ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΔΑΠ 

Συνάδελφοι

«Βρισκόμαστε μπροστά σε μια συγκυρία που με πρόσχημα και την Πανδημία  γίνεται φανερό σε όποιον παρακολουθεί στοιχειωδώς τις εξελίξεις πως η “ανάπτυξη” που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα θα στηριχτεί σε αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, στην κατεδάφιση των δικαιωμάτων μας,στον περιορισμό δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, στην επιδείνωση τελικά της κατάστασης των λαϊκών στρωμάτων, που σε αυτό θα συμβάλει και η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας, μεταξύ αυτών και ο τομέας του νερού.

Κλιμακώνεται, σε συνέχεια της πολιτικής της ΕΕ και των προηγούμενων κυβερνήσεων, η αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης και στον τομέα του νερού όπου θα έχουμε ένα νέο βαρύ πλήγμα για τα λαϊκά νοικοκυριά και τους μικρομεσαίους αγρότες.

Η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του νερού, όπως και των πιο ζωτικών δημόσιων αγαθών ακόμη και των πιο στοιχειωδών για τη ζωή των εργατικών-λαϊκών νοικοκυριών (νερό, ενέργεια, δημόσιες μεταφορές) αποτελεί βασική στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αστικών κυβερνήσεων στα κράτη- μέλη της.

Η ΕΕ με τις ευρωσυνθήκες της ονομάζει όλες τις δημόσιες υπηρεσίες με τον τίτλο «Υπηρεσίες Γενικού Οικονομικού Συμφέροντος», όπου συμπεριλαμβάνει όλες τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας που για την ΕΕ έχουν εμπορικό χαρακτήρα, δηλαδή διατίθενται με οικονομικό αντίτιμο (πχ δίκτυα ενέργειας, νερού, μεταφορών, επικοινωνιών).

Με την οδηγία 2006/123, αντιλαϊκό τερατούργημα – γνωστή και ως «οδηγία Μπολκενστάϊν – ολοκληρώθηκε ένα κύκλος νομοθετικών παρεμβάσεων της ΕΕ, οδηγώντας στην πλήρη απελευθέρωση των υπηρεσιών,  δηλαδή στην πλήρη παράδοσή τους στο κεφάλαιο.

Έτσι, όλες οι κρίσιμες υπηρεσίες δημόσιων, κοινωνικών αγαθών μπορούν να παραδίδονται στους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, με μόνη προϋπόθεση οι επιχειρήσεις να εξασφαλίζουν την «καθολική παροχή» τους, δηλαδή χωρίς εξαιρέσεις και αποκλεισμούς κάποιων κατηγοριών.

Εφόσον εκπληρώνουν αυτό το ελάχιστο μπορούν να ασκούνται από ιδιώτες και να παραχωρούνται από το κράτος σε αυτούς.

Στις 24/05/2017 δημοσιεύεται από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στο ΦΕΚ 1751/Β η ΚΥΑ 135275 με θέμα “Έγκριση γενικών κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος.

Μέθοδος και διαδικασίες για την ανάκτηση κόστους των υπηρεσιών ύδατος στις διάφορες χρήσεις του”, αναρτήθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης για την εφαρμογή σχετικής οδηγίας της ΕΕ.

Με αυτήν εξειδικεύει και προσαρμόζει την πολιτική υδάτων της Ελλάδας με την οδηγία 2000/60/ΕΚ, την ευρωενωσιακή νομοθεσία που εξασφαλίζει κέρδη για το κεφάλαιο, αφού προωθεί την εμπορευματοποίηση του νερού και επιβάλλει νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησης του με το νέο σχέδιο προστασίας των ευρωπαϊκών υδάτων.

Με το νέο τρόπο τιμολόγησης θα έχουμε μεγάλη επιβάρυνση στη λαϊκή κατανάλωση του νερού και μάλιστα την ώρα που μειώνεται διαρκώς το λαϊκό εισόδημα.

Κι όλα αυτά τη στιγμή που στην πρώτη βροχή πνίγονται στη Δυτική Αττική -δείτε τι έγινε πριν λίγα χρόνια στη Μάνδρα και την Ελευσίνα- ή πρόσφατα στην κεντρική Εύβοια και στις λαϊκές συνοικίες λόγω της παντελούς ύπαρξης αντιπλημμυρικών έργων, μιας και η προστασία της ζωής και της περιουσίας των κατοίκων αυτών των περιοχών έρχεται σε αντιπαράθεση με την πολιτική της υπηρέτησης των συμφερόντων των μεγαλοκατασκευαστών, των βιομηχάνων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν χρηματοδοτεί έργα τα οποία δεν αποφέρουν κέρδος!

Επιταχύνεται η πορεία ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ και ξέρουμε και από την ελληνική και τη διεθνή πείρα πως αυτή η πορεία συνοδεύεται από μέτρα που διασφαλίζουν την αύξηση της κερδοφορίας ούτως ώστε να προσελκύσουν “ισχυρούς επενδυτές”.

2)

Πρόκειται για μια πορεία που χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι η ΕΥΔΑΠ και το σύνολο των επιχειρήσεων που κατείχε ή ακόμα κατέχει το αστικό κράτος λειτουργούν με γνώμονα όχι την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών, αλλά την άμεση ή έμμεση συμβολή τους στην καπιταλιστική κερδοφορία.

Ήταν μέχρι το 1999 κρατικό μονοπώλιο εξαιτίας της ανάγκης του αστικού κράτους να δημιουργήσει τα δίκτυα ύδρευσης – αποχέτευσης και τις υποδομές που απαιτούνταν για να εξαπλωθεί σε όλο το Λεκανοπέδιο χωρίς να επωμιστούν το τεράστιο κόστος δημιουργίας των απαραίτητων υποδομών οι ιδιώτες.

Με το νόμο 2744/1999 η ΕΥΔΑΠ έσπασε σε δύο εταιρείες την ΕΥΔΑΠ Παγίων και την ΕΥΔΑΠ ΑΕ.

Στην ΕΥΔΑΠ Παγίων ανήκουν τα φράγματα, οι ταμιευτήρες, τα εξωτερικά υδραγωγεία και τα αντλιοστάσια που παραμένουν στο κράτος (όσα δηλαδή παραμένουν να έχουν κόστος).

Η Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Πρωτευούσης Ανώνυμη Εταιρεία (ΕΥΔΑΠ ΑΕ) είναι η μεγαλύτερη εταιρεία που δραστηριοποιείται στην αγορά του νερού στην Ελλάδα. Στον τομέα της ύδρευσης εξυπηρετεί περίπου 4.300.000 πελάτες και στον τομέα της αποχέτευσης 3.200.000 πελάτες.

Το μόνιμο προσωπικό τη δεκαετία του ’90, πριν ξεκινήσει η ιδιωτικοποίηση, ήταν 5.240 άτομα. Σήμερα είναι λίγο πάνω από 2.100 άτομα δηλαδή μειώθηκε δραματικά, οι ελαστικές σχέσεις έχουν “θεριέψει” ,εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα (πρόσφατα απέλυσαν εργολαβική εργαζόμενη που επέστρεψε από άδεια λοχείας).

Η πορεία ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ, παράλληλα με τις συνέπειές της για τους εργαζομένους της, δεν αφήνει ανέγγιχτες τις λαϊκές οικογένειες.

Στο τιμολόγιο της ΕΥΔΑΠ το κόστος είναι υψηλότερο για την οικιακή κατανάλωση παρά για τις επιχειρήσεις. Στο οικιακό τιμολόγιο το πέρασμα από την πρώτη στη δεύτερη κλίμακα τιμωρείται με σχεδόν διπλασιασμό της τιμής, από τη δεύτερη στην τρίτη με τριπλασιασμό και πάει λέγοντας.

Αντίθετα, για τις επιχειρήσεις υπάρχουν μόλις δύο κλίμακες, με τις τιμές τους να διαφοροποιούνται ελάχιστα.

Με την επιβολή του νέου χαρατσιού για το νερό, το οποίο επιβάλλεται στο πλαίσιο εφαρμογής της ευρωενωσιακής Οδηγίας, πλαίσιο 2000/60 ΕΕ , θέλουν να φορτώσουν στα λαϊκά νοικοκυριά και το λογαριασμό των έργων για το νερό που έχουν γίνει στο παρελθόν ή είναι σε φάση κατασκευής ή πρόκειται να κατασκευαστούν, καθώς στα τιμολόγια ύδρευσης και άρδευσης θα συνυπολογίζεται και το κόστος απόσβεσης αυτών των έργων.

Σ΄ αυτή την επιβάρυνση θα συμβάλει περαιτέρω και η πρόθεση της κυβέρνηση της ΝΔ να ιδιωτικοποιήσει και τις υποδομές (φράγματα, ποτάμια, λίμνες, κανάλι μεταφοράς) δίνοντας την εκμετάλλευση, τη συντήρηση και λειτουργεία του εξωτερικού υδροδοτικού συστήματος (ΕΥΣ) μέσω ΣΔΙΤ σε μεγάλο ιδιωτικό μονοπώλιο, που ως συνέπεια θα έχει την αύξηση της τιμής του αδιύλιστου νερού και τον πλήρη έλεγχο του περίπου 80% των αποθεμάτων της χώρας (φανταστείτε ο ιδιώτης που θα έχει τον έλεγχο να πουλά το νερό στη μέση ανατολή ακριβότερα).

Θα γίνει έτσι παράγοντας αύξησης των τιμολογίων.  Θα έχουμε έτσι νέο κύμα εντολών διακοπών στα λαϊκά νοικοκυριά τα οποία θα χάνουν το δικαίωμα πρόσβασης στο νερό (που και σήμερα που μιλάμε γίνονται χιλιάδες διακοπές κάθε μήνα για χρέος μόλις 100 ευρώ).

Διπλά πλήττονται οι μικρομεσαίοι αγρότες, καθώς θα πληρώσουν το χαράτσι τόσο για το πόσιμο όσο και για το νερό άρδευσης. 

Θα έχουμε άμεσα επιπτώσεις και στην ποιότητα του νερού (που αυτή τη στιγμή θεωρείται από τα καθαρότερα της Ευρώπης) μια και ο καθαρισμός του έχει ιδιαίτερα υψηλό κόστος, γεγονός που όπως καταλαβαίνετε θα πρέπει να περιορίσει ο ιδιώτης που θα πάρει τον πλήρη έλεγχο της ΕΥΔΑΠ ούτως ώστε να αυξήσει την κερδοφορία.

Ας συνοψίσουμε τώρα ορισμένα συμπεράσματα που αποδεικνύουν οι προαναφερόμενες εξελίξεις:

Οι εταιρείες που εμπορεύονται το νερό με γνώμονα την κερδοφορία τους, εμφανίσθηκαν πολύ πριν την περίοδο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και την εφαρμογή της πολιτικής των μνημονίων.

3)

Είναι γνήσιο τέκνο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των κατευθύνσεων της ΕΕ.

Ο εγκλωβισμός του κινήματος στην αναζήτηση της “λιγότερο επώδυνης διαχείρισης” μεταξύ των διάφορων εναλλακτικών μοντέλων, δηλαδή της πλήρους ιδιωτικοποίησης, της σύμπραξης Δημόσιου – Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), καθώς και των δημόσιων επιχειρήσεων που λειτουργούν με κριτήριο το ποσοστό κέρδους και τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς, έχει ως κοινό παρανομαστή την αποδοχή της θυσίας των λαϊκών αναγκών στο βωμό της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Μέσα στο σημερινό πλαίσιο οι επιχειρήσεις του νερού (όπως η ΕΥΔΑΠ & η ΕΥΑΘ) για να μείνουν κερδοφόρες, είναι υποχρεωμένες να αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων τους, να μειώνουν τον αριθμό των εργαζομένων, να επιβαρύνουν πολύμορφα τη λαϊκή οικογένεια.

Γι’ αυτό και ο αγώνας ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης και της ΕΕ, της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ (του νερού γενικότερα) δεν πρέπει να καθηλωθεί, να περιορισθεί στη διατήρηση της σημερινής μετοχικής τους σύνθεσης και γενικότερα στην αποδοχή της λειτουργίας δημόσιων επιχειρήσεων με κριτήριο το κέρδος.

Είναι τεράστια η ευθύνη της σημερινής όπως και των προηγούμενων κυβερνήσεων για την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στο νερό.

Ευθύνες που αφετηρία τους έχουν την πίστη τους στην ΕΕ και στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης τον οποίο και υπηρετούν.

Μεγάλες ευθύνες έχουν και όλες οι διοικήσεις της ΕΥΔΑΠ μέχρι σήμερα που εφαρμόζουν αυτές τις πολιτικές.

Σήμερα είναι αναγκαίο περισσότερο από κάθε άλλη φορά οι εργαζόμενοι του κλάδου του νερού να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τα φτωχά λαϊκά στρώματα, με τους εργαζόμενους των άλλων κλάδων, γιατί ενιαία πλήττονται από τις αντιλαϊκές – αντεργατικές εξελίξεις στο νερό μα και γενικότερα.

 Απαιτούμε:

1. Καμιά ιδιωτικοποίηση στον κλάδο του νερού και εμπορευματική λειτουργία. Το νερό δεν είναι εμπόρευμα, αλλά κοινωνικό αγαθό.
2. Νερό φθηνό και ποιοτικό για όλο το λαό. Μείωση της τιμής του κατά 50%, δωρεάν για τους ανέργους και τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.
3. Καμία διακοπή νερού στα φτωχά λαϊκά στρώματα.
4. Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων με ελαστικές σχέσεις εργασίας, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με βάση την ικανοποίηση των αναγκών του λαού της Αττικής και γενικότερα των λαϊκών στρωμάτων των περιοχών που δραστηριοποιείται η ΕΥΔΑΠ.

Καλούμε τους εργαζόμενους, τα συνδικάτα να διεκδικήσουν :

Ενιαίο Κρατικό Φορέας Διαχείρισης του Νερού που θα κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα.

Θα μπορεί να διασφαλίζει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αφού θα έχει ξεριζωθεί ο ανταγωνισμός των χρήσεων και της αξιοποίησης του νερού με γνώμονα το κέρδος και θα αξιοποιεί το τεράστιο πλεονέκτημα του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της κοινωνικοποιημένης παραγωγής.

Συνάδελφοι,

Καμιά ανοχή να μην δείξουμε στην ιδιωτικοποίηση του νερού

Καμιά ανοχή στη λογική ότι δεν μπορούμε να τους σταματήσουμε

Τώρα, να πάρουμε πρωτοβουλίες αγώνα, συσπείρωσης και ενότητας κόντρα στην αντιλαϊκή λογική Κυβέρνησης – Κεφαλαίου – ΕΕ που  παραδίδουν το νερό, όλο και περισσότερο στα νύχια του ιδιωτικού κεφαλαίου.