Θέμα: Για τη σημερινή συνεδρίαση του ΔΣ του ΟΑΕΔ και την τοποθέτηση των λογαριασμών του Οργανισμού στην ΤΤΕ
Παίρνοντας το λόγο εκ μέρους των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, ο Θανάσης Γκώγκος, μέλος του ΔΣ του ΟΑΕΔ δήλωσε ότι καταψηφίζει την κυβερνητική πρόταση για τη μεταφορά λογαριασμών στην ΤΤΕ και απάντησε στα βασικά επιχειρήματα της κυβέρνησης και της πλειοψηφίας στη Διοίκησης του ΟΑΕΔ.
Σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:
«Το ζήτημα είναι αμιγώς πολιτικό, δεν είναι θέμα λειτουργικό ή υπηρεσιακό του ΟΑΕΔ, δεν είναι λογιστικό ή οικονομοτεχνικό. Δεν αφορά μόνο έναν οργανισμό αλλά συνολικά τα ασφαλιστικά ταμεία. Στη βάση αυτή αφορά όλους τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους ανέργους, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που από τη θέση που θα πάρουν, αναλόγως κρίνονται.
Η επίκληση του “πατριωτισμού” ώστε να περάσει η πρόταση της κυβέρνησης δε μας ακουμπά. Δίκαιο και πατριωτικό για μας είναι να μη συναινέσουμε στη μεταφορά των αποθεματικών στο παιχνίδι του εσωτερικού και εξωτερικού δανεισμού, στην κάλυψη των πιστωτών. Να δοθεί δηλαδή η ρευστότητα των οργανισμών και των ασφαλιστικών φορέων για να καλυφθούν χρέη που δε δημιούργησαν οι εργαζόμενοι, βάζοντας από την πίσω πόρτα τη συνυπευθυνότητα στην κρίση.
Ο πατριωτισμός ο δικός μας ταυτίζεται με τη διεκδίκηση όλων των απωλειών που είχαν τα ασφαλιστικά ταμεία τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά και της λεηλασίες που υπέστηκαν από το πρόσφατο κούρεμα. Αντί όμως να συζητάμε για τους τρόπους κάλυψης των απωλειών, έρχεται πολιτική πρόταση για να μπει εκ νέου ο κόπος και ο ιδρώτας των εργαζομένων στο ντορβά. Τα αποθεματικά δεν χαρίζονται, ούτε έχει κανένας το δικαίωμα να τα αρπάζει κατά βούληση. Τέλεια και παύλα.
Όσον αφορά το “έκτακτο” του θέματος, θυμίζουμε ότι σε όλες τις περιπτώσεις που έγινε αρπαγή χρημάτων, υπήρχε η επίκληση της ανάγκης. Και ενώ υπάρχει συσσωρευμένη αρνητική εμπειρία από το 2012, ενώ εκκρεμούν δικαστικές αποφάσεις, που αφορούν όχι λογαριασμούς κοινού κεφαλαίου, αλλά ταμειακών διαθέσιμων, ερχόμαστε στο 2015 με νέα κυβέρνηση να ξαναβάλουμε αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων ή ποσά που προορίζονται για τους ανέργους, στο στόχαστρο.
Τα ίδια λέγονταν και για το PSI
Άλλη πλευρά: Αν είναι όλα “αγγελικά πλασμένα” και ο ΟΑΕΔ έχει μόνο να κερδίσει από μια τέτοια κίνηση, γιατί έρχονται ξαφνικά φωτογραφικές τροπολογίες, γιατί μπαίνουν τόσες δικλείδες προστασίας; Γιατί μπαίνουν ζητήματα επισφάλειας και αποζημίωσης; Από τι έχει να προφυλαχτεί ο οργανισμός, όταν στην ουσία συναλλάσσεται με το κράτος; Άρα κάποιο λάκκο έχει η φάβα..
Μάλιστα, προβλέπεται το εξής τραγελαφικό: Αν το Δημόσιο φάνει αναξιόπιστο, μπορούμε να κινηθούμε εναντίον του και να ζητήσουμε αποζημίωση! Από το ίδιο Δημόσιο δηλαδή που θα είναι αναξιόπιστο και δε θα μπορεί να καλύψει τα χρήματα που του έδωσε ο Οργανισμός, θα ζητήσουμε αποζημίωση! Πχ αν ζητήσει τα χρήματα ένα ταμείο για να καλύψει ανάγκες και το κράτος δε μπορεί να τα δώσει, θα φάμε τον κοπανιστό αέρα της αόριστης και γενικής αποζημίωσης.
Τέτοιοι νόμοι υπήρχαν και υπάρχουν. Πχ στην περίπτωση του PSI, με την απώλεια των 13 δισ. ευρώ για τα ταμεία, πριν και μετά τις σχετικές αποφάσεις δίνονταν υποσχέσεις και έγιναν και νόμοι που υποτίθεται ότι θα κάλυπταν τις απώλειες. Στο τέλος τι έγινε; Υπήρξε νόμος που απάλλαξε τις Διοικήσεις των ταμείων από “ποινικές” ευθύνες για τη μεγαλειώδη ληστεία.
Επικαλούμαι επίσης τη δήλωση του Γ. Ρωμανιά στις 21 Μάρτη, ότι ο Βενιζέλος “εξαπάτησε τους βουλευτές τον Φλεβάρη του 2012”, όταν ήθελε να τους πείσει να υπερψηφίσουν το PSI. Ειδικά για τα αποθεματικά των Ταμείων, αναφερόταν πως η τότε κυβέρνηση “θα συστήσει ειδικό μηχανισμό αποκατάστασης αυτών των απωλειών”. Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν περάσει τρία χρόνια και ουδέποτε συστάθηκε αυτή η εταιρία, ενώ όπως ήταν επόμενο, ούτε ένα ευρώ δεν δόθηκε για το Ασφαλιστικό Σύστημα.
Στήνεται σκηνικό εκβιασμού
Ρωτάμε επίσης το εξής: Τι πάει να πει πως αν δε συμφωνήσει το ΔΣ του Οργανισμού, τα διαθέσιμα μπορούν να παρθούν χωρίς τους ευνοϊκούς όρους που δίνει η τωρινή πρόταση. Αν ήταν προς το συμφέρον του κράτους και των Οργανισμών όπως διατυμπανίζει η κυβέρνηση, θα μπορούσε να κινηθεί η κυβέρνηση μονομερώς αφήνοντας στην άκρη τους εκβιασμούς.
Ο εκβιασμός συνίσταται στο εξής: Αν δε δώσει ο ΟΑΕΔ τα διαθέσιμα με την συγκατάθεση του ΔΣ του, δε θα έχει το ευνοϊκότερο επιτόκιο που προβλέπεται με την τοποθέτηση σε repos αλλά αυτά θα επενδυθούν σε ομόλογα με βάση τον «αναγκαστικό» νόμο του 1950, πίσω από τον οποίο κρύβεται η κυβέρνηση. Εφόσον όμως η κυβέρνηση έχει το μαχαίρι μπορεί να έχει και το πεπόνι. Δηλαδή μπορεί να νομοθετήσει διαφορετικά και να αφήσει τις φωτογραφικές τροπολογίες που αφήνουν ανοιχτό το παράθυρο πέρα από τις πολιτικές ευθύνες να υπάρχουν ακόμα και ποινικές.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση θέλει τους εργαζόμενους και τους φορείς συνενόχους. Να υπάρχει από κάτω φαρδιά-πλατιά η υπογραφή των εργαζόμενων. Οι πιέσεις μέσα από τη συνεχόμενη και επί ένα μήνα συζήτηση γύρω από τα διαθέσιμα του ΟΑΕΔ, έφεραν μνήμες του 2012, όταν η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ αλλά και τηλεοπτικά παπαγαλάκια, εξαπέλυαν αισχρή επίθεση εναντίον μελών ΔΣ ασφαλιστικών ταμείων που καταψήφισαν το λεγόμενο “κούρεμα” των ομολόγων, μιλώντας για “σκοπιμότητες”, “αντεθνική, ανεύθυνη στάση”, “ανεντιμότητα”, “συντεχνιασμό” ή βάζοντας τρομοκρατικά διλήμματα- προσαρμοσμένα κατά περίπτωση- του τύπου “ή κούρεμα ομολόγων ή παύση πληρωμών, συντάξεων”.
Σε ότι αφορά αυτόν καθαυτό το νόμο, η αντικατάσταση της παρ. 11 του άρθρου 15 του ν. 2469/ 1997 αναφέρει πως τα ποσά δύνανται να επενδύονται στο σύνολό τους σε συμβάσεις αγοράς ή πώλησης τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου, όταν αυτή που καταργήθηκε έλεγε ρητά πως προϋπόθεση όλων των ενεργειών είναι ότι θα εξασφαλίζεται η εκάστοτε επάρκεια ταμειακών διαθεσίμων για την κάλυψη των τακτικών δαπανών των ΝΠΔΔ και Ασφαλιστικών Φορέων.
Δηλαδή, με την τροποποίηση θα μπορεί η κυβέρνηση σε συνεννόηση με την ΤτΕ και χωρίς καν να ενημερώνει τα ΔΣ των Ασφαλιστικών Ταμείων, αλλά και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, να χρησιμοποιεί το σύνολο των διαθεσίμων κεφαλαίων τους για όποιες υποχρεώσεις, χωρίς να εξασφαλίζεται αν θα μπορούν τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τα ΝΠΔΔ να πληρώσουν τις δικές τους. Με την καταργούμενη υποπαράγραφο μπορούσαν τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τα ΝΠΔΔ -εάν ήθελαν- να προσβάλουν μια απόφαση με το επιχείρημα ότι δεν εξασφαλίζεται η επάρκεια των ταμειακών διαθεσίμων.
Τέλος στην εισήγηση του θέματος υπάρχει αναφορά στον αναγκαστικό νόμο 1611/1950 που αποτελεί απ’ όσο φαίνεται την ιερή αγελάδα. Τι δε λέγεται όμως; Πως με βάση αυτόν τον νόμο έχουν χαθεί αμύθητα ποσά από την δέσμευση των αποθεματικών στην Τράπεζα της Ελλάδας, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν κατά κύριο λόγο ως κίνητρα για την ανάπτυξη και την εκβιομηχάνιση. Μόνο για την περίοδο 1951- 1975 οι απώλειες υπολογίζονται σε 58 δισ. ευρώ.
Για τα «πλεονάσματα» του ΟΑΕΔ
Στην εισήγηση αναφέρεται επίσης ότι θα διατίθεται το πλεόνασμα του Οργανισμού ανά 15μερο, όταν έχουν πληρωθεί όλες οι μελλοντικές υποχρεώσεις. Πρώτο ερώτημα: Ο ΟΑΕΔ έχει καλύψει όλες τις υποχρεώσεις του, ώστε να μπορεί να διαθέτει πλεονάζον ποσό; Όχι! Δεύτερο ερώτημα πιο ουσιαστικό και πολιτικό που ακουμπά πάνω στις πραγματικές ανάγκες των ανέργων και των εργαζόμενων: Επιτρέπεται να λέμε γενικά, πόσο περισσότερο ειδικά σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, ότι ο ΟΑΕΔ έχει πλεόνασμα που του δίνει τη δυνατότητα να διαθέτει 120 εκατομ. για αρχή, σε κοινό κουμπαρά; Επιτρέπεται να έχει ο ΟΑΕΔ πλεόνασμα σε συνθήκες που χιλιάδες άνεργοι βασανίζονται;
Η κυβέρνηση, που έκλινε σε κάθε πτώση την “ανθρωπιστική κρίση”, έρχεται και λέει πως ο ΟΑΕΔ που επιδοτεί σήμερα το 1/9 των εγγεγραμμένων ανέργων (167.537 στους 1.065.758) και η κατάσταση είναι ακόμα πιο βάρβαρη στη βάση των πραγματικών ανέργων και των αριθμών που δίνει η στατιστική υπηρεσία για το 2014, έχει πλεόνασμα. Ρωτάμε:
- Υπάρχει πλεόνασμα στον Οργανισμό, όταν είμαστε στο έτος που μόλις καταργήθηκαν τα οικογενειακά επιδόματα και μια σειρά αλλά επιδόματα; Στον προϋπολογισμό για το έτος 2014, το ποσό για τα οικογενειακά επιδόματα ήταν 116 εκ. ευρώ, όσα δηλαδή θεώρει η κυβέρνηση και η Διοίκηση πως πλεονάζουν, ώστε να δοθούν σε κοινό κουμπάρα και να βουλώνονται άλλες τρύπες. Τα 120 εκ. που διαθέτει ο προϋπολογισμός στην ΤΤΕ είναι πλήρες επίδομα σε 30.000 ανέργους παραπάνω. Παραδείγματα μπορούμε να φέρουμε αρκετά. Είναι προφανές πως με βάση τα παραδείγματα δεν υπάρχει από την κυβέρνηση πολιτική ανακούφισης και ανάκτησης των απωλειών.
- Υπάρχει πλεόνασμα όταν τα προγράμματα των καταργηθέντων οργανισμών έχουν εξαφανιστεί; Όταν ο κοινωνικός τουρισμός απευθύνεται σε μια συντριπτική μειοψηφία με ασφυχτικούς όρους, προϋποθέσεις και αποκλεισμούς που περιόρισαν στο μισό τους δικαιούχους; Όταν νέο κατασκευαστικό έργο του πρώην ΟΕΚ, δεν υπάρχει;
- Υπάρχει πλεόνασμα στον Οργανισμό, όταν σε αυτήν περίοδο είναι απλήρωτοι οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί του ΟΑΕΔ και τους ζητηθήκαν στην ουσία χρήματα πίσω;
Να αντιδράσουν εργαζόμενοι και άνεργοι
Καταθέτω πρόταση να παρθεί απόφαση από το ΔΣ, που να αρνείται την τοποθέτηση των λογαριασμών στην ΤτΕ και παράλληλα να ζητήσει από την κυβέρνηση την επαναφορά με τα ίδια χρήματα των οικογενειακών επιδομάτων που μόλις καταργήθηκαν.
Αυτά είναι μέτρα που απαντούν στην καρδιά της “ανθρωπιστικής κρίσης” που επικαλείται η κυβέρνηση και όχι τα ψίχουλα και τα συνθήματα. Διαφορετικά οι δεξαμενές των σύγχρονων αθλίων θα μεγαλώνουν.
Πέρα από τη σχεδόν προδιαγεγραμμένη στάση των εργοδοτικών οργανώσεων που υπερψήφισαν την κυβερνητική πρόταση καθώς αποτυπώνουν κεντρικές πολιτικές συμφωνίες δε μπορεί να μείνει ασχολίαστη τόσο η στάση των υπόλοιπων μελών της ΓΣΕΕ που έστω και με επιμέρους διαφοροποιήσεις τελικά δήλωσαν «παρών», όσο και η υπερψήφιση από τον εκπρόσωπο των εργαζομένων του ΟΑΕΔ. Είναι σημεία των καιρών, “έργα και ημέρες” του ανερχόμενου κυβερνητικού συνδικαλισμού, που δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητα σε επίπεδο κινήματος.
Καταληκτικά, καταψηφίζω την πρόταση και παράλληλα ως ΠΑΜΕ καλούμε τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα σε αγώνα για να ανατραπούν αυτοί οι σχεδιασμοί που θέλουν τις εισφορές να γίνονται βορά στη “δημοσιονομική σταθερότητα”». Να καλυφθεί το σύνολο των απωλειών που υπήρξαν τα τελευταία χρόνια στα επιδόματα και στα αποθεματικά που λεηλατήθηκαν από το πρόσφατο κούρεμα και πιο πριν. Να παλέψουμε για νέες διεκδικήσεις στη βάση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης.
Τo Γραφείο τύπου
