Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες

Σήμερα, η Διοίκηση με την ευκαιρία των εορτών μας καλεί σε μια γιορταστική συγκέντρωση,προκειμένου σε επίπεδο ανθρωπίνων σχέσεων να ανταλλάξουμε ευχές. Σε ένα βαθμό αποδεκτό αφού είναι γεγονός ότι και προηγούμενες Διοικήσεις έκαναν τέτοιου τύπου εκδηλώσεις, προκειμένου να αποκτήσουν ψυχική επαφή με τους εργαζόμενους, να προβάλουν το ΙΓΜΕ και να κάνουν δημόσιες σχέσεις.

Υπ΄ αυτή την έννοια, ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση και στα πλαίσια τις ανταλλαγής ευχών και μηνυμάτων, οφείλουμε να ακούμε με προσοχή τα εκπεμπόμενα μηνύματα και να αποστέλλουμε μαζί με τις ευχές τα δικά μας μηνύματα που ελπίζουμε  να εκφραστούν από την ηγεσία του Συνδικάτου.

Σε ότι μας αφορά σαν συνδυασμό του ΕΑΜ, καλυπτόμενοι από τις ΟΜΟΦΩΝΕΣαποφάσεις του Συνδικάτου στα θέματα που αφορούν την επανασύσταση του ΙΓΜΕ, την επιστροφή του παρανόμως παρακρατηθέντος25% των μισθών μας, τον υπερδιπλασιασμό των οργανικών θέσεων, παράλληλα με την στελέχωση του Ινστιτούτου με προσωπικό που θα έχει μόνιμη και σταθερή δουλειά για να καλύπτει ανάγκες του (όπως οι συμβασιούχοι όλων των ελαστικών μορφών εργασίας που ήδη εργάζονται στο ΙΓΜΕ), τα ζητήματα δημοκρατικής και ανθρώπινης μεταχείρισης του προσωπικού.Δεν θα αναλύσουμε το σκεπτικό και τις προτάσεις μας που επανειλημμένα έχουμε προβάλλει αλλά θα επικεντρώσουμε κυρίως στα του εκτός ΙΓΜΕ αφού είναι σίγουρο ότι οποιαδήποτε Διοίκηση ανεξάρτητα προσωπικών προθέσεων εντάσσεται σε ένα γενικότερο κυβερνητικό προσανατολισμό.

Είναι πλέον κοινή διαπίστωση στους εργαζόμενους και γενικότερα στον λαό μας ότι έχουμε να κάνουμε με μια αντιδραστική πολιτικήπου πατώντας πάνω στις πολιτικές της προηγούμενης κυβέρνησης,ισοπεδώνεικατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζόμενων που κατακτήθηκαν με αγώνες και σε πολλές περιπτώσεις με αίμα, στα πλαίσια εξυπηρέτησης των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Πρόσφατη απόδειξη ο νέο-ψηφισθείς Κρατικός Προϋπολογισμός που αρπάζει από τον λαό το υστέρημα του και το δίνει σε μια χούφτα επιχειρήσεων στο όνομα του ανταγωνισμού και της «ανάπτυξης».

Πιο συγκεκριμένα από τα βασικά μεγέθη του προϋπολογισμού προκύπτουν αιματοβαμμένα  υπερπλεονάσματα3.5%,που βγαίνουν  κατά 93% απ’ τα λαϊκά στρώματα και μόλις 7%από τις  μεγάλες επιχειρήσεις.

Τη στιγμή που προβλέπεται αύξηση των κρατικών εσόδων κατά 750 εκατ. ευρώ προερχόμενα κυρίως από τα λαϊκά στρώματα προωθούνται νέες περικοπές σε Παιδεία, Υγεία. Αντίθετα για τους επιχειρηματικούς ομίλους προβλέπονται μειώσεις φορολογίας της τάξης των 446 εκατ. Ευρώ που κόβονται από την Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, ενώ αυξάνονται υπέρογκα τις δαπάνες για τους Νατοϊκούς εξοπλισμούς σε 4,5 δις ευρώ.

Την ίδια ώρα που προβλέπεται αύξηση της «πίτας» του ΑΕΠ κατά 2,8 -3 % προβλέπεται περαιτέρω συρρίκνωση του μεριδίου των μισθών στην πίτα του ΑΕΠ με1,2% αύξηση στο μέσο μισθό.

Όποια αύξηση του μισθού, θα εξανεμισθεί αφού προβλέπονται 1,5 δισ. ευρώ περισσότεροι φόροι για τους εργαζόμενους σε σχέση με το 2019. Οι έμμεσοι φόροι, που ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους, αυξάνονται κατά 700 εκατ. ευρώ, και ο φόρος εισοδήματος που πληρώνουν οι εργαζόμενοι,αυξάνεται επίσης κατά 300 εκατ. ευρώ από  το 2019. Ενώ επιτρέπει στις μεγάλες επιχειρήσεις να συνεχίζουν προκλητικά να πληρώνουν ελάχιστο έως καθόλου ΕΝΦΙΑ, με εξοργιστικό παράδειγμα τα υπερπολυτελή ξενοδοχεία αντικειμενικής αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που δεν πληρώνουν ούτε ένα Ευρώ….(!)

Το εμβληματικότερο όμως μέτρο «εξορθολογισμού» των δαπανών βρίσκεται στις συντάξεις. Το κράτος «εξοικονομεί» 475 εκατ. ευρώ συνταξιοδοτικής δαπάνης, οι ασφαλιστικές εισφορές αυξάνονται κατά 600 εκατ. ενώοι παροχές μειώνονται κατά 236 εκατ. ευρώ ακολουθώντας στην ουσία το Νόμο-λαιμητόμο Κατρούγκαλου.

Και στον τομέα «ανάπτυξη», ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και ιδιωτικοποιήσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ΔΕΗ που με το αντιλαϊκό και αντιεπιστημονικό σχέδιο «απολιγνιτοποίησης» του εγχώριου συστήματος ηλεκτροπαραγωγής έως το 2028,θα αποκομίσουν μεγάλα κέρδη οι ελάχιστοι μονοπωλιακοί όμιλοι που έχουν ήδη επενδύσει και προετοιμάζουν νέες επενδύσεις στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής, από το εισαγόμενο φυσικό αέριο και τις μονάδες ΑΠΕ αλλά και από το δίκτυο του Διαχειριστή Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΔΕΔΔΗΕ), ως βάση για τη μελλοντική ανάπτυξη του δικτύου κινητής ασύρματης τηλεφωνίας 5ης γενιάς. Και όλα αυτά σε βάρος της ΔΕΗ, πριμοδοτούμενοι παράλληλα από τα δικά μας λεφτά ως καταναλωτών της ΔΕΗ. Παράλληλα προβλέπεται ηεπιβολή ενός εργασιακού μοντέλου που οι νέοι εργαζόμενοι, όπως οι εργολαβικοί της ΔΕΗ, θα εργάζονται με συνθήκες γαλέρας.

Βαρύτατες θα είναι και οι ευθύνες Διοίκησης ΙΓΜΕ και Συνδικάτου αν δεν αξιοποιήσουν την πνευματική κληρονομιά «Κούκουζα» σύμφωνα με την οποία οι νέες τεχνολογικές εξελίξεις μπορούν να καταστήσουν την εκμετάλλευση του λιγνίτη εφικτή περιορίζοντας δραστικά τις όποιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις προκειμένου να αξιοποιείται ένας εθνικός ορυκτός πόρος. Το ναθέλουμε την προστασία του περιβάλλοντος δεν έρχεται σε αντίθεση με ένα κράτος που φροντίζει να έχει εξασφαλισμένο το κοινωνικό αγαθό της ενέργειας σε όλους τους πολίτες του με όσο το δυνατόν λιγότερο εξαρτημένο από τις εισαγωγές ενεργειακό σύστημα.

Οι εξελίξεις στη ΛΑΡΚΟ έχουν την ίδια απόχρωση. Η κυβερνητική λύση για τη ΛΑΡΚΟ ουσιαστικά προμηνύει το σπάσιμό της σε κομμάτια, για να αποκτήσουν οι όμιλοι τα «φιλέτα» της επιχείρησης που μπορούν να αποδώσουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις απολύσεις, την ανεργία του εργατικού δυναμικού ή τη διακοπή της λειτουργίας και τις επιπτώσεις της στην παραγωγή.

Η κυβερνητική λογική για την «ανάπτυξη»δεν αρκείται στο ξεζούμισμα των εργαζόμενων και στο τάϊσμα των επιχειρηματικών ομίλων,απαιτείτη διάλυση των Συνδικάτων και της Αντίστασης των Εργαζόμενων.

Αυτή την πολιτική την περνάει τόσο μέσα από το Πολυνομοσχέδιο όσο και με το περίφημο δόγμα για το «Νόμο και τάξη» που σημαίνει «Ξύλο και Αυθαιρεσία»….(!)

Με το Πολυνομοσχέδιο έγινε  σαφής υποβάθμιση των εργασιακών δικαιωμάτων, τόσο με την προσπάθεια ελέγχου της συνδικαλιστικής δράσης (ηλεκτρονικό φακέλωμα) όσο και με την  ευθεία προσβολή του δικαιώματοςρύθμισης των συλλογικών εργατικών δικαιωμάτων με συλλογικές συμβάσεις εργασίας (κατάργηση κλαδικών συμβάσεων).

Με το κυβερνητικό«Ξύλο και Αυθαιρεσία» έχουμε την αχαλίνωτη συνέχιση της αστυνομοκρατίας και των τραμπουκισμών Ματατζήδων και άλλων «ευγενών κατασταλτικών δυνάμεων» όπως των ΕΚΑΜ, που με τις «ευγενείς» εφόδους που ήδη έχουμε καταγράψει,«αναβάθμισαν» την δράση τους:

• Με ξεβράκωμα φοιτήτριας ΙΕΚ σε καφετέρια της Πατησίων,
• με ροπαλοφόρους εφόδους στα κεφάλια Γιατρών και Νοσηλευτών που διαμαρτύρονταν για τα προωθούμενα ΣΔΙΤ στην υγεία από τον Πατούλη,
• με γκλοπμς και χημικά ενάντια στους Παμίτες στη Θεσσαλονίκη που διαμαρτύρονταν σε πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας
• και τέλος στο Κουκάκι με το «ριφιφί» στην ταράτσα σκηνοθέτη, ξυλοδαρμό και σύλληψη του ίδιου και των παιδιών του και τραυματισμό γυναίκας που σύμφωνα με την ιατρική γνωμάτευση δημόσιου νοσοκομείου προήλθε από την εκτόξευση πλαστικών σφαιρών.

Μέσα σε αυτό το απερίγραπτο πολιτικό σκηνικό είχαμε την ενημερωτική συγκέντρωση της Διοίκησης που με ύφος διαγγέλματος, δεσμεύτηκε για επιστροφή των κλεμμένων του 25% μέσω της επιστολής στο ΥΠΕΝ, για 41 προσλήψεις μέσω αιτήματος που για πολλοστή πλευρά επαναϋποβλήθηκε καιγια την παράταση των συμβάσεων του ΟΑΕΔ που από  ότι φάνηκε ο Υφ/γόςΜηταράκης σφυρίζει στο ρυθμό της ανακύκλωσης της ανεργίας. Υπενθυμίζουμε σε όλους ότι η πρώτη φορά που ζητήθηκαν προσλήψεις από την Διοίκηση του ΙΓΜΕ ήταν αμέσως μετά την επανασύσταση του τον Ιούνη του 2015. Με την πίεση του Συνδικάτου η τότε Διοίκηση ζήτησε από το ΥΠΕΝ 137 άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων, που μέχρι τώρα κανείς υπουργός και κυβέρνηση δεν υλοποίησαν. Τον Απρίλιο του 2017 δε, μετά από δυναμική κινητοποίηση του Συνδικάτου στο ΥΠΕΝ η τότε γραμματέας του ΥΠΕΝ τηλεφωνικά μας είπε ότι υπέγραψε 43 προσλήψεις μόνιμου προσωπικού που ουδέποτε έγιναν πράξη. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι τώρα θα προκηρυχτούν.

Σε ότι  αφορά στον εορτασμό των 90 χρόνων ΙΓΜΕ,  δεν φαίνεται αυτός να συνδυάζεται με τη επανασύσταση του εμβληματικού Ινστιτούτου ΙΓΜΕ (που το 1976 μετά από 48 μέρες απεργίας των εργαζόμενων στο τότε ΕΘΙΓΜΕ ίδρυσε ο «σοσιαλμανής» Κ. Καραμανλής και απετράπη η εξάρτηση του Ινστιτούτου από το αντίστοιχο Γαλλικό ΒRGM, όπως το ήθελε ο τότε «εθνάρχης») αφού εξέλιπε η οποιαδήποτε αναφορά στο θέμα.

Συνάδελφοι Συναδέλφισσες,

οι εργαζόμενοι στο ΙΓΜΕ (αν και τους πετσόκοψαν τα δώρα που δεν απεμπολούν όλες οι μέχρι σήμερα μνημονιακές κυβερνήσεις), θα γιορτάσουν τις μέρες που έρχονται και εύχονται σε όλους τους συναδέλφους και τη Διοίκηση  υγεία και ειρήνη (που απειλείται από Τούρκους στρατοκράτες και αμερικανονατοϊκούς ιμπερια-ληστές) περιμένοντας ευόδωση των υποσχέσεων και εκπλήρωση των ευχών.

Αλλά επειδή καλό είναι  το «κύριε ελέησον» αλλά καλό και «το κράτα και μια γάτα» ευχόμαστε ειρηνικό και δημιουργικό το 2020 αλλά και γεμάτο νικηφόρους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες.  Έτσι του χρόνου πάλι για νέα πάλη.

ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΑΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ