Η κατάπτυστη συμφωνία της ΓΣΕΕ με την κυβέρνηση και τους εκπροσώπους του κεφαλαίου συζητήθηκε σήμερα στη συνεδρίαση της διοίκησης εφόσον βέβαια είχαν μπει οι υπογραφές! Και την υπογραφή της ντροπής επικύρωσαν κατά πλειοψηφία τα συνδικαλιστικά στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν πρόλαβε να τελειώσει η συνεδρίαση της διοίκησης της ΓΣΕΕ και να καθαρογραφεί το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας και το Υπουργείο Εργασίας έδωσε στη δημοσιότητα Υπουργική Απόφαση με το χρονοδιάγραμμα και τα μέτρα που θα επιβάλουν το νέο ενταφιασμό των δικαιωμάτων μας. Και ενώ η κυβέρνηση είναι στα σχοινιά από τις κινητοποιήσεις των αγροτών, από τις κινητοποιήσεις ενάντια στον προϋπολογισμό, από τις απεργιακές κινητοποιήσεις σε μια σειρά κλάδους όπως στους ναυτεργάτες, στους οικοδόμους, στους ηθοποιούς και αλλού, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ επιδιώκουν να της δώσουν νέο φιλολαϊκό άλλοθι. Είναι γελασμένοι!
Επτά μήνες πραγματοποιούσαν στα κρυφά συναντήσεις με τα αφεντικά και την Υπ. Εργασίας κα Κεραμέως, χωρίς να ενημερώσουν τις Ομοσπονδίες και τα Συνδικάτα, χωρίς να συνεδριάσει κανένα όργανο. Ήταν οι μήνες που τα σωματεία και οι Ομοσπονδίες προετοίμαζαν με όποιο μέσω μπορούσαν την μάχη για να μην περάσει το έκτρωμα του 13ωρου κι της ευελιξίας που ψήφισε η ΝΔ. Το γιατί έγινε αυτό, επιβεβαιώθηκε και σήμερα από τις τοποθετήσεις των παρατάξεων που υπηρετούν την πολιτική του κεφαλαίου. Η στήριξη της κυβέρνησης της ΝΔ και της στρατηγικής του κεφαλαίου φέρνει φαρδιά πλατιά την υπογραφή των στελεχών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι υλοποιούν το στόχο του κεφαλαίου να φρενάρουν και να υπονομεύσουν κάθε προσπάθεια από τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους, τις κλαδικές Ομοσπονδίες, για πραγματικές αυξήσεις των μισθών, για 7ωρο- 5ημερο- 35ωρο, για δικαιώματα που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και του κράτους που τους υπηρετεί στο πλαίσιο της πολεμικής οικονομίας και προετοιμασίας. Για να κρατάνε σε ομηρία το κίνημα και να παρεμβαίνουν στο περιεχόμενο των ΣΣΕ, έχοντας άθικτο όλο το προηγούμενο αντεργατικό και μνημονιακό νομοθετικό πλαίσιο που έτσι κι αλλιώς στήριξαν αυτοί συνδικαλιστές όλα τα προηγούμενα χρόνια και να συνεχίζουν να διαμορφώνονται οι μισθοί σύμφωνα με τα κριτήρια της κερδοφορίας του κεφαλαίου και του κράτους όπως η ανταγωνιστικότητα , η δημοσιονομική «αντοχή» κ.λπ.
Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι της χώρας μας. Επιβεβαιώθηκε ότι οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι απόλυτα δεσμευμένοι να υπηρετούν τα κέρδη των ομίλων, την πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Φάνηκε για άλλη μια φορά μέσα στη συνεδρίαση της διοίκησης, όπου αφού έβγαλαν τους βαρύγδουπους λόγους στο τέλος ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ σήκωσαν το χεράκι τους και ψήφισαν ότι απαίτησαν οι εργοδότες και η κυβέρνηση της ΝΔ.
Πρόκειται πραγματικά για δύο κυριολεκτικά διαφορετικούς κόσμους αυτό που εκφράστηκε μέσα στη Διοίκηση της ΓΣΕΕ. Από τη μια συνδικαλιστές που δεν έχουν καμία σχέση με το κίνημα και τους αγώνες, με τα προβλήματα και τις αγωνίες των εργαζομένων, που η εργοδοσία και οι κυβερνήσεις τους συντηρούν εδώ και δεκαετίες μέχρι τα βαθιά γεράματα μέσα στα όργανα του κινήματος για να κάνουν τη ζημιά τους.
Και από την άλλη εκφράστηκε μέσα από τις τοποθετήσεις των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, με ζωντάνια και μαχητικότητα, η διαρκής προσπάθεια για την οργάνωση και τους αγώνες των εργαζομένων που βρίσκονται στην άλλη όχθη. Τα εκατοντάδες συνδικάτα που μπήκαν μπροστά μαζί με πολλούς άλλους εργαζόμενους αγωνιστές για να μην περάσουν οι νόμοι Βρούτση, Αχτσιόγλου, Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, Κεραμέως. Που βρίσκονται καθημερινά στη μάχη για να αντιμετωπιστεί η εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία μέσα στους χώρους δουλειάς, στη μάχη για μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι, τα Σωματεία, οι Ομοσπονδίες, κάθε τίμιος συνδικαλιστής και συνδικαλίστρια πρέπει να μπουν στον αγώνα. Να ενισχύσουν αυτό το ρεύμα αμφισβήτησης απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και των εργοδοτών, της πολιτικής των θυσιών για τα κέρδη και τους πολέμους. Έχουμε τη δύναμη να αφήσουμε στα χαρτιά και αυτή την «συμφωνία» και να παλέψουμε για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, για μείωση του εργάσιμου χρόνου με 7ωρο- 5ημερο- 35ωρο, για πλήρη επαναφορά των ΣΣΕ και της υποχρεωτικότητας τους. Βασική προϋπόθεση για να μπουν οι πραγματικές μας ανάγκες στο προσκήνιο, για να ζωντανέψει το εργατικό κίνημα, είναι να αλλάξουν άμεσα οι συσχετισμοί μέσα στα όργανα των συνδικαλιστικών οργανώσεων, να καταδικαστούν στα συνέδρια που θα πραγματοποιηθούν όσοι βάζουν την υπογραφή τους και μας καταδικάζουν σε δουλειά χωρίς δικαιώματα και με μισθούς πείνας.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από το να δημιουργηθεί ένα μεγάλο ενιαίο πανελλαδικά συντονισμένο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα βάλει ως στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής, της φτώχειας, του πολέμου και της εκμετάλλευσης.
