Τα ψέματα της κυβέρνησης και η αλήθεια για το πολυνομοσχέδιο που τσακίζει μισθούς, εργατικά και ασφαλιστικά δικαιώματα και θέλει να βάλει τα συνδικάτα στο γύψο.

Πραγματοποιούμε τη σημερινή συνέντευξη τύπου γιατί θέλουμε και να ενημερώσουμε τους εργαζόμενους για το περιεχόμενο του νομοσχεδίου οδοστρωτήρα των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, αλλά κυρίως γιατί θέλουμε να δώσουμε συνέχεια στην εργατική απάντηση σε κυβέρνηση και εργοδοτικές οργανώσεις. Να δώσουμε συνέχεια στις κινητοποιήσεις που είναι αναγκαίες και θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας να είναι μαζικές, μαχητικές, δυναμικές, αποφασιστικές, με στόχο να αποσυρθεί το νομοσχέδιο.

Η κυβέρνηση της ΝΔ κατέθεσε το περιβόητο «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο, του οποίου η συζήτηση στις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής έχει ξεκινήσει από την Παρασκευή. Πρόκειται για ένα πολυνομοσχέδιο που θέλει να κάνει νόμο όλα τα αιτήματα των επιχειρηματικών ομίλων και κυριολεκτικά σαρώνει ότι έχει απομείνει από τα εργασιακά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες των εργαζομένων. Η κυβέρνηση προκλητικά προσπαθεί να εξωραΐσει την αντεργατική επίθεση που συνεχίζει με νέα ορμή από εκεί που την άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

«Σερβίρει» μαζί με τα σκληρά αντεργατικά μέτρα μια σειρά από επιμέρους διατάξεις τάχα «φιλεργατικές», κάτι σαν τα «μέτρα με κοινωνικό πρόσημο» του ΣΥΡΙΖΑ, που δήθεν θα ενισχύσουν την πλήρη απασχόληση, θα χτυπήσουν την αδήλωτη εργασία και θα καταπολεμήσουν την εργοδοτική παραβατικότητα, όταν το ίδιο το πολυνομοσχέδιο ενισχύει το αντεργατικό οπλοστάσιο μέσω του οποίου θεριεύει η εργοδοτική ασυδοσία.

Με μεγάλο θράσος, επιχειρεί να κάνει το μαύρο άσπρο και να εμφανίσει ως «φιλεργατικό» ένα νομοσχέδιο που επιφέρει συντριπτικό χτύπημα στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και ειδικά στις κλαδικές, βάζει σε μόνιμη «πρέσα» τους μισθούς και θέτει υπό ασφυκτικό κρατικό έλεγχο τη λειτουργία των συνδικάτων, με ηλεκτρονικό φακέλωμα και χτύπημα των Γενικών Συνελεύσεων.

Ταυτόχρονα, δίνει «γη και ύδωρ» στο μεγάλο κεφάλαιο, με φοροαπαλλαγές, διευκολύνσεις και κάθε είδους προνόμια, ενώ στο όνομα της «καταπολέμησης της γραφειοκρατίας» δίνεται η δυνατότητα για επενδύσεις όπου και με όποιους όρους οι κεφαλαιοκράτες θέλουν, ξεσαλώνοντας σε βάρος του λαού και του περιβάλλοντος.

Ποια είναι, όμως, η αλήθεια για το πολυνομοσχέδιο;

Τα πράγματα μιλούν από μόνα τους. Το δήθεν φιλεργατικό πολυνομοσχέδιο προβλέπει:

• Εξαιρέσεις από τις εθνικές, τις τοπικές κλαδικές και τις ομοιοεπαγγελματικές ΣΣΕγια «επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα» ή λειτουργούν ως «επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας», νομικά πρόσωπα «μη κερδοσκοπικού σκοπού» κ.λπ. Έτσι καθιστά τους εργαζόμενους συνυπεύθυνους για την κατάσταση της επιχείρησης, λες και συνδιοικουσαν μαζί με τον εργοδότη και καρπώνονταν τα κέρδη. Δηλαδή ο εργοδότης θα πληρώνει όσο θέλει, όταν και όπως θέλει.
• Σε περιπτώσεις συρροής οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερισχύουν έναντι των κλαδικών για τις παραπάνω επιχειρήσεις.Ακόμα και όταν οι κλαδικές ΣΣΕ δεν περιλαμβάνουν τέτοιου είδους ρήτρες εξαιρέσεων, δίνεται η εξουσία στον υπουργό Εργασίας και την κυβέρνηση να τις επιβάλλουν με Υπουργικές Αποφάσεις.
• Σε περιπτώσεις συρροής η τοπική σύμβαση υπερισχύει και της εθνικής κλαδικής και της ομοιοεπαγγελματικής.
• Ακόμα και όταν γίνεται δυνατό να υπογραφεί κάποια κλαδική σύμβαση,για την επέκτασή της στο σύνολο του κλάδου, πέρα από τον όρο να υπογράφεται από εργοδότες που απασχολούν ποσοστό μεγαλύτερο από το 50% των εργαζομένων του συγκεκριμένου κλάδου, θα πρέπει στη σχετική αίτηση επέκτασης να ελέγχονται οι επιπτώσεις της «στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και τη λειτουργία του ανταγωνισμού»!
• Ενισχύει τις Ενώσεις Προσώπων που συστήνουν οι εργοδότες, αφού θα υπογράφουν επιχειρησιακές συμβάσεις που θα υπερισχύουν των κλαδικών.
• Νέους περιορισμούς για την προσφυγή των εργαζομένων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ),καθώς η δυνατότητα μονομερούς προσφυγής από τα συνδικάτα ουσιαστικά εξαλείφεται. Και εδώ απαιτείται να αποδεικνύουν ότι η υπογραφή ΣΣΕ «επιβάλλεται από υπαρκτό λόγο γενικότερου κοινωνικού ή δημοσίου συμφέροντος συνδεόμενο με τη λειτουργία της ελληνικής οικονομίας»!
• Εξαίρεση των κέντρων διανομής εμπορευμάτων πώλησης από την Κυριακάτικη Αργία. Οι εργαζόμενοι στις αποθήκες των σούπερ μάρκετ και σε logistic που εργάζονται κάτω από τις πιο άθλιες εργασιακές σχέσεις και συνθήκες, με την εντατικοποίηση να χτυπά κόκκινο, δεν θα έχουν μέρα για να ξεκουραστούν και να περάσουν με την οικογένεια τους. Καταργεί ένα δικαίωμα εκατοντάδων χρόνων κατακτημένο με θυσίες και σκληρούς αγώνες. Ενισχύει και με αυτό την κερδοφορία του κλάδου, ενισχύοντας την εκμετάλλευση χιλιάδων εργαζόμενων, διαλύοντας κάθε προσωπική και οικογενειακή ζωή τους.
• Αναλυτικές Περιοδικές Δηλώσεις (ΑΠΔ) σε ηλεκτρονική μορφή δεν γίνονται δεκτές από τον ασφαλιστικό φορέα για τις περιόδους που οι εργοδότες δεν είχαν καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές. Καθιστά, δηλαδή, τον εργαζόμενο συνυπεύθυνο για τη μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών από τον εργοδότη, με αποτέλεσμα τη μη αναγνώριση των ενσήμων!
• Δίνει τη δυνατότητα στον εργοδότη να απασχολεί «υπερωριακά» τους μερικά απασχολούμενους με προσαύξηση 12%, υπονομεύοντας την υπερωρία που σήμερα ξεκινά από 40% στην πλήρη απασχόληση. Εδραιώνει, στην ουσία, τη μερική απασχόληση με κύριο στόχο το παραπέρα χτύπημα της σταθερής και μόνιμης δουλειάς, του οκταώρου ή επτάωρου.
• Μείωση των προστίμων για την αδήλωτη εργασία, αφαίρεση της πρόβλεψης για αναδρομική ασφάλιση του αδήλωτου για ένα τρίμηνο.
• Παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, αξιοποιώντας την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, χτυπώντας ότι έχει απομείνει από τα ασφαλιστικά-συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Τώρα μάλιστα που επιδιώκει την δημιουργία Εθνικού Επαγγελματικού Ταμείου με την πλήρη συμφωνία της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ.

Το σύστημα των τριών πυλώνων που προωθεί η ΝΔ η μετατροπή της ασφάλισης των γηρατειών σε ατομική υπόθεση είναι κάτι που το ζουν εκατομμύρια ανασφάλιστοι και ασφαλισμένοι στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες χώρες.

            Έχουμε ξανακούσει τους ίδιους ακριβώς ισχυρισμούς περί “νέου”, “δίκαιου” και “βιώσιμου” Ασφαλιστικού, τους οποίους αναμασούσαν οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ. Για τους μονοπωλιακούς ομίλους οι συντάξεις είναι βάρος.

•  Με το άρθρο 179 του σχεδίου νόμου δίνει πια την δυνατότητα  στο δημοτικό συμβούλιο “κατά την κρίση του” και χωρίς αυξημένη πλειοψηφία ή αιτιολόγηση  να εκχωρεί σε ιδιώτες την εκτέλεση  σειράς υπηρεσιών “η συλλογή και μεταφορά στερεών αποβλήτων, την καθαριότητα κοινοχρήστων  χώρων και δημοτικών κτηρίων , την συντήρηση πρασίνου και ηλεκτροφωτισμού “. Δηλαδή προχωρούν στην ιδιωτικοποίηση βασικών τομέων των Δήμων.  Γι’ αυτό ήδη οι εργαζόμενοι στους Δήμους αποφάσισαν σειρά αγωνιστικών κινητοποιήσεων που τις στηρίζουμε.
• Ηλεκτρονική ψηφοφορία για τις «αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και λοιπών οργάνων διοίκησης»των συνδικάτων, «συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων κήρυξης απεργίας». Ουσιαστικά επιδιώκει να χτυπήσει τις ζωντανές, συλλογικές, δημοκρατικές διαδικασίες, δηλαδή τις συγκεντρώσεις, τις Γενικές συνελεύσεις. Εκεί μπορούν να συμμετέχουν όλοι οι εργαζόμενοι και να εκφράσουν τη γνώμη τους, να συνδιαμορφώσουν απόφαση, να κρίνουν πρόσωπα, παρατάξεις, θέσεις. Να ακούσουν τη γνώμη άλλων και να καταλάβουν ποιος είναι μαζί τους και ποιος απέναντι τους.
• Δημιουργία «Γενικού Μητρώου Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων»στο υπουργείο Εργασίας. Δηλαδή, «μαύρη λίστα» των συνδικαλισμένων εργαζομένων που θα παραδίδεται  κατά το δοκούν στους εργοδότες. Επανερχόμαστε, σε αλήστου μνήμης εποχές, όπως η δεκαετία του 1970, που ο ΣΕΒ είχε ανάλογες λίστες!

Με πρόσχημα τη δημοκρατία – πόσο υποκριτικό ακούγεται από μια κυβέρνηση που εκλέγεται από το 27% όσων έχουν δικαίωμα ψήφου να ζητά στα συνδικάτα να υπάρχει το 50%+1! – θέλουν να χτυπήσουν τη δημοκρατική λειτουργία των συνδικάτων και να ανοίξουν το δρόμο για το φακέλωμα των εργαζομένων. Επιχειρούν να κόψουν τους δεσμούς των ίδιων των εργαζομένων μεταξύ τους, το αναφαίρετο δικαίωμα τους να ενημερώνονται και να συζητούν συλλογικά στη Γενική τους Συνέλευση, να συνδιαμορφώνουν τα αιτήματα τους και το σχέδιο δράσης τους, να οργανώνουν συλλογικά τις απεργιακές και τις άλλες κινητοποιήσεις τους.

Επιπλέον, όλα τα κρίσιμα ζητήματα για την εφαρμογή των εν λόγω αντιδραστικών διατάξεων παραπέμπονται σε αποφάσεις του υπουργού Εργασίας, χρίζοντας τον «ανώτατο άρχοντα». Στην πραγματικότητα δίνεται στην κυβέρνηση και στον εκάστοτε υπουργό η εξουσία να ξαναγράφουν τον συνδικαλιστικό νόμο.

Είναι φανερό ότι με το νομοσχέδιο αυτό  η κυβέρνηση υλοποιεί κάθε απαίτηση των επιχειρηματικών ομίλων, επιβεβαιώνοντας ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη προϋποθέτει ακόμα μεγαλύτερη συμπίεση σε μισθούς και εργασιακά δικαιώματα, διάλυση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, που παλεύει πραγματικά για τα συμφέροντα των εργαζόμενων.

Πατώντας πάνω σε όλες τις ανατροπές που επιβλήθηκαν με τα τρία κατά σειρά μνημόνια των κυβερνήσεων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, οι νέες αντεργατικές διατάξεις έρχονται να διαμορφώσουν έναν μηχανισμό μόνιμης θωράκισης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, με ουσιαστικό καθορισμό των μισθών με αποφάσεις του αστικού κράτους και με ενιαίο θεσμοθετημένο κριτήριο την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων. Δηλαδή η κυβέρνηση τους και οι εκάστοτε υπουργοί τους θα καθορίζουν τα πάντα. Θα ελέγχουν τα συνδικάτα, τις γενικές συνελεύσεις τους, τα θέματα τους, τις αποφάσεις τους. Σε λίγο θα κάνουμε πρόεδρο τον εκάστοτε υπουργό, η τον πρόεδρο του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών ενώσεων.

            Χαρακτηριστικό για τη συνέχεια της ενιαίας αντεργατικής επίθεσης είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση για να στηρίξει τις νέες διατάξεις, που ουσιαστικά καταργούν τις κλαδικές ΣΣΕ, επικαλείται στην Αιτιολογική Έκθεση του πολυνομοσχεδίου:

1. Τα αντίστοιχα αντιδραστικά μέτρα που έχουν προχωρήσει στις χώρες της ΕΕήδη από τη δεκαετία του 1990
2. Την Επιτροπή Ειδικών Εμπειρογνωμόνωνπου έστησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στο πόρισμα της οποίας, ήδη από το Σεπτέμβρη του 2016, περιέχονται συστάσεις για μια σειρά από ρήτρες «εξαιρέσεων» στην εφαρμογή των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών Συλλογικών Συμβάσεων.

Ο ένας, λοιπόν, παίρνει τη σκυτάλη της αντεργατικής πολιτικής από τον άλλο. Ο σημερινός υπουργός Εργασίας ήταν αυτός που έφερε τον μνημονιακό «νόμο Βρούτση» για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού, τον οποίο αποδέχτηκε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τον έκανε «νόμο Βρούτση – Αχτσιόγλου». Σε ότι αφορά τη συνδικαλιστική δράση το πολυνομοσχέδιο προωθεί την απροκάλυπτη παρέμβαση του κράτους και της εργοδοσίας μέσα στα συνδικάτα, ακολουθώντας την απεργοκτόνα διάταξη Αχτσιόγλου – ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η ανάπτυξη που θέλουν με τσακισμένα ότι εργατικά δικαιώματα απέμειναν και χωρίς καμία φωνή αντίστασης και οργάνωσης της πάλης από τους εργαζόμενους.

Για όλα αυτά:

            Οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα και τα Συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ συνεχίζουμε με μεγαλύτερη δύναμη, μαχητικότητα και αποφασιστικότητα τη δράση μας ενάντια στο κατάπτυστο αυτό νομοσχέδιο, διεκδικώντας σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής.

Πατάμε πάνω στις κινητοποιήσεις που πρωτοστατήσαμε για να οργανωθούν το προηγούμενο διάστημα, με κορύφωση τις δυο απεργιακές μάχες 24 Σεπτέμβρη και 2 Οκτώβρη που πέταξαν στα σκουπίδια τους σχεδιασμούς κυβέρνησης, εργοδοτών και των «συν αυτώ», να περάσουν τα νέα αντεργατικά μέτρα χωρίς να κουνηθεί φύλλο.

Συνεχίζουμε με νέο Συλλαλητήριο στις 17 Οκτώβρη και συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος στις 6.30μμ. και κλιμακώνουμε!

Να πάρει τώρα πίσω η κυβέρνηση της ΝΔ το νομοσχέδιο-σκούπα για τους μισθούς των εργαζομένων και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Την πολιτική που δίνει γη και ύδωρ στους επενδυτές και γκρεμίζει όσα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα έμειναν όρθια με σκληρό αγώνα, όλη την προηγούμενη περίοδο.

Με το σύνθημα: «Κάτω τα χέρια από τα Συνδικάτα! Διεκδικούμε σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, ζωής με δικαιώματα» δίνουμε τη μάχη της ενημέρωσης μέσα σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, δυναμώνουμε το μαζικό και ενωτικό ρεύμα αντίστασης στην αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων.

Καλούμε κάθε εργαζόμενο να συμμετέχει στις μαζικές συλλογικές διαδικασίες, για συζήτηση και απόφαση αγωνιστικής δράσης. Καλούμε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να πάρουν  τα αναγκαία μέτρα για τη συζήτηση μέσα στους χώρους δουλειάς και τους κλάδους, για Γενικές Συνελεύσεις παντού, που να είναι μαζικές, μαχητικές  και οργάνωση της πάλης, για την επιτυχία του Συλλαλητηρίου και για τη συνέχεια της κλιμάκωσης!

Δηλαδή να αξιοποιήσουμε το βασικό μας όπλο τις συλλογικές διαδικασίες που κυβέρνηση και εργοδότες θέλουν να χτυπήσουν. Οι εργαζόμενοι να μην δείξουν καμιά ανοχή, αναμονή στα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης της ΝΔ, να μην υποκύψουν σε εκφοβισμούς και τον ρεαλισμό που σημαίνει παράδοση. Ρεαλισμός είναι η προσπάθεια με όλες μας τις δυνάμεις να οργανώσουμε την πάλη μας διεκδικώντας να γίνουν πράξη οι σύγχρονες ανάγκες μας.