεννά τα οξυμμένα προβλήματα των εργαζόμενων, ανδρών και γυναικών, την ανισοτιμία. Την καλούν να «προσκυνά» τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, που μακελεύουν τους λαούς.
Για τους εργαζόμενους, γυναίκες και άνδρες, ένας είναι ο δρόμος: Η οργάνωση και ενίσχυση της πάλης με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους. Η ενίσχυση της ταξικής γραμμής πάλης μέσα στα συνδικάτα, απέναντι στην αλλοτρίωση του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, που ΣΕΣ και ITUC εκφράζουν. Η πάλη της εργατικής τάξης, για να πάρει στα χέρια της όλα όσα της ανήκουν, όλα όσα έχει δημιουργήσει με τη δουλειά της, να σπάσει τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και έτσι να κατακτήσει την πραγματική ισοτιμία.
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
