Συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

Πραγματοποιούμε τη σημερινή μας σύσκεψη ύστερα από 20 ημέρες πολύ μαζικών απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων που συντάραξαν τη χώρα. Κινητοποιήσεις που ξέσπασαν μετά το έγκλημα στο σιδηρόδρομο, στα Τέμπη και τη δολοφονία 57 συνανθρώπων μας, στην πλειοψηφία τους νέων σε ηλικία.

Αυτό το τραγικό γεγονός αποτέλεσε τη σπίθα για να ξεχυθούν στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νεολαία, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των Εργατικών Κέντρων και των σωματείων, των φοιτητικών συλλόγων, των μαθητικών συμβουλίων και των συντονιστικών τους, των ενώσεων γονέων και άλλων μαζικών φορέων. Ο πόνος που κυριάρχησε σε όλους μας, έγινε σε λίγες ώρες οργή και η οργή μετατράπηκε σε αγώνα. Αγώνα οργανωμένο και συνειδητό! Αγώνα που έφερε στο προσκήνιο το μεγάλο θέμα της προστασίας της ανθρώπινης ζωής απέναντι στην αδηφάγο πολιτική του καπιταλιστικού κέρδους που δε διστάζει να θυσιάζει ανθρώπινες ζωές για να φουσκώνουν τα ταμεία των επιχειρηματικών ομίλων.

Και θέλουμε για άλλη μια φορά να ανανεώσουμε το όρκο που δώσαμε στα θύματα και στις οικογένειες τους. Τον όρκο που έχουν δώσει τα συνδικάτα στους δολοφονημένους των Τεμπών, του Ματιού, της Μάνδρας, των θυμάτων από μεγάλες φυσικές καταστροφές, από τα εγκλήματα της εργοδοσίας και τους κράτους στους χώρους δουλειάς… “όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή, κανένα έγκλημα δεν θα συγκαλυφθεί”.

Γι’ αυτό συζητάμε σήμερα εδώ. Συζητάμε πως θα συνεχίσουμε. Πως θα δυναμώσει το ποτάμι του αγώνα και πως θα μετατραπεί σε ορμητικό χείμαρρο που θα ξηλώσει την εγκληματική πολιτική του κεφαλαίου και της εξουσίας που το υπηρετεί. Θα επιβάλει ουσιαστικά μέτρα προστασίας της ανθρώπινης ζωής. Γιατί η ζωή μας δεν είναι κόστος. Η ζωή μας έχει αξία και μας αξίζει μια ζωή με σύγχρονα δικαιώματα με βάση τις συνθήκες και τα επιστημονικά επιτεύγματα της εποχής μας.

Δεν μπορούμε παρά από αυτό το βήμα να χαιρετίσουμε τους μαζικούς αγώνες των συνδικάτων στη Γαλλία. Εκατομμύρια Γάλλοι είναι για δυο εβδομάδες στους δρόμους νεκρώνοντας τους χώρους δουλειάς, μεγάλους κλάδους στην ενέργεια, στις μεταφορές, στη χημική βιομηχανία και αλλού, υπερασπιζόμενοι τα ασφαλιστικά και εργασιακά τους δικαιώματα. Οι αγώνες αυτές έχουν μαζικότητα, αντοχή, οργανώνονται από μεγάλα συνδικάτα σε χώρους δουλειάς και κλάδους, αντιμετωπίζουν με επιτυχία τα μέτρα επιστράτευσης και καταστολής.

Αύριο είναι η ημέρα μιας ακόμα πανεργατικής – πανεθνικής τους απεργίας. Είμαστε δίπλα τους. Με κάθε τρόπο. Με μηνύματα και ανακοινώσεις αλληλεγγύης. Αντιπροσωπείες του ΠΑΜΕ θα διαδηλώσουν αύριο με τα ταξικά μας αδέρφια μας στη Μασσαλία και στο Παρίσι. Εχθές τα σωματεία του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη έκαναν κινητοποίηση στο προξενείο της Γαλλίας. Αυτή την ώρα πραγματοποιεί κινητοποίηση το Ε.Κ. Κέρκυρας στο τοπικό προξενείο. Σε συγκέντρωση καλούν τα συνδικάτα της Αττικής, αύριο, στις 6.30μμ στην πρεσβεία της Αθήνας στη Γαλλία.

Οι κινητοποιήσεις που γίνονται στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στη Μ. Βρετανία, στη Γερμανία και αλλού επιβεβαιώνουν ότι η εγκληματική πολιτική του κεφαλαίου και της Ε.Ε. δεν γνωρίζει σύνορα. Είναι ίδια και αδυσώπητη για τους λαούς που πληρώνουν με μεγάλες θυσίες την κερδοφορία και τους ανταγωνισμούς των επιχειρηματικών ομίλων. Μεγαλώνει η φτώχεια, η εκμετάλλευση, οι λαοί μετράνε εκατομμύρια νεκρούς από φυσικές καταστροφές, από τις πανδημίες αλλά και από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Απέναντι σε αυτή τη λαίλαπα οι εργαζόμενοι, η νεολαία, δεν κάθονται με τα χέρια σταυρωμένα. Με τα συνδικάτα τους και με τους μαζικούς φορείς τους, οργανωμένα, παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους. Οι αγώνες αυτοί – οι οποίοι οργανώνονται κατά βάση από πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, κόντρα στη γραμμή του κοινωνικού εταιρισμού και της ταξικής ειρήνης που προσπαθεί να επιβάλει η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων και πολλές εθνικές Γενικές Συνομοσπονδίες – αναδεικνύουν τη δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι όταν οργανωμένα αμφισβητούν τον αντιλαϊκό μονόδρομο και διεκδικούν αξιοπρεπείς όρους δουλειάς, αμοιβής, ζωής.

Η ενεργοποίηση όλου του αντιδραστικού – αντιαπεργιακού οπλοστασίου από την κυβέρνηση Μακρόν, τα μέτρα για την απαγόρευση των απεργιών στη Μ. Βρετανία, οι κατασταλτικοί νόμοι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα δείχνουν το φόβο και την ανησυχία των αστικών κυβερνήσεων απέναντι στη μαζική λαϊκή κινητοποίηση και ταυτόχρονα ρίχνει τη μάσκα του «προοδευτισμού» από κυβερνήσεις που πλασάρονται ως τέτοιες, αποδεικνύεται όμως ότι δεν διστάζουν πουθενά, προκειμένου να θωρακίσουν τα συμφέροντα και την εξουσία του κεφαλαίου.

Συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

Η δολοφονία στα Τέμπη αποδείχτηκε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής για ένα πολύ μεγάλο τμήμα του λαού μας, ειδικά για τη νεολαία που εδώ και μια δεκαετία βιώνει μια ζωή άδικη, σκληρή, όπου τα όνειρα της μετατρέπονται σε εφιάλτες. Στις κινητοποιήσεις του προηγούμενο εικοσαήμερου πήραν μέρος εκατοντάδες χιλιάδες. Με βάση δημοσκόπηση που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες αποτυπώνεται ότι πάνω από 2.500.000 άνθρωποι – και σε αυτούς δεν υπολογίζονται οι μαθητές – πήραν μέρος στις κινητοποιήσεις έστω και μια φορά. Ο μεγαλύτερος αριθμός μετά το 2011.

Η λαοθάλασσα που κατέκλυσε όλες τις πόλεις της χώρας, ειδικά στην απεργία στις 8 Μάρτη, έστειλε την κυβερνητική προπαγάνδα στα σκουπίδια. Συνέθλιψε την άθλια επιχείρηση απαλλαγής ευθυνών της σημερινής κυβέρνησης και των προηγούμενων, της Ηellenic Train, του ΟΣΕ. Ανέδειξε το βασικό αίτημα της προστασίας της ανθρώπινης ζωής ενάντια στην εγκληματική πολιτική του κόστους – οφέλους.

Απάντησε στην οργανωμένη προσπάθεια που έκαναν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να πετάξουν το μπαλάκι των ευθυνών ο ένας στον άλλον, αθωώνοντας και οι τρεις μαζί την δολοφονική πολιτική του κέρδους και καλλιεργώντας για άλλη μια φορά τον εφησυχασμό ότι μια καλύτερη κυβέρνηση αρκεί για να διορθωθεί η κατάσταση. Δεν είναι τυχαίες, από την πρώτη στιγμή, οι δηλώσεις Μητσοτάκη για “ανθρώπινο λάθος” και Τσίπρα ότι “δεν είναι η ώρα να αποδοθούν ευθύνες”.

Όμως και σε αυτή την προσπάθεια απέτυχαν. Το σύνθημα “ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, το έγκλημα αυτό έχει ιστορία”, δόνησε όλες τις μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στην ίδια δημοσκόπηση, το 65% των ερωτηθέντων αναγνωρίζουν τις διαχρονικές ευθύνες όσων εφάρμοσαν αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική. Το “Ποτέ Ξανά” στα χείλη χιλιάδων διαδηλωτών βρήκε την έκφραση του στο σύνθημα “Εσείς μιλάτε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε γι’ ανθρώπινες ζωές”.

Μέσα σε αυτή την αγωνιστική πορεία ξεχώρισε ο αγωνιστικός και οργανωτικός ρόλος των συνδικάτων, των φοιτητικών συλλόγων, των μαθητικών συντονιστικών και άλλων μαζικών φορέων. Αναδείχτηκε για άλλη μια φορά η δύναμη του οργανωμένου λαού απέναντι όχι μόνο στην καταστολή και την τρομοκρατία αλλά και απέναντι στη διευρυμένη προσπάθεια χειραγώγησης του κινήματος. Από την προσπάθεια να μην φουντώσει ο αγώνας ή έστω να περιοριστεί στις τραγικές συνέπειες και στο “ανθρώπινο λάθος”, να εξαγνιστεί αυτό το σύστημα της βαρβαρότητας.

Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το τραγικό γεγονός, το ΠΑΜΕ κάλεσε την εργατική τάξη και όλο το λαό, να αγωνιστούν για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα, να αποδοθούν οι πραγματικές ευθύνες. Σε τούτες τις κρίσιμες στιγμές έγινε πλατιά γνωστή η ανακοίνωση – προειδοποίηση των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στον ΟΣΕ, μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, ότι η πολιτική της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης στο σιδηρόδρομο διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για ένα μεγάλο δυστύχημα. Ακολούθησαν οι καταγγελίες και τα εξώδικα συνδικαλιστών και σωματείων του ΟΣΕ που ήρθαν στο φως.

Αγνοήθηκαν τα ανώδυνα καλέσματα για “να σβήσουμε τα φώτα σε ένδειξη πένθους” ή για να κάνουμε “διαμαρτυρίες σιωπής”. Η πραγματική θλίψη και ο σεβασμός στα θύματα και τις οικογένειες τους μετατράπηκε σε οργανωμένο αγώνα.

Τα συνδικάτα και οι φοιτητικοί σύλλογοι σε όλη την Ελλάδα, αγκαλιάζοντας τις απεργιακές κινητοποιήσεις των σωματείων στο σιδηρόδρομο και τις πρωτοβουλίες του Ε.Κ. Πειραιά, των φοιτητικών συλλόγων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, των τοπικών Εργατικών Κέντρων κλιμάκωσαν με δεκάδες τοπικές, περιφερειακές, κλαδικές κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια, συναυλίες, παραστάσεις διαμαρτυρίας, εκατοντάδες καταλήψεις σε σχολεία και σχολές, με δυο πανεργατικές απεργίες, στις 8 και 16 Μάρτη νεκρώνοντας τις μεταφορές, μεγάλα εργοτάξια και εργοστάσια της χώρας, τα σχολεία και τις δημόσιες υπηρεσίες.

Σε όλη αυτή την κλιμάκωση εμπόδιο ήταν η ηγεσία της ΓΣΕΕ η οποία στοιχήθηκε πίσω στο βασικό αφήγημα της κυβέρνησης περί “ατομικού λάθους” και “κακής ιδιωτικοποίησης”. Με πρόσχημα το συνέδριο της αρνήθηκε κάθε αγωνιστική κινητοποίηση. Η απεργία όμως στις 8 Μάρτη έγινε με αποφάσεις πάνω από 30 Εργατικών Κέντρων και 20 Ομοσπονδιών του ιδιωτικού τομέα, με εκατοντάδες αποφάσεις συνδικάτων, με απόφαση της ΑΔΕΔΥ κάτω από την πίεση των Ομοσπονδιών και των σωματείων του δημόσιου τομέα, παρά το γεγονός ότι η ηγεσία της στην αρχή αρνιόταν. Η μεγάλη κινητοποίηση στις 8 Μάρτη ανάγκασε τελικά και την ηγεσία της ΓΣΕΕ να συμφωνήσει σε νέα απεργία στις 16 Μάρτη, χωρίς όμως να την δουλέψει ουσιαστικά ενώ συνέχισαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ στην ίδια εκφυλιστική γραμμή δικαιολόγησης της εμπορευματικής λειτουργίας τέτοιων κρίσιμων υποδομών.

Η οργανωμένη και αγωνιστική στάση των εργαζομένων και της νεολαίας απέκρουσε και κάθε προσπάθεια καταστολής του κινήματος, κάθε προσπάθειας να στηθούν προβοκάτσιες με τους γνωστούς μηχανισμούς. Απέτυχαν όσοι προσπάθησαν με συλλήψεις, με απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, με τον εκφοβισμό ακόμα και μαθητών να καταστείλουν τις κινητοποιήσεις. Αναδείχτηκε για άλλη μια φορά ο αντιδραστικός ρόλος των ειδικών δυνάμεων καταστολής της αστυνομίας (ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΟΠΚΕ κ.α.) που πρέπει να καταργηθούν. Οι κατασταλτικοί – αντιαπεργιακοί νόμοι Χατζηδάκη και Χρυσοχοϊδη έγιναν κουρελόχαρτα από ένα τεράστιο κύμα απειθαρχίας που τους σάρωσε.

Ο οργανωμένος και συνειδητός αγώνας διέψευσε όσους υπολόγιζαν ότι οι κινητοποιήσεις θα ξεφουσκώσουν σε λίγες ημέρες, όσους πίστεψαν ότι “θα επανέλθει σύντομα η κανονικότητα”. Όμως οι πραγματικοί ένοχοι έχουν καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας. Τα υποκριτικά κροκοδείλια δάκρυα τους, οι προσχηματικές παραιτήσεις, τα δημόσια “συγνώμη” δε συγκινούν κανέναν.

Έπεσαν έξω όσοι υπολόγισαν να φέρουν το κίνημα στα μέτρα τους. Όσοι συνεχίζουν να καλλιεργούν ότι “φταίει η κακιά η χώρα”, “η κακιά ιδιωτικοποίηση”, “το αναχρονιστικό και αναποτελεσματικό κράτος”. Δεν είναι τυχαίες οι συντεταγμένες και συγχρονισμένες δηλώσεις Μητσοτάκη και Τσίπρα, ότι στόχος τους είναι “να αλλάξουν το κράτος”, ότι “θα διαπραγματευτούν και οι δυο μαζί μια καλή συμφωνία ιδιωτικοποίησης με την HELLENIC TRAIN”, ότι “φταίει η αναξιοκρατία”.

Μα καλά σε ποιους απευθύνονται; ΟΣΕ και  HELLENIC TRAIN είναι γεμάτες αξιολογήσεις και πιστοποιήσεις. Η Ε.Ε. χρηματοδότησε με 1,5 δις ευρώ το κράτος και τους συγκεκριμένους επιχειρηματικούς ομίλους ακριβώς γιατί αξιολόγησε θετικά την πορεία εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρομικών μεταφορών. Τέτοια θετική αξιολόγηση πήραν γιατί μειώθηκε το προσωπικό κατά 1.600 άτομα μέσα σε λίγα χρόνια. Τέτοια θετική αξιολόγηση έχουν οι μηχανοδηγοί στα τραίνα που δουλεύουν 9 ημέρες συνεχόμενες χωρίς ρεπό όπως ψήφισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Και έχουν το θράσος να μιλούν και για ασφαλείς μεταφορές.

Έχουν το θράσος να μιλούν για καλές ιδιωτικοποιήσεις. Δεν έχουν δει τα τσακισμένα κορμιά στην COSCO και στα αεροδρόμια της FRAPORT, τα εργοδοτικά εγκλήματα και τους νεκρούς σε αυτούς τους χώρους δουλειάς;Τα εξαντλητικά ωράρια και τους μισθούς πείνας; Ο κατάλογος είναι ατελείωτος…

Αυτή η χώρα, το λεγόμενο επιτελικό αστικό κράτος, είναι πολύ ικανό να κάνει ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, να συνεδριάζουν τα δικαστήρια μέσα σε λίγες ώρες για να βγάλουν μια απεργία παράνομη, να στέλνει διμοιρίες αστυνομικών για να κάνει εξώσεις σε φτωχούς και αρρώστους. Να καταστέλλει τις κινητοποιήσεις του λαού. Είναι κράτος ικανό να πουλάει την ενέργεια, το νερό, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τις μεταφορές, τη ΛΑΡΚΟ και άλλες επιχειρήσεις στους ιδιώτες. Να δίνει μέσα από τα διάφορα ταμεία ανάπτυξης και τις κρατικές επενδύσεις δις ευρώ στους επιχειρηματικούς ομίλους ενώ στην κοινωνία διευρύνεται η φτώχεια. Είναι κράτος ικανό να σακατεύει το δημόσιο σύστημα υγείας και ταυτόχρονα να μπουκώνει με δις ευρώ τα κοράκια των ιδιωτικών ομίλων της υγείας και μάλιστα σε συνθήκες πανδημίας όπου ακόμα χάνουν τη ζωή τους οι συνάνθρωποι μας από τον κορονοϊό.

Δεν φταίει λοιπόν η (χ)ώρα όπως εύστοχα φωνάζει ο λαός μας. Φταίει το κέρδος. Η πολιτική της εμπορευματοποίησης που βάζει την ανθρώπινη ζωή στο ζύγι του κόστους – οφέλους.

Γι’ αυτό το κράτος δεν μπορεί να εγγυηθεί σύγχρονες υποδομές, ασφαλείς μαζικές μεταφορές για το λαό. Δεν μπορεί να εγγυηθεί ρεύμα και νερό φτηνό για το λαό. Υψηλού επιπέδου αποκλειστικά δημόσια υγεία, σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει. Δουλειά και ζωή με σύγχρονα δικαιώματα.

Γι’ αυτό πιάνουν φωτιά τα λεωφορεία των αστικών συγκοινωνιών, πιάνουν φωτιά τα πλοία, είναι μέσα στα προβλήματα η σταθερή τροχιά, οι αεροπορικές μεταφορές όπως καταγγέλλουν εδώ και χρόνια τα σωματεία τους. Γι’ αυτό έγινε το πολύνεκρο έγκλημα με τους μαθητές στα Τέμπη, οι πυρκαγιές στην Ηλεία, στο Μάτι, στη Βόρειο Εύβοια. Οι πλημμύρες στη Μάνδρα και αλλού. Γι’ αυτό οι χώροι δουλειάς έχουν μετατραπεί σε κρεματόρια με πάνω από 70 δολοφονημένους το χρόνο αφού οι εργοδότες στο όνομα τους κόστους δεν παίρνουν μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων. Γι’ αυτό πλημμυρίζουν τα σχολεία με την πρώτη βροχή και πέφτουν οι σοβάδες στα κεφάλια των μαθητών.

Συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

Είναι μεγάλη υπόθεση αυτό που έχουμε καταφέρει τα τελευταία χρόνια. Συνδικάτα της Αττικής μαζί με άλλους μαζικούς φορείς αυτοαπασχολούμενων, φοιτητών, γυναικών, γονιών, να συντονίζουν τη δράση τους γύρω από μεγάλα μέτωπα πάλης, για την προστασία της υγείας, της ζωής και των δικαιωμάτων μας, κόντρα στην πολιτική της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων. Οι συσκέψεις αυτές, όπως η σύσκεψη στις 5 Οκτώβρη του 2021 στην Αθήνα, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να μείνει στα χαρτιά ο νόμος – έκτρωμα του Χατζηδάκη σε πολλούς κλάδους και χώρους δουλειάς, όπως και η σημερινή, μας δίνουν τη σκυτάλη για τη συνέχεια.

Το αίτημα, να μη συγκαλυφτεί το έγκλημα στα Τέμπη, να μη συγκαλυφθεί κανένα τέτοιο έγκλημα, σημαίνει τώρα να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στο σύστημα του κέρδους, το κράτος και τις κυβερνήσεις του.

Δεν μας ταιριάζει μια ζωή που η προστασία της αποτελεί κόστος. Να μη δεχτούμε το μέλλον που μας προετοιμάζουν για ζωή με κουπόνια και πλειστηριασμούς. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με ένα σμπαραλιασμένο σύστημα υγείας που δεν παρέχει την προστασία και τις υπηρεσίες που επιτρέπει η εποχή μας. Δεν ανεχόμαστε να εξαγοράζεται η αξιοπρέπεια μας με μισθούς πείνας, με μικρές αυξήσεις που δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις πιο στοιχειώδης ανάγκες μας.

Δεν μπορεί να τρέμει το φυλλοκάρδι μας για το αν θα γίνει σεισμός, πλημμύρα, φωτιά. Ο λαός της Τουρκίας ήρθε αντιμέτωπος με ένα ακόμα μεγαλύτερο έγκλημα που έχει υπεύθυνους το αστικό κράτος της γειτονικής χώρας και τους κατασκευαστικούς επιχειρηματικούς ομίλους. Και μέσα σε αυτά τα σκοτάδια όμως το όπλο της αλληλεγγύης έγινε φως. Τέτοιο φως ήταν η αποστολή 100 τόνων υλικής βοήθειας που συγκέντρωσαν τα συνδικάτα και μαζικοί φορείς όλης της χώρας και έφτασε με την αποστολή του ΠΑΜΕ στα βάθη αυτής της χώρας, όπου υπήρχε πραγματικά ανάγκη. Απέναντι σε όσους έμειναν μόνο σε λόγια συμπάθειας ή έστειλαν  “υλική βοήθεια” με άγνωστο προορισμό, ο λαός μας εμπιστεύτηκε τα συνδικάτα, το ΠΑΜΕ και μάλιστα τις επόμενες ημέρες θα φύγει και δεύτερο φορτίο με άλλο τόσο υλικό.

Η δύναμη μας λοιπόν είναι στην οργάνωση, στον αγώνα, στην αλληλεγγύη.

Συνεχίζουμε ακόμα πιο αποφασιστικά. Να δυναμώσει ο αγώνας για:

• Σύγχρονες, ασφαλείς, φτηνές μαζικές μεταφορές κόντρα στην πολιτική που βάζει την ασφάλεια των επιβατών και τα δικαιώματα των εργαζομένων στο ζύγι του κόστους και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
• Ενίσχυση του Δημόσιου και δωρεάν συστήματος υγείας.
• Άμεσα μέτρα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής, αντισεισμικής προστασίας. Έλεγχος εδώ και τώρα αντισεισμικής θωράκισης σε σχολεία, σχολές, νοσοκομεία, χώρους δουλειάς.
• Άμεσα μέτρα προστασίας της Υγείας και της Ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.
• Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε υγεία, παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες, υπηρεσίες πολιτικής προστασίας.
• Συλλογικές Συμβάσεις και ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς.
• Προστασία της πρώτης κατοικίας των εργατικών και λαϊκών νοικοκυριών, ενάντια στους πλειστηριασμούς και στις εξώσεις.
• Την απεμπλοκή της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.

Δυναμώνουμε τα συνδικάτα, την οργάνωση στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους. Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στο σιδηρόδρομο και στις αστικές συγκοινωνίες, των υγειονομικών, των καλλιτεχνών, σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς που σηκώνει κεφάλι στην αντιλαϊκή πολιτική.

Συνεχίζουμε στηρίζοντας τη μεγάλη συναυλία των φοιτητικών συλλόγων τις επόμενες ημέρες.

Στηρίζουμε την κινητοποίηση των σωματείων των συνταξιούχων στις 4 του Απρίλη στην Αθήνα για να τους επιστραφούν τα κλεμμένα.

Καλούμε τους εργαζόμενους στο σιδηρόδρομο και στις αστικές συγκοινωνίες να υπάρξει νέα κινητοποίηση για να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα τους για ασφαλείς μαζικές μεταφορές για το λαό.

Η πρωτομαγιά να είναι ένας ακόμα μεγάλος απεργιακός σταθμός αγωνιστικής κλιμάκωσης για τη ζωή που μας αξίζει, για ζωή με σύγχρονα δικαιώματα.

Συνεχίζουμε. Καλό αγώνα!