Συναγωνιστές – στριες,
Εκ μέρους της Γραμματείας των Αστικών Συγκοινωνιών, χαιρετίζουμε την 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, μια διαδικασία απαραίτητη, μια διαδικασία που από μόνη της αποτελεί εφόδιο της δουλειάς για όλους όσους παρευρίσκονται και όσους την παρακολουθούν, μια διαδικασία που με τις αποφάσεις της μπορεί να γίνει μοχλός στην επίτευξη των στόχων που βάζουμε. Στο να χτίσουμε μαχητικό, ταξικό, συνδικαλιστικό – εργατικό κίνημα ελπίδας και ανατροπής. Οφείλουμε και εμείς ως γραμματεία να παραθέσουμε στοιχεία από τη λειτουργία και τη δράση της γραμματείας στο χώρο των Αστικών Συγκοινωνιών. Όπως διαπιστώνεται και εισηγητικά τίποτα δεν ήταν εύκολο στο διάστημα που μεσολάβησε έως σήμερα ούτε για εμάς ως γραμματεία.
Κύριο καθήκον μας ήταν να αναδείξουμε την πραγματική αιτία των προβλημάτων των εργαζομένων. Ένα ζήτημα που απαιτεί καλή γνώση του χώρου ευθύνης, καλά επεξεργασμένο σχεδιασμό και οργανωτική διάταξη των δυνάμεων μας που να μπορεί να ανταποκρίνεται το δυνατόν καλύτερα και να παρεμβαίνει ουσιαστικά στους χώρους δουλειάς. Δεχθήκαμε και δεχόμαστε τον βρόμικο πόλεμο ιδεολογικό και κανονικό, από το σύνολο των συνδικαλιστικών δυνάμεων του χώρου που κινείται σε όλο το φάσμα από άκρα αριστερά έως άκρα δεξιά, που ουσιαστικά προωθούν την πολιτική του κεφαλαίου ανεξάρτητα από το ποιος είναι κάθε φορά στην κυβέρνηση. Ιδιαίτερα τα χρόνια της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης που οι δυνάμεις μας, προσπαθώντας να περιορίσουν, να αντιστρέψουν τη ζημιά που έχουν προκαλέσει στις συνειδήσεις των εργαζομένων κυρίως οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ που διοικούν τα σωματεία τα περισσότερα χρόνια μαζί με τα δεκανίκια τους ΜΕΤΑ – ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΛΗ, ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΟΔΗΓΩΝ κ.α ήρθε πιο καθαρά, πιο έντονα, το ότι αυξήθηκαν οι απαιτήσεις της οργάνωσής του ταξικού πόλου στο χώρο.
Προσπαθήσαμε να βρούμε νέους τρόπους καλύτερης επαφής με τους συναδέλφους, να ξεπεράσουμε αντικειμενικές και υποκειμενικές δυσκολίες των ίδιων των δυνάμεων μας, τη διαχείριση του χρόνου μας, την ετοιμότητα να απαντάμε άμεσα και οργανωμένα σε επιχειρήματα και ιδεολογήματα που καθημερινά γεννούσαν οι εξελίξεις, επιχειρήματα του τύπου “έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα, τίποτα δεν γίνεται, μη μιλάς που έχουμε μόνιμο μεροκάματο, να βάλουμε πλάτη να μην μας πουλήσουν στους ιδιώτες, τα λαμόγια οι συνδικαλιστές” και πολλά άλλα πάντα δεμένα αρμονικά με την κυρίαρχη αντίληψη για συναίνεση και υποταγή.
Παράλληλα στηριζόμενοι στην κεντρική κατεύθυνση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ για την ανασύνταξη του ταξικού κινήματος, στήσαμε επιτροπές σχεδόν σε όλους τους χώρους των αστικών συγκοινωνιών. Μιλάμε για 9 Α/Σ στην ΟΣΥ και 3 εργοστάσια βάσης στη ΣΤΑ.ΣΥ. Η δημιουργία και η λειτουργία των επιτροπών έδωσε νέες εμπειρίες στους συναδέλφους, δοκιμάστηκαν στην πράξη οι θέσεις της γραμματείας για τα Μ.Μ.Μ
Σε κάθε σημείο της ταξικής πάλης, της αντιπαράθεσης, της δικής μας παρέμβασης υπήρχε η οργανωμένη απάντηση από το σύνολο των δυνάμεων και των μηχανισμών που διαθέτει το αστικό κράτος.
Για παράδειγμα, το 2011 μπροστά στις μεγάλες περικοπές του μισθού είχαμε 11 βδομάδες κινητοποιήσεων με 8 Γ.Σ. Αυτό δημιουργούσε προϋποθέσεις κλιμάκωσης και συνειδητοποίησης της ανάγκης του αγώνα γ’ αυτό και σταμάτησε μέσω της συνδικαλιστικής παρέμβασης με δημοψήφισμα – πραξικόπημα που οργάνωσε η ΠΑΣΚΕ. Με την αξιοποίηση της διάσπασης που χρόνια τώρα διατηρούν έχοντας 21 σωματεία μόνο στον χώρο των αστικών συγκοινωνιών, σε 8.500 περίπου εργαζόμενους. Από τότε αποφεύγουν τις γενικές συνελεύσεις όπως ο διάολος το λιβάνι. Το 2015 με την ένταξη στο ενιαίο μισθολόγιο, μόλις πήγε να υπάρξει αντίδραση είχαμε : επίθεση από οργανωμένα μέλη της Χ.Α στο Α/Σ της Π. Ράλλη στο ΠΑΜΕ που καλούσε για κλιμάκωση του αγώνα, σκίζοντας το πανό μας και απειλώντας φραστικά τα μέλη της επιτροπής. Επίταξη στους εργαζόμενους του Μετρό από την τότε κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Μια επίταξη που επιδίωξε με την στάση του το προεδρείο του σωματείου που ανήκε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Χαρακτηριστική φιγούρα ο Πρόεδρος που έφυγε κρυμμένος σε πορτ μπαγκάζ αυτοκινήτου όταν επιδίδονταν η επίταξη. Από την άλλη οι δυνάμεις ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ καλούσαν τους εργαζόμενους να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα, με τις δυνατότητες της οικονομίας. Πρόσφατα, η στάση τους στο ΕΚΑ όπου τα συνδικαλιστικά στελέχη από τον χώρο των αστικών συγκοινωνιών διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο.
Στο προηγούμενο ΔΣ ο πρόεδρος του ΕΚΑ ήταν από την ΠΑΣΚΕ, από το συνδικάτο εργαζομένων ΟΑΣΑ ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο με την κατάθεσή του στο δικαστήριο, έδωσε βήμα για την τελευταία εξέλιξη. Ο εκλεγμένος γραμματέας μέχρι την δικαστική παρέμβαση ήταν από την ΠΑΣΚΕ από το σωματείο τεχνικών ΟΑΣΑ και αυτός. Αλλά και από τις άλλες παρατάξεις εκλεγμένοι από τα σωματεία του χώρου των Α/Σ αποδέχθηκαν την απόφαση και συμμετέχουν σήμερα στη δοτή διοίκηση. Με αυτά και άλλα πολλά οι εργαζόμενοι έχουν υποστεί μειώσεις έως και πάνω από το 50% του μισθού τους, εντατικοποίηση της δουλειάς κ.α., που έρχονται να προστεθούν στο σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων που έχουν περάσει ως σήμερα και αυτά που θα έρθουν το επόμενο διάστημα. Αλλά κυρίως έχουν βουτηχτεί στη απογοήτευση και την απελπισία ιδιαίτερα μετά και την τελευταία σφαλιάρα από την πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που ένταξε και τις αστικές συγκοινωνίες στο ταμείο αξιοποίησης.
Όλη αυτή την περίοδο, με τις όποιες εξελίξεις, η δράση μας δεν ήταν σε ευθεία γραμμή. Υπήρχαν και υπάρχουν σκαμπανεβάσματα, από χώρο σε χώρο, από τον κάθε ένα ξεχωριστά. Έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν είναι εύκολο και δεδομένο για το ταξικό κίνημα. Ιδιαίτερα αυτή την περίοδο έχοντας εξασφαλίσει ένα σημαντικό αριθμό εργαζομένων που δεν λυγίζει, που τα στρίβει, που δεν υποτάσσεται στην κυρίαρχη λογική, παρ΄όλο που και κάποιοι δεν συμφωνούν με όλα μαζί μας, έχουμε μεγάλη ευθύνη, και αυτή τη δέσμευση καταθέτουμε στη συνδιάσκεψη, να διευρύνουμε τον ταξικό πόλο στο χώρο μας και αριθμητικά και ποιοτικά.
Έχουμε υποχρέωση απέναντι στο κίνημα να ξεπερνάμε προσωπικές, οικογενειακές, οικονομικές δυσκολίες. Αντλούμε δυνάμεις από την εκτίμηση των εργαζομένων στο ΠΑΜΕ, από την επιμονή και την πίστη στο δίκαιο του αγώνα. Πιστεύουμε πως στην Πανελλαδική λειτουργία του ΠΑΜΕ σ’ ένα βαθμό συνέβαλε και η γραμματεία αστικών συγκοινωνιών.
Κλείνοντας, νομίζουμε πως χρειάζεται το επόμενο διάστημα ανάπτυξη των σχέσεων και ανταλλαγή εμπειρίας με άλλους συναδέλφους από όλο τον κόσμο. Έτσι κι αλλιώς ο κλάδος των μεταφορών που ανήκουν οι αστικές συγκοινωνίες είναι νευραλγικής σημασίας για το κεφάλαιο και για τη χώρα μας.
Χρειάζεται καλή παρακολούθηση των εξελίξεων. Οι ανταγωνισμοί για τους δρόμους μεταφοράς, που οξύνονται επικίνδυνα το τελευταίο διάστημα έχουν κοινό παρανομαστή στο ποιος θα είναι χαμένος. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στις μεταφορές, οι ίδιοι οι λαοί. Γι΄αυτό αφού από κοινού χαράσσει την στρατηγική του το κεφάλαιο, έτσι και οι εργαζόμενοι στις μεταφορές μπορούμε και πρέπει να οργανώσουμε καλύτερα την κοινή μας πάλη με όλους τους εργαζόμενους, μέσα από τη συμμετοχή μας στο ΠΑΜΕ μέσα από την συμμετοχή μας στην ΠΣΟ.
