Αγώνας ενάντια στο νέο χτύπημα στην Κοινωνική Ασφάλιση
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Το νέο προμελετημένο έγκλημα σε βάρος της Κοινωνικής Ασφάλισης που ετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων, αποτελεί συνέχεια και εμβάθυνση της αντιασφαλιστικής πολιτικής όλων των προηγούμενων χρόνων από τις κυβερνήσεις ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, «κορωνίδα» της οποίας μέχρι σήμερα αποτελεί ο νόμος Κατρούγκαλου (ΣΥΡΙΖΑ).
Το περιεχόμενο του νέου γύρου της αντιασφαλιστικής επίθεσης καθορίζεται από την ίδια τη στρατηγική του κεφαλαίου και τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ. Με βάση αυτές, τα ιδιωτικά και αμιγώς κεφαλαιοποιητικά συστήματα αντικαθιστούν τα δημόσια. Η κρατική δέσμευση για συγκεκριμένες παροχές στο τέλος του εργάσιμου βίου αντικαθίσταται από το τζογάρισμα των εισφορών των ασφαλισμένων χωρίς καμία εγγύηση. Η χρηματοδότηση από την εργοδοσία και το κράτος της (η οποία έτσι κι αλλιώς προκύπτει από το μόχθο των εργαζομένων) συρρικνώνεται ακόμα περισσότερο, ενώ το ύψος της δημόσιας σύνταξης περιορίζεται σε ένα ελάχιστο επίπεδο προνοιακού επιδόματος πείνας.
Ξεκάθαρα η επίθεση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα βρίσκεται σε πλήρη αντιστοιχία με την επίθεση στους μισθούς, τις συλλογικές συμβάσεις, την αλλαγή προς το χειρότερο στις εργασιακές σχέσεις. Δεν αφορά μόνο την σύνταξη, αφορά τις παροχές των Ταμείων και του κράτους στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την προστασία της Υγείας και της Ασφάλειας στην εργασία, την Πρόνοια, αφορά όλους τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες. Γι αυτό και η λογιστική λογική, που αντιμετωπίζει την κοινωνική ασφάλιση ως κόστος πρέπει να αποκρουστεί κατηγορηματικά από τους εργαζομένους.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι των τραπεζών έχουμε τεράστια πείρα να καταθέσουμε για το ζήτημα του ασφαλιστικού. Έχουμε ήδη υποστεί τις συνέπειες των αντιασφαλιστικών πολιτικών που ακολούθησαν οι τραπεζίτες. Τα ασφαλιστικά ταμεία των τραπεζοϋπαλλήλων, μεταξύ των οποίων και τα ταμεία υγείας, έχουν όλα ανεξαιρέτως μειώσει παροχές στο όνομα της «βιωσιμότητας». Οι εργαζόμενοι του κλάδου έχουμε βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη, έχουμε χάσει δικαιώματα, παροχές, και μάλιστα πρόκειται για έναν κλάδο που είχε μεγάλες εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, προσδοκώντας σε υψηλότερες συντάξεις.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια, και ιδίως την τελευταία 10ετία, τα χρόνια της κρίσης, επιταχύνθηκαν οι συγχωνεύσεις και τα κλεισίματα των ασφαλιστικών ταμείων, χάθηκαν εκατομμύρια ευρώ από τα αποθεματικά τους προκειμένου να πετύχουν οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, έμειναν χιλιάδες συνταξιούχοι ξεκρέμαστοι, χωρίς να απολαμβάνουν όσα είχαν πληρώσει μέσω των εισφορών τους για όσα χρόνια δούλευαν.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ΤΑΠΙΛΤΑΤ, του ΤΥΠΑΤΕ και ΕΛΕΜ, του ΛΕΠΕΤΕ, του ΤΑΠ. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι των τραπεζών είδαν τις εισφορές τους να χάνονται στο βωμό της κερδοφορίας των τραπεζών. Έξω από τα όρια της «κοινωνικής ασφάλισης», με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, οι τραπεζοϋπάλληλοι αν και έχουν πληρώσει διπλά και τριπλά σε σχέση με άλλους εργαζόμενους, έμειναν ξαφνικά χωρίς επικουρικές, εφάπαξ, παροχές υγείας κλπ. Αυτός είναι ο νόμος του κέρδους. Χαμένος να βγαίνει πάντα ο εργαζόμενος προκειμένου να επιβιώνει η επιχείρηση…
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Ιδιαίτερα οι νέοι εργαζόμενοι έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να παλέψουμε για το δικαίωμά μας στη κοινωνική ασφάλιση. Να μην τσιμπήσουμε στη βρώμικη προπαγάνδα όσων θέλουν να κρατήσουν τους νέους εργαζόμενους μακριά από τον αγώνα για Δημόσια Υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση για όλους.
Η ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης, το να μας σπρώχνουν στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες επειδή «εμείς δεν πρόκειται να πάρουμε ποτέ σύνταξη…» δεν αποτελεί λύση. Είναι λύση μόνο για τους επιχειρηματικούς ομίλους που θα τρίβουν τα χέρια τους, θα βάζουν στο κουμπαρά τους δισεκατομμύρια ευρώ των ασφαλιστικών εισφορών, χωρίς μάλιστα να αναλαμβάνουν και καμία δέσμευση για το τι θα επιστρέψουν στους ασφαλισμένους μετά από 35 και 40 χρόνια δουλειάς.
Το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης είναι πρώτα και κύρια ζήτημα ταξικό. Αποτελεί δικαίωμα για τον εργαζόμενο, πηγάζει από το γεγονός ότι είναι ο δημιουργός του παραγομένου πλούτου και πρέπει να έχει ένα ισχυρό πλέγμα προστασίας απέναντι στο εκμεταλλευτικό σύστημα που επιδεινώνει καθημερινά τη ζωή του, εντατικοποιεί την εργασία, επιβαρύνει την υγεία, έχει βάλει τις βάσεις για εργασία μέχρι τα βαθιά γεράματα. Η κοινωνική ασφάλιση είναι κατάκτηση των εργαζόμενων με σκληρούς αγώνες.
Χρειάζεται λοιπόν να ξεσηκωθεί κίνημα ανάσχεσης της νέας επίθεσης, να βάλουμε εμπόδια στα σχέδια κυβέρνησης – μεγαλοεργοδοσίας, να τους κόψουμε τη φόρα.
Σηκώνουμε ανάστημα και δίνουμε μάχη για την πλατιά ενημέρωση και κινητοποίηση εργαζομένων και συνταξιούχων, τα μέτρα δεν εξαιρούν κανένα.
Συμμετέχουμε μαζικά στο συλλαλητήριο που διοργανώνεται με πρωτοβουλία των συνταξιουχικών οργανώσεων και με αποφάσεις τους στηρίζουν Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και εργατικά σωματεία, στις 30 Νοέμβρη για την υπεράσπιση της δημόσιας κοινωνικής Ασφάλισης.
