Θα καταπιαστώ σήμερα στην τοποθέτησή μου με το ζήτημα της (λεγόμενης) κοινωνικής οικονομίας που προετοιμάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και προωθείται από την ΕΕ, το ΔΝΤ, τα αστικά κόμματα, βιομήχανους που έκλεισαν εργοστάσια, ως δήθεν λύση προς όφελος των εργαζομένων.

Αυτή η προσπάθεια που αυξάνει τις αυταπάτες, τον εκφυλισμό, τον αποπροσανατολισμό και οδηγεί σε νέα αδιέξοδα, στηρίζεται από δημάρχους, περιφερειάρχες, αντιπεριφερειάρχες, φορείς, επιμελητήρια κλπ, που στηρίχτηκαν από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΕ και άλλα αστικά κόμματα.

Απασχόλησε τη Γραμματεία του ΠΑΜΕ Ημαθίας, το ΕΚΝ, το Σωμ. ΚΛΩΘΩ, την ΟΕΚΙΔΕ, γιατί με δηλώσεις τους κυβερνητικά στελέχη αναφέρονται εδώ και 2 χρόνια στην πρόθεση της κυβέρνησης να «επαναλειτουργήσουν» 3 από τα 17 εργοστάσια της ΕΝΚΛΩ (Λαναρά) που πτώχευσε το 2012 αφήνοντας απλήρωτους τους εργαζόμενους, χωρίς αποζημιώσεις, χρέος στο ΙΚΑ, στο Δημόσιο, προμηθευτές κλπ.

Αρχικά σε κοινές δηλώσεις τους Λαφαζάνης, Λαπαβίτσας πριν 1,5 χρόνο, μαζί με αυτούς που έκλεισαν τα εργοστάσια δήλωναν πως οι εργαζόμενοι θα βάλουν ως μετοχικό κεφάλαιο τις οφειλές τους και θα επαναλειτουργήσουν 3 εργοστάσια από τα 17 με 330 αρχικά εργαζόμενους και στην πορεία 700 με μισθό 751€. Τώρα που μπαγιάταψε, δεν περπάτησε, στην προσπάθειά τους να σπείρουν νέες ψεύτικες ελπίδες, λένε ότι βρέθηκε επενδυτής με έδρα με το Λουξεμβούργο που θέλει όλα τα εργοστάσια, όλη την περιούσια και τους εργαζόμενους – μετόχους (πάλι). Μαζί τους και οι εργοδοτικοί – κυβερνητικοί συνδικαλιστές που εγκατέλειψαν τους απολυμένους, παράτησαν τα σωματεία τους, δεν έκαναν εκλογές. Όλοι μαζί οι ίδιοι που πρωτοστάτησαν για τη στήριξη του Λαναρά με αίτημα «δώστε λεφτά να σωθεί η επιχείρηση» συμφώνησαν και σε απολύσεις. Μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία και συζητάνε το επιχειρησιακό σχέδιο με μέτοχους εργαζόμενους. Εκμεταλλεύονται και πάλι την ανεργία (αυξημένη), την κατάσταση που μας οδήγησε η εργοδοσία, τράπεζες, ΕΕ και οι κυβερνήσεις τους, θέλουν να κάνουν συνένοχους τους εργαζομένους και απολυμένους. Θέλουν εργαζόμενους στα ίδια πλαίσια του άγριου ανταγωνισμού με σκοπό και πάλι το καπιταλιστικό κέρδος, εγκλωβισμένους σε απέλπιδες προσπάθειες επαναλειτουργίας εργοστασίων αφήνοντας και πάλι στο απυρόβλητο την εργοδοσία που έκλεισε τα εργοστάσια, άφησε χιλιάδες εργαζόμενους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, άνεργους και βρήκε κερδοφόρα διέξοδο για τα κεφάλαιά της σε άλλους κλάδους, άλλες χώρες, αφού πρώτα εξοικονόμησε άπειρα κέρδη από τη σκληρή εκμετάλλευση των εργαζομένων, το χρηματιστήριο και 125 εκ.ευρώ με κρατικές εγγυήσεις που ποτέ δεν επέστρεψε. Επιδιώκουν σήμερα οι ίδιοι ως κυβέρνηση με κάθε λογής Λαναράδες να θολώσουν τα νερά στο βάλτο της εξαθλίωσης που μας ρίχνουν.

Το όποιο εγχείρημα είναι ενταγμένο στην ίδια κατεύθυνση στον ίδιο κατηφορικό δρόμο ανάπτυξης για τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι δεν θα είναι σε γυάλα, θα είναι αντιμέτωποι με άλλες ανταγωνιστικές επιχειρήσεις που θα είναι απαλλαγμένες από κλαδικές συμβάσεις, οπλισμένες με όλο το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο, θα επιβάλουν οι ίδιοι στους εαυτούς τους μεροκάματο εξαθλίωσης με άθλιες εργασιακές σχέσεις. Οι εργαζόμενοι (μέτοχοι), αφού χάσουν αυτά που δικαιούνται μπλεγμένοι και παγιδευμένοι θα προχωράνε μόνοι τους σε μείωση αμοιβών, άδειες άνευ αποδοχών κλπ, θα βαπτιστούν αφεντικά και θα δουλεύουν για ένα πιάτο ρύζι για να ανταγωνιστούν τα μεγάλα μονοπώλια του κλάδου. Το κριτήριο της παραγωγής δε θα είναι η κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων, θα παραμείνει η αναζήτηση του κέρδους, ο ίδιος δρόμος που ποτίζεται από τον ιδρώτα των εργαζομένων. Αυτό θα κληθούν να αναπαράγουν και να διαιωνίζουν οι εργαζόμενοι.

Αυτό είναι το πιο ύπουλο και συγκαλυμμένο .

Θα κυριαρχούν οι εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής που θα συνεκφράζουν από κοινού με τραπεζίτες, παλιούς μετόχους, κράτος και νέους ιδιώτες.

Θέλουν να φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και να πουν μετά «σας δώσαμε την ευκαιρία, αλλά εσείς δεν μπορείτε χωρίς αφεντικά». Δε γίνεται αυτό το εγχείρημα ή ό, τι άλλο ετοιμάζουν να συμφέρει τράπεζες και εργαζόμενους.

Η κυβέρνηση μαζί με αστικά κόμματα του ευρωμονόδρομου ενίσχυσαν τις απαιτήσεις των τραπεζών στις πτωχευμένες επιχειρήσεις, προηγούνται πλέον των αποζημιώσεων των εργαζομένων.

Η πραγματική λύση βρίσκεται στην ανασυγκρότηση του Ε.Κ. με ταξική κατεύθυνση και προσανατολισμό στο χτίσιμο της λαϊκής συμμαχίας με τους φτωχούς αγρότες και αυτοαπασχολούμενους. Να περάσουμε στην αντεπίθεση για ριζική αλλαγή σε ρήξη με ΕΕ, τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Να ανατρέψουμε τους εκμεταλλευτές μας. Ο πλούτος να γίνει λαϊκή περιουσία με εργατική λαϊκή εξουσία.

Η πραγματική διέξοδος βρίσκεται στην ανάπτυξη με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο με όλα τα μέσα παραγωγής στα χέρια του λαού μπορούν να αναπτυχθούν κλάδοι, να απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους με πλήρη σταθερή εργασία και δικαιώματα.

Έτσι το είδαμε, το συζητήσαμε με το σωματείο, καλέσαμε 3 ΓΣ και 4 συσκέψεις, οργανώσαμε παραστάσεις και κινητοποιήσεις για την προστασία των άνεργων – απολυμένων.

• Εμείς δε ξεχάσαμε χρόνια τώρα τους εργαζόμενους – απολυμένους

• Αποτρέψαμε διακοπές ρεύματος, νερού

• Αποτρέψαμε πλειστηριασμούς

• Οργανωμένα και συλλογικά νοσηλεύτηκαν ανασφάλιστοι

• Οργανώσαμε παραστάσεις σε εφορία κλπ

• Συγκεντρώσαμε 80 υπογραφές εργαζομένων (από 200 στη Νάουσα) που διαφωνούν με το εγχείρημα της κυβέρνησης – εργοδοσίας.

Εξηγήσαμε στους απολυμένους πως στόχος του εγχειρήματος είναι: να χαθούν δεδουλευμένα κα αποζημιώσεις. Να ξεκοκαλίσουν νέα δάνεια και επιδοτήσεις μέσω των δήθεν «αναπτυξιακών νόμων» κλπ. Να ξαναέρθει όλη η περιουσία του ομίλου στα χέρια αυτών που τα έκλεισαν κλπ.

Όταν πήγαμε στον Κατρούγκαλο και βάλαμε ζήτημα να πληρωθούν οι απολυμένοι μας είπε «θα εφαρμοστεί η νομιμότητα»

Την ώρα που ζητάμε από κυβέρνηση και αρμόδια υπουργεία να δώσουν στη δημοσιότητα όλη την αλληλογραφία της ΕΝΚΛΩ με τράπεζες, κυβερνήσεις, ΕΕ, το πόρισμα της επιτροπής επαναλειτουργίας, να δώσει επίδομα 1500€ στους απολυμένους, να προστατέψει του ανέργους, δεν απαντά. Δέχεται όμως και μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία όλοι όσοι προτείνουν και οι απολυμένοι αντί για δεδουλευμένα να παίρνουν μετοχές στην πτωχευμένη και να βγουν στη γύρα να μάσουν ό,τι μπορούν για να πληρωθούν τα χρέη του Λαναρά.

Επιλέγουν συνομιλητές.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Δεν είναι εύκολο πράγμα να εξηγήσουμε, να πείσουμε, δεν κάναμε πίσω, συναντάμε δυσκολίες, «ίσως, άμα, τι είχαμε τι χάσαμε (ούτως ή άλλως τα είχαμε χαμένα)» κλπ.

Έχουν πειστεί όμως εργαζόμενοι – απολυμένοι για τον στόχο της κυβέρνησης στο ζήτημα της κοινωνικής οικονομίας, έβγαλαν συμπεράσματα. Στις ΓΣ, συσκέψεις και συζητήσεις φέραμε παραδείγματα από τον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας όταν μετά το 1982 η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «κοινωνικοποίησε» την «Πειραϊκή Πατραϊκή» με γνωστά τα αποτελέσματα για τους εργαζόμενους που ξαναβρέθηκαν άνεργοι, ενώ η εργοδοσία απαλλάχθηκε από χρέη και ποινικές ευθύνες. Φέραμε παραδείγματα και από άλλες χώρες με τη βοήθεια το ΠΑΜΕ που κατέληξαν πάλι τα εργοστάσια στους βιομήχανους, αφού πρώτα οι εργαζόμενοι έχασαν δεδουλευμένα και πλήρωσαν χρέη των επιχειρήσεων. Φέραμε το παράδειγμα της ΒΙΟΜΕ στην εξέλιξη του, φέραμε το παράδειγμα και στην περιοχή της Νάουσας όταν πριν 5 χρόνια ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες δυνάμεις έφεραν συνδικαλιστές από Αργεντινή να εξηγήσουν πως οι εργαζόμενοι πήραν στα χέρια τους κλειστό εργοστάσιο και το επαναλειτούργησαν. Ξέχασαν όμως στην πορεία να ενημερώσουν τους εργαζόμενους στη Νάουσα για την κατάληξη του εγχειρήματος, γιατί μετά από 2 χρόνια το εργοστάσιο έφτασε στα χέρια των καπιταλιστών και πάλι.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, τα επιχειρήματα των αντιπάλων για την επαναλειτουργία των κλειστών ή χρεωμένων επιχειρήσεων ακούγονται καλά στα αφτιά των εργαζομένων. Θέλει μεγάλη προσοχή γιατί δε διακρίνουν εύκολα τις παγίδες που κρύβουν. Όταν στη Νάουσα ανακοινώθηκε το εγχείρημα πριν 2 χρόνια για την ΕΚΝΛΩ ο τοπικός τύπος στην περιοχή έγραφε πως το ΕΚΝ και το ΠΑΜΕ δε θέλουν να ανοίξουν εργοστάσια. Η προσπάθειά μας όμως είχε αποτελέσματα, σήμερα έχει κατανοηθεί πολύ καλύτερα από τους εργαζόμενους και απολυμένους. Είναι άλλο πράγμα να πάρουν οι εργάτες τα εργοστάσια στα χέρια τους και να δουλέψουν σχεδιασμένα με κριτήριο τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι των καπιταλιστών, και άλλο αυτό που σχεδιάζεται από τη σημερινή κυβέρνηση μαζί με αυτούς που έκλεισαν τα εργοστάσια, με αυτούς που συμφώνησαν στο κλείσιμο εργοστασίων και απολύσεις. Φαίνεται όμως πως η κυβέρνηση μπροστά στα αδιέξοδά της θα συνεχίζει πιο οργανωμένα να αποπροσανατολίζει, να κερδίζει χρόνο με ψεύτικες ελπίδες και αυταπάτες. Αν δεν ήταν το ΠΑΜΕ, το ταξικό σωματείο που οργάνωσε τη συζήτηση και τη δράση, δε θα κινούνται φύλλο, δε θα αποκαλύπτονταν ο ρόλος των αντιπάλων. Σήμερα μετράμε πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα από εργαζόμενους και απολυμένους που έχουν καταλάβει το παιχνίδι της εργοδοσίας και δείχνουν ακόμα μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο ΠΑΜΕ ως τη μόνη δύναμη που μπορεί να οργανώσει την πάλη, να βάλει εμπόδια στη βαρβαρότητα, να δημιουργήσει προϋποθέσεις ανατροπής της αντεργατικής πολιτικής.

Στη Γ.Σ. που οργανώσαμε για τη συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ σημαντικό είναι πως 4 εργαζόμενοι τοποθετήθηκαν, βγάζοντας συμπεράσματα από τη συνολική μας δράση και οι ίδιοι κάλεσαν τους εργαζόμενους να συμπορευτούν με το ΠΑΜΕ.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, πιστεύω πως πρέπει να μας απασχολήσει καλύτερα αυτό το ζήτημα που έχει ανοίξει η κυβέρνηση για την κοινωνική οικονομία, όπως και αν το ονομάζει κατά περίπτωση. Να ενημερώσουμε, να διαφωτίσουμε σωματεία και εργαζόμενους για τους στόχους του εγχειρήματος.