Επιχειρηματικά παιχνίδια στις πλάτες μας παίζουν οι βιομήχανοι του κλάδου. Διαχρονική είναι η στήριξη του κρατικού μηχανισμού στα σχέδιά τους.
Μέχρι το 2012 εργαζόμασταν άλλοι στον ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ (ΑΦΟΙ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ, ΕΛΙΖΑ) και άλλοι στο ΖΟΥΡΑ (ΒΙΟΚΟΤ, ΖΟΥΡΑΣ ΦΑΡΜ) που μέχρι τότε ήταν «ανταγωνιστές». Το 2012 προχώρησαν σε «συνεργασία» με τεράστιο όφελος και για τους δύο. Σύμφωνα με το σχέδιο, πτώχευσαν οι εταιρίες του ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ και την χρήση τους ανέλαβε ο ΖΟΥΡΑΣ. Ο ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ δεν πλήρωσε δεκάρα από τα τεράστια χρέη που δημιούργησε λίγο πριν την πτώχευση, σε εργαζόμενους, ασφαλιστικά ταμεία, μικρούς προμηθευτές που γονάτισαν κα. Ο ΖΟΥΡΑΣ ωφελήθηκε την εκμετάλλευση των σύγχρονων εγκαταστάσεων του ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ, χωρίς να γίνει πλειστηριασμός για να αναγκαστεί να πληρώσει έστω κάτι. Νοίκιασε τις πτωχευμένες εγκαταστάσεις προς ένα εξευτελιστικό αντίτιμο που και αυτό δεν το έδινε. Για να υλοποιηθούν όλα αυτά αξιοποίησαν ή ίδρυσαν και άλλες εταιρίες όπως η ΑΛΚΟΤ και η AGROFER.
Αντίστοιχες ενέργειεςέγιναν και στη ΧΑΡΜΑ, στη Θεσσαλονίκη, απ’ όπου ο ΖΟΥΡΑΣ επίσης ωφελήθηκε την εκμετάλλευση των εγκαταστάσεων χωρίς να δώσει δεκάρα ενώ ταυτόχρονα χάθηκαν δικαιώματα, δεδουλευμένα, ασφαλιστικές εισφορές κα.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα η εργοδοσία φαίνεται ότι υλοποιεί νέο σχέδιο, αυτή τη φορά όχι μόνο για να αυξήσει την κερδοφορία της αλλά και για να τσακίσει το σωματείο μας που είναι εμπόδιο γιατί υπερασπίζεται τα εργασιακά δικαιώματα. Αυτή τη φορά στο σχέδιο συμμετέχει, όπως μάθαμε τυχαία από το ίντερνετ και ο μεγαλύτερος βιομήχανος της πτηνοτροφίας, ο ΝΙΤΣΙΑΚΟΣ, που παίζει αντίστοιχα επιχειρηματικά παιχνίδια και στον ΠΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΟ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ ΑΡΤΑΣ.
Όλοι μαζί, επιτίθονται στα δικαιώματά μας.Στο στόχαστρο είναι ιδιαίτερα οι συνάδελφοι στις εγκαταστάσεις του πτηνοσφαγείου της Τανάγραςγιατί εκεί είναι οι καλύτερα οργανωμένες δυνάμεις. Έχουν γίνει απολύσεις, εφαρμόζονται 2ήμερα, οι δεδουλευμένες αποδοχές που οφείλονται ξεπερνάνε τους 6μήνες και δεν έχουν καταβληθεί ούτε σε όσους έχουν απολυθεί, έκοψε το λεωφορείο κα.
Στη Θεσσαλονίκη, το πτηνοσφαγείο δουλεύει 6ήμερα, πολλές φορές 7ήμερα, δεν πληρώνονται οι υπερωρίες και υπάρχει μεγάλη εντατικοποίηση της εργασίας. Παραβιάζονται όροι δημόσιας υγείας και περιβαλλοντικοί γιατί σύμφωνα με τις προδιαγραφές δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε τέτοιο όγκο δουλειάς. Οι συνάδελφοι στη Θεσσαλονίκη, κάτω από εκβιασμούς, είχαν υπογράψει μειώσεις με την υπόσχεση ότι τα υπόλοιπα θα τα έπαιρναν στο χέρι («μαύρα»), τα οποία όμως κόπηκαν τους τελευταίους μήνες. Επικρατεί τρομοκρατία, ορισμένοι πληρώνονται με το κιλό, οφείλονται αντίστοιχα δεδουλευμένα κα.
Στην Αλεξανδρούπολη, επίσης έχουν κόψει τα «μαύρα», υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύουν κάθε μέρα όλο το χρόνο με εξαίρεση Πάσχα, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, άλλοι δουλεύουν μόνιμα 6ήμερο, υπερωρίες, οδηγοί είναι στο τιμόνι περισσότερες από 14ώρες, ενώ είναι απλήρωτοι επίσης πολλούς μήνες.
Αυτή η κατάσταση δεν είναι εξαίρεση, αλλά κανόνας, στην πτηνοτροφία. Αντίστοιχες, σε πολλές περιπτώσεις και χειρότερες, είναι οι συνθήκες και στις άλλες επιχειρήσεις, σε ΠΙΝΔΟ, ΚΕΛΑΪΔΙΤΗΣ ΕΠΕ – ΜΑΖΑΡΑΚΙ – ΣΚΑΛΕΖΑ, ΑΓΓΕΛΑΚΗ, ΑΜΒΡΟΣΙΑΔΗ, ΜΙΜΙΚΟ και στον ΝΙΤΣΙΑΚΟ.
Το επιχειρησιακό σωματείο μας έχει βάλει εμπόδια στα σχέδια της εργοδοσίας, με συνεχείς παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις, σε συνεργασία με τα αντίστοιχα στις περιοχές κλαδικά σωματεία και την ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΑΛΑΚΤΟΣ – ΤΡΟΦΙΜΩΝ – ΠΟΤΩΝ. Στο πρώτο σχέδιο ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ – ΖΟΥΡΑ, διεκδικήσαμε και πετύχαμε, την πρόσληψη όλων των εργαζομένων, με τους ίδιους μισθούς και δικαιώματα, από τις εταιρίες του ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ που «πτώχευσαν» σε εταιρίες του νέου ιδιοκτήτη ΖΟΥΡΑ.
Τα επόμενα χρόνια με τη δράση του σωματείου μας βελτιώθηκαν οι όροι εργασίας. Η εργοδοσία πλήρωσε μισθούς που χρωστούσε αλλά και υπερωρίες, Σάββατα, νυχτερινά, πήρε μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, έδωσε γονικές άδειες, κερδίσαμε παροχές σε είδος, κόπηκαν οι πολλές υπερωρίες. Διεκδικήσαμε και πετύχαμε να φύγει εργολάβος από τμήμα που το δούλευε αυτός και να προσληφθούν οι εργαζόμενοι στην εταιρία. Μειώθηκε η εντατικότητα της εργασίας, σταματήσαμε να τρέχουμε σαν τρελοί από πόστο σε πόστο, έγιναν προσλήψεις. Το σωματείο επεξεργάστηκε και ιδιαίτερα αιτήματα και πάλεψε για την υλοποίησή τους, όπως το να εγκατασταθεί εξοπλισμός παροχής ασύρματου internet (Wi-Fi) γιατί το λόγο ότι πολλοί από τους συναδέλφους ήταν μετανάστες και τους διευκόλυνε για να επικοινωνούνε με τις οικογένειές τους και που τελικά μπήκε σε μία από τις εγκαταστάσεις. Σε κάθε τμήμα τα αποτελέσματα ήταν διαφορετικά και ανάλογα της συσπείρωσης των συναδέλφων στο σωματείο.
Καταθέσαμε και διαπραγματευτήκαμε συλλογική σύμβαση εργασίαςπου προέβλεπε αυξήσεις 10% σε δύο δόσεις. Φτάσαμε σε εν μέρη συμφωνία αλλά, μετά από απόφαση Γενικής Συνέλευσης, αρνηθήκαμε εμείς να την υπογράψουμε γιατί η εργοδοσία έβαζε όρο να εφαρμοστεί μόνο στη Νότια Ελλάδα που ήταν οι ισχυρές δυνάμεις του σωματείου μας και να εξαιρεθούν οι συνάδελφοι στη Βόρεια Ελλάδα.
Το τελευταίο διάστημαπου υλοποιείται τοσχέδιο ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ–ΖΟΥΡΑ–ΝΙΤΣΙΑΚΟΥ,ξαναγύρισε η απληρωσιά και μία άνευ προηγούμενου επίθεση στα δικαιώματα. Είμαστε σε διαρκείς κινητοποιήσεις με κορυφαία στιγμή του αγώνα μας την συνεχόμενη για 53 ημέρες απεργιακή κινητοποίηση, μια μάχη που δώσαμε με τη στήριξη και αλληλεγγύη δεκάδων συνδικαλιστικών οργανώσεων και φορέων απ’ όλο τον κόσμο, με την καθοριστική συμβολή του ΠΑΜΕ στην οργάνωσή της.
Το επιχειρησιακό σωματείο μας επέδρασσε θετικά και για τα δικαιωμάτων άλλων εργαζομένων,ιδιαίτερα του υποκλάδου της πτηνοτροφίας αλλά και άλλων εργασιακών χώρων της περιοχής. Άρχισαν να πληρώνουν και οι υπόλοιποι βιομήχανοι της πτηνοτροφίας που επίσης χρωστούσαν. Η δράση μας ήταν σημείο αναφοράς, απαντούσε στην ηττοπάθεια, τη μοιρολατρία, το συμβιβασμό, στο δεν γίνεται τίποτα. Σε κάθε πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση, την ημέρα της απεργίας, είμασταν έξω από πύλες άλλων εργοστασίων για να καλέσουμε τους συναδέλφους να συμμετέχουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι την 1/11/2014 προκηρύξαμε 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση για να συμμετέχουμε στο πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Αθήνα με την εργατική τάξη και το λαό.
Αυτή η δράση μας ενόχλησε τους βιομήχανους γιατί χαλάγαμε την πιάτσα καιτο καθεστώς που επικρατεί στις πτηνοτροφικές επιχειρήσεις, αλλά και αλλού, με τρομοκρατία, οφειλή δεδουλευμένων, απλήρωτες υπερωρίες, εργολαβοποιήσεις, 6ήμερα, 7ήμερα, ελλείψεις σε μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Σε πολλές περιπτώσεις αυτά έγιναν με την συμφωνία ή στην καλύτερη περίπτωση την ανοχή των αντίστοιχων επιχειρησιακών σωματείων όπου κυριαρχεί ο κυβερνητικός – εργοδοτικός συνδικαλισμός. Έχουν μεγάλη ευθύνη όχι μόνο για την επίθεση και τις ορέξεις της εργοδοσίας στο χώρο τους αλλά συνολικά στην εργατική τάξη. Στοιχείο της σύμπλευσής τους με την εργοδοσία είναι και το ότι από αυτά τα σωματεία δεν υπήρχε ούτε ένα ψήφισμα αλληλεγγύης για τον μεγάλο απεργιακό αγώνα που δώσαμε για 53 ολόκληρες ημέρες!
Στα νέα επιχειρηματικά παιχνίδια που με κοινό σχέδιο υλοποιούν ΖΟΥΡΑΣ – ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ – ΝΙΤΣΙΑΚΟΣ δεν θέλουν στα πόδια τους το σωματείο γιατί μπαίνει εμπόδιο στην κατάργηση κάθε δικαιώματος που θέλουν να πετύχουν.
Όλο αυτό το χρονικό διάστημα που λειτουργεί το σωματείο μας και πέρα από τη βασική μας κατεύθυνση που ήταν η οργάνωση του αγώνα στην επιχείρηση, στον όμιλο, στο κλάδο και σε όλη την εργατική τάξη, αξιοποιήσαμε κάθε υπηρεσία του κρατικού μηχανισμού που υπήρχε προκειμένου να ασκήσουμε πίεση και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας. Προσφύγαμε στο υπουργείο εργασίας όπου πραγματοποιήθηκε συνάντηση και στις αντίστοιχες υπηρεσίες του, Επιθεωρήσεις Εργασίας, Εύβοιας, Βοιωτίας, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης. Το νομικό, αλλά και πολιτικό πλαίσιο, ήταν ανεπαρκές προκειμένου να υπερασπιστεί τα δικαιώματά μας κάτι απόλυτα φυσικό σε ένα σύστημα που εξυπηρετεί την πλουτοκρατία και έχει διαμορφωθεί από τους εκπροσώπους των βιομηχάνων στο κοινοβούλιό τους. Άλλωστε, ο ίδιος ο ΖΟΥΡΑΣ το περασμένο καλοκαίρι ήταν μαζί με τον πρωθυπουργό κ. ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ, της αριστερής κυβέρνησης (με λίγο ακροδεξιά) ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, στη Ρωσία. Επιπλέον, απευθυνόμενοι στις υπηρεσίες, συναντήσαμε και λειψανδρία, αν όχι αδιαφορία, με ποιο χαρακτηριστική περίπτωση την προσφυγή στην ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΒΟΙΩΤΙΑΣ – ΦΩΚΙΔΑΣ η οποία δεν έχει ενεργήσει ακόμα επιτόπιο έλεγχο παρότι έχουμε απευθυνθεί τρεις φορές από τον Σεπτέμβριο του 2015.
Αντίθετα ο κρατικός μηχανισμός είχε άμεση ανταπόκριση όταν χρειάστηκε να προασπίσει τα συμφέροντα του βιομήχανου. Έτσι στις απεργιακές κινητοποιήσεις που είχαμε για 53 ημέρες συλληφθήκαμε επανειλημμένα με ποιο χαρακτηριστική περίπτωση τις 28 συλλήψεις στη Θεσσαλονίκη.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι φτάσαμε να αντιμετωπίσουμε μέχρι και μπράβους της εργοδοσίας που οπλοφορούσαν ενώ την ίδια στιγμή οι βιομήχανοι που είναι υπεύθυνοι για τα σοβαρά προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουμε εμείς και οι οικογένειές μας, κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Η στήριξη αυτή του κρατικού μηχανισμού είναι διαχρονική και ανεξαρτήτως κυβέρνηση ή πολιτεύματος. Η δράση του ΖΟΥΡΑ (φυσικά και άλλων βιομηχάνων), όπως και ο ίδιος διαφημίζει, ξεκινάει από την μεταπολεμική Ελλάδα του 1945 όπου σε μια εποχή που ο λαός πείναγε, εκείνος ανέπτυσσε επιχειρηματική δραστηριότητα! Οι επιχειρήσεις του που δημιουργήθηκαν πάνω στον ιδρώτα και το αίμα των εργαζομένων έφτασαν στην τελευταία δεκαετία να είναι πρώτες στην παραγωγή αυγού στη χώρα και να κατέχουν περισσότερο από το 10% της παραγωγής νωπού κοτόπουλου. Αυτά έγιναν με τη γενναία στήριξη του κρατικού μηχανισμού με επιδοτήσεις, ενισχύσεις, διευκολύνσεις που έδωσαν όλες οι κυβερνήσεις.
Προειδοποιούμε την εργοδοσία ότι στον πόλεμο που μας έχει ανοίξει δεν κάνουμε πίσω. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Παίρνουμε δύναμη από την αλληλεγγύη που συνεχίζουμε να έχουμε. Δεν είμαστε μόνοι, έχουμε το κλαδικό, την ομοσπονδία, το ΠΑΜΕ. Έχουμε αναλάβει ευθύνη απέναντι σε μας τους ίδιους, τις οικογένειές μας, τα παιδιά μας, απέναντι στην εργατική τάξη. Δεν έχουμε άλλο δρόμο.
Προειδοποιούμε την κυβέρνηση ότι είναι έκθετη απέναντι μας. Έχει ευθύνη για τα όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα και θα έχει ακόμα μεγαλύτερη με τη στάση της απέναντι στη συνέχιση και όξυνση του αγώνα που δίνουμε για να ζήσουμε.
Η Διοίκηση
