Για την κοροϊδία της αύξησης του κατώτατου μισθού και το νομοσχέδιο της κυβέρνησης ΝΔ που βρίσκεται σε διαβούλευση

Κατατέθηκε την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή το νομοσχέδιο με το οποίο μονιμοποιείται το μνημονιακό μέτρο για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού από την εκάστοτε κυβέρνηση, χωρίς συλλογικές διαπραγματεύσεις, ώστε να διευκολύνεται η μόνιμη συμπίεση συνολικά των αποδοχών κατά παραγγελία των επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτό που προβλέπει το νομοσχέδιο είναι ότι από το 2028 ο καθορισμός του κατώτατου μισθού θα γίνεται κάθε χρόνο μέσω ενός μαθηματικού τύπου που όμως πρακτικά – είτε μέσω του τύπου είτε μέσω των πολλών εξαιρέσεων που προβλέπει το νομοσχέδιο – πάλι η κυβέρνηση σε συνεννόηση με τους επιχειρηματικούς ομίλους θα συναποφασίζουν τον ονομαστικό κατώτερο μισθό. Όπως δηλαδή συμβαίνει με το σημερινό άθλιο καθεστώς το οποίο νομοθετήθηκε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου από τη συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ακροδεξιού ΛΑ.Ο.Σ. το 2012, μονιμοποιήθηκε με τον περιβόητο Νόμου Βρούτση (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) το 2013 και εφαρμόστηκε πρώτη φορά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2018.

Ποιος είναι ο μαθηματικός τύπος που θα χρησιμοποιείται για την αναπροσαρμογή του κατώτατου μισθού; Ποσοστό μεταβολής του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή για τα νοικοκυριά στο χαμηλότερο 20% της εισοδηματικής κατανομής + (Ποσοστό μεταβολής της αγοραστικής δύναμης του Γενικού Δείκτη Μισθών)/2. Μάλιστα και οι δύο δείκτες θα καθορίζονται από την ΕΛΣΤΑΤ, προσδίδοντας δήθεν «αντικειμενικό χαρακτήρα» στον καθορισμό του κατώτατου μισθού. Επί της ουσίας να προστατεύεται η εργοδοσία από τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και των σωματείων τους!

Με απλά λόγια, για να γίνει η οποιαδήποτε αύξηση – αναπροσαρμογή θα λαμβάνεται υπόψιν η αύξηση της παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας. Όμως οι εργαζόμενοι γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει οι αμοιβές μας να βρίσκονται κάτω από τη μέγγενη της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας της οικονομίας.

Το βιώνουν από πρώτο χέρι και οι ξενοδοχοϋπάλληλοι που βγήκαν από μία ακόμα τουριστική σεζόν με ρεκόρ κερδών, μετρώντας εργατικά ατυχήματα, λιποθυμίες, εξάντληση από ατελείωτα ωράρια, έχοντας βιώσει την καταστρατήγηση των Συλλογικών Συμβάσεων, τις απολύσεις μέσα στη μέση της τουριστικής σεζόν και τόσα ακόμα. Το γνωρίζουν οι εργαζόμενοι στον κλάδο των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής, δηλαδή στον κλάδο του Ψηφιακού Μετασχηματισμού, που μόλις το 15% καλύπτεται από Συλλογικές Συμβάσεις. Το γνωρίζουν οι εργαζόμενοι σε κλάδους όπως το Φάρμακο και τα Τρόφιμα – Ποτά που τα κέρδη σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο αλλά οι εργοδότες αρνούνται να υπογράψουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Το γνωρίζουν οι εργαζόμενοι σε πολλούς κλάδους, που μέσα από την δική τους δουλειά τα μονοπώλια θησαυρίζουν, και για τους ίδιους ο μισθός τελειώνει στις 10 του μήνα, εργάζονται ατελείωτες και απλήρωτες υπερωρίες, χωρίς μέτρα προστασίας και ασφάλειας γιατί κοστίζουν!

Την ίδια ώρα που τα κέρδη ενός μόνο ομίλου της Ενέργειας, της ΔΕΗ ΑΕ, έφτασαν τα 1,35 δισ. ευρώ μέσα σε 9 μήνες, 492% πάνω σε σχέση με δύο χρόνια πριν, τα λαϊκά νοικοκυριά βλέπουν νέες αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος. Από τη μια, 3,5 δισ. κέρδη για τους τραπεζικούς ομίλους μέσα σε 9 μήνες. Και από την άλλη: Ξεσπιτώνουν μονογονεϊκές ή πολύτεκνες οικογένειες, οικογένειες με ΑμΕΑ, πετάνε βιοπαλαιστές έξω από τα μαγαζιά τους. Σχεδόν 70.000 σπίτια πάνε για πλειστηριασμό τους επόμενους μήνες!

Αυτό εννοεί η κυβέρνηση όταν προκλητικά ισχυρίζεται ότι η «βελτίωση της ζωής των εργαζομένων» έρχεται μέσα από τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας, των επενδύσεων και της κερδοφορίας του κεφαλαίου!

Οι εξαιρέσεις που προβλέπονται ακόμα κι απ’ αυτό το καθεστώς υπάρχουν για να δικαιολογούν μόνο τυπικά πώς θα μπαίνει «φρένο» στην όποια αναπροσαρμογή – αύξηση του κατώτατου μισθού. Μάλιστα δημιουργείται και μια «Επιστημονική Επιτροπή» που δήθεν θα μπορεί να προτείνει να μη γίνεται αύξηση του κατώτατου μισθού για το επόμενο έτος «αν συντρέχουν λόγοι»! Σκέτη κοροϊδία δηλαδή σε μια στημένη κατάσταση όπου “Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει”!

Το βασικό είναι ότι νομιμοποιείται η μείωση του κατώτερου μισθού, βάζοντας μάλιστα και έναν πάτο στο βαρέλι με τον εξής τρόπο: «αν η οικονομία βρίσκεται σε σημαντική ύφεση, ή αν υπάρχει σημαντική απόκλιση του εθνικού πληθωρισμού από τον στόχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ή αν υπάρχει σημαντική ανισορροπία στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, ή αν υπάρχει σημαντική αύξηση του ποσοστού της ανεργίας, ή αν η αναπροσαρμογή δεν δικαιολογείται από τα επίπεδα και τις μακροπρόθεσμες εξελίξεις (..) και υπάρχει απόκλιση του κατώτατου μισθού από το εξήντα τοις εκατό (60%) του ακαθάριστου διάμεσου μισθού, ή αν υπερβαίνει τις δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας, ή αν δεν δικαιολογείται από έκτακτες περιστάσεις.» Πρακτικά σημαίνει ότι αν υπάρξει μια κατάσταση όπως με την καπιταλιστική κρίση του 2009- 2015 η κάθε κυβέρνηση θα μπορεί να μειώσει τον κατώτερο μισθό έως 60%  του διάμεσου, δηλαδή με τα σημερινά δεδομένα να πάει τον ονομαστικό, μεικτό, κατώτερο μισθό λίγο πάνω από 600€.

Είναι τόσο προκλητικός ο νόμος που με την περιβόητη διατύπωση για “εξίσωση του κατώτερου μισθού στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα”… ανοίγει το δρόμο να καταργηθούν ο 13ος και 14ος μισθός και στον ιδιωτικό τομέα!

Μεγάλη κοροϊδία αποδεικνύεται και ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι «πρόθεσή της είναι να ενισχύσει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας», αφού την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση αρνείται να επαναφέρει στοιχειώδεις προβλέψεις που απαιτούν τα σωματεία για να αποκτήσουν υπόσταση οι ΣΣΕ (επεκτασιμότητα, υποχρεωτικότητα, μετενέργεια, δυνατότητα μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ κ.ά.), μέσω του συγκεκριμένου νομοσχεδίου παραγγέλνει «σχέδια» για το …2030! Και αυτό γιατί στο νομοσχέδιο προβλέπεται η επεξεργασία ενός “σχεδίου δράσης” με διάρκεια από 1 έως 5 έτη (!). Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι δηλαδή!

Δίνει με αυτό τον τρόπο σήμα στους μεγαλοεργοδότες ότι αποδέχεται την στρατηγική τους ώστε να μην υπογράψουν καμία κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας έως το 2030. δεν είναι τυχαίο ότι στη Γαλλία που εφαρμόζεται αυτό το σύστημα υπολογισμού των κατώτερων μισθών όπου όχι μόνο δεν υπάρχουν αυξήσεις μισθών αλλά απογειώθηκε ο αριθμός των εργαζομένων που δουλεύουν με τον κατώτερο, από 12% το 2021 στο 17,3% το 2023.

Τα λόγια της Υπουργού Εργασίας είναι ενδεικτικά όταν υπερασπιζόμενη το νέο νομοσχέδιο λέει πως θα αποφεύγονται εκπλήξεις και θα υπάρχει «εργασιακή ειρήνη». Παραδέχεται δηλαδή ότι απαγορεύει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για να προστατέψει την εργοδοσία από τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και για να δώσει ένα ακόμα ισχυρό όπλο στην εργοδοσία προκειμένου να απορρίπτει τα αιτήματα και τους αγώνες για ουσιαστικές αυξήσεις στο ύψος των αναγκών μας και όχι βάσει των αντοχών της οικονομίας!

Αντί για επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και ουσιαστικές αυξήσεις. προβλέπει ψίχουλα και για τους Δημόσιους Υπαλλήλους. Αντίστοιχου χαρακτήρα είναι και οι διατάξεις που αφορούν την κατώτατη αμοιβή για τους δημοσίους υπαλλήλους, αφού η κυβέρνηση μονιμοποιεί όλες τις περικοπές των τελευταίων χρόνων σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων που έφτασαν το 40%, τους πετάει λίγα ψίχουλα αύξηση για τα επόμενα χρόνια και φυσικά ούτε λόγος για το δίκαιο αίτημά τους για επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού!

Για γέλια και για κλάματα, είναι και η σχετική τροπολογία που κατέθεσε η -βολική-αξιωματική αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ. Επί της ουσίας επικαλείται την ίδια ακριβώς αντιλαϊκή ευρωπαϊκή Οδηγία η οποία βάζει ταφόπλακα στις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Ζητάει να καταργηθούν μια σειρά από διατάξεις του 2012, του 2013 και του 2014, λες και δεν έφεραν οι ίδιοι ως κυβέρνηση τις συγκεκριμένες διατάξεις.

Η πολιτική ταύτιση και στρατηγική σύμπλευση της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων που υπηρετούν το κεφάλαιο είναι δεδομένη, αφού δεδομένες είναι οι δεσμεύσεις τους στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, η στήριξή τους στην αχαλίνωτη κερδοφορία τους, την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι πρέπει να δουλεύουν δυο και τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα. Είναι η ίδια πολιτική και στρατηγική σύμπλευση, στον ρόλο πρωτοπαλίκαρου που έχει αναλάβει η Ελλάδα στους διάφορους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς.

Πλάτη στην υλοποίηση της αντεργατικής πολιτικής βάζουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ, οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ/ Νέα Αριστερά, οι οποίες όχι μόνο αρνούνται την αγωνιστική κλιμάκωση μετά την πολύ επιτυχημένη η απεργία στις 20 Νοέμβρη αλλά και γιατί σε συνδικάτα όπως στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας αρνήθηκαν το πλαίσιο πάλης των πάνω από 600 σωματείων που επαναφέρει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας καταργώντας το αντιδραστικό αντεργατικό οπλοστάσιο. Τέτοιοι ήταν πάντα και συνεχίζουν να είναι, στο πλευρό της εργοδοσίας και της κυβέρνησης! Γι’ αυτό άλλωστε οι εργαζόμενοι τους γύρισαν την πλάτη στα τεράστια απεργιακά συλλαλητήρια πριν λίγες ημέρες σε όλη την Ελλάδα.

Όπου και αν κοιτάξουμε, όποιο παράδειγμα και να πάρουμε σε όλες τις πτυχές της ζωής μας, ένα πράγμα επιβεβαιώνεται. Το δίλημμα είναι “ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας”.

Ή τα κέρδη τους θα αυξάνονται, ή οι ανάγκες μας θα καλύπτονται. Και τα δύο μαζί δεν γίνονται και δεν έγιναν ποτέ, αφού για να αυξηθούν τα κέρδη τους τσακίζουν εργασιακά δικαιώματα, τσακίζουν την Υγεία, την Παιδεία, μας αρπάζουν τα σπίτια, μας αφήνουν στο έλεος της ακρίβειας, μας εμπλέκουν στους πολέμους τους για να θησαυρίζουν με το αίμα μας!

Εμείς απαντάμε ότι επιλέγουμε τις ζωές μας, τις πραγματικές ανάγκες μας, κόντρα στα αδηφάγα κέρδη τους! Οι εργαζόμενοι επιλέγουμε τον δικό μας δρόμο! Αυτόν την οργανωμένης πάλης και διεκδίκησης μέσα στα σωματεία μας!

Εδώ και τώρα κυβέρνηση και υπουργείο Εργασίας είναι να υλοποιήσει τα αιτήματα των Συνδικάτων όχι μόνο για τον κατώτατο μισθό, αλλά και για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, τις τριετίες, το ωράριο. Γιατί μόνο αν υπάρχουν όλα αυτά, τότε μπορεί και ο κατώτατος μισθός να παίζει πραγματικά τον ρόλο του, ως ένα πλέγμα ελάχιστης προστασίας και πάνω σε αυτό να χτίζουν περισσότερα δικαιώματα οι εργαζόμενοι.

Όλοι στον αγώνα, όλοι στα συνδικάτα. Απαντάμε αγωνιστικά απέναντι σε αυτό το νέο αντεργατικό τερατούργημα, να το αποσύρει άμεσα η κυβέρνηση. Η μεγάλη επιτυχία της απεργίας στις 20 Νοέμβρη μας δίνει ώθηση να κλιμακώσουμε τον αγώνα σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς διεκδικώντας:

• Να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι που ψηφίστηκαν στα χρόνια των μνημονίων έως σήμερα.
• Να αποκατασταθούν οι διαδικασίες των ελεύθερων διαπραγματεύσεων για τον κατώτατο μισθό. Τώρα κατώτερος μισθός στα 950€
• Να καταργηθούν όλοι οι περιορισμοί που εμποδίζουν να κηρυχτούν υποχρεωτικές οι κλαδικές συμβάσεις που υπογράφονται. Να αποκατασταθούν η μετενέργεια, η αρχή της ευνοϊκότερης σύμβασης κ.ο.κ.
• Να ξεπαγώσουν οι τριετίες που με το “έτσι θέλω” έχουν διαγράψει τα κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 έως 2023.