Το ΠΑΜΕ είναι μέτωπο συσπείρωσης συνδικαλιστικών οργανώσεων, σωματείων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, Επιτροπών Αγώνα, εκλεγμένων συνδικαλιστών που από τη στιγμή της συγκρότησής του αγωνίζεται με όρους μαζικού κινήματος για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Στη 17χρονη πορεία του έδωσε μάχες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και συγκρούστηκε με τα συμφέροντα της εργοδοσίας, του κεφαλαίου και των βιομηχάνων. Έχει καταξιωθεί στη συνείδηση μεγάλου μέρους των εργαζομένων ως ο πιο μαχητικός υπερασπιστής των δικαιωμάτων τους. Απευθύνει κάλεσμα σε κάθε σωματείο για απόφαση συμμετοχής του στην 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη σε έναν ανοιχτό, δημοκρατικό διάλογο για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος. Το ΔΣ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ Κοζάνης αποφάσισε ομόφωνα τη συμμετοχή του στη συνδιάσκεψη.
Η καθημερινότητα που ζούμε στο σχολείο από την αρχή της χρονιάς, οι περικοπές ωρών, το χτύπημα του ολοήμερου, το κλείσιμο των ολιγομελών τμημάτων στα ΕΠΑΛ, οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, το χτύπημα της οργανικότητας, οι πλαστές υπεράριθμες, οι υποχρεωτικές μετακινήσεις, οι σχεδόν μηδενικές μεταθέσεις, η συμπλήρωση ωραρίου σε 4-5 σχολεία, οι απολύσεις χιλιάδων αναπληρωτών, οι προσλήψεις αναπληρωτών σχεδόν αποκλειστικά από το ΕΣΠΑ, είναι όλα κομμάτια του παζλ ενός σχολείου που προσαρμόζεται πλήρως στις ανάγκες της αγοράς.
Είναι αλήθεια ότι, δοκιμάστηκαν μια σειρά επιλογές που υποτίθεται πως θα έδιναν λύση στα λαϊκά προβλήματα ή έστω θα ανέκοπταν τη σφοδρή επίθεση των επτά τελευταίων χρόνων. Εναλλάχθηκαν κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων. Έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Ζήσαμε τη φαρσοκωμωδία της «σκληρής διαπραγμάτευσης». Η αντιλαϊκή επίθεση δεν ανακόπηκε, αντίθετα δυνάμωσε, γιατί παραμένουν οι αιτίες που γεννούν την καπιταλιστική οικονομική κρίση και τις αντιλαϊκές πολιτικές.
Δεν πάει άλλο. Με το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης» όπου «οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους για τις μεγάλες μέρες που πρόκειται να έρθουν». Με την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που «ματώνει» το λαό για να εξασφαλίσει ζεστό χρήμα, κίνητρα και φοροαπαλλαγές προς το μεγάλο κεφάλαιο. Με τις κάλπικες αντιπαραθέσεις κυβέρνησης και ΝΔ, ενώ όλοι μαζί έχουν ψηφίσει τα προαπαιτούμενα του 3ου Μνημονίου. Με το ψέμα και την κοροϊδία για την «κανονικότητα» στη λειτουργία των σχολείων, όταν υπάρχουν ανάγκες που δεν καλύπτονται και αναπληρωτές που απολύονται. Με την παραπέρα υποβάθμιση της παιδείας και των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας.
Σήμερα χρειαζόμαστε ένα κίνημα που: θα δίνει ανυποχώρητο αγώνα για την κάλυψη των απωλειών των εργαζομένων και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους. Θα παλεύει για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά, για ένα σχολείο χωρίς ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις, σε αντίθεση με τη στρατηγική της Ε.Ε., την εμπορευματοποίηση της παιδείας, την προσαρμογή της στις ανάγκες του κεφαλαίου, την ημιμάθεια και την αντιεπιστημονικότητα. Θα είναι δύναμη ανατροπής κάθε αντιλαϊκής πολιτικής και όχι πρωταγωνιστής και στήριγμα στην εναλλαγή αντιλαϊκών κυβερνήσεων.
Σήμερα υπάρχει αρκετή πείρα στους εργαζόμενους!
Η οργή και η αγανάκτηση απέναντι στα βάρβαρα μέτρα της κυβέρνησης χρειάζεται να μετατραπεί σε δύναμη αγώνα, με οργάνωση στα σωματεία, με ενότητα των εργαζομένων και λαϊκή συμμαχία. Εδώ βρίσκεται η λύση και η προοπτική. Κάθε δρόμος προς τα πίσω πρέπει να κλείσει οριστικά. Αγώνας τώρα για την ανάκτηση των απωλειών που είχαμε τα χρόνια της κρίσης! Αγώνας για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας! Αγώνας για την ανατροπή κάθε αντιλαϊκής πολιτικής!
Κανένας συμβιβασμός με τη σημερινή άθλια πραγματικότητα, τη μίζερη ζωή που φτιάχνουν για μας και τα παιδιά μας.
