«Στο ίδιο έργο θεατές;;»
Και ενώ, δύο χρόνια μετά την έναρξη της πανδημίας, η «Ο» προελαύνει οδηγώντας στη μεγαλύτερη έξαρση της νόσου COVID-19 με δεκάδες χιλιάδες κρούσματα και εκατόμβη νεκρών καθημερινά, στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας επαναλαμβάνονται με ακόμη χειρότερους όρους οι τραγικές στιγμές που ζήσαμε σε όλα προηγούμενα κύματα της νόσου.
Η λειτουργία της κλινικής covid στο νοσοκομείο με ανάπτυξη σχεδόν στις 180 πια απλές κλίνες covid για ακόμη μια φορά γίνεται εις βάρος άλλων κλινικών & ειδικοτήτων, καταργώντας αντίστοιχα κρεβάτια νοσηλείας από την Ουρολογική, την Καρδιοχειρουργική, τη Θωρακοχειρουργική κ.α. Η στελέχωσή της στηρίζεται αποκλειστικά σε μετακινήσεις προσωπικού από άλλα ήδη υποστελεχωμένα τμήματα του νοσοκομείου, ενώ οι ασθενείς παρακολουθούνται από ιατρούς ειδικοτήτων που ουδεμία σχέση έχουν με τη διαχείριση της αναπνευστικής ανεπάρκειας που προκαλεί ο SARS-COV-2 (οφθαλμιάτρους, ενδοκρινολόγους, αιματολόγους, δερματολόγους, χειρουργούς κ.ά.). Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο δυο ειδικευμένοι πνευμονολόγοι εργάζονται στο συγκεκριμένο τμήμα. Οι συνάδελφοι καλούνται να εργαστούν με τα «εντέλεσθε» της Διοίκησης σε εξαντλητικές και επισφαλείς για τους ίδιους και τους ασθενείς συνθήκες, χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ούτε καν χώροι ανάπαυσης του προσωπικού. Είναι χαρακτηριστικές οι εικόνες ντροπής από τους εξουθενωμένους γιατρούς της κλινικής που ξαποσταίνουν στο πάτωμα…
Οι ειδικευόμενοι ιατροί καλούνται να διαχειριστούν ένα τεράστιο φόρτο από σύνθετα και πολλές φορές βαριά περιστατικά, σε συνθήκες πλέον επικίνδυνες για την ασφάλεια των ασθενών, κάνοντας συχνά αρκετά πάνω από το όριο των 7 εφημεριών/μήνα, χωρίς ρεπό, με καθημερινά ωράρια μέχρι όσο πάει… και βέβαια, με σοβαρές καθυστερήσεις (έως και απώλειες) στην αποζημίωσή τους. Οι περισσότεροι ειδικευόμενοι έχουν χάσει σημαντικό κομμάτι της (όποιας) εκπαίδευσης τους από τις συνεχείς μετακινήσεις για να καλύπτονται κάθε φορά οι διάφορες «τρύπες». Και μάλιστα, χωρίς να έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα για την αναπλήρωσή της. Οι δε ..«αιτιολογήσεις» της κυβέρνησης για τις καθυστερήσεις στη πρόσληψη ειδικευμένων παθολόγων και πνευμονολόγων (ότι τάχα δεν έρχονται, υπάρχουν θέσεις αλλά όχι υποψήφιοι, δεν υπάρχουν άνεργοι κλπ) θέλουν να κρύψουν τη σταθερή κατεύθυνση για ένα νέο ΕΣΥ απαλλαγμένο από μόνιμες εργασιακές σχέσεις. Τα δύο αυτά χρόνια ήταν υπεραρκετά για να προσληφθεί το μόνιμο ιατρικό και νοσηλευτικό που λείπει και είναι απαραίτητο για να λειτουργεί με ασφάλεια το νοσοκομείο.
Η νοσηλεία γίνεται με 2 νοσηλευτές ανά τμήμα, που αντιστοιχεί σε 45 – 65 τουλάχιστον ασθενείς. Καταλαβαίνει κανείς ότι και με την καθυστέρηση ένδυσης με τις στολές ατομικής προστασίας, είναι αδύνατον να καλυφθούν οι ανάγκες νοσηλείας και περιποίησης των ασθενών, οι οποίοι δεν έχουν καν συνοδό μαζί τους και εξαρτώνται μόνο από το νοσηλευτικό προσωπικό – ακόμη και για ένα ποτήρι νερό – που ξεπερνά καθημερινά τις αντοχές του και εργάζεται σε διπλοβάρδιες με δεκάδες ή και εκατοντάδες χρωστούμενα ρεπό και μέρες άδειας.
Ακόμη και αυτές οι κλίνες που έχουν αναπτυχθεί σε βάρος της λειτουργίας άλλων τμημάτων, δεν φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες νοσηλείας των ασθενών που φθάνουν στα ΤΕΠ του Ευαγγελισμού με αποτέλεσμα να βλέπουμε σε κάθε εφημερία μια απαράδεκτη κατάσταση με ασθενείς να περιμένουν επί πολλές ώρες στα ΤΕΠ μέχρι να βρεθεί δωμάτιο ή να μετακινηθούν σε άλλα αποκλειστικά COVID νοσοκομεία. Συχνή είναι και η αντιεπιστημονική διαχείριση της νοσηλείας των «ύποπτων» περιστατικών όλων μαζί σε κοινούς θαλάμους. Αυτά την ώρα που η με το «αζημίωτο» προσφορά του ιδιωτικού τομέα εξαντλείται σε ένα .. casting για πολύ «επιλεγμένα», ήπια περιστατικά χωρίς συνοσηρότητες, για νοσηλεία 1-2 ημερών πριν το εξιτήριο…
Ίδια πίεση ασκείται και στα υπόλοιπα τμήματα, με σύμπτυξη των κλινικών που προκαλούν απαράδεκτη υπερφόρτωση ασθενών ανά θάλαμο, με τα ράντζα στους διαδρόμους να είναι καθεστώς μετά από κάθε γενική εφημερία, ενώ σε αυτές τις συνθήκες είναι τεράστια η ενδονοσοκομειακή διασπορά του COVID με ολόκληρες κλινικές και δεκάδες ασθενείς να νοσούν και να μπαίνουν σε καραντίνα, αλλά και των λοιπών ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων. Η περαιτέρω (γιατί ποτέ δεν αποκαταστάθηκε η αρχική) μείωση κατά 30% στα χειρουργεία και 50% στα τακτικά ιατρεία, το κλείσιμο για ακόμη μια φορά της καρδιοχειρουργικής κλινικής, ενός από τα ελάχιστα κέντρα στην Ελλάδα, δημιουργούν καθυστερήσεις που μπορεί να κοστίσουν κυριολεκτικά τη ζωή σε εκατοντάδες ασθενείς, και υποχρεωτικά οδηγούν – όσους το αντέχουν οικονομικά – απευθείας στην αγκαλιά των ιδιωτικών κέντρων.
Παράλληλα, καθημερινά μετράμε >50-70 συναδέλφους σε καραντίνα, ενώ την ίδια στιγμή απουσιάζουν λόγω αναστολής άλλοι 90 συνάδελφοι, αφαιρώντας έτσι ένα πολύτιμο δυναμικό από την καθημερινή μάχη πρώτης γραμμής που δίνει το εξουθενωμένο προσωπικό χωρίς ξεκούραση – χωρίς εφεδρείες και που πάνε με τα κατάπτυστα, αντιεπιστημονικά «πρωτόκολλα των πέντε ημερών» για όσους νοσούν, να το ισοφαρίσουν εις βάρος της ασφάλειας των ίδιων των εργαζόμενων αλλά και των ασθενών μας. Μάλιστα, το τελευταίο διάστημα γίνεται προσπάθεια να αποδοθεί η αύξηση των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων στην «ατομική» ευθύνη του προσωπικού με αλλεπάλληλες συστάσεις και διαλέξεις για την υγιεινή των χεριών, με αφορμή μελέτη χρηματοδοτούμενη από το ΙΣΝ. Χωρίς να υποτιμά κανείς τη σημασία αυτών των μέτρων, είναι τουλάχιστον υποκριτικό να αγνοείται το «δάσος» των τραγικών ελλείψεων προσωπικού και υποδομών. αλλά και η ελλιπής εκπαίδευση πολλών νέων συναδέλφων που πετάχτηκαν με το «καλημέρα» και υπό το πρόσχημα της εκπαίδευσής τους σε τμήματα με ιδιαίτερα αυξημένες απαιτήσεις (ΜΕΘ/ ΤΕΠ κ.ά).
Στις ΜΕΘ (covid & non–covid) που λειτουργούν 2 μήνες τώρα σχεδόν με 100% πληρότητα, πολλές φορές αντιστοιχεί 1 νοσηλευτής για 4 περιστατικά ενώ η διεθνώς αποδεκτή αναλογία είναι αντίστροφη!! Άγνωστο βέβαια πως θα λειτουργήσουν οι 53 κλίνες ΜΕΘ, οι 12 νέες κλίνες ΜΕΘ (πρώην ΜΑΦ), αλλά και η Ν/Χ μονάδα και η Μονάδα Εμφραγμάτων, μετά τη λήξη των συμβάσεων το Μάρτη των συμβασιούχων νοσηλευτών που – κατά πλειοψηφία – τις στελεχώνουν.
Η ανύπαρκτη ουσιαστικά Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και η μετατροπή νοσοκομείων σε αποκλειστικά COVID (Σισμανόγλειο, Σωτηρία κ.ά.) έχει εκτοξεύσει την ήδη μεγάλη προσέλευση ασθενών στα επείγοντα, που εκφράζεται τόσο στις γενικές εφημερίες όσο και στην καθημερινή λειτουργία των ΤΕΠ (ιδιαίτερα χαρακτηριστικό το παράδειγμα των πνευμονολογικών κλινικών, που έχουν μείνει ελάχιστες στο λεκανοπέδιο για αμιγώς πνευμονολογικά περιστατικά). Ο αυξημένος όγκος ασθενών δημιουργεί ασφυκτικές συνθήκες συνωστισμού στο ΤΕΠ, πολύ συχνά με ανάμιξη θετικών και ύποπτων, COVID και μη COVID περιστατικών αυξάνοντας κατακόρυφα τον κίνδυνο διασποράς, με άπειρες ώρες αναμονής για εξέταση, με τον μέσο όρο αναμονής πχ για αξονική να ξεπερνάει σταθερά τις 10 ώρες.
Η υποστελέχωση κι η απαξίωση είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική και στην τεχνική υπηρεσία (ακόμη και το άθροισμα των ελάχιστων μόνιμων με τους εργολαβικούς συναδέλφους υπολείπεται δραματικά από το όριο ασφαλείας που έθετε ο παρωχημένος Οργανισμός του ’80) οδηγώντας σε ελλιπή συντήρηση των πεπαλαιωμένων εγκαταστάσεων του νοσοκομείου, με καθημερινά εργατικά ατυχήματα (βλ. πρόσφατη κατάρρευση οροφής), μειωμένη ανταπόκριση στη απαιτούμενη ροή του οξυγόνου, αλλά και επαναλαμβανόμενες διακοπές ρεύματος, βάζοντας κι αυτή τη σκοπιά σε οξύ και άμεσο κίνδυνο τη ζωή των εργαζομένων όσο και των ασθενών.
Όλοι και όλες στην πανελλαδική – πανδημοσιοϋπαλληλική στάση εργασίας την ΤΡΙΤΗ 1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ (από 12 έως τη λήξη της πρωινής βάρδιας) & στη συγκέντρωση 1μμ έξω από το υπουργείο υγείας να διατρανώσουμε τα αυτονόητα αιτήματα των υγειονομικών που αφορούν στην ουσιαστική ενίσχυση της δημόσιας & δωρεάν υγείας και των υγειονομικών, όπως μπορούμε & μας αξίζει τον 21ο αιώνα!
Αιτήματα για τα οποία πολλές φορές ως σήμερα διαδηλώσαμε και τα οποία έχουν κατατεθεί σε όλους τους αρμόδιους κυβερνητικούς φορείς που κωφεύουν συστηματικά και ξεδιάντροπα, όχι από αντικειμενική αδυναμία υλοποίησης, αλλά γιατί στοχευμένα εν μέσω χιλιάδων νεκρών επιλέγουν να υπηρετήσουν την αναδιαμόρφωση του ΕΣΥ με όρους ακόμη πιο σκληρής και καθολικής ιδιωτικοποίησης.
ΕΜΕΙΣ οι μαχόμενοι υγειονομικοί επιλέγουμε να συγκρουστούμε με αυτή την πολιτική για να προστατέψουμε τις κρίσιμες ανάγκες μας στην υγεία & τα δικαιώματα μας παλεύοντας για ένα καλύτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας!
