Σελίδα 4942 – Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (Π.Α.ΜΕ.)

Άρθρο του Λουλαμίλε Σιμπάντα, στέλεχος της Γραμματείας Νέων της ΠΣΟ για την “υποκρισία της ITUC και το ψεύτικο ενδιαφέρον των ρεφορμιστών για το “δικαίωμα στην απεργία”

Ανακοινώσεις

rodoula

-

17 Φεβρουαρίου 2015

0

Γιοχάνεσμπουργκ, Νότια Αφρική – 1 6, Φεβρουαρίου 2015

Η υποκρισία της ITUC

και το ψεύτικο ενδιαφέρον των ρεφορμιστών για το “δικαίωμα στην απεργία”

Του Lulamile Sibanda, Συνδικαλιστής, Νότια Αφρική *

Η έκκληση της ITUC για Παγκόσμια Ημέρα Δράσης για το “δικαίωμα στην απεργία” στις 18 Φεβρουαρίου θα ήταν αστεία αν δεν επρόκειτο για μια μεγάλη επίδειξη υποκρισίας και ψεύτικου ενδιαφέροντος για ένα “δικαίωμα” που η ITUC και οι σημαντικότερες οργανώσεις της έχουν προ πολλού εγκαταλείψει.

Η ITUC (Διεθνής Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία) είναι ένας ισχυρός οργανισμός με “176 εκατ μέλη σε 162 χώρες”, όπως ισχυρίζεται. Έχει τυλίξει την ΔΟΕ και απαγορεύει αντιδημοκρατικά σε όλες τις άλλες διεθνείς και περιφερειακές συνδικαλιστικές οργανώσεις να εκπροσωπούνται αναλογικά στα όργανα της ΔΟΕ. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι ο τρέχων Γενικός Διευθυντής της ΔΟΕ είναι ο πρωην Γενικός Γραμματέας της ITUC, κ Guy Ryder. Έτσι, όμως, οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις βρίσκουν πολύ εύκολο να ανοίξουν μια συζήτηση για ένα δικαίωμα που περιλαμβάνεται στην Σύνοδο για την Ελευθερία του Συνεταιρίζεσθαι (αρ.87) που κατοχυρώθηκε πριν από σχεδόν έναν αιώνα και δεν αμφισβητήθηκε μέχρι τώρα. Πώς μπορεί αυτό να είναι δυνατό; Μήπως οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις αισθάνονται ότι η πλειοψηφία της Ομάδας των Εργαζομένων είναι πολύ αδύναμη για να εμποδίσει τις προσπάθειες τους ή θεωρούν ότι είναι ακόμα και φιλική προς τις επιθυμίες τους; Δεν μπορούμε να πούμε τι είναι χειρότερο, αλλά και στις δύο περιπτώσεις, η επίθεση κατά του δικαιώματος της απεργίας στο επίπεδο της ΔΟΕ είτε δείχνει την πλήρη αποτυχία της ITUC να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των εργαζομένων ή τη μεγάλη προδοσία της ITUC προς την εργατική τάξη.

Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού οι πιο σημαντικές οργανώσεις της ITUC, αλλά και η ITUC η ίδια εδώ και καιρό πρόδωσαν την εργατική τάξη και τον αγώνα της και έχουν στην πράξη εγκαταλείψει το δικαίωμα στην απεργία. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, οι ίδιοι έχουν ευθυγραμμιστεί με τους εργοδότες και τις κυβερνήσεις ενάντια στο δικαίωμα στην απεργία.

Εδώ είναι μερικά παραδείγματα που είναι χαρακτηριστικά:

Πόσες φορές οι συνδικαλιστές (των συνομοσπονδιών) της TUC στη Βρετανία, AFL-CIO στις ΗΠΑ, LO-στη Σουηδία, LO-στη Δανία, στη Φινλανδία, στην Αυστραλία, στην Αυστρία, στην Ελβετία, κλπ έχουν ακούσει από τις ηγεσίες των συνομοσπονδιών ότι γενική απεργία -η υψηλότερη μορφή του ενωμένου αγώνα της εργατικής τάξης- δεν πρόκειται ποτέ να οργανωθεί από αυτές, διότι είναι “πάρα πολύ πολιτική”; Ας μην λησμονούμε ότι η τελευταία γενική απεργία στην Βρετανία έλαβε χώρα το 1926, στις ΗΠΑ το 1936, στην Αυστραλία το 1976!
Ένα άλλο παράδειγμα από τη Γερμανία, καθώς ήταν η (συνομοσπονδία) DGB της Γερμανίας, φιλοξένησε και το τελευταίο συνέδριο της ITUC. Ήταν επίσης η DGB που επιτέθηκε ανοιχτά στην απεργία στον τομέα των μεταφορών το 2014 και ανοιχτά υποστήριξε μαζί με τους εργοδότες νομοσχέδιο της κυβέρνησης να απαγορεύσει το δικαίωμα της απεργίας σε μικρότερα συνδικάτα. Στην πράξη η DGB της Γερμανίας είναι εναντίον της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι. Με τη νομοθεσία αυτή θα της δοθεί το μονοπώλιο του ελέγχου των εργατικών αγώνων ώστε να τους καταστέλλει.
Στην Ισπανία οι κύριες Συνομοσπονδίες (στμ UGT και CCOO), απασχολημένες να λαμβάνουν τα εκατομμύρια της κρατικής χρηματοδότησης, εργάζονται από κοινού με την κυβέρνηση κατά των εργασιακών και κοινωνικών δικαιώματων. Το 2011, η UGT και CCOO υπέγραψαν ένα «κοινωνικό συμβόλαιο» με την κυβέρνηση και την ένωση των εργοδοτών, το οποίο περιλάμβανε μια μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, που αύξησε την ηλικία συνταξιοδότησης κατά δύο έτη, από 65 σε 67, ενώ επίσης συμφωνήθηκαν με τους εργοδότες μισθολογικές περικοπές με κοινές συμφωνίες. Φυσικά δεν μπορούν να οργανωθούν απεργίες από αυτές τις συνομοσπονδίες ενάντια σε μια πολιτική που συν-αποφασίζουν, μαζί με τους «κοινωνικούς εταίρους» τους.
Στην Ελλάδα, η οποία έχει βρεθεί στο κέντρο της προσοχής των μέσων ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο για την λαϊκή αντίσταση στις πολιτικές της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, οργανώθηκαν πάνω από 35 Πανελλαδικές και εκατοντάδες απεργίες στους κλάδους και τις επιχειρήσεις κάτω από την πίεση των λαϊκών προβλημάτων και την πίεση του ΠΑΜΕ ( Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο), στη διάρκεια των τελευταίων 5 ετών. Η ηγεσία της Γενικής Συνομοσπονδίας (ΓΣΕΕ), μέλος της ITUC και της ΣΕΣ, όταν δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο για να αποτρέψει τις απεργίες, έκανε ό, τι ήταν δυνατόν για να υπονομεύσει την πραγματική συμμετοχή των εργαζομένων.

Τώρα που ο ρεφορμισμός έχει επικρατήσει στις ηγεσίες πολλών, παλιά αγωνιστικών, συνομοσπονδιών αποδυναμώνοντας το συνδικαλιστικό κίνημα. Τώρα που οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις έχουν παραβιάσει κατ ‘επανάληψη το δικαίωμα της απεργίας, φυλακίζουν ηγέτες των εργαζομένων και απαγορεύουν τις απεργίες χωρίς καμιά διαμαρτυρία από την ITUC και τις κύριες οργανώσεις της. Τώρα που ITUC έχει στρώσει το κόκκινο χαλί για τους εργοδότες και τις κυβερνήσεις να πατήσουν πάνω στα δικαιώματα των εργαζομένων και να γίνουν τόσο αδίστακτοι, ώστε να ζητήσουν ακόμη και την πλήρη, νομοθετική κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας, Τώρα ITUC καλεί για μια παγκόσμια ημέρα δράσης!

Και γιατί καλούν μια παγκόσμια ημέρα δράσης; Για να συνεχίσουν να υπηρετούν τον πραγματικό σκοπό τους ως μακρύ χέρι των εργοδοτών και των κυβερνήσεων μέσα στο εργατικό κίνημα. Η ITUC υπάρχει, προκειμένου να ελέγχει και να διαχειρίζεται την αναπόφευκτη οργή και αγανάκτηση των εργαζομένων κατά την αντεργατικής πολιτικής και να τις διοχετεύσουν σε αβλαβείς αγώνες που θα μπορούσαν κάποια στιγμή να καταφέρουν να αναπροσαρμόσουν το ποσοστό εκμετάλλευσης και να μακιγιάρουν τον καπιταλισμό, αλλά ποτέ δεν θα αμφισβητήσουν τον μηχανισμό που δημιουργεί στους εργαζόμενους τα κοινωνικά προβλήματα. Αυτός δεν είναι άλλος από την αντίφαση μεταξύ κοινωνικοποίησης της παραγωγής και της ατομικής ιδιοποίησης του πλούτου, την εκμετάλλευσης με σκοπό το κέρδος. Με άλλα λόγια οι σκλάβοι πρέπει να παραμείνουν σκλάβοι. Ίσως μπορούν να φτιάξουν συνδικάτο, να οργανώσουν διαμαρτυρίες και να γίνουν εκσυγχρονισμένο σκλάβοι, αλλά θα πρέπει να παραμείνουν σκλάβοι!

Σε ένα τελικό προδοτικό χτύπημα κατά της εργατικής τάξης, η ITUC προτείνει ότι το θέμα, που έθεσαν οι εργοδότες στο πλαίσιο της ΔΟΕ, δηλ εάν θα πρέπει να υπάρχει το δικαίωμα στην απεργία και ποιοι να είναι οι «περιορισμοί» του, θα πρέπει να παραπεμφθεί και να απαντηθει από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης! Αυτό σημαίνει ότι η ITUC θέλει να παραπέμψει το δικαίωμα που έχει αποκτηθεί μέσα από αιματηρούς εργατικούς αγώνες σε ένα συμβουλευτικό, δικαστικό όργανο, το οποίο δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ουδέτερο.

Η ΠΣΟ, αντιθέτως, λέει ότι το δικαίωμα στην απεργία μπορεί να προστατευθεί και να ανακτηθεί στην πράξη από την άσκηση του δικαιώματος στην απεργία και από τον ενωμένο και ταξικό αγώνα των εργαζομένων.

* Περιφερειακός πρόεδρος της NEHAWU (Ομοσπονδίας Δημοσίων Υπαλλήλων) Νότιας Αφρικής, μέλος της Γραμματείας Νεολαίας της ΠΣΟ

La hipocresía de la CSI y el falso interés de los reformistas por el “derecho a huelga” Por Lulamile Sibanda, Sindicalista Sudafricano miembro del Secretariado de la Juventud de la FSM

Anuncios

rodoula

-

17 Φεβρουαρίου 2015

0

Johannesburgo, Sudáfrica – 16 de febrero 2015

La hipocresía de la CSI y el falso interés de los reformistas por el “derecho a huelga”

Por Lulamile Sibanda, Sindicalista Sudafricano*

La convocatoria de la CSI para un Día de Acción Global sobre el “derecho a huelga” en el 18de febrero habría sido una broma divertida si no fuera un gran espectáculo de hipocresía e interés falso para un “derecho” que la CSI y sus principales organizaciones tienen abandonado hace mucho tiempo.

La Confederación Sindical Internacional es una organización fuerte con “176 millones de miembros en 162 países”, según afirma. Tiene la OIT dominada y prohíbe de forma antidemocrática a todas las demás organizaciones sindicales internacionales y regionales de ser representados proporcionalmente en los órganos de la OIT. Un ejemplo característico es que el actual Director General de la OIT es el Secretario General anterior de la CSI, Guy Ryder. Pero sin embargo, los empleadores y los grupos gubernamentales les resulta tan fácil abrir un debate sobre un derecho incluido en la libertad de asociación (87) establecido hace casi un siglo y no impugnado hasta ahora. ¿Cómo puede ser esto posible? ¿Los empleadores y los gobiernos sienten que la mayoría del Grupo de los Trabajadores es demasiado débil para bloquear sus esfuerzos o ¿Consideran que es incluso agradable a sus deseos? No podemos decir lo que es peor, pero en ambos casos el ataque contra el derecho de huelga en el nivel de la OIT muestra el fracaso total de la CSI para defender los derechos de los trabajadores o la gran traición a la clase obrera por la CSI.

Y no podría ser de otra manera ya que las principales organizaciones dentro de la CSI y la propia CSI han traicionado durante mucho tiempo la clase obrera y su lucha y que en la práctica abandonaron el derecho de huelga. En algunos casos, incluso ellos mismos se han alineado con los empleadores y los gobiernos contra el derecho de huelga.

Aquí hay algunos ejemplos que son característicos:

1. ¿Cuántas veces los sindicalistas de TUC en Gran Bretaña, la AFL-CIO en EE.UU., en LO-Suecia, en LO-Dinamarca, en Finlandia, en Australia, en Austria, en Suiza etc. han escuchado de las cúpulas de estas Centrales que una huelga general, la forma superior de lucha unida de la clase obrera, nunca será organizado por ellos porque es”demasiado político”? Recordemos solamente que la última huelga general en Gran Bretaña fue en 1926, en EE.UU. en 1936, en Australia en 1976!

2. Otro ejemplo de Alemania, ya que era DGB de Alemania, que acogió el último Congreso de la CSI. También fue DGB que atacó abiertamente la huelga en el sector del transporte en 2014 y ha apoyado abiertamente junto a los empleadores proyecto de ley del gobierno para prohibir el derecho de huelga a los sindicatos más pequeños. En la práctica DGB de Alemania está en contra de la libertad de asociación. Esta legislación les dará el monopolio del control de los trabajadores, para suprimir a su lucha.

3. En España las principales Confederaciones, muy ocupados recibiendo millones de euros de financiación de parte del Estado, han estado trabajando en conjunto con el Gobierno en contra de los derechos laborales y sociales. En 2011, los sindicatos UGT y CCOO firmaron un “pacto social” con el gobierno y la patronal, que incluía una reforma de las pensiones, que ha aumentado la edad de jubilación de 65 a 67 años, mientras que recortes salariales también se han acordado con los empleadores a través de acuerdos conjuntos. Por supuesto huelgas no pueden ser organizadas por estas Centrales, a partir de una política que se están formando junto a sus “interlocutores sociales”.

4. En Grecia, que ha estado en el centro de la atención de los medios en todo el mundo para la resistencia popular a las políticas del Gobierno, la Unión Europea y el FMI, que estaba bajo la presión de los problemas de la población y la presión del PAME (la Frente Militante de Todos los Trabajadores) que más de 35 huelgas generales y cientos de huelgas sectoriales y en lugares de trabajo durante los últimos 5 años se han convocado y organizado. Los dirigentes de la Confederación General (GSEE), afiliada a la CSI y la CES, cuando no pudieron hacer nada más para evitar las huelgas, hicieronn todo lo posible para socavar la participación verdadera de los trabajadores.

Ahora que el reformismo ha prevalecido en los dirigentes de muchas centrales que antes estuvieron centrales de lucha lucha, debilitando el movimiento sindical; Ahora que los empleadores y los gobiernos han violado reiteradamente el derecho de huelga, encarcelando a líderes obreros y prohibiendo huelgas sin ninguna queja de parte de la CSI y sus organizaciones líderes;Ahora que la CSI ha puesto la alfombra roja para los empleadores y los gobiernos para pisotear a los derechos de los trabajadores y convertirse en suficientemente despiadados para exigir incluso la eliminación completa y legislativa del derecho de huelga; Ahora CSI hace un llamamiento para un día mundial de acción!

¿Y por qué llamar a un día de acción global? Para continuar sirviendo a su verdadero propósito como el largo brazo de los empleadores y los gobiernos dentro del movimiento obrero. Existe la CSI con el fin de controlar y manipular la ira inevitable y la ingignación de los trabajadores por causa de la política antiobrera y canalizarlos en luchas inofensivas que podrían en algún momento gestionar para reajustar la tasa de explotación y el maquillar el capitalismo, pero nunca desafiar con el mecanismo de la generación de los trabajadores delos problemas obreros y sociales. Este no es otro que la contradicción entre la producción social y la apropiación individual de la riqueza, la explotación con fines de lucro. En otras palabras, los esclavos deben seguir siendo esclavos. Tal vez puedan formar un sindicato, organizar algunas protestas y convertirse en esclavos modernizados, pero deben seguir siendo esclavos!

En un golpe final de la traición de la clase obrera, la CSI se propone que la cuestión, planteada por los empleadores en la OIT, de si debe haber un derecho a la huelga y cuáles son sus “limitaciones”, deben ser remitida a y respondida por la Corte Internacional de Justicia! Esto significa que la CSI quiere referir a un derecho adquirido por los trabajadores con sangrientas luchas a un órgano judicial de asesoramiento que no es y no puede ser neutral.

La Federación Sindical Mundial, por el contrario, dice que el derecho de huelga sólo puede ser defendido y reclamado de facto por el ejercicio del derecho de huelga, por los trabajadores unidos y la lucha clasista.

* Presidente regional de NEHAWU Sudáfrica, miembro del Secretariado de la Juventud de la FSM

ΠΑΜΕ Web Radio – Οι εκπομπές της Δευτέρας 16 Φλεβάρη 2015

Ραδιόφωνο

pameadmin

-

16 Φεβρουαρίου 2015

0

Ακούστε την εκπομπή του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών & Πληροφορικής

Ακούστε την εκπομπή του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας

Για αποθήκευση των εκπομπών κάντε δεξί κλικ στο σύνδεσμο και επιλέξτε “Αποθήκευση ως…”

Με βήματα σταθερά συνεχίζουμε τις πολιτιστικές παρεμβάσεις του ταξικού κινήματος

Δελτία Τύπου

rodoula

-

16 Φεβρουαρίου 2015

0

Για να συμβάλλουμε στο ν’ ανθίσει το τραγούδι στα χείλη της εργατικής τάξης. Για να σμίξουμε τις φωνές, τις γλώσσες και τους πολιτισμούς Ελλήνων και μεταναστών προχωράμε στη συγκρότηση και οργάνωση εργατικής χορωδίας.

Συνεχίζουμε τα μονοπάτια που ανοίξαμε με τη δημιουργία της θεατρικής ομάδας του ΠΑΜΕ και που φέτος θα παρουσιάσει “τις γειτονιές του κόσμου” του Γιάννη Ρίτσου στις 5 Απρίλη.

Καλούμε τα σωματεία, τις λαϊκές επιτροπές αλλά και όσους αγαπούν το εργατικό τραγούδι και στηρίζουν τη δράση του ταξικού κινήματος να ενημερώσουν τα μέλη και τους φίλους.

Η πρώτη συνάντηση της ομάδας για τη χορωδία θα γίνει το Σάββατο 28/2 στα γραφεία του συνδικάτου επισιτισμού τουρισμού (Στοά Φέξη 3 πλατεία Κάνιγγος 7ος όροφος)

Περισσότερες πληροφορίες στα τηλ. : 2103301847 2103301842 6949121984

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

Campaña de Apoyo Financiero de PAME

el PAME

rodoula

-

16 Φεβρουαρίου 2015

0

Reunión del Comité Coordinador Nacional de PAME

PAME desde su fundación hasta hoy, da todas sus fuerzas en la organización y coordinación de los intentos de la clase obrera, de los sindicatos, de las federaciones, de los centros regionales a enfrentar el ataque del capital, de sus representantes políticos contra a los derechos de la clase obrera.

El trabajo que ha hecho PAME como la organización de huelgas y otras protestas, la manifestación a nivel nacional del 1ro de noviembre, la organización de múltiples eventos por todos los problemas de las familias de la clase obrera, ha establecido PAME como una fuerza que lucha por los intereses de los trabajadores y por su organización, para la agrupación de fuerzas para liberarse de las cadenas de la barbarie capitalista.

Podemos responder a las grandes responsabilidades que hemos asumido, frente a las nuevas evoluciones que tenemos con el cambio del gobierno. Podemos responder a la confianza de miles de trabajadores, hombres y mujeres, trabajadores jóvenes, los migrantes, que entienden la importancia de fortalecer el PAME, el movimiento de clase espera más de nosotros.

Condición y término de la acción de PAME es su apoyo financiero.

PAME se basa a los trabajadores a los que está en contacto todos los días en la lucha, en las intervenciones, los problemas en los lugares del trabajo fortaleciendo los vínculos con ellos. PAME se basa a los sindicatos, las federaciones, los Centros Regionales, comités laborales y comités de los barrios obreros.

El apoyo financiero de PAME fortalecerá la orientación de clase, la lucha de clase. El apoyo financiero y la independencia financiera de PAME fortalecen el movimiento obrero de clase. Pone un obstáculo más al dialogo social, al compromiso, a la subordinación.

Para que PAME pueda satisfacer las necesidades crecientes de la lucha de clase, de la organización de las luchas, se requieren recursos financieros. Se trata de una batalla política que todas las fuerzas de PAME deben planificar. La falta de fondos pone obstáculos a nuestros esfuerzos.

Planificamos Campaña de Apoyo Financiero de PAME del Marzo al Mayo de 2015

Debemos organizar el éxito de la campaña de apoyo financiero de PAME. Debemos tener en cuenta que la situación económica de los trabajadores continuamente está empeorando y enfrentaremos grandes obstáculos. Debemos organizar discusiones en las federaciones, secretarias locales, centros regionales, sindicatos, en los lugares laborales. Utilización de las asambleas generales, reuniones, conferencias. Con persistencia, determinación, buena organización y planificación llegaremos en todos partes. Cada sindicato, sindicalista, comité de lucha, debe asumir su responsabilidad a organizar el trabajo y poner a la batalla todas las fuerzas. Por las necesidades de la campaña publicaremos cartel por los lugares del trabajo, anuncio radiofónico. También, una importante contribución a la campaña será el concierto del 26 de Abril por la Canción Internacional Laboral.

Campaign for the Financial Support of PAME

PAME

rodoula

-

16 Φεβρουαρίου 2015

0

Meeting of the National Coordinating Committee of PAME

Topic: Campaign for the Financial Support of PAME

PAME since its foundation till today gives all its forces into organizing and coordinating the efforts of the working class, the trade unions, the federations, the Regional Trade Union Centers to counter the attack of capital, of its political representatives who attack against the rights of working class.

The work PAME has made, the organization of major strikes and other protests, the Nationwide rally of November 1, the realization of multifaceted events for all the problems of the working class families, have established PAME as a force that fights for the interests of workers, for their organization, to rally forces for freedom from the chains of capitalist barbarism.

We can meet the great responsibilities we have undertaken, facing the new developments that we have with the change of government. We can respond to the trust of thousands of workers, men and women, young workers, migrants, who understand the importance of strengthening of PAME, the class movement and expect more from us.

Condition and term of the action of PAME is its financial support

PAME is based on workers, those who we come in contact with every day in the struggle, the interventions, the problems in the workplaces, strengthening the ties with them. PAME is based on the trade unions, the federations, the Regional Trade Union Centers, the workers’ committees in workplaces, the committees in the districts, the working class neighbourhoods.

PAME has no other resources. Its capital is its positions, its action.

The financial support of PAME will strengthen the class orientation, the class struggle. Financial support and financial independence of PAME strengthens the class labor movement. It gives another hard blow in the line of social dialogue, compromise, subordination.

To enable PAME to meet the increased needs of the class struggle, the organization of the struggle requires increased financial means. It is a political battle that we must give all the forces of PAME, organized and planned. The lack of financial ability is putting obstacles in our efforts.

We will go on a Campaign for the Financial Support of PAME from March to May 2015

We must organise well so as to succeed in the Campaign for the Financial Support of PAME. We must take into account that the economic situation of the workers is continuously worsening and we will meet bigger obstacles. We must organize well the discussion on Local Secretaries, Federations, Regional Trade Union Centers, trade unions, in the workplaces. Good use of the General Assemblies, meetings, conferences. We must have perseverance, determination, good organization, and plan, to address everywhere. Every trade union, every trade unionist, every workers’ committee must to take up the responsibility of organizing the work, putting in battle all forces. For the purposes of the campaign we will use posters for workplaces, spots for radio. Also, important contribution to the financial campaign can be the big concert that we will organise on April 26, with theme the Workers’ Songs Internationally