Καταγγέλλουμε τη στάση του προεδρείου της ομοσπονδίας να συμμετάσχει, χωρίς ενημέρωση, στις 20 Ιούνη στη σύσκεψη ομοσπονδιών του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και να αποφασίζει κοινή κινητοποίηση για το Σάββατο 29 Ιούνη φέρνοντας το θέμα εκ των υστέρων και ως ειλημμένη απόφαση στο χθεσινό συμβούλιο (Πέμπτη 27/6) της ομοσπονδίας. Επικαλείται μάλιστα προκλητικά ο πρόεδρος, για το ότι δεν έγινε συζήτηση στη διοίκηση, ότι είναι απόφαση του συνεδρίου ο συντονισμός δράσης μ’ άλλες ομοσπονδίες. Αδιαφορούν για το ποιες είναι οι άλλες ομοσπονδίες καθώς και για την εκτίμηση της δήθεν αγωνιστικής δράσης τους όλο το προηγούμενο διάστημα καθόσον οι διοικήσεις των περισσοτέρων εξ αυτών είναι απεργοσπάστες, έχουν υπογράψει Σ.Σ.Ε. με μειώσεις αποδοχών κι έχουν ουσιαστικά αποδεχθεί τις ιδιωτικοποιήσεις στους χώρους τους.
Είναι η πλειοψηφία της Π.Ο.Θ.Α. (συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) που μας λοιδορούσε όλο το προηγούμενο διάστημα για το ότι οι δυνάμεις του Π.Α.ΜΕ. καπέλωναν το κίνημα όταν βάζαμε το ζήτημα του αγωνιστικού συντονισμού. Η αλήθεια όμως είναι ανάποδη. Ας μας πουν τι έκαναν το προηγούμενο διάστημα για να οργανώσουν το αγώνα υπογραφής Σ.Σ.Ε. στους ηθοποιούς; Τι μέτρα πήραν για να ανοίξουν στο κλάδο την απεργία των τεχνικών της Λυρικής ενάντια στην ένταξή τους στο ενιαίο μισθολόγιο; Τι στάση κράτησαν για την υπογραφή Σ.Σ.Ε. με μείωση αποδοχών στους τεχνικούς θεάτρου; Τι έκαναν για να οργανώσουν την πανελλαδική απεργία στις 13/6 ενάντια στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και στις απολύσεις της ΕΡΤ; Τι συμμετοχή είχε ο κλάδος γενικά σε όλες τις πανελλαδικές απεργίες εξαιτίας της δικής τους υπονομευτικής στάσης στην οργάνωσή τους; Μ’ αυτές τις προϋποθέσεις θα προκηρύξουν πολιτική απεργία διαρκείας;
Αυτοί είναι που προσπαθούν να φτιάξουν ένα μηχανισμό συνδικαλιστικού καπελώματος, που δε θα αμφισβητεί την εξουσία του κεφαλαίου περνώντας τη γραμμή της συναίνεσης και του «ρεαλισμού», που θα αναλώνεται σε διεκδικήσεις με ένδικα μέσα. Αυτοί είναι που υπονομεύουν κάθε ενότητα εργαζομένων με ταξικό προσανατολισμό και ποδηγετούν κάθε προσπάθεια ριζοσπαστισμού. Αυτοί είναι που μιλούν για προκήρυξη «πολιτικής απεργίας» σαν να είναι μια οποιαδήποτε απεργία και με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και αντικατάστασής της από μια άλλη δήθεν αντιμνημονιακή, λες και η λύση του προβλήματος θα βρεθεί με μια αλλαγή διαχείρισης της ίδιας πολιτικής. Επιθυμούν ουσιαστικά να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη και προσπαθούν να διαμορφώσουν ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα δε θα δημιουργεί κανένα πρόβλημα σε περίπτωση εναλλαγής κυβερνήσεων.
Συνάδελφοι πρέπει να απομονώσουμε τέτοιες λογικές και μεθοδεύσεις. Σήμερα χρειάζεται κίνημα και ηγεσίες αποφασισμένες για σκληρούς αγώνες με τη δικτατορία των μονοπωλίων, που θα αγωνίζεται πραγματικά για τα συμφέροντα των εργαζόμενων και δε θα είναι νεροκουβαλητής του συστήματος στην εναλλαγή των κυβερνήσεων για να σωθεί ο καπιταλισμός. Πρέπει να γίνει καθαρό σε κάθε εργαζόμενο ότι από τα κάτω μέσα στους χώρους δουλειάς (στα πρωτοβάθμια Σωματεία) πρέπει να μπουν τα θεμέλια ενός μαζικού κινήματος που θα φρενάρει τις αρνητικές εξελίξεις, θα συγκρούεται με την εξουσία των μονοπωλίων, θα βάλει τις προϋποθέσεις μιας άλλης εξουσίας που ιδιοκτήτης του πλούτου θα είναι ο παραγωγός του και ο πολιτισμός θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Αυτός είναι ο πιο αποτελεσματικός δρόμος που μπορούν να ακολουθήσουν οι αγώνες μας, γιατί είναι ο πιο ρεαλιστικός.
