Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, απόστρατοι των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ενώνουμε τις δυνάμεις μας και τη φωνή μας με τα συνδικάτα και τις δυναμικές συνταξιουχικές οργανώσεις. Βρισκόμαστε πλάι στις εργαζόμενες οικογένειές μας που οργανωμένα διεκδικούν και αγωνίζονται. Διεκδικούν να αποσυρθεί το νέο νομοσχέδιο που, μεταξύ των άλλων, γενικεύει τις 13 ώρες δουλειάς. Που κομματιάζει την άδεια σε λίγες μέρες τη φορά. Που επιτρέπει συμβάσεις 2 ημερών τη βδομάδα. Που επιτρέπει την ευέλικτη προσέλευση έως και 2 ώρες από την έναρξη της βάρδιας. Τα συνδικάτα, οι οικογένειές μας διεκδικούν 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, γενναίες αυξήσεις στους μισθούς, μόνιμη σταθερή δουλειά, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές υποδομές (υγεία, παιδεία, παιδικούς σταθμούς).
Οι απόστρατοι και οι οικογένειές μας δηλώνουμε παρόντες στη συγκέντρωση των συνδικάτων τη Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη 2025 και ώρα 7.30 μ.μ. στο Σύνταγμα.
Η κυβερνητική πολιτική σε βάρος των εργαζομένων δεν είναι άσχετη με τους πολέμους της εποχής μας και τα δισεκατομμύρια ευρώ που διαθέτουν ΕΕ, ΝΑΤΟ και χώρες για την πολεμική βιομηχανία.
Τουλάχιστον εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά τί σημαίνει πολεμική προετοιμασία. Ας φέρουμε στη μνήμη μας τις προετοιμασίες των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων πριν τον Β΄ παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Εκτός των αμέτρητων πολεμικών συγκρούσεων [ενδεικτικά: Ιταλική εισβολή στην Αιθιοπία (1935), Ισπανικός εμφύλιος (1936–1939), Ιαπωνική εισβολή στην Κίνα (1937), επέκταση της ναζιστικής Γερμανίας με την προσάρτηση της Αυστρίας (1938) και της Τσεχοσλοβακίας (1939) κλπ], η πολεμική βιομηχανία προετοιμάστηκε μέσω της αύξησης όπλων και αεροσκαφών, της ανάπτυξης νέων τεχνολογιών και της αλλαγής της βιομηχανικής παραγωγής σε στρατιωτική. Στη ναζιστική Γερμανία η πολεμική βιομηχανία συνδέθηκε άμεσα με το κράτος μέσω της πολιτικής της «οικονομίας πολέμου». Στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη Γαλλία αυξήθηκε η παραγωγή αεροσκαφών. Οι ΗΠΑ μετέτρεψαν την οικονομία τους σε μαζική παραγωγή πλοίων, αεροπλάνων και αρμάτων. Η Ιαπωνία ανέπτυξε ισχυρή ναυτική βιομηχανία, ενώ επικεντρώθηκε και σε αεροπλανοφόρα, πολεμικά αεροσκάφη και θωρηκτά.
Για όλα τα παραπάνω χρειάζονταν οι μηχανές να δουλεύουν στο φουλ. Οι εργάτες να δουλεύουν από νύχτα σε νύχτα, χωρίς δικαιώματα και με μισθούς πείνας και εξαθλίωσης. Η πολεμική οικονομία δεν άντεχε μισθούς που να ικανοποιούν τις ανάγκες των εργαζομένων. Οι ανάγκες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ήταν πώς η μία θα ανταγωνιστεί την άλλη, προκειμένου να αρπάξει ό,τι μπορούσε περισσότερα από τη λεία του πολέμου.
Ας έρθουμε στο σήμερα. Η κυβέρνηση φέρνει 13 ώρες δουλειά. Δουλειά δηλαδή των παιδιών μας και των συγγενών μας από νύχτα σε νύχτα. Χωρίς δικαιώματα. Με καθηλωμένους μισθούς και συντάξεις. Αρκετοί από εμάς, απόστρατοι ναι μεν, αλλά με ανάγκη για εργασία προκειμένου να μπαλώσουμε τις ελλείψεις των νοικοκυριών μας. Με αποδυναμωμένο το δημόσιο σύστημα υγείας, που τόσο πολύ το έχουμε ανάγκη οι απόστρατοι/συνταξιούχοι.
Σε αυτά που δρομολογούνται δεν μπορούμε να μείνουμε αμέτοχοι. Οφείλουμε να αντιδράσουμε.
Να μην λείψει κανείς.
