Η Ολομέλεια της Ομοσπονδίας Επισιτισμού Τουρισμού που συνεδρίασε στις 3 Νοέμβρη, πήρε, μεταξύ άλλων, αποφάσεις που επιβεβαιώνουν το χαρακτήρα της πλειοψηφίας της διοίκησης ως

εχθρού της οργάνωσης των εργαζομένων του κλάδου.

– Αρνήθηκε να εγγράψει στα μητρώα της Ομοσπονδίας το Σωματείο Τάλως στο Λασίθι, που ιδρύθηκε για να συνενώσει τον κλάδο, ξενοδοχοϋπάλληλους και επισιτιστές, επειδή το σωματείο που προϋπήρχε στο νομό τροποποίησε το καταστατικό του και πέταξε από το μητρώο του όσους δεν δουλεύουν σε ξενοδοχεία.

– Αρνήθηκε να γράψει στα μητρώα της το Συνδικάτο της Πάτρας, που επίσης ιδρύθηκε για να συνενώσει τον κλάδο στην Αχαΐα, όταν στο νομό η ΠΑΣΚΕ ίδρυσε τρία κλαδικά διασπαστικά σωματεία και αρνείται εδώ και χρόνια να τα ενοποιήσει.

– Αποφάσισε κατά πλειοψηφία να «επιπλήξει» το Σωματείο Εργαζομένων σε Τουριστικές Επιχειρήσεις Κάστρου και Περιφέρειας, γιατί δεν επέτρεψε να διπλοψηφίσουν οι εργαζόμενοι- μέλη του στις εκλογές του σωματείου του Πύργου. Και σε αυτή την περίπτωση το σωματείο που «επιπλήττει» το ίδρυσε η παράταξη της ΠΑΣΚΕ, διασπώντας τον κλάδο στο νομό Ηλίας.

Βέβαια δεν σκέφτηκε ποτέ να το «επιπλήξει» όσο είχε πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ, παρά μόνο όταν άλλαξαν οι συσχετισμοί και ανέλαβαν τη διοίκηση οι ταξικές δυνάμεις. Κι όλα αυτά έγιναν και γίνονται την ίδια χρονική περίοδο που οι εργατοπατέρες της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ:

• Στο Ηράκλειο κάνουν «εγγραφές» στο σωματείο ξενοδοχοϋπαλλήλων από καταστάσεις που δίνουν οι μεγαλοξενοδόχοι, για να ψηφίζουν ως όμηροι των αφεντικών.

• Στη Ρόδο υπογράφουν για το χειμώνα στο ξενοδοχείο του προέδρου των ξενοδόχων επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση 586 μικτά, χωρίς 5θημερο, 8ωρο, υπονομεύοντας την τοπική κλαδική που οι ίδιοι υπέγραψαν πριν.

• Στην Κασσάνδρα έχουν για πρόεδρο του κλαδικού σωματείου και μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου στελέχη της διεύθυνσης των ξενοδοχείων του προέδρου του ΣΕΤΕ, του γνωστού Ανδρεάδη, με ρόλο να απαγορεύουν σε εκλεγμένους συνδικαλιστές την είσοδο στα ξενοδοχεία. Ενώ όταν κάνουν εκλογές, αναλαμβάνουν τα «διαδικαστικά» μπράβοι της ασφάλειας των ξενοδοχείων.

• Στη Θεσσαλονίκη ίδρυσαν σωματείο στα νυχτερινά κέντρα ενώ υπάρχουν τέσσερα (!!) άλλα κλαδικά σωματεία. Στις φετινές εκλογές επεδίωξαν να βάλουν να ψηφίσουν σε αυτό εργαζόμενοι σε Super Market και επιχειρηματίες.

• Και στην Αθήνα διατηρούν το σωματείο Ζαχαροπλαστών, που ανοίγει μια φορά κάθε δυο χρόνια που εκλέγει ΔΣ, παρά τις προσπάθειες του Συνδικάτου να ενοποιήσει τον κλάδο.

Θα μπορούσαν όλα αυτά -κι άλλα τόσα- να ήταν τόσο παράδοξα, όσο γελοίος ο ισχυρισμός του Γ.Γ. της Ομοσπονδίας ότι «γρονθοκοπήθηκε» σε μια Γενική Συνέλευση που δεν ασχολήθηκε κανείς από τους διακόσιους και πλέον εργαζόμενους μαζί του.  Δυστυχώς όμως για τον κλάδο τα έργα και οι ημέρες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου, έχουν βάλει φαρδιά-πλατιά υπογραφή και σφραγίδα στο σφαγιασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Όλοι αυτοί που διατηρούν νόθες πλειοψηφίες σε σωματεία, σε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, μαζί με τα κόμματά τους, τις κυβερνήσεις και τη μεγαλοεργοδοσία, αποτελούν εμπόδιο στην οργάνωση των εργαζομένων, που πρέπει να ξεπεραστεί με εργαλείο την ταξική μας ενότητα.

Τίποτε δεν δένει έντιμους συνδικαλιστές με αυτούς που ξεβράζει το κίνημα, που ως ορντινάτσες της μεγαλοεργοδοσίας φροντίζουν να κερνάνε μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων από τον ιδρώτα της εργατικής τάξης. Κανένα κοινό δεν έχει ο αγωνιστής μάγειρας, σερβιτόρος, η σκληρά εργαζόμενη καμαριέρα ή λαντζέρα με όσους συναγελάζονται σε «κοινωνικούς διαλόγους», συναινώντας στο ξεχαρβάλωμα της κοινωνικής ασφάλισης, στην επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.

Καμιά σχέση δεν έχει ο νέος που βλέπει το μέλλον του να γκρεμίζεται πριν καν το ζήσει, με όσους του υπόσχονται μια μέρα δουλειά και τρεις στην ανεργία, επιβάλλοντας με ποσοστά για πόσο θα είναι μαθητής και για πόσο αμισθί καταρτιζόμενος.

Η Πανελλαδική Γραμματεία του ΠΑΜΕ στο Επισιτισμό, Τουρισμό, Ξενοδοχεία, τα δεκάδες ταξικά σωματεία που με τις όποιες αδυναμίες μας δίνουμε τιτάνιο αγώνα για να ανασυνταχτεί το κίνημα, για να μπουν νέες δυνάμεις στη μάχη, καλούμε τους εργαζόμενους του κλάδου να πάρουμε την υπόθεση της υπεράσπισης της δουλειάς και της ζωής μας στα χέρια μας. Να βάλουμε στο περιθώριο τους εχθρούς του κινήματος, όσους θέλουν να μοιάσουν στα αφεντικά και να πάμε με όσους μπαίνουν μπροστά για τα δικά μας συμφέροντα. Να πατήσουμε πάνω στην απεργία της 12ης Νοέμβρη, κλιμακώνοντας τον αγώνα για αντίσταση και διεκδίκηση της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών μας, κόντρα στο ψέμα ότι το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» είναι για το καλό μας.

Κι επειδή πολλά θα ακούσουμε από όσους βιάζονται να πιάσουν στασίδι στο νέο κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, μοιράζοντας συγχωροχάρτια στις αντιλαϊκές επιλογές τις «αριστερής διακυβέρνησης», ερμηνεύοντας τη ρήξη όπως τους συμφέρει, το λέμε καθαρά και σταράτα:

Ο δικός μας δρόμος ήταν, είναι και θα παραμείνει η ρήξη με την ΕΕ και το δρόμο των μονοπωλίων.

Η ΕΕ δεν αλλάζει, δε μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, παρά μόνο ανατρέπεται από τους λαούς.

Για μας τόσο δίλημμα, όσο και η απάντηση είναι ξεκάθαρη:

Ή με τα μονοπώλια ή με τις ανάγκες του εργαζόμενου λαού!

Άλλος δρόμος δεν υπάρχει!

Πανελλαδική Γραμματεία ΠΑΜΕ Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχείων