Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 11/5 η εκδήλωση του συνδικάτου Γάλακτος τροφίμων και ποτών Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης και του σωματείου εργαζομένων στην ΑΡΙΒΙΑ, για τα προβλήματα των γυναικών εργατριών του κλάδου, τη μητρότητα και τις διεκδικήσεις.
Η εκδήλωση άνοιξε με χαιρετισμό από την Παταρίδου Κυριακή, εκλεγμένη στην Διοίκηση του σωματείου εργαζομένων στην ΑΡΊΒΙΑ. Έκανε αναφορά στην σύγχρονη εργαζόμενη μητέρα και στους ρόλους που καλείται να ανταπεξέλθει, μέσα στους γρήγορους ρυθμούς. Αναφέρθηκε στη σημασία της ημέρας της γυναίκας.
Ακολούθησε ομιλία από την Ράνια Κοσμίδου, πρόεδρο του Συλλόγου Γυναικών Δράμας (μέλος της ΟΓΕ) και μέλος του Δ.Σ. της ΟΓΕ. Αναφέρθηκε στην σημασία του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος και στις διεκδικήσεις της ΟΓΕ. Επισήμανε τα ζητήματα του κοινωνικού φαινομένου της βίας κατά των γυναικών και πώς αυτά πηγάζουν από την εκμεταλλευτική κοινωνία.
Η Μπράτσου Βάσω, πρόεδρος του Συνδικάτου Γάλακτος Τροφίμων και ποτών Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης και εκλεγμένη στο ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Γάλακτος Τροφίμων και ποτών , αναφέρθηκε στην ομιλία της στα βασικά προβλήματα των εργατριών του κλάδου και στις διεκδικήσεις. Συγκεκριμένα:
«Ο κλάδος μας συγκεντρώνει μεγάλο ποσοστό γυναικείας εργατικής δύναμης (πάνω από το 60%). Ανάλογα είναι τα ποσοστά και στην περιοχή μας. Γυναίκες αξιοποιούνται κατά κύριο λόγο ως εργάτριες γης, στη συσκευασία, την επεξεργασία, τις γραμμές παραγωγής (ιδιαίτερα εκεί που χρειάζεται χειρονακτική εργασία), σε λογιστήρια και γραφεία. Συγκεκριμένα στην περιοχή μας:
Στην Καβάλα: Πάνω από 70% είναι οι εργάτριες στα συσκευαστηρια και περίπου 85% στον μονοπωλιακό όμιλο Selecta Hellas, στην Χρυσούπολη. Περίπου 55% είναι οι εργάτριες σε εργοστάσια κρέατος και ζύμης.Στην Ξάνθη στον μονοπωλιακό όμιλο Θερμοκήπια Θράκης το ποσοστό των εργατριών γυναικών είναι 54% Αντίστοιχα πολύ υψηλά ποσοστά γυναικών εργάζονται στην ΑΡΙΒΙΑ , στα θερμοκήπια της Itta group και στην Wonderplant στην Δράμα. Η ιδιαιτερότητα αυτή του κλάδου μας, με την συμμετοχή πολύ μεγάλου ποσοστού γυναικών στην παραγωγή, προϋποθέτει να ανοίξει η συζήτηση για όσα αναφέραμε και επιτακτικά να συζητηθούν οι διεκδικήσεις μας.
Πρέπει να σημειώσουμε κάπου εδώ ότι επ ουδενί δεν θεωρούμε ότι για τα ζητήματα των γυναικών , φταίει το αντρικό φύλο! Εξετάζουμε το ζήτημα ενταγμένο στα πλαίσια της σημερινής κοινωνίας και από την ταξική σκοπιά. Άλλωστε η εκμετάλλευση εργατών από τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους αφορά και τους άντρες και τις γυναίκες του μεροκάματου. Τα αδιέξοδα της κοινωνίας, η φτώχεια, οι πόλεμοι, η τρομοκρατία, οι χαμηλοί μισθοί, τα προβλήματα σε Υγεία και Παιδεία, αφορούν και αγγίζουν ολόκληρη την εργατική τάξη, ανεξάρτητα από το φύλο.
Η διαφοροποίηση έγκειται στο ότι η εργαζόμενη γυναίκα σήμερα είναι δίπλα καταπιεζόμενη. Αφού μετά το τέλος της βάρδιας στο εργοστάσιο, έχει το νοικοκυριό, την φροντίδα των παιδιών ή των ηλικιωμένων. Είναι γεγονός για παράδειγμα ότι υπάρχει μισθολογική διαφοροποίηση ανάμεσα σε άντρες εργαζόμενους και γυναίκες εργαζομενες στον κλάδο μας (και όχι μόνο). Η διαφοροποίηση αυτή υπάρχει γιατί είναι μεγάλο το ποσοστό των γυναικών που αναγκαζονται να επιλέξουν ελαστικές μορφές εργασίας, κατά κύριο λόγο επειδή δεν έχουν πού να αφήσουν τα παιδιά. Σημαντικός αριθμός γυναικών αντιμετωπίζει προκλήσεις στην επιστροφή τους στην εργασία μετά τη γέννηση του παιδιού». Κάνοντας αναφορά στις ελλείψεις σε παιδικούς σταθμούς, τα ωράρια, τις βάρδιες και την έλλειψη κοινωνικών δομών. Ανέδειξε τον κοινωνικό ρόλο της μητρότητας λέγοντας ότι «η ανατροφή, η στέγαση, η μόρφωση, η υγεία, η περίθαλψη, η φροντίδα, η στέγη ενός παιδιού δεν μπορεί να είναι αποκλειστική ευθύνη των γονιών ή μόνο της μητέρας. Είναι ταυτόχρονα και ευθύνη της κοινωνίας».
Από την ομιλία αναδείχθηκε η ανάγκη διεκδίκησης μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Έγινε αναφορά στις επαγγελματικές ασθένειες του κλάδου που όμως δεν καταγράφονται όπως θα έπρεπε, ξεχωριζοντας τα μυοσκελετικά, τα αναπνευστικά και τα γυναικολογικά προβλήματα που προκύπτουν από τα βάρη και την επαφή με επικίνδυνες χημικές ουσίες και μικροοργανισμούς.
Ανέδειξε τη σημασία συμμετοχής των γυναικών στα σωματεία! Την ανάγκη να παρθούν μέτρα από τα ίδια τα σωματεία για την στήριξη των εργαζομένων μητέρων. Λέγοντας ότι ο ανύπαρκτος ελεύθερος χρόνος, το βάρος που σηκώνουν οι γυναίκες στις πλάτες τους με την ευθύνη του νοικοκυριού και των παιδιών, η επέκταση του εργάσιμου χρόνου, δεν αφήνουν περιθώρια να συμμετέχει εύκολα μια γυναίκα στο σωματείο της. Γι αυτό κι ο βαθμός οργάνωσης τους είναι πολύ μικρός.
