Φίλες και φίλοι – Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες χαιρετίζω τις εργασίες της σημερινής μας εκδήλωσης – συζήτησης.
Ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εμφιαλωμένων Ποτών που έχει έδρα τη Θεσσαλονίκη, θα έλεγα και ως οικοδεσπότης, σας καλωσορίζω και εγώ με την σειρά μου, καλωσορίζοντας όμως ιδιαίτερα όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισες που έχουν έρθει από άλλες πόλεις.
Κάθε χρονιά κατά την περίοδο της Διεθνούς Εκθέσεως συνηθίζεται να συγκεντρωνόμαστε και να συζητάμε διάφορα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους.
Τα τελευταία, όμως, χρόνια τα πράγματα έχουν φθάσει σε οριακό σημείο.
Η επίθεση που γίνεται εναντίον της εργατικής τάξης με την προσπάθεια ψήφισης του τελευταίου νόμου είναι πρωτοφανής, είναι πρωτοφανής γιατί θέτει σε αμφισβήτηση την ίδια την ύπαρξή της εργατικής τάξης, ως συγκροτημένης κοινωνικής δύναμης.
Οι αντεργατικοί νόμοι που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια και ήλθαν να συμπληρώσουν τους παλαιότερους, επέβαλλαν συνθήκες ζούγκλας στους χώρους δουλειάς.
Οι πληροφορίες που έρχονται καθημερινά από σχεδόν όλους τους κλάδους, είναι εφιαλτικές. Η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, αλλά και η απλήρωτη για μήνες εργασία, η ανυπαρξία ωραρίων εργασίας, η τρομοκρατία, είναι τα νέα καθεστώτα σε πολλούς χώρους δουλειάς.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Ο νέος νόμος που θα προσπαθήσει να περάσει η κυβέρνηση δεν είναι νόμος για τις ελευθερίες του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως επικαλούνται, αλλά νόμος που θα στερεί το δικαίωμα στην οργάνωση, το δικαίωμα στην πάλη, στην διεκδίκηση, στην συλλογική δράση, το δικαίωμα στην απεργία και κατ’ επέκταση θα είναι νόμος κατά της λειτουργίας των Συνδικάτων.
Γι’ αυτό πιστεύω ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι αντισυνταγματικό και είναι αντισυνταγματικό γιατί παραβιάζει κατάφορα άρθρα του Συντάγματος που μιλούν για την ελευθερία του να μπορεί κάποιος να συνδικαλίζεται.
Η εργοδοσία λοιπόν και οι πολιτικοί εκφραστές της που εφαρμόζουν συγκεκριμένες κυβερνητικές πολιτικές σε όλη την Ευρώπη, είτε μέσω των εθνικών κοινοβουλίων, είτε μέσω των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γνωρίζουν ότι δεν αρκούν όλα όσα μέχρι σήμερα έχουν ψηφιστεί, δηλαδή τα ελαστικά ωράρια, οι υπεργολαβίες, η εκ περιτροπής εργασία, κ.λ.π., είναι πολύ λίγα για να διασφαλίζονται τα κέρδη τους, χρειάζεται λέει, να σιγήσουν εντελώς τα Συνδικάτα. Πρέπει δηλαδή να πάψουμε να υπάρχουμε και εμείς και κυρίως η δράση μας.
Για αυτό στο στόχαστρο έχουν την ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας. Στην πραγματικότητα αυτό που επιχειρούν είναι να καταργήσουν στην πράξη αυτό το δικαίωμα.
Και φυσικά χωρίς το απεργιακό δικαίωμα δεν υπάρχει ουσιαστική συλλογική δράση για τους εργαζόμενους, άρα δεν μπορούν να υπάρξουν συνδικάτα.
Για αυτό πρέπει να δώσουμε τη μάχη να μην περάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το επιχείρημα ότι κάποια από τα προτεινόμενα μέτρα ισχύουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι εκ του πονηρού, διότι πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει η ίδια παραγωγική διάρθρωση, δεν υπάρχουν τόσες μικρές και διάσπαρτες επιχειρήσεις, όπως στη χώρα μας.
Τι κάνει τώρα η τωρινή κυβέρνηση; Αφού έμαθε πολύ καλά και πολύ γρήγορα μάλιστα τα επικοινωνιακά παιχνίδια, προσπαθεί να παρουσιάσει ότι είναι κάτι το διαφορετικό και το προβάλει προς τα έξω ότι είναι νόμος για τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, βάζοντας εντέχνως μερίδα του λαού απέναντι στους συνδικαλιστές (φωνάζουν οι συνδικαλιστές, λένε, γιατί θα χάσουν τα προνόμιά τους).
Όχι συνάδελφοι δεν πρέπει να πέσουμε σε αυτήν την παγίδα, γιατί και οι προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και αυτή την ίδια τακτική ακολουθούν, τα ίδια έλεγαν και τα ίδια λένε. <<<<< Είναι λέει νομοσχέδια για την βελτίωση και επιστροφή στην κανονικότητα των όρων εργασίας, για την βελτίωση της καθημερινότητας των εργαζομένων κ.λ.π. λόγια που έχουμε ακούσει στο παρελθόν από όλους όσους κυβέρνησαν αυτή τη χώρα. Νομοσχέδια που κατέληγαν όλα μα όλα σε έναν κοινό παρανομαστή που δεν είναι άλλος από το….. ακόμη περισσότερο κέρδος για το κεφάλαιο.
Δεν έρχονται όμως για λίγο μέσα στους χώρους δουλειάς να δουν τι μακελειό επικρατεί, τι συνθήκες εργασίας υπάρχουν. Εντατικοποίηση, εκμετάλλευση, εργοδοτική τρομοκρατία, αυτή είναι η πραγματικότητα και τίποτα περισσότερο.
18 νεκροί το τελευταίο διάστημα από εργατικά ατυχήματα, αυτό είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών τους.
Άρα για πια επιστροφή μας μιλούν, για ποιο σχέδιο νόμου, για ποια κανονικότητα της βελτίωσης της καθημερινότητάς μας, μήπως εννοούν τον θάνατο. Ρωτώ…….;
Το συγκεκριμένο λοιπόν νομοσχέδιο συνάδελφοι είναι συνέχιση της αντεργατικής πολιτικής των προηγούμενων και διευκόλυνση ακόμα περισσότερο για την υλοποίηση και την εφαρμογή όλων των αντεργατικών μέτρων που έχουν ψηφιστεί μέχρι τα σήμερα.
Θα είναι η ταφόπλακα στην συλλογική δράση.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Εάν λοιπόν το νομικό πλαίσιο ήταν όπως το ονειρεύονται και το σχεδιάζουν δεν θα μπορούσαμε ως κλάδος να κινητοποιηθούμε στην περίπτωση, π.χ. της πολυεθνικής CocaCola, δε θα μπορούσαμε για τέσσερα σχεδόν χρόνια, να καλούμε το καταναλωτικό κοινό να κάνει μποϊκοτάζ στα προϊόντα της για να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο.
Και τώρα έχουμε διαμάχες με την αμερικανική πολυεθνική στα δικαστήρια για τη νομιμότητα ή όχι των κινητοποιήσεων, αλλά μπορούμε και απεργούμε και δίνουμε τη μάχη κάθε μέρα παντού.
Εάν περάσουν λοιπόν αυτά τα μέτρα που σχεδιάζουν, κάτι τέτοιο θα ήταν και θα είναι αδύνατο.
Στο κείμενο που κυκλοφόρησε το Π.Α.ΜΕ. για την Διεθνή Έκθεση, σωστά λέει ότι τα μέτρα αυτά είναι μέτρα που προωθούνται για τις πολυεθνικές και τα συμφέροντά τους.
Συνεχίζουμε να δίνουμε λοιπόν την μάχη με το μποϊκοτάζ στα προϊόντα της CocaCola για να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο και συγχρόνως αυτός ο αγώνας μας, φέρνει στο προσκήνιο και τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και των πολυεθνικών για την αλλαγή εις βάρος μας, της εργατικής νομοθεσίας ώστε να αλωνίζουν οι πολυεθνικές και οι συνεργάτες τους.
Η ενίσχυση του αντεργατικού οπλοστασίου που ήδη έχουν οι μεγαλοεργοδότες ώστε να μπορούν να << αποφασίζομεν και διατάσσομεν>>, να μπορούν δηλαδή να επιβάλουν όρους και μισθούς, μεροκάματα της πείνας, ελάχιστη έως καθόλου ασφάλιση, είναι καθαρά και μόνο για να ενισχύουν ακόμη περισσότερο την κερδοφορία τους.
Αυτή είναι η εργασιακή κανονικότητα πού θέλουν να φέρουν με τον νέο νόμο.
Να αναφέρω όμως και ένα δύο παραδείγματα που υπάρχουν σε κάποιους επιμέρους παραγράφους μέσα στο νέο νομοσχέδιο.
Π.χ. Για την αδήλωτη εργασία – τις υπερωρίες κ.λ.π. πως θα γίνεται ο έλεγχος; Λέει, με επιτόπου ελέγχους, από ποιους, από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς που δεν υπάρχουν; Άρα αυτόματα ψηφίζουμε κάτι που γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι είναι ανεφάρμοστο, φάσκουν και αντιφάσκουν δηλαδή, ξέρετε μου θυμίζει μια πινακίδα σε κάποιο μαγαζί που λέει: χασαποταβέρνα ….. το φρέσκο ψάρι.
Για το καθημερινό φαινόμενο της απλήρωτης εργασίας τι κάνει το νομοσχέδιο;, το θέτει και αυτό σε αμφισβήτηση, γιατί αντί να πάει τον εργοδότη με την αυτόφωρη διαδικασία μια και έλεγχος μπορεί να γίνει εύκολα καθώς η πληρωμή γίνεται πλέον σε όλους μέσου τραπεζικού λογαριασμού, το νομοσχέδιο, τους στέλνει να τα βρουν στα δικαστήρια.
Γιατί λοιπόν το βάζει σε αμφισβήτηση;
και άλλες τέτοιες παραμέτρους, συνάδελφοι, που θα πρέπει να προσέξουμε.
Όχι φίλες και φίλοι, τα πράγματα είναι απλά. Ο νέος προς ψήφιση νόμος έχει έναν και μοναδικό στόχο, την κατάργηση στην πράξη, του δικαιώματος στη οργάνωση, στην συλλογικότητα, στην πάλη, στην διεκδίκηση, την κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία.
Γι’ αυτό το αυριανό συλλαλητήριο είναι σημαντικό και νομίζω ότι όλοι πρέπει να κάνουμε το κάτι παραπάνω και σήμερα και αύριο το πρωί.
Πρέπει να κάνουμε έστω και την τελευταία στιγμή κάθε δυνατή προσπάθεια για να έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ.
Να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι το νομοσχέδιο δεν θα περάσει και πολύ σωστά το ΠΑΜΕ πρότεινε 24 Πανελλαδική Απεργία την ημέρα κατάθεσης προς ψήφιση του νομοσχεδίου.
Μέχρι τότε, καθημερινή ενημέρωση στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, παντού, γιατί συνάδελφοι το δίκιο δεν χαρίζετε το κατακτάς μ αγώνα, συνεχής και καθημερινός λοιπόν αγώνας για να κατακτήσουμε το δίκιο μας.
Γειά σας.
