Ακούστε την εκπομπή του Κλαδικού Σωματείου Εργαζομένων στο Χρηματοπιστωτικό σύστημα
Για αποθήκευση κάντε δεξί κλικ στο σύνδεσμο και επιλέξτε «Αποθήκευση ως…»
ΠΑΜΕ Web Radio – Οι εκπομπές της Δευτέρας 23 Ιούνη 2014
Ακούστε την εκπομπή του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών & Πληροφορικής
Ακούστε την εκπομπή του Συνδικάτου Επισιτισμού – Τουρισμού – Ξενοδοχείων
Ακούστε την εκπομπή “Γεια σου περήφανη κι αθάνατη εργατιά” με την Μαρία Καραπιπέρη
Για αποθήκευση των εκπομπών κάντε δεξί κλικ στο σύνδεσμο και επιλέξτε “Αποθήκευση ως…”
Los despidos colectivos de los trabajadores en la acería, abren el camino para lo que seguirá a continuación
La exigencia constante, por parte de los grandes grupos empresariales, de retirar las condiciones que regulan los despidos colectivos ya entra en vigor.
La decisión de convertir el Consejo Superior de Labor -con el consenso de GSEE (Central Sindical de Grecia)- en mecanismo de autorización a los grupos empresariales para despedir libremente cuántos y cuándo quieran, ya tiene sus primeras victimas. Los despidos en la Acería Griega, constituye un golpe aplastante contra los derechos laborales que quedan todavía.
El gobierno, que supuestamente con sus iniciativas lucha contra el desempleo y está llorando lágrimas de cocodrilo para los desempleados, está materializando una petición fundamental de los industriales, quienes presionaban continuamente y con dureza para que se les permitiera el aumento del porcentaje de despidos. Los despidos colectivos de los trabajadores en la acería, abren el camino para lo que seguirá a continuación. Nacen nuevos peligros para el aumento del desempleo, se está fortaleciendo el abuso de autoridad patronal, se está preparando el terreno para despidos masivos y sin control.
El incremento del porcentaje de despidos, más de lo previsto en la normativa vigente, junto con el tijereteo de todos los requisitos formales vigentes hasta ahora, son las medidas necesarias para los monopolios y los grandes grupos empresariales a fin de proteger su propiedad y sus ganancias, a fin de soltarse las manos. Para que los industriales se libren del cargo que constituía un obstáculo hasta ahora para fusiones, compras y traslados posibles de sus empresas. Es decir, para que puedan con flexibilidad, libremente y sin coste “librarse” de sus empleados, remplazarlos con trabajadores nuevos, más baratos, sin contratos, sin derechos.
Sobre este terreno se está construyendo el desarrollo y la recuperación de las ganancias empresariales. Para los trabajadores, el objetivo no debe ser el cambio de gerente del sistema, sino el cómo tomaremos las llaves de la economía y el poder de los monopolios y los grupos empresariales. De lo contrario, sea cual sea la combinación de gestión, con cualquier gobierno que acepte el dominio de los monopolios, el pueblo recibirá las bofetadas una tras otra, la indignación y las medidas no tendrán fin.
Los sindicatos, los trabajadores, la juventud, que no permitamos la masacre de los trabajadores. Ayer les llegó la hora a los aceros, hoy y mañana será nuestro turno. Con la reorganización de nuestras fuerzas, con fe en que tenemos la justicia de nuestra parte, con organización y nuestra lucha pongamos fin al ataque antipopular, a los que arrasan nuestras vidas.
Los despidos colectivos de los trabajadores en la acería, abren el camino para lo que seguirá a continuación
La exigencia constante, por parte de los grandes grupos empresariales, de retirar las condiciones que regulan los despidos colectivos ya entra en vigor.
La decisión de convertir el Consejo Superior de Labor -con el consenso de GSEE (Central Sindical de Grecia)- en mecanismo de autorización a los grupos empresariales para despedir libremente cuántos y cuándo quieran, ya tiene sus primeras victimas. Los despidos en la Acería Griega, constituye un golpe aplastante contra los derechos laborales que quedan todavía.
El gobierno, que supuestamente con sus iniciativas lucha contra el desempleo y está llorando lágrimas de cocodrilo para los desempleados, está materializando una petición fundamental de los industriales, quienes presionaban continuamente y con dureza para que se les permitiera el aumento del porcentaje de despidos. Los despidos colectivos de los trabajadores en la acería, abren el camino para lo que seguirá a continuación. Nacen nuevos peligros para el aumento del desempleo, se está fortaleciendo el abuso de autoridad patronal, se está preparando el terreno para despidos masivos y sin control.
El incremento del porcentaje de despidos, más de lo previsto en la normativa vigente, junto con el tijereteo de todos los requisitos formales vigentes hasta ahora, son las medidas necesarias para los monopolios y los grandes grupos empresariales a fin de proteger su propiedad y sus ganancias, a fin de soltarse las manos. Para que los industriales se libren del cargo que constituía un obstáculo hasta ahora para fusiones, compras y traslados posibles de sus empresas. Es decir, para que puedan con flexibilidad, libremente y sin coste “librarse” de sus empleados, remplazarlos con trabajadores nuevos, más baratos, sin contratos, sin derechos.
Sobre este terreno se está construyendo el desarrollo y la recuperación de las ganancias empresariales. Para los trabajadores, el objetivo no debe ser el cambio de gerente del sistema, sino el cómo tomaremos las llaves de la economía y el poder de los monopolios y los grupos empresariales. De lo contrario, sea cual sea la combinación de gestión, con cualquier gobierno que acepte el dominio de los monopolios, el pueblo recibirá las bofetadas una tras otra, la indignación y las medidas no tendrán fin.
Los sindicatos, los trabajadores, la juventud, que no permitamos la masacre de los trabajadores. Ayer les llegó la hora a los aceros, hoy y mañana será nuestro turno. Con la reorganización de nuestras fuerzas, con fe en que tenemos la justicia de nuestra parte, con organización y nuestra lucha pongamos fin al ataque antipopular, a los que arrasan nuestras vidas.
Επιστολή του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής για την χυδαία συκοφαντική επίθεση σε βάρος των ταξικών συνδικάτων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης
Την Κυριακή 22/6/2014 στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή της τηλεόρασης του Σκαι «Σαββατοκύριακο με δράση» ήταν καλεσμένοι, ο Μανόλης Κεφαλογιάννης από την ΝΔ και ο Πάνος Σκουρλέτης από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο εκπρόσωπος της Κυβέρνησης για μια ακόμη φορά εξαπέλυσε Γκεμπελίστικη χυδαία συκοφαντική επίθεση σε βάρος των ταξικών συνδικάτων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, και των σκληρών αγώνων των εργαζομένων προσπαθώντας να ενοχοποιήσει τις κατακτήσεις μας για την σημερινή κατάσταση της Ναυπηγικής Βιομηχανίας. Ως κοινός χρυσαυγίτης χρησιμοποίησε τα ίδια ακριβώς ιδεολογήματα που ξεστόμιζε ο Λαγός στο Πέραμα λίγες μόλις μέρες πριν το δολοφονικό χτύπημα σε βάρος των στελεχών του Συνδικάτου μας. Δηλαδή ότι για την αναδουλειά στο Πέραμα φταίει το Συνδικάτο, οι αγώνες των εργαζομένων και τα υψηλά δήθεν μεροκάματα που έδιωξαν δήθεν τους εφοπλιστές οι οποίοι τι να κάνουν πήγαν στην Τουρκία. Στην Τουρκία των ισοπεδωμένων εργασιακών δικαιωμάτων με τους εκατοντάδες νεκρούς από εργατικά ατυχήματα αφού ούτε λόγος για μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Αυτό άλλωστε είναι το πρότυπο της ανάπτυξης που υπερασπίζεται η κυβέρνηση και η ΕΕ.
Δεν απαντάει όμως το Χρυσαυγιτικο Στελεχος της ΝΔ :
-Γιατί α) τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά είναι κλειστά εδώ και 3,5 χρόνια με τους εργαζόμενους απλήρωτους και εξαθλιωμένους β) τα Ναυπηγεία Ελευσίνας είναι στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα, με κομμένο ρεύμα, με τους εργαζόμενους απλήρωτους για μήνες; Όλα αυτά ενώ α) τα σωματεία εκεί ( δεν είναι καθόλου ΠΑΜΕ, ) δεν έχουν κάνει ούτε μια μέρα απεργία διεκδίκησης τα τελευταία 20 χρόνια, έχουν χαμηλότερα ημερομίσθια από αυτά της Ν/Ζώνης και κλείνουν την εργασιακή ειρήνη σε όλες τις πτώσεις, β) οι μεγάλοι Σωτήρες – Ιδιοκτήτες τους ( έτσι δεν τους παρουσίαζαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ; ), τα τελευταία 20 χρόνια έχουν πάρει υπέρογκα ποσά, ζεστό κρατικό χρήμα ακόμη και μέσα στην κρίση….
-Την Διακρατική Συμφωνία το 2010 μεταξύ Κινεζικής και Ελληνικής κυβέρνησης για να χρηματοδοτούνται οι Έλληνες εφοπλιστές με ζεστό χρήμα και εξασφαλισμένα Ναυλοσύμφωνα ώστε να οδηγούν τα πλοία τους στα κινεζικά ναυπηγεία, το Συνδικάτο μας την υπέγραψε;
-Την Διακρατική Συμφωνία πριν λίγες μέρες στα Ποσειδώνια μεταξύ Κορεατικής και Ελληνικής Κυβέρνησης για να χρηματοδοτούνται Έλληνες Εφοπλιστές ώστε να οδηγούν τα πλοία τους στα Κορεατικά ναυπηγεία τα Συνδικάτο μας την υπέγραψε;
-Την νέα Διακρατική Συμφωνία μόλις προχτές, μεταξύ Κινεζικής και Ελληνικη κυβερνησης για να χρηματοδοτούνται οι Έλληνες εφοπλιστές με ζεστό χρήμα και εξασφαλισμένα Ναυλοσύμφωνα ώστε να οδηγούν τα πλοία τους στα κινεζικά ναυπηγεία, το Συνδικάτο μας την υπέγραψε;
-Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά ποιος τα κρατάει κλειστά εδώ και τρία και πλέον χρόνια; Δεν είναι απόφαση των ελληνικών κυβερνήσεων ( με απόφαση που ψηφίσθηκε στην βουλή 30/9/2010 ) και της ΕΕ, (που θέλουν να κλείσει ο Ναυπηγοεπισκευαστικός κλάδος στη χώρα μας ) που επέβαλαν πρόστιμο το οποίο το μετέτρεψαν στη συνέχεια σε 15ετες λουκέτο;
Απαράδεκτη όμως ήταν και η στάση που παρακολουθήσαμε να κρατάει και ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης, ο οποίος ενώ αντιπαρατέθηκε και συγκρούστηκε με τον Χρυσαγίτη βουλευτή Μανόλη Κεφαλογιάννη, για όλα τα άλλα ζητήματα που συζητήθηκαν στο πάνελ, στο συγκεκριμένο θέμα παρακολουθούσε παθητικά, δίνοντας την εντύπωση ότι συμφωνεί.
Τέλος καταγγέλλουμε την απαράδεκτη στάση του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ, να αρνείται σε εκπρόσωπο μας να παρέμβει ζωντανά στον αέρα και να υπερασπιστεί το Συνδικάτο μας από τα ψεύδη, τις συκοφαντίες και τις αθλιότητες που ακούγονταν. Δεν μας προξενεί βέβαια εντύπωση ούτε έχουμε αυταπάτες από έναν τηλεοπτικό σταθμό που ανήκει στον εφοπλιστή Αλαφούζο, που έχει πρωτοστατήσει στο πρόσφατο παρελθόν στην κατασυκοφάντηση του κινήματος και των ταξικών συνδικάτων, που έχει διατυπώσει την θεωρία της σοβαρής Χρυσής Αυγής και έχει προβάλει την εγκληματική Ναζιστική συμμορία όσο κανείς άλλος.
Καλούμε του εργαζόμενους να βγάλουν συμπεράσματα και από το συγκεκριμένο συμβάν αλλά και συνολικά από την πείρα τους, για το ποιος πραγματικά εκτρέφει το αυγό του φιδιού και το πόσο αντισυστιμική είναι τελικά η χρυσή αυγή.
Μόνη λύση η συσπείρωση στις ταξικές δυνάμεις, για την ανασύνταξη του κινήματος και την δική μας αντεπίθεση. Σωτήρες δεν υπάρχουν και θαύματα χωρίς την λαϊκή παρέμβαση δεν γίνονται. Μόνοι μας θα χτίσουμε την συμμαχία και θα βάλουμε τις βάσεις της ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής, για να μπορέσουμε να δούμε μια άσπρη μέρα.
Κανένας συμβιβασμός με τον ψεύτικο κόσμο των ναρκωτικών
Έχουν καταδικάσει τη νεολαία στον 21ο αιώνα να βρίσκει πιο εύκολα ναρκωτικά παρά δουλειά!
Σε μια περίοδο που η ανεργία στους νέους χτυπάει κόκκινο, που πληθαίνουν τα πεντάμηνα προγράμματα με τζάμπα δουλειά, που οι εργοδότες επιβάλλουν εξαντλητικά ωράρια με χαμηλά μεροκάματα, που τσακίζονται βασικά εργατικά κι ασφαλιστικά δικαιώματα, το εκμεταλλευτικό σύστημα και οι μηχανισμοί του προβάλλουν τα ναρκωτικά ως διέξοδο, τη ναρκωκουλτούρα ως τρόπο ζωής. Είναι απαραίτητο για αυτούς, τα παιδιά της εργατικής λαϊκής οικογένειας, οι νέοι εργαζόμενοι να είναι εξαρτημένοι από ναρκωτικές ουσίες, να δουλεύουν και να ζουν απομονωμένοι, να ψάχνουν τη λύση στη χρήση ναρκωτικών ουσιών και όχι στην οργανωμένη πάλη.
Τα δάκρυα που χύνουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και το αποκρουστικό πρόσωπο της ΕΕ για να ευαισθητοποιήσουν, όπως λένε, την κοινή γνώμη πάνω στο ζήτημα της χρήσης και της παράνομης διακίνησης, είναι ψεύτικα. Είναι οι ίδιοι που βάζουν εμπόδια στα δικαιώματα της νεολαίας στη σταθερή δουλειά, την μόρφωση, τον αθλητισμό, την υγεία και τον ελεύθερο χρόνο, και την ίδια στιγμή σιγοντάρουν «κινήματα» για την αποποινικοποίηση του χασίς, κόβουν την χρηματοδότηση σε στεγνά προγράμματα απεξάρτησης. Από την μια η κυβέρνηση παραδίδει την πρόληψη και την περίθαλψη στις ΜΚΟ και τα επιχειρηματικά συμφέροντα και από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση διοργανώνει ναρκωφεστιβάλ και μιλάει για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματος.
Το ΠΑΜΕ, από τη γέννησή του, εναντιώνεται με ξεκάθαρη θέση απέναντι σε όλα τα ναρκωτικά. Για εμάς δεν υπάρχει διαχωρισμός στα ναρκωτικά σε μαλακά και σκληρά. Η πάλη ενάντια στη ναρκωκουλτούρα αποτελεί για το εργατικό κίνημα αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που γεννάει και αναπαράγει την εξαθλίωση. Η θέση απέναντι στα ναρκωτικά είναι μάχη ανάμεσα στην εργατική και στην αστική τάξη για το ποιος θα κερδίσει τη νεολαία, το μυαλό της.
Κόντρα στις Σειρήνες της δήθεν προοδευτικότητας και των αντιαπαγορευτικών φεστιβάλ, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν έχει δικαίωμα να αποκόψει το πρόβλημα των ναρκωτικών από την κοινωνική του διάσταση, δεν μπορεί να το αποκόψει από τις συνθήκες του εκμεταλλευτικού συστήματος που ζούμε. Αποτελεί πλευρά της ταξικής πάλης. Οι ρίζες του προβλήματος ακουμπούν στη βαρβαρότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία, στη φτώχεια, στην ανασφάλεια, στην απληρωσιά, στους μισθούς των 300-400 ευρώ, στην κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, στους απροσπέλαστους φραγμούς στη μόρφωση και στην υγεία, στην ανύπαρκτη πρόσβαση στον αθλητισμό, στα κυρίαρχα αντιδραστικά πολιτιστικά πρότυπα και αξίες.
Η λύση βρίσκεται στη συμμετοχή των νέων στον αγώνα, όχι με την φυγή μπροστά σε κάθε δυσκολία. Οι μεγαλοεργοδότες και οι κυβερνήσεις τους τρέμουν μπροστά στην ιδέα της οργανωμένης πάλης της νεολαίας, συνολικά του εργατικού κινήματος. Ο αγώνας ενάντια στη ναρκωκουλτούρα θα πρέπει να αποτελεί για τη νεολαία αγώνα ενάντια σε κάθε είδους συμβιβασμό, ενάντια σε κάθε είδους εξάρτηση. Θα πρέπει να είναι αγώνας για τη ζωή που μας αξίζει!
Παλεύουμε για τη δημιουργία ενός Δημόσιου και Ενιαίου Φορέα με επαρκή χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό που θα καλύπτει πλήρως τις ανάγκες της χώρας με υπηρεσίες πρόληψης, θεραπείας και κοινωνικής επανένταξης, έρευνας και αξιολόγησης.
Απαιτούμε να απαγορευτεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στους παραπάνω τομείς. Να στηριχθούν οι υπάρχουσες δομές πρόληψης – στεγνών προγραμμάτων απεξάρτησης – κοινωνικής επανένταξης, οι οποίες παρότι υποχρηματοδοτούνται είναι οι μόνες που έχουν σοβαρό έργο να επιδείξουν. Να εγκαταλειφθεί η προσπάθεια διακίνησης “υποκατάστατων” μέσα από το σύστημα Υγείας. Να δοθεί βάρος στην πρόληψη με προτεραιότητα στην πρωτογενή πρόληψη.
Η γραμματεία Νέων καλεί τους νέους να οργανωθούν στα σωματεία τους, να δυναμώσουν τις λαϊκές επιτροπές, τους συλλόγους κατάρτισης, τα 15μελή. Να παλέψουν για τα σύγχρονα δικαιώματά τους, ενάντια στην υποταγή και τη ναρκωκουλτούρα που τους πλασάρουν. Να διεκδικήσουν τη ζωή σήμερα προετοιμάζοντας το αύριο που θα είναι μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που ο πλούτος θα ανήκει σ’ αυτούς που τον παράγουν και όχι στους καπιταλιστές. Στις 26 Ιούνη, παγκόσμια ημέρα ενάντια στα Ναρκωτικά, καλούμε τα συνδικάτα να έρθουν σε επαφή με τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα τους νέους μέσα σε χώρους δουλειάς, να προχωρήσουν σε εκδηλώσεις.
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΝΕΩΝ
Να σταματήσουν οι διώξεις του εργατικού κινήματος.
Σήμερα το δικαστήριο της Θάσου πρόσθεσε άλλη μια καταδίκη στη βιομηχανία διώξεων του ταξικού εργατικού κινήματος. Καταδίκασε 28 ναυτεργάτες σε 8 μήνες φυλακή. Αυτή τη φορά κατά παραγγελία του εφοπλιστή Μητσόπουλου στην εισαγγελία της Καβάλας για δήθεν παρακώλυση των συγκοινωνιών της πορθμειακής γραμμής Θάσου καβάλας κατά την διάρκεια των απεργιών στις 10 Μάρτη του 2010 και στις 14 Ιούνη του 2012.
Γίνεται φανερό ότι όλοι οι μηχανισμοί του κράτους του κεφαλαίου παλεύουν με νύχια και με δόντια για να βάλλουν στο γύψο το ταξικό εργατικό κίνημα. Αποδείχνετε ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος των εφοπλιστών. Θέλουν να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου για να εφαρμόσουν ανεμπόδιστα τα σχέδια τους για ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία, εκμεταλλευόμενοι τους ναυτεργάτες, αλλά και τα λαϊκά στρώματα με τα σαπιοκάραβα τους.
Για άλλη μια φορά τους λέμε: Το ταξικό εργατικό κίνημα δεν τρομοκρατείται, δεν τα διπλώνει, δεν κάνει πίσω. Στη πράξη εφαρμόζει το σύνθημα ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ.
Το ΠΑΜΕ συμπαραστέκεται στον δίκαιο αγώνα των ναυτεργατών. Καλεί όλα τα σωματεία, τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τους μαζικούς φορείς να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους.
Απαιτούμε τώρα να σταματήσουν οι διώξεις του εργατικού κινήματος.
Τοποθέτηση του εκπροσώπου του ΠΑΜΕ στην Διεθνή Διάσκεψη Αλληλεγγύης στους ανθρακωρύχους της Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη
Η πάλη για την Υγεία και Ασφάλεια στους τόπους δουλειάς, ταξικό καθήκον των εργατών
είμαστε εμείς που χτίζουμε τις πολιτείες και δεν έχουμε σπίτι
εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί
εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε
είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα
κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο !
Οκτώ ώρες καθημερινά εξοντωτική δουλειά μέσα στις αποπνικτικές στοές, στα χίλια, δύο χιλιάδες μέτρα κάτω απ’ τη Γη. Για 1.000 λίρες τον μήνα, Μεροκάματο τρόμου και θανάτου…
Αυτό που συνέβη στη ΣΟΜΑ δεν είναι “ένα τραγικό ατύχημα”, όπως πολλοί θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε, δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, δεν οφείλεται μόνο στους πλημμελείς ελέγχους, είναι ένα προμελετημένο εργοδοτικό έγκλημα στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Η προσανατολισμένη στα κέρδη πολιτική ως απόρροια της ιδιωτικοποίησης των φυσικών πηγών ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, η εγκληματική έλλειψη μέτρων υγείας και ασφαλείας, η εντατικοποίηση της δουλειάς, αποτελούν τις πραγματικές αιτίες της τραγωδίας που δολοφόνησε 301 εργάτες στις φλεγόμενες στοές του ορυχείου, άφησε εκατοντάδες σακάτες και πάνω από 400 ορφανά.
Σήμερα η εργατική τάξη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ενιαία επεξεργασμένη στρατηγική του μονοπωλιακού κεφαλαίου.
Στρατηγική που δεν έχει μόνο σαν στόχο να μεταφέρει όλες τις συνέπειες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης, αλλά κυρίως να εξασφαλίσει την μακροπρόθεσμη κερδοφορία με την πλήρη κατάργηση κάθε εργατικού δικαιώματος και με την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης.
Κατακτήσεις και θεμελιώδη δικαιώματα που αποκτήθηκαν με σκληρούς λαϊκούς αγώνες, με αίμα και θυσίες παίρνονται τώρα πίσω στο όνομα «της κρίσης», μιας κρίση που τη γέννησε η καπιταλιστική αναρχία και τα καπιταλιστικά υπερκέρδη. Κρίση βαθιά που δείχνει τα ιστορικά όρια του καπιταλισμού, ενός συστήματος που σαπίζει και γεννά σε μαζική κλίμακα την ανεργία, τη φτώχια, τον πόλεμο, την καταπίεση.
Βαρύ φόρο αίματος στο βωμό της κερδοφορίας των μονοπωλίων, πληρώνουν οι εργαζόμενοι σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (Δ.Ο.Ε.),κάθε χρόνο παγκοσμίως χάνουν τη ζωή τους περίπου 2,2 εκατομμύρια άνθρωποι, από εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες, 270 εκατομμύρια εργαζόμενοι παγκοσμίως έχουν υποστεί εργατικό ατύχημα, ενώ 160 εκατομμύρια έχουν σακατευθεί από επαγγελματικές ασθένειες.
Στην ίδια έκθεση της ΔΟΕ αναφέρεται ότι, τα μεγαλύτερα ποσοστά θανάτων και αναπηριών από επαγγελματικές ασθένειες και εργατικά ατυχήματα εμφανίζονται στις χώρες όπου οι πολυεθνικές μεταφέρουν τις δραστηριότητες τους αναζητώντας φθηνότερη εργατική δύναμη και ανύπαρκτη εργατική νομοθεσία, όμως στις χώρες της ΕΕ οι αριθμοί δεν είναι καθόλου καλύτεροι.
Κάθε χρόνο, εκατομμύρια άνθρωποι στην ΕΕ τραυματίζονται ή υφίστανται σοβαρές βλάβες στην υγεία τους στο χώρο εργασίας.
Κάθε τρεισήμισι λεπτά, κάποιος εργαζόμενος στην ΕΕ χάνει τη ζωή του από αιτίες που σχετίζονται με την εργασία. Αυτό ισοδυναμεί με περίπου 167.000 νεκρούς εργάτες το χρόνο σαν αποτέλεσμα είτε των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων που υπολογίζονται περίπου στα 7.000 το χρόνο, είτε των επαγγελματικών ασθενειών που οδηγούς στο θάνατο 160.000 εργαζόμενους το χρόνο.
Η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι από τους εκφραστές του κεφαλαίου, εντείνει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, μειώνοντας το μισθό, χειροτερεύοντας τις εργασιακές συνθήκες, ανατρέποντας ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα για ν’ αυξηθούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας.
Είναι μια γενικευμένη επίθεση, στα πλαίσια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που υπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου, συνθλίβει τα δικαιώματα, τις ανάγκες και τα όνειρα των εργαζόμενων και της νεολαίας.
Κοινός παρανομαστής αυτής της πολιτικής είναι η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, αυτό εκφράζεται με την απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από υποχρεώσεις που είχαν μέχρι πρότινος για την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία, την πρόνοια, τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζόμενων.
Έτσι λοιπόν η επίθεση αυτή, λαμβάνει διαστάσεις προαναγγελθέντος εγκλήματος, αλλοτριώνοντας τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης εργασίας συμβάλλει καθοριστικά στη δημιουργία ενός άρρωστου εργασιακού περιβάλλοντος, προαγωγού επαγγελματικών ασθενειών και εργατικών ατυχημάτων, αλλοιώνοντας καθορίστηκα τους όρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης.
Η Ζωή και η Υγεία των εργαζομένων αποτελεί ζήτημα πρώτης γραμμής για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Η βελτίωση της Υγείας & Ασφάλειας στους χώρους δουλειάς σημαίνει βελτίωση των εργασιακών συνθηκών, μέτρα προστασίας, εκμηδένιση των επαγγελματικών κινδύνων, περιορισμό και εξάλειψη των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών, βελτίωση της ποιότητας ζωής των εργαζομένων.
Αυτό σκοντάφτει στη λογική που θέλει τον εργαζόμενο αναλώσιμο εξάρτημα σε κάθε παραγωγική διαδικασία στα πλαίσια της «ανταγωνιστικότητας» και βάζει σε αντιπαράθεση τη ζωή του εργάτη με το οικονομικό κόστος των όποιων μέτρων υγείας και ασφάλειας (κατά 90% δήλωνε περήφανα ότι μείωσε το κόστος παραγωγής ο ιδιοκτήτης του ορυχείου της Σόμα).
Η καπιταλιστική αντίληψη εστιάζει το πρόβλημα της υγείας στη διατήρηση της εργασιακής ικανότητας του εργάτη για την παραγωγή υπεραξίας, περιορίζει την έννοια της υγείας στην απουσία της ασθένειας. Για το κεφάλαιο, η υγεία θεωρείται ουσιαστικά ένα απλό μέσο για την εξυπηρέτηση των παραγωγικών διαδικασιών και αναγκών και όχι ένα κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα της εργατικής τάξης, που δεν υπακούει στους νόμους του κέρδους.
Η κατάσταση της υγείας των εργαζόμενων σχετίζεται άμεσα με τον τρόπο παραγωγής και κοινωνικής οργάνωσης.
Το σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα, που έχει κύριο και αποκλειστικό στόχο την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, επιδεινώνει όλους τους όρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης αυξάνοντας την εκμετάλλευση και με την καταστροφή μέρους των παραγωγικών δυνάμεων.
Η χρησιμοποίηση ανηλίκων και γυναικών σε ακατάλληλες γι’ αυτούς εργασίες, οι παραβιάσεις του νόμιμου ωραρίου εργασίας, η λαθραία απασχόληση εργαζόμενων χωρίς ασφάλιση, η εκμετάλλευση της ανεργίας, η τρομοκρατία στους τόπους δουλειάς, τροφοδοτούν τη λαιμαργία για αύξηση του συνολικού χρόνου εργασίας σε ξέφρενους ρυθμούς, που εξαντλούν ψυχικά και σωματικά τους εργαζόμενους.
Κατά συνέπεια η πάλη ενάντια στο σύνολο των πολιτικών του κεφαλαίου, η πάλη ενάντια στα κόμματα που υπηρετούν αυτές τις πολιτικές, είναι και πάλη για την προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων.
Χρειάζεται να δοθεί μάχη-αγώνας ταξικός για τη λήψη μέτρων για την προστασία των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, για τη βελτίωση των εργασιακών συνθηκών και όρων εργασίας σε κάθε εργοστάσιο και τόπο δουλειάς.
Να αναδειχθεί μέσα από αυτό το πεδίο πάλης:
ü η εκμεταλλευτική φύση των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων παραγωγής στην πιο σκληρή τους έκφραση και η ανάγκη να ανατραπούν
ü ότι σε τελική ανάλυση όσο υπάρχει ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, αυτή είναι που θα καθορίζει τις συνθήκες εργασίας, τους όρους απασχόλησης για την εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα
Οι πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης, στην προσπάθεια τους να δικαιολογήσουν τις τεράστιες ευθύνες του συστήματος, προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι η κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς είναι το μοιραίο αποτέλεσμα, το αναγκαίο τίμημα της προόδου της τεχνολογίας και της βιομηχανικής ανάπτυξης. Ισχυρίζονται ότι το εργατικό ατύχημα και η επαγγελματική ασθένεια, είναι η αναπόφευκτη συνέπεια κάθε εργασιακής δραστηριότητας, κατ’ αντιστοιχία με τη διακινδύνευση των κεφαλαίων που ο κεφαλαιοκράτης επενδύει.
Πρόκειται για συνειδητή διαστροφή της αλήθειας, που στόχο έχει ν’ αποπροσανατολίσει και να μετριάσει τις αντιδράσεις των εργαζόμενων.
H δολοφονία των συντρόφων μας, η δολοφονία των ανθρακωρύχων πρέπει να σημάνει συναγερμό και ισχυροποίηση του ταξικού μετώπου πάλης για την προστασία της υγείας της σωματικής ακεραιότητας και της ζωής των εργατών. Συστατικό στοιχείο αυτής της προσπάθειας είναι η αντιπαράθεση και απομόνωση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, που καλλιεργούν αυταπάτες και επιχειρούν να ταυτίσουν το εργοδοτικό με το εργατικό συμφέρον στην προώθηση της εργασιακής υγείας και ασφάλειας.
Πρέπει οι εργαζόμενοι, συσπειρωμένοι στα ταξικά συνδικάτα, στην ΠΣΟ, να:
ü σταθούν αλληλέγγυοι στους ανθρακωρύχους της Σόμα και στην τουρκική εργατική τάξη. Αυτό το έγκλημα ενάντια στην εργατική τάξη δεν πρέπει να συγχωρεθεί ούτε να ξεχαστεί
ü απαιτήσουν σύγχρονα μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια όλων των εργαζομένων σε κάθε εργασιακό χώρο
ü παλέψουν ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και την ατομική ιδιοκτησία σε φυσικούς πόρους
Ο κύκλος των θανάτων και των θυμάτων της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης θα συνεχίζεται όμως, όσο θα υπάρχουν οι αιτίες που τον τροφοδοτούν.
Η ουσιαστική βελτίωση του εργασιακού περιβάλλοντος και των συνθηκών εργασίας είναι άρρηκτα δεμένες με τη μαζική αμφισβήτηση και τη σύγκρουση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και τους πολιτικούς εκφραστές του, τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού στο κοινωνικοπολιτικό επίπεδο υπέρ των δυνάμεων της εργασίας.
19 Ιούνη Συλλαλητήριο ενάντια στα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα
Τα συνδικάτα και οι συνεργαζόμενες συνταξιουχικές οργανώσεις πραγματοποίησαν μαζικό και μαχητικό Πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα την Πέμπτη 19 Ιούνη για το Ασφαλιστικό. Στο συλλαλητήριο, συμμετείχαν χιλιάδες εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, από πολλές περιοχές της χώρας.
Στο συλλαλητήριο καλούσαν το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ και η ΟΓΕ. Δυναμική ήταν και η παρουσία της σπουδάζουσας νεολαίας με τις σημαίες του ΜΑΣ
Τα συνθήματα που κυριάρχησαν μεταξύ άλλων ήταν: «Για τους συνταξιούχους δεν υπάρχει μία – λεφτά υπάρχουν μόνο για την πλουτοκρατία», «όχι στα χαράτσια και στις περικοπές – αυξήσεις στις συντάξεις, συμβάσεις κλαδικές», «κάτω τα χέρια από το Ασφαλιστικό και τις Συντάξεις».
Στο συλλαλητήριο παραβρέθηκε και μίλησε ο Κίμ Μπόιξ, ΓΓ της Διεθνούς Ένωσης Συνδικάτων Συνταξιούχων, που ανήκει στην ΠΣΟ
Μετά την συγκέντρωση που έγινε στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου ακολούθησε πορεία στη Βουλή, όπου επιδόθηκε το ψήφισμα με τα αιτήματα του συλλαλητηρίου.
