ΣΤΗ ΚΟΡΟΙΔΙΑ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΝΕΑ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ! 14/11 ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ!

Στις 3 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε συνάντηση εκπροσώπων του Σωματείου μας με τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού σχετικά με την επικείμενη λήξη των συμβάσεων του Ταμείου Ανάκαμψης, τον κίνδυνο χιλιάδων απολύσεων, το πάγιο αίτημα μας για μονιμοποίηση του ΙΔΟΧ προσωπικού καθώς και τις τραγικές καθυστερήσεις μισθών. Μεταφέραμε ξεκάθαρα αυτό που όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου γνωρίζουν από την καθημερινή τους δουλειά: τα έργα δεν έχουν τελειώσει, υπάρχει φυσικό αντικείμενο, οι ανάγκες είναι εδώ, και η παράταση χρηματοδότησης έχει προβλεφθεί έως το 2027.

Αντί απαντήσεων, λάβαμε το γνώριμο μείγμα υπεκφυγών, εγκωμιασμών της κυβέρνησης και μετακύλισης ευθυνών. Δεν δίστασαν να μεταφέρουν την ευθύνη για την ελλιπή ενημέρωση ως προς το μέλλον των έργων ακόμα και στους ίδιους τους εργαζόμενους, υποστηρίζοντας ότι «δεν ενημερώνονται γιατί δεν ασχολούνται να ρωτήσουν τις υπηρεσίες τους»!

Η πολιτική ηγεσία επέμεινε ότι «το Ταμείο τελειώνει στο τέλος του 2025», αναγνώρισε όμως ότι δέκα έργα παίρνουν παράταση έως τον Ιούνιο του 2026 — γεγονός που αποδεικνύει πως όταν υπάρχει πολιτική βούληση, υπάρχει και τρόπος. Συνεπώς, η απόφαση να οδηγηθούν χιλιάδες εργαζόμενοι στην ανεργία δεν είναι τεχνική ούτε “νομοτεχνική” ανάγκη. Είναι καθαρή πολιτική επιλογή!

Αντί να συζητήσουν την πραγματικότητα των έργων, επέλεξαν να παρουσιάσουν την εργασιακή μας ομηρία ως «επιτυχία» γιατί αυξήθηκαν οι συμβασιούχοι την τελευταία δεκαετία και θα έπρεπε να είμαστε ευχαριστημένοι που η κυβέρνηση της ΝΔ εξασφάλισε το Ταμείο Ανάκαμψης, αλλιώς θα ήμασταν ήδη όλοι άνεργοι! Χαρακτηριστικά ειπώθηκε: «Τι σημαίνει το γεγονός ότι έχουμε τόσες απολύσεις; Προφανώς ότι έχουμε κάνει πολλές προσλήψεις»! Δηλαδή, η μόνιμη εναλλαγή προγραμμάτων, η αβεβαιότητα, οι απολύσεις και η ανακύκλωση προσωπικού παρουσιάστηκαν ως πολιτική «στήριξης του πολιτισμού», αντί για διαρκή και εξοντωτική επισφάλεια. Η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει το ξεκάθαρο πρόβλημα της εργασιακής μας ομηρίας ως «ευκαιρία» για εργασία! Εμείς όμως έχουμε ξεκάθαρη την εικόνα: Η ομηρία δεν είναι «αναπτυξιακή πολιτική» — είναι στυγνή εργασιακή εκμετάλλευση.

Και την ίδια στιγμή, με κυνισμό, ακούσαμε για άλλη μια φορά ότι οι μόνιμες θέσεις «δεν είναι προτεραιότητα» και ότι πριν από τον πολιτισμό προηγούνται άλλοι τομείς. Είναι η ίδια ρητορική που αναγνωρίζει την υποστελέχωση, αλλά τη θεωρεί κανονικότητα. Η ίδια ρητορική που επιμένει ότι «τα έργα τα τρέχει το μόνιμο προσωπικό», την ώρα που σε εφορείες αρχαιοτήτων υπάρχουν τμήματα χωρίς ούτε έναν μόνιμο εργαζόμενο.

Θέσαμε το θέμα της συστηματικής ιδιωτικοποίησης κρίσιμων λειτουργιών — φύλαξης, ταμείων, συντήρησης, καθαριότητας. Η απάντηση ήταν αποκαλυπτική και πολιτικά ειλικρινής: «Και πού είναι το κακό;» Για εκείνους, ο πολιτισμός δεν είναι δημόσιο καθήκον, αλλά πεδίο εργολαβιών. Για εκείνους, οι εργαζόμενοι είμαστε “ανακυκλώσιμο υλικό”. Όμως στην πράξη, η ιδιωτικοποίηση δεν είναι «λύση» — είναι η πλήρης υποβάθμιση του πολιτισμού.

Παράλληλα, αντί να αναγνωριστεί η πραγματικότητα των συνεχών καθυστερήσεων μισθοδοσίας — με εργαζόμενους απλήρωτους για μήνες — ειπώθηκε ότι «οι υπηρεσίες πιέζουν» και πως «δεν είναι θέμα του ΥΠΠΟ αλλά των τρίτων φορέων». Δηλαδή, εμείς να ζούμε με άγχος για το ενοίκιο και τους λογαριασμούς, και η πολιτική ηγεσία να σηκώνει τα χέρια ψηλά, αντιμετωπίζοντας την κατάσταση ως «γραφειοκρατικό ζήτημα» και όχι ως βίαιη πραγματικότητα για τους εργαζόμενους.

Η στάση αυτή δεν εξέπληξε κανέναν. Είναι η ίδια πολιτική λογική που χρόνια τώρα επενδύει στην επισφάλεια, υποβαθμίζει τον πολιτισμό και θεωρεί τους εργαζόμενούς του αναλώσιμους. Αυτό που ίσως δεν περίμεναν, είναι ότι οι εργαζόμενοι πλέον δεν έχουν καμία αυταπάτη.

Η συνάντηση αυτή δεν μας αποθαρρύνει — μας εξοργίζει και μας συσπειρώνει. Όσο επιμένουν ότι ο πολιτισμός μπορεί να λειτουργεί με ελαστικές σχέσεις εργασίας και εργολάβους, τόσο πιο αποφασιστικά θα παλεύουμε! Όσο αρνούνται να παραδεχτούν ότι οι ανάγκες είναι πάγιες, τόσο πιο δυνατά θα φωνάζουμε ότι οι εργαζόμενοι δεν είναι «μπαλώματα» των αναγκών τους, αλλά είναι εκείνοι που παράγουν όλο τον πλούτο. Δεν θα αποδεχτούμε τη μαζική απόλυση συναδέλφων. Δεν θα αποδεχτούμε την ιδέα ότι η επισφάλεια είναι «μονόδρομος». Δεν θα αποδεχτούμε ότι η εργασία μας τελειώνει επειδή έτσι βολεύει πολιτικά.

Υπάρχει φυσικό αντικείμενο, υπάρχει ανάγκη μαζικών προσλήψεων, υπάρχει δυνατότητα παράτασης — και θα το επιβάλουμε. Ο αγώνας συνεχίζεται!

ΌΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/11 ΑΠΟ ΤΙΣ 12:00 ΕΩΣ ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗ 13:00 ΣΤΟ ΥΠΠΟ ΟΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΔΙΩΞΟΥΜΕ ΝΑ ΛΑΒΟΥΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ!

 ΣΥΣΠΕΙΡΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΣΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ.

21 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΟΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

52 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΔΕΥΤΕΡΑ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ – 6:30μμ – ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ

52 χρόνια μετά τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, τα διδάγματα του μεγάλου αντιδικτατορικού αγώνα παραμένουν ζωντανά, φωτίζουν το δρόμο της σημερινής πάλης των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας. Γιατί σήμερα, παραμένει επίκαιρος ο αγώνας ενάντια στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και της ΕΕ που τσαλαπατούν τα δικαιώματά μας και τα θυσιάζουν στο βωμό των κερδών των λίγων, ενάντια στις ζωές και τις ανάγκες μας, ενάντια στις δυνατότητες να ζήσουμε τη ζωή που μας αξίζει.

Το σύνθημα «Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ» που γράφτηκε στις πύλες του Πολυτεχνείου, αντανακλάται στο σήμερα, καθώς ο φετινός εορτασμός της επετείου  του Πολυτεχνείου γίνεται την ώρα που υπάρχουν δεκάδες ενεργές εστίες πολέμου σε όλο τον πλανήτη, που στην Παλαιστίνη καθημερινά σφαγιάζονται άμαχοι από το ισραηλινό κράτος – δολοφόνο παρά την εύθραυστη εκεχειρία  που επιβλήθηκε «με το πιστόλι στον κρόταφο» των λαών. Την ίδια ώρα, το ΝΑΤΟ και η Ρωσία συγκρούονται στο έδαφος της Ουκρανίας με χιλιάδες απώλειες για τους λαούς, φτάνοντας πλέον μετά από 3 δεκαετίες να προειδοποιούν ότι θα  αρχίσουν πάλι πυρηνικές δοκιμές.

Σε αυτές τις βάρβαρες εξελίξεις, οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι εγκληματικές και βάζουν σε μεγάλο κίνδυνο το λαό μας:

• Μετατρέπει τη χώρα μας σε πολεμικό ορμητήριο -πρωτοπαλίκαρο του ΝΑΤΟ στην περιοχή- γεμάτη απ’ άκρη σ’ άκρη με ΝΑΤΟϊκές βάσεις.
• Στηρίζει τους ισραηλινούς μακελλάρηδες, επιτρέπει σε κοντέινερ με όπλα και πυρομαχικά να διασχίζουν τη χώρα μας για να καταλήγουν στο Ισραήλ και την Ουκρανία, στέλνει εξοπλισμούς, στρατιωτικό προσωπικό και φρεγάτες στο στόμα του λύκου.
• Η πολιτική της για «μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο» προμηνύει νέα όξυνση των αντιπαραθέσεων και των συγκρούσεων.

Ταυτόχρονα, κράτος και επιχειρηματική όμιλοι εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Το «ΨΩΜΙ» που ζητούσαν οι φοιτητές και ο λαός το 1973 γίνεται όλο και πιο ακριβό, ο πληθωρισμός καλπάζει, οι μισθοί μας ουσιαστικά μειώνονται, ο εργάσιμος χρόνος αντί να μειώνεται αυξάνεται και γίνεται «λάστιχο», φτάνοντας να μας λένε «δούλεψε 13 ώρες την ημέρα για να τα βγάλεις πέρα», η εντατικοποίηση και οι θάνατοι μέσα στους χώρους δουλειάς εκτοξεύονται.

Η «ΠΑΙΔΕΙΑ» συνθλίβεται γιατί θεωρείται «κόστος», γιατί η κυβέρνηση επιλέγει να δίνει χρήματα για πολεμικούς εξοπλισμούς και «επενδύσεις» των επιχειρηματικών ομίλων. Για αυτό τα παιδιά μας μαθαίνουν γράμματα σε ακατάλληλα και επικίνδυνα σχολικά κτήρια που πέφτουν σοβάδες και θερμοσίφωνες , τα Πανεπιστήμια έχουν τεράστιες ελλείψεις, οι οικογένειές μας αδυνατούν να ανταποκριθούν συνολικά στο κόστος σπουδών και στις μαθησιακές ανάγκες τους.

Η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» εξαντλείται στα όρια που δε θα θίγεται η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, οι «στρατηγικές συμμαχίες» της κυβέρνησης και η λεγόμενη «κοινωνική συνοχή» που στην ουσία σημαίνει «σιγή νεκροταφείου» για να εξασφαλιστεί η «ανάπτυξη» των λίγων. Για αυτό εντείνεται η καταστολή όσων διεκδικούν καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ζωής, βγαίνουν παράνομες οι απεργίες,  διώκονται στρατιώτες και αξιωματικοί που υψώνουν τη φωνή τους ενάντια στην πολεμική εμπλοκή της χώρας, διώκονται συνδικαλιστές όπως ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και του σωματείου των λιμενεργατών του Πειραιά επειδή εμπόδισαν πέρσι να φορτωθεί container με σφαίρες για το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ.

Ο αγώνας του λαού και της νεολαίας «φώτισε» και τους πιο σκοτεινούς καιρούς! Το Πολυτεχνείο μάς διδάσκει ότι κανένας αντίπαλος, όσο δυνατός και να μοιάζει, δεν είναι ανίκητος μπροστά στην οργανωμένη εργατική και λαϊκή πάλη. Μας διδάσκει ότι μόνο ο λαός σώζει το λαό, ότι μόνο ο αγώνας μας μπορεί να φέρει αποτελέσματα.

Η διεκδίκηση της ζωής που μας αξίζει και μπορούν να μας προσφέρουν οι δυνατότητες της εποχής μας, βρίσκεται σε σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης, της καταστολής, των πολέμων. Με όπλο την πείρα των αγώνων του χτες προετοιμάζουμε τις νικηφόρες αναμετρήσεις του σήμερα, με το μάτι στραμμένο στο αύριο! 

Όπως και τότε, έτσι και τώρα φωνάζουμε:

• Έξω οι βάσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ από τη χώρα μας.
• Να σταματήσει η σφαγή του παλαιστινιακού λαού, να αναγνωριστεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος
• Να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους.

Εμπνεόμαστε από τον ηρωικό αγώνα του Πολυτεχνείου! Συνεχίζουμε με τις αξίες της οργάνωσης, της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης για τους αγώνες που έρχονται, μέχρι την τελική νίκη.

Τιμάμε αγωνιστικά το Πολυτεχνείο!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΔΕΥΤΕΡΑ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ – 6:30μμ – ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ

Κάτω τα χέρια από τον πρόεδρο της ΕΝΕΔΕΠ! Να σταματήσει τώρα η δίωξη για την κινητοποίηση ενάντια στη μεταφορά πολεμικού υλικού για τη σφαγή στη Γάζα

Ο ΣΕΕΕΗ καταγγέλλει τη νέα απαράδεκτη απόπειρα τρομοκράτησης του εργατικού κινήματος με τη δίωξη του προέδρου του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, Μάρκου Μπεκρή, για την κινητοποίηση που απέτρεψε να φορτωθεί κοντέινερ με σφαίρες που θα προοριζόταν για τη σφαγή παιδιών και αμάχων στη Γάζα άλλα και στη Δυτική Όχθη.

Για ακόμα μια φορά επιστρατεύονται οι μηχανισμοί του «κράτους δικαίου» όταν έχουν ν’ αντιμετωπίσουν τους αγώνες των εργαζομένων, την έκφραση αλληλεγγύης απέναντι στο Παλαιστινιακό λαό. Ένα χρόνο μετά την μαζική κινητοποίηση, τον Οκτώβρη του 2024, οπου το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ, με την στήριξη άλλων σωματείων, του ΕΚ, του λαού της περιοχής, σταμάτησαν στην πύλη του λιμανιού του Πειραιά εκατομμύρια σφαίρες που προορίζονταν για τα κορμιά των παλαιστινίων.

Η δίωξη αυτή δεν είναι τυχαία. Έρχεται λίγες μόλις μέρες μετά την επιστροφή του από αποστολή αλληλεγγύης στη Δυτική Όχθη της Παλαιστίνης, όπου μετέφερε το μήνυμα συμπαράστασης των εργαζομένων του λιμανιού του Πειραιά και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας μας προς τον Παλαιστινιακό λαό που ματώνει κάθε μέρα, από τις κατοχικές δυνάμεις, τους παράνομους εποικισμούς , το λιμό, τη πείνα.

Το εργατικό κίνημα δεν τρομοκρατείται! Οι ερευνητές/τριες και εργαζόμενοι των πανεπιστημίων και των ερευνητικών κέντρων θα συνεχίσουμε να δείχνουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαο κόντρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Απαιτούμε τώρα:

• Να σταματήσει κάθε δίωξη ενάντια στον πρόεδρο του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Να μπει η υπόθεση στο αρχείο.

• Να καταργηθεί το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο και να σταματήσει κάθε προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης και της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

• Κάτω τα χέρια από τα σωματεία και τους αγωνιστές.

Να σταματήσει τώρα κάθε δίωξη του προέδρου των εργαζομένων ΕΝΕΔΕΠ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά.

Καταγγέλλουμε την απαράδεκτη απόφαση της εισαγγελίας Πειραιά, να καλέσει σε απολογία το Μάρκο Μπεκρή, πρόεδρο του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ και ΕΚΠ, για την κινητοποίηση που έγινε από του λιμενεργάτες στην COSCO ένα χρόνο πριν, ενάντια στη μεταφορά στρατιωτικού υλικού για τον ισραηλινό στρατό.

Δεν είναι τυχαία η χρονική στιγμή που έρχεται, αφού είναι μόλις λίγες μέρες μετά από την επιστροφή της αποστολής αλληλεγγύης συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στη Δυτική Όχθη για να εκφράσουν εκ μέρους των εργαζομένων της Ελλάδας, την καταδίκη της γενοκτονίας από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ και τη στήριξη του αγώνα των Παλαιστίνιων για το δικαίωμα τους να ζουν ελεύθεροι στον τόπο τους. Σε μια περίοδο που βαθαίνει η εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με ραγδαίο ρυθμό, όπου η χώρα μας “αναβαθμίζεται” διαρκώς από άποψη εγκαταστάσεων των ΝΑΤΟΪκών βάσεων και στρατιωτικά, ενώ ταυτόχρονα μετατρέπεται σε στόχο αντιποίνων πολλών χωρών.

Στόχο έχουν την δίωξη και ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, την ευθεία επίθεση στα σωματεία και το δικαίωμα των εργαζομένων να αγωνίζονται και να εκφράζουν έμπρακτα τη διεθνιστική τους αλληλεγγύη στους λαούς που βρίσκονται υπό κατοχή, εκμετάλλευση και δέχονται την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.

Αυτό είναι το “κράτος δικαίου” και η αστική δικαιοσύνη! Για λογαριασμό της κυβέρνησης, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, της ΕΕ δικάζει πρωτοπόρους, αγωνιστές εργάτες για να στείλει μήνυμα προς όλους τους εργαζόμενους και το λαό να “κάτσουμε φρόνιμοι”, να συνταχθούμε με τους στόχους της πολεμικής οικονομίας, να αποδεχτούμε τα αντεργατικά και αντιλαϊκά τους μέτρα που χτυπάνε τα εργασιακά μας δικαιώματα και συνολικά κάθε πτυχή της ζωής μας.

Αν νομίζουν ότι με τις διώξεις και τα δικαστήρια θα τα καταφέρουν, είναι γελασμένοι!

Οι εργαζόμενοι δεν τρομοκρατούμαστε!

 Απαιτούμε τώρα:

• Να σταματήσει κάθε δίωξη ενάντια στον πρόεδρο του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά.
• Να καταργηθεί το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο και να σταματήσει κάθε προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης και της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Κάτω τα χέρια από τα σωματεία και τους αγωνιστές!

Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Καμιά συμμετοχή, καμιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

52 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΔΕΥΤΕΡΑ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ – 6:30μμ – ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

52 χρόνια μετά τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, τα διδάγματα του μεγάλου αντιδικτατορικού αγώνα παραμένουν ζωντανά, φωτίζουν το δρόμο της σημερινής πάλης των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας. Γιατί σήμερα, παραμένει επίκαιρος ο αγώνας ενάντια στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και της ΕΕ που τσαλαπατούν τα δικαιώματά μας και τα θυσιάζουν στο βωμό των κερδών των λίγων, ενάντια στις ζωές και τις ανάγκες μας, ενάντια στις δυνατότητες να ζήσουμε τη ζωή που μας αξίζει.

Το σύνθημα «Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ» που γράφτηκε στις πύλες του Πολυτεχνείου, αντανακλάται στο σήμερα, καθώς ο φετινός εορτασμός της επετείου  του Πολυτεχνείου γίνεται την ώρα που υπάρχουν δεκάδες ενεργές εστίες πολέμου σε όλο τον πλανήτη, που στην Παλαιστίνη καθημερινά σφαγιάζονται άμαχοι από το ισραηλινό κράτος – δολοφόνο παρά την εύθραυστη εκεχειρία  που επιβλήθηκε «με το πιστόλι στον κρόταφο» των λαών. Την ίδια ώρα, το ΝΑΤΟ και η Ρωσία συγκρούονται στο έδαφος της Ουκρανίας με χιλιάδες απώλειες για τους λαούς, φτάνοντας πλέον μετά από 3 δεκαετίες να προειδοποιούν ότι θα  αρχίσουν πάλι πυρηνικές δοκιμές.

Σε αυτές τις βάρβαρες εξελίξεις, οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι εγκληματικές και βάζουν σε μεγάλο κίνδυνο το λαό μας:

• Μετατρέπει τη χώρα μας σε πολεμικό ορμητήριο -πρωτοπαλίκαρο του ΝΑΤΟ στην περιοχή- γεμάτη απ’ άκρη σ’ άκρη με ΝΑΤΟϊκές βάσεις.
• Στηρίζει τους ισραηλινούς μακελλάρηδες, επιτρέπει σε κοντέινερ με όπλα και πυρομαχικά να διασχίζουν τη χώρα μας για να καταλήγουν στο Ισραήλ και την Ουκρανία, στέλνει εξοπλισμούς, στρατιωτικό προσωπικό και φρεγάτες στο στόμα του λύκου.
• Η πολιτική της για «μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο» προμηνύει νέα όξυνση των αντιπαραθέσεων και των συγκρούσεων.

Ταυτόχρονα, κράτος και επιχειρηματική όμιλοι εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Το «ΨΩΜΙ» που ζητούσαν οι φοιτητές και ο λαός το 1973 γίνεται όλο και πιο ακριβό, ο πληθωρισμός καλπάζει, οι μισθοί μας ουσιαστικά μειώνονται, ο εργάσιμος χρόνος αντί να μειώνεται αυξάνεται και γίνεται «λάστιχο», φτάνοντας να μας λένε «δούλεψε 13 ώρες την ημέρα για να τα βγάλεις πέρα», η εντατικοποίηση και οι θάνατοι μέσα στους χώρους δουλειάς εκτοξεύονται.

Η «ΠΑΙΔΕΙΑ» συνθλίβεται γιατί θεωρείται «κόστος», γιατί η κυβέρνηση επιλέγει να δίνει χρήματα για πολεμικούς εξοπλισμούς και «επενδύσεις» των επιχειρηματικών ομίλων. Για αυτό τα παιδιά μας μαθαίνουν γράμματα σε ακατάλληλα και επικίνδυνα σχολικά κτήρια, τα Πανεπιστήμια έχουν τεράστιες ελλείψεις, οι οικογένειές μας αδυνατούν να ανταποκριθούν συνολικά στο κόστος σπουδών και στις μαθησιακές ανάγκες τους.

Η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» εξαντλείται στα όρια που δε θα θίγεται η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, οι «στρατηγικές συμμαχίες» της κυβέρνησης και η λεγόμενη «κοινωνική συνοχή» που στην ουσία σημαίνει «σιγή νεκροταφείου» για να εξασφαλιστεί η «ανάπτυξη» των λίγων. Για αυτό εντείνεται η καταστολή όσων διεκδικούν καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ζωής, βγαίνουν παράνομες οι απεργίες,  διώκονται στρατιώτες και αξιωματικοί που υψώνουν τη φωνή τους ενάντια στην πολεμική εμπλοκή της χώρας, διώκονται συνδικαλιστές όπως ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και του σωματείου των λιμενεργατών του Πειραιά επειδή εμπόδισαν πέρσι να φορτωθεί container με σφαίρες για το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ.

Ο αγώνας του λαού και της νεολαίας «φώτισε» και τους πιο σκοτεινούς καιρούς! Το Πολυτεχνείο μάς διδάσκει ότι κανένας αντίπαλος, όσο δυνατός και να μοιάζει, δεν είναι ανίκητος μπροστά στην οργανωμένη εργατική και λαϊκή πάλη. Μας διδάσκει ότι μόνο ο λαός σώζει το λαό, ότι μόνο ο αγώνας μας μπορεί να φέρει αποτελέσματα.

Η διεκδίκηση της ζωής που μας αξίζει και μπορούν να μας προσφέρουν οι δυνατότητες της εποχής μας, βρίσκεται σε σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης, της καταστολής, των πολέμων. Με όπλο την πείρα των αγώνων του χτες προετοιμάζουμε τις νικηφόρες αναμετρήσεις του σήμερα, με το μάτι στραμμένο στο αύριο! 

Όπως και τότε, έτσι και τώρα φωνάζουμε:

• Έξω οι βάσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ από τη χώρα μας.
• Να σταματήσει η σφαγή του παλαιστινιακού λαού, να αναγνωριστεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος
• Να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους.

Εμπνεόμαστε από τον ηρωικό αγώνα του Πολυτεχνείου! Συνεχίζουμε με τις αξίες της οργάνωσης, της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης για τους αγώνες που έρχονται, μέχρι την τελική νίκη.

Τιμάμε αγωνιστικά το Πολυτεχνείο!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΔΕΥΤΕΡΑ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ – 6:30μμ – ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΜΠΕΚΡΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΝΕΔΕΠ

Συνάδελφοι

Το Δ.Σ. του σωματείου γυμναστών και προπονητών N. Αττικής και οι εργαζόμενοι του κλάδου, που βρεθήκαμε στους δρόμους ενάντια στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ με τις πλάτες ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης, καταδικάζουμε τη δίωξη του προέδρου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ, Μάρκου Μπεκρή, από την εισαγγελία Πειραιά.

Ο Μάρκος Μπεκρής κλήθηκε σε απολογία γιατί τον Οκτώβρη του 2024 το σωματείο του, με τη στήριξη άλλων σωματείων, του ΕΚ και του λαού της περιοχής, τόλμησαν να μπλοκάρουν στην πύλη του λιμανιού του Πειραιά ένα container με εκατομμύρια σφαίρες που προορίζονταν για τα κορμιά των Παλαιστινίων, εκφράζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη της μεγάλη πλειοψηφίας του λαού μας προς τον παλαιστινιακό λαό.

Η δίωξη δεν είναι τυχαία. Έρχεται λίγες μόλις μέρες μετά την επιστροφή του προέδρου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά από αποστολή αλληλεγγύης στη Δυτική Όχθη της Παλαιστίνης, που μετέφερε το μήνυμα συμπαράστασης των εργαζομένων του λιμανιού του Πειραιά και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας μας προς τον Παλαιστινιακό λαό που ματώνει κάθε μέρα, από τις κατοχικές δυνάμεις, τους παράνομους εποικισμούς, το λιμό, την πείνα.

Απαιτούμε τώρα:
● Να σταματήσει κάθε δίωξη ενάντια στον πρόεδρο του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Να μπει η υπόθεση στο αρχείο.
● Να καταργηθεί το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο και να σταματήσει κάθε προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης και της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Να γίνει δική μας υπόθεση ο αγώνας για την προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων.

Οργή μας προκαλεί το νέο εργατικό ατύχημα που συνέβη στις 27/10 στις εγκαταστάσεις των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα με αποτέλεσμα τουλάχιστον μια εργαζόμενη να τραυματιστεί σοβαρά.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το ατύχημα συνέβη στην περίφραξη του διυλιστηρίου όταν μεταλλική πόρτα έπεσε και τραυμάτισε μια εργαζόμενη της ASPROFOSεν ώρα εργασίας.

Εκ μέρους του σωματείου εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράσταση στην εργαζόμενη, και ευχόμαστε καλή ανάρρωση.

Το παραπάνω περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο,και δεν φταίει «η κακιά η ώρα». Αποτελεί άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα των εργατικών «ατυχημάτων», μικρότερων ή μεγαλύτερων. Φυσικά, όλα αυτά προέρχονται αφενός από την εντατικοποίηση της εργασίας, αφετέρου από την ελλιπή συντήρηση του εξοπλισμού. Κοινός παρονομαστής είναι η διαχείριση ρίσκου από μεριάς των ομίλων, όπου βάζουν στο ζύγι την κερδοφορία τους και τη δική μας υγεία και ασφάλεια.

Την ίδια στιγμή που ο Όμιλος των ΕΛΠΕ σπαταλά πακτωλό χρημάτων από επιχορηγήσεις του Πράσινου Ταμείου, διαφημίζει τα επιτεύγματα του VISION 25 και αναβαθμίζει την εμπλοκή του στα αρρωστημένα σχέδια του ΝΑΤΟ στην περιοχή, δεν διαθέτει τους απαραίτητους πόρους για να εξασφαλίσει την υγιεινή και ασφάλεια για των εργαζομένων μέσα στον χώρο εργασίας.

Μεγάλο μερίδιο ευθύνης, πέρα από την εργοδοσία, έχει η τωρινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, οι οποίες με τα διαδοχικά νομοσχέδια έχουν επιτρέψει στην εργοδοσία να ξεσαλώσει, με την ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος. Χαρακτηριστικό το τελευταίο αντεργατικό τερατούργηματης κυβέρνησης, παραγγελία του ΣΕΒ, που κάνει νόμο τις 13 ώρες δουλειά σε έναν εργοδότη, βάζοντας έτσι ταφόπλακα στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Είναι απαράδεκτο και δεν πρέπει να δεχτούμε να πηγαίνουμε στην δουλειά μας και να μην ξέρουμε αν θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας σώοι. Δε δεχόμαστε να ρισκάρουμε τις ζωές μας για να πιαστούν τα χρονοδιαγράμματά τους.

Τώρα είναι η ώρα να παλέψουμε και να διεκδικήσουμε τη δουλειά και τη ζωή που μας αξίζει. Χωρίς καμία αναμονή να αντεπιτεθούμε και να διεκδικήσουμε μέτρα υγείας και ασφάλειας, υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, μείωση του εργάσιμου χρόνου, ωράρια και προγράμματα σταθερά και όχι όπως βολεύει την εργοδοσία.

Μονόδρομος για εμάς είναι η οργάνωση μας στο Σωματείο, η συμμετοχή μας στο κίνημα, στους αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, για να έχουμε κατακτήσεις.

Απαιτούμε:

• Να διερευνηθούν χωρίς καθυστέρηση απ’ όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες (ΣΕΠΕ) τα αίτια του «ατυχήματος» και να αποδοθούν ευθύνες στους πραγματικούς υπαίτιους.
• Εξασφάλιση και τήρηση όλων των συνθηκών και μέτρων ασφαλείας, ώστε όλοι οι εργαζόμενοι να γυρνούν ζωντανοί και αρτιμελείς στο σπίτι τους.
• Να καλυφθούν οι ανάγκες για την άμεση αποκατάσταση της συναδέλφου καθώς και της αποζημίωσής της όσο καιρό χρειαστεί.

Μαζικές προσλήψεις προσωπικού με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι.

Η Αγωνιστική Ενότητα συμμετέχει στις εκλογές του Σωματείου με εμπιστοσύνη στη δύναμη των εργαζομένων και περηφάνια για τους αγώνες που δώσαμε μαζί τα τελευταία χρόνια. Η περίοδος 2022-2025 ήταν γεμάτη αγώνες, αντιφάσεις και προκλήσεις για κάθε εργαζόμενο στην 3Ε. Το 2022 δώσαμε μια υπόσχεση: να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα των εργαζομένων, να δυναμώσουμε τη φωνή μας και να συγκρουστούμε με τη λογική της υποταγής και της υποτέλειας.

Τρία χρόνια μετά τις προηγούμενες εκλογές του σωματείου μας, οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν με τον πιο καθαρό τρόπο ότι τίποτα δεν χαρίζεται αν δεν διεκδικηθεί.

Η πραγματικότητα μίλησε: Αναδείχθηκαν αιτήματα που πάτησαν πάνω στις ανάγκες μας και υιοθετήθηκαν από τους εργαζόμενους, βάλαμε φρένο στα παζάρια και στις συνεννοήσεις πίσω από κλειστές πόρτες, βγήκαμε μπροστά κάθε φορά που επιχείρησαν να υπονομεύσουν κατακτήσεις δεκαετιών. Κόντρα σε λογικές συμβιβασμού, οι συνδικαλιστές της Αγωνιστικής Ενότητας κατέβαλαν κάθε προσπάθεια ώστε το σωματείο να αναπνεύσει και να αποκτήσει εργατική φωνή ξανά.

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ.

Από το 2022 μέχρι σήμερα, η πλειοψηφία της Διοίκησης του Σωματείου επέλεξε τον δρόμο του συμβιβασμού και της σιωπής, επιβεβαιώνοντας με το χειρότερο τρόπο την κριτική μας.

Παρά τα οξυμένα προβλήματα το Δ.Σ. δεν συνεδρίαζε τακτικά πολλές φορές κάθε 7- 8 μήνες!! και αυτό γίνονταν κάτω από την πίεση των συμβούλων της Αγωνιστικής Ενότητας

Για άλλη μια τριετία απέδειξαν πως φοβούνται τη συμμετοχή των εργαζομένων στη ζωή και τη δράση του Σωματείου. Δεν πραγματοποιούσαν Γενικές Συνελεύσεις, έφτασαν δε στο σημείο να υπογράφουν συμφωνίες με την εργοδοσία χωρίς απόφαση Γενικής Συνέλευσης, κάνοντας κουρελόχαρτο το καταστατικό που υποτίθεται πως υπηρετούν.

Είναι τέτοιος ο φόβος και η υποτίμηση που τρέφουν για τους εργαζόμενους, που πραγματοποίησαν Γενικές Συνελεύσεις παρωδία με συμμετοχή 25 -30 ατόμων μακριά από το εργοστάσιο του Σχηματαρίου, που εδώ είναι η δύναμη, η ψυχή, εδώ χτυπάει η καρδιά του Σωματείου.

Οι ενημερώσεις των εργαζομένων για κρίσιμες διαπραγματεύσεις, και απουσία ουσιαστικής στήριξης απεργιακών κινητοποιήσεων, σημάδεψαν τη στάση τους.

Η ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Ο συνδυασμός της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ πιστός στις δεσμεύσεις του και τις αρχές του, σεβόμενοι τους συναδέλφους και το καταστατικό του Σωματείου, δεν υπέγραψε και δεν θα υπογράψει ποτέ συμφωνίες που δεν έχουν την έγκριση των εργαζομένων μέσα από το ανώτατο όργανο που είναι η Γενική Συνέλευση. Απέναντι στη λογική του εκφυλισμού, η Αγωνιστική Ενότητα κράτησε σταθερή γραμμή, στάθηκε αταλάντευτα στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεων, μέσα και έξω από το εργοστάσιο, δίνοντας πραγματικό περιεχόμενο στη λέξη Σωματείο. Συγκεντρώσαμε υπογραφές για να πραγματοποιηθεί Γενική Συνέλευση όταν ο πρόεδρος και οι περισσότεροι σύμβουλοι ήταν εξαφανισμένοι. Βάζαμε τις προτάσεις στο Δ.Σ. και ορίζαμε κάθε χρονιά το διεκδικητικό πλαίσιο των διαπραγματεύσεων.

Έγιναν με πρωτοβουλία μας παρεμβάσεις στην εργοδοσία για πολλά προβλήματα των εργαζομένων που αφορούσαν εργασιακά ζητήματα και τους υπερασπίσαμε από καταχρήσεις εξουσίας διευθυντικών στελεχών. Κάναμε ακόμη παρεμβάσεις για τα θέματα Υγιεινής και Ασφάλειας, καθώς και για μονιμοποιήσεις συναδέλφων.

Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ

Όταν το Σωματείο σιωπά, μιλά η εργοδοσία, η οποία για άλλη μια φορά προσπάθησε να διασπάσει την ενότητα των εργαζομένων με τις λεγόμενες ”διευθυντικές αυξήσεις” και αξιοποιώντας διάφορα γνωστά παπαγαλάκια να επιτεθεί στους συνδικαλιστές που αγωνίζονται, με ψέματα και συκοφαντίες. Όταν βέβαια οι εργαζόμενοι πάλευαν, κάποιοι κοιτούσαν απ’ την άλλη. Η ιστορία όμως γράφεται με αγώνες, όχι με δικαιολογίες.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΒΑΖΟΥΝ ΦΡΑΓΜΟ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ

Η συμμετοχή των εργαζομένων στις κινητοποιήσεις που τόσο απεύχεται η εργοδοσία και που συχνά πυκνά παραλείπει να αναφέρεται η πλειοψηφία, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις μικρές και μεγάλες κατακτήσεις που είχαμε. Η εξίσωση των δύο πρώτων ”τριετιών”, η υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων με αυξήσεις, τα διορθωτικά ποσά, η αναδίπλωση της εργοδοσίας σε κρίσιμες στιγμές – ήταν αποτέλεσμα αγώνα, όχι συμβιβασμού!

ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Η Αγωνιστική Ενότητα καλεί κάθε εργαζόμενο να συμμετάσχει ενεργά στις εκλογές, να στηρίξει μια δύναμη ανεξάρτητη από εργοδοσία και κυβερνητικούς μηχανισμούς, μια δύναμη που με σταθερότητα και συνέπεια έδειξε τι σημαίνει αγώνας με αξιοπρέπεια.

Άσχετα από τις επιμέρους διαφορές μας, είμαστε όλοι συνάδελφοι που παλεύουμε για το μεροκάματο. Μαζί μπορούμε να κάνουμε το σωματείο μας πραγματικό στήριγμα, όπλο απέναντι στις αδικίες και φωνή όλων όσων δεν ακούγονται. Οι εκλογές του Σωματείου είναι στιγμή επιλογής.

Δεν ξεχνάμε – Δεν συμβιβαζόμαστε. Δεν ξεχνάμε ποιοι στήριξαν τους αγώνες και ποιοι έμειναν θεατές ή, χειρότερα, εμπόδιο. Όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι, η μνήμη των συναδέλφων δεν ξεθώριασε. Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης και της απόφασης. Ή θα συνεχίσουμε με τους “βολεμένους”, ή θα δυναμώσουμε τη φωνή που δεν λογοδοτεί στην εργοδοσία, αλλά στους εργάτες. Η Αγωνιστική Ενότητα δεν υπόσχεται θαύματα. Υπόσχεται αγώνα για νέες κατακτήσεις, ενότητα, αξιοπρέπεια.

Το ΔΣ της ΕΙΝΑΠ εκφράζει την πλήρη αντίθεσή του στην πρακτική διάλυση των δύο εκ των τριών παθολογικών κλινικών του Νοσοκομείου Νίκαιας με αφορμή την ανακαίνιση του κτιρίου. Μια ανακαίνιση που είναι αναγκαία και έχει αποτελέσει διεκδίκηση των εργαζομένων του νοσοκομείου για χρόνια, αλλά με τον τρόπο που γίνεται εκθέτει τους ασθενείς σε τεράστιους κινδύνους για την υγεία, ακόμα και την ίδια τους τη ζωή.

Η ανακαίνιση, που ξεκίνησε πριν από ένα περίπου χρόνο σε άλλο κομμάτι του ίδιου ορόφου, καθυστέρησε έξι μήνες σε σχέση με το προγραμματισμένο χρονοδιάγραμμα και προκειμένου να μη χαθεί η χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης, όπως είπαν οι αρμόδιοι από τη Διοίκηση του νοσοκομείου και την Υ.Πε., αποφασίστηκε στη συνέχεια να κλείσουν ταυτόχρονα οι υπόλοιπες δυο παθολογικές κλινικές του νοσοκομείου για να ανακαινιστούν! Αποφάσισαν λοιπόν να μειωθεί κατά 40 κρεβάτια η δύναμη του νοσοκομείου και μάλιστα λίγο πριν το χειμώνα, όπου αυξάνεται η νοσηρότητα και συνεπώς και οι νοσηλείες. Παρά τις επισημάνσεις από το σύνολο του προσωπικού για τα προβλήματα που θα δημιουργούσε αυτή η απόφαση, προχώρησε η εφαρμογή της με αποτέλεσμα οι ασθενείς να διασπείρονται σε όλο το νοσοκομείο, οι νοσηλευτικές τους υπηρεσίες να καταργούνται και οι γιατροί να ψάχνουν χώρους για τη στέγαση των γραφείων.

Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι σε όποια έργα γίνονται, πέρα από τα δυσθεώρητα ποσά που δίνονται σε ιδιώτες εργολάβους, το κριτήριο είναι η δική τους εξυπηρέτηση και όχι η ασφάλεια των ασθενών και οι συνθήκες εργασίας του προσωπικού.

Προειδοποιούμε ότι η μείωση της δύναμης του παθολογικού τομέα κατά 40 κλίνες, η διάλυση δύο εκ των τριών παθολογικών κλινικών, τα ράντζα και ο συνωστισμός ασθενών, η «διασπορά» των παθολογικών ασθενών σε όλο το νοσοκομείο διαμορφώνουν συνθήκες επικίνδυνες για τη διασπορά λοιμωδών μεταδιδόμενων νοσημάτων και σοβαρών  νοσοκομειακών λοιμώξεων. Συνθήκες που μπορούν να επηρεάσουν την έκβαση της νοσηλείας και να αποβούν επικίνδυνες για την υγεία. Παράλληλα, δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία των τακτικών χειρουργείων όλου του χειρουργικού τομέα.

Απαιτούμε η Διοίκηση και η Υ.Πε. να πάρουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να βρεθούν οι απαραίτητοι χώροι νοσηλείας για να μην κινδυνεύσει κανένας ασθενής! Καθιστούμε σαφές ότι είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για την κατάσταση που επικρατεί στο νοσοκομείο Νίκαιας!

Δε θα επιτρέψουμε οι απολύσεις να γίνουν κανονικότητα

Οι εργαζόμενοι θα απαντήσουν στην επίθεση της εργοδοσίας δυναμώνοντας τον αγώνα για τα δικαιώματα τους

Το κλίμα ευφορίας που προσπαθεί να καλλιεργήσει η εταιρεία, παρουσιάζοντας ότι η «ανάπτυξή» της μόνο θετική εξέλιξη μπορεί να είναι για τους εργαζόμενους, διαψεύδεται καθημερινά στην πράξη. Αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο της ανάπτυξής τους. Ειδικά σε μια περίοδο που τα κέρδη των πολεμικών βιομηχανιών σπάνε ρεκόρ, η εντατικοποίηση της δουλειάς γίνεται όλο και μεγαλύτερη, η εταιρία θέλει να διασφαλίσει ‘’ήρεμα νερά’’, φόβο και υποταγή, κανένας να μη σηκώνει το κεφάλι, να μη διεκδικεί δουλειά και ζωή με δικαιώματα αλλά να συμβιβάζεται με τα όλο και λιγότερα, να συμβιβάζεται στην υπόσχεση μελλοντικών ανταμοιβών και ‘’διόρθωσης των αδικιών’’ που όμως είναι μια απατηλή ουτοπία.

Την περασμένη εβδομάδα, το αφήγημα της «ανάπτυξής» τους αυτό κατέρρευσε για ακόμη μια φορά, καθώς η εταιρεία προχώρησε στην απόλυση συναδέλφου μας.

Όσο κι αν προσπαθούν να παρουσιάσουν την απόλυση ως μεμονωμένο περιστατικό, δεν μπορούν. Υπενθυμίζουμε ότι τον προηγούμενο χρόνο η εταιρεία προχώρησε σε άλλες 7 απολύσεις χρησιμοποιώντας κυρίως το γνωστό πρόσχημα της «χαμηλής απόδοσης» σε μια περίοδο μάλιστα που είχε αποφασιστεί η διεκδίκηση συλλογικής σύμβασης μέσα από γενικές συνελεύσεις. Η επίθεση αυτή είχε και συνεχίζει να έχει τρομοκρατικό χαρακτήρα. Θέλουν να μας κάνουν να σκύψουμε το κεφάλι, να μετράμε κάθε μας κίνηση με το άγχος της «παραγωγικότητάς τους» και τον φόβο της απόλυσης, χωρίς αντιδράσεις και διεκδικήσεις.

Αυτή τους η πρόθεση αποκαλύφθηκε για ακόμη μια φορά στην πρόσφατη συνάντηση του σωματείου με εκπρόσωπο της εταιρείας που ούτε λίγο ούτε πολύ, διέψευσε τον απολυμένο συνάδελφο που έλεγε ότι ποτέ δεν του έγινε λόγος για «χαμηλή απόδοση». Δήλωσε μάλιστα ότι  η εταιρεία ασκεί απλώς το «νόμιμο δικαίωμά» της και ότι όταν γίνονται τόσες προσλήψεις, είναι «λογικό να υπάρχουν και κάποιες αστοχίες στις επιλογές». Με άλλα λόγια τα κεφαλιάμέσα και μην το ψάχνετε και πολύ γιατί θα απολύουμε όποτε θέλουμε και όποιον θέλουμε.

Όμως ακόμα και τα δικαστήρια που με την εφαρμογή όλων των αντεργατικών νόμων των τελευταίων χρόνων όλο και πιο δύσκολα λαμβάνουν αποφάσεις υπέρ των εργαζομένων δεν μπόρεσαν να κρύψουν το πραγματικό περιεχόμενο των απολύσεων. Δικαίωσαν απολυμένο συνάδελφο μας,από τις περσινές απολύσεις, μέλος της παράταξης ΑΕΕ που με την στήριξη του κλαδικού σωματείου αλλά και συναδέλφων μέσα από την εταιρεία δεν άφησε αναπάντητη την απόλυσή του η οποία χαρακτηρίστηκε ως άκυρη και καταχρηστική.

Η απόφαση αυτή δεν ξεμπροστιάζει μόνο τη διοίκηση αλλά και την πλειοψηφία του ΔΣ του σωματείου, τους συνδικαλιστές της ΑΚΕ. Τότε όχι μόνο δεν στήριξαν τον απολυμένο συνάδελφο, αλλά αντίθετα υποστήριξαν όλα τα επιχειρήματα της εργοδοσίας — τόσο στον κόσμο όσο και στην Επιθεώρηση Εργασίας — αποτελώντας πανελλαδική πρωτοτυπία, ακόμα και για τα πιο εργοδοτικά σωματεία. Δεν μας προκαλεί λοιπόν καμία εντύπωση που και στην πιο πρόσφατη απόλυση αρνήθηκαν να στηρίξουν τον συνάδελφο στο ενδεχόμενο διεκδίκησης επαναπρόσληψής του και συνέχισαν για ακόμη μια φορά να είναι προπαγανδιστές της εργοδοτικής γραμμής.

Όλα αυτά δεν πρέπει να μας απογοητεύουν, αλλά να βγάζουμε συμπεράσματα για το ποιος είναι ο τρόπος να απαντήσουμε και τι σωματείο θέλουμε. Δύναμη σε αυτό μας δίνει η στάση του κλαδικού σωματείου Μετάλλου που από το πρώτο λεπτό στάθηκε στο πλευρό των απολυμένων συναδέλφων. Δύναμη σε αυτό δίνουν καθημερινά οι συνάδελφοι με την αλληλεγγύη και το πραγματικό ενδιαφέρον τους.

Να ξεμπερδεύουμε με τις εργοδοτικές φωνές μέσα στο σωματείο που βασική επιδίωξή τους είναι να στοιχίζονται οι εργαζόμενοι πίσω από τους στόχους της εταιρείας που καλλιεργούν κλίμα αναμονής και απογοήτευσης. Να παλέψουμε για ένα σωματείο αγωνιστικό με πλούσια δράση, που θα απαντά άμεσα και αποφασιστικά στις επιθέσεις της διοίκησης, θα αποφασίζει και θα διεκδικεί με κριτήριο τους καλύτερους όρους εργασίας μας.

Διεκδικούμε την άμεση επαναπρόσληψη του συναδέλφου

Δε θα επιτρέψουμε η εταιρεία να απολύσει άλλον συνάδελφο.