Συνάδελφοι, 17 χρόνια πίσω και 3 μήνες πριν από την ίδρυση του ΠΑΜΕ, στις 18/1/99 συγκροτήθηκε η Επιτροπή για την ταξική αναζωογόνηση του συνδικαλιστικού κινήματος, η επιτροπή δηλαδή πρόπλασμα του ΠΑΜΕ. Στους άξονες από τότε, διατύπωνε καθαρά το εξής: Απαιτούμε και διεκδικούμε όχι μόνο τον περιορισμό της εκμετάλλευσης, αλλά την κατάκτηση όλων όσοι μάς ανήκουν, σύμφωνα με τις σημερινές ανάγκες και απαιτήσεις.
Γιατί το αναφέρω συνάδελφοι; Γιατί το ΠΑΜΕ, δεν κρύβεται αλλά μιλάει καθαρά! Mε τις συνέπειες από την κρίση να είναι βαθιές και αγιάτρευτες, είναι ανάγκη να βγουν συνολικά συμπεράσματα που αντικειμενικά μας φέρνουν πρόσωπο με πρόσωπο με την πραγματική διέξοδο και φάρμακο. Να εμβαθύνουμε για το τι σημαίνει ανατροπή, τι σημαίνει αγώνας, για ποιον σκοπό, ποιες είναι οι αιτίες της κρίσης και ποιες είναι οι προϋποθέσεις για αντεπίθεση και νικηφόρο αγώνα.
Κανένα σωματείο δεν επιτρέπεται σε αυτήν κατάσταση, να κρατά αποστάσεις, να έχει μεσοβέζικες θέσεις, να είναι ουδέτερο. Ο συσχετισμός δύναμης από το πρωτοβάθμιο σωματείο ως τα τριτοβάθμια όργανα πρέπει να δυναμώνει υπέρ των δυνάμεων που δεν τους αρκεί η διαχείριση, η οικονομική μόνο διεκδίκηση.
Τα αιτήματα που αποτελούν σήμερα την αφετηρία των διεκδικήσεων αντικειμενικά σε φέρνουν αγκαλιά με άλλο δρόμο ανάπτυξης διότι ο σημερινός καπιταλιστικός δρόμος τα περιορίζει, τα εκμηδενίζει. Το αίτημα για σταθερή εργασία βρίσκεται στο στόχαστρο των επιχειρηματικών ομίλων, δε μπορεί να ικανοποιηθεί στο σύστημα της εκμετάλλευσης όταν οργιάζει η ανεργία, η μερική δουλεία, η εκ περιτροπής εργασία, τα κακοπληρωμένα προγράμματα, δηλαδή οι απαιτήσεις των μεγάλων επιχειρήσεων που καθορίζουν τις τάσεις σε έναν κλάδο.
Η οικονομική πάλη έχει ταβάνι στη διεκδίκηση και στη βελτίωση των όρων της μισθωτής εργασίας αλλά δεν έχει όριο στη συμβολή της για την οριστική κατάργηση της εκμετάλλευσης. Η οικονομική πάλη που διεξάγεται σήμερα, η καθημερινή και ακούραστη δράση των σωματείων για τα καθημερινά προβλήματα πρέπει να είναι ενταγμένη στην πάλη για το μέλλον που μας ανήκει, για τη μεγάλη υπόθεση της απελευθέρωσης των εργατών και των καταπιεσμένων από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Και αυτό δε λύνεται με συνθήματα ή απλά καλές ανακοινώσεις αλλά με σωματεία ζωντανά, μαχητικά, με δράση και παρέμβαση στους κλάδους, με πολιτικοποίηση της δράσης τους, που θα συνενώνουν την πάλη για απεγκλωβισμό από τα δεσμά των ταξικών επιλογών του μεγάλου κεφαλαίου με τους αγώνες για ανακούφιση των εργαζομένων με αιτήματα που θα τον βγάζουν από την ανέχεια, από τις συνθήκες σύγχρονης σκλαβιάς.
Η πολιτικοποίηση της δράσης των σωματείων έρχεται ως ώριμο φρούτο. Όταν λέμε πολιτικοποίηση της δράσης τους, φυσικά και δεν εννοούμε τη συνένωση δυνάμεων με κριτήριο την κομματική ταυτότητα των εργαζομένων. Πολιτικοποίηση της πάλης σημαίνει να συνειδητοποιεί ο κάθε εργαζόμενος μέσα από την πείρα του ότι δε φτάνει να αγωνίζεται για να βελτιώσει τους όρους που πουλά την εργατική του δύναμη στον καπιταλισμό και πως καμιά κατάκτηση, όσο μεγάλη κι αν είναι, δεν είναι κατοχυρωμένη, όσο τα μονοπώλια κυριαρχούν στην οικονομία, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα διαχειρίζεται την πολιτική εξουσία. Πολιτικοποίηση της πάλης σημαίνει πχ πως τα σωματεία των εμποροϋπαλλήλων να αναπτύξουν πολύμορφη δουλειά στους εργαζόμενους του Μαρινόπουλου πως δεν υπάρχει κακός Μαρινόπουλος και κακός Σκλαβενίτης, πως η προσωρινή διάσωση όσων γλυτώσουν την ανεργία δε σημαίνει ευημερία, πως δεν πρέπει να υπάρχει συμβιβασμός με το τίποτα.
Η πολιτικοποίηση πρέπει να βοηθά στην κατανόηση του ερωτήματος ποιος έχει την εξουσία σήμερα, ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός και που πρέπει να στρέφεται η πάλη και ο αγώνας. Πολιτικοποίηση της πάλης σημαίνει να μπορεί το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με την πάλη του να δυσκολεύει συνεχώς το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής, ακυρώνοντας ελιγμούς του συστήματος. Να κατανοείται πως ο πραγματικός αντίπαλος δεν είναι μόνο μια κυβέρνηση, αλλά τα μονοπώλια, η εξουσία τους, οι διεθνείς συμμαχίες τους, οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις στις οποίες συμμετέχει η αστική τάξη της χώρας.
Πολιτικοποιημένο κίνημα είναι αυτό που συνειδητοποιεί ότι στο πραγματικό ερώτημα που έχουμε βάλει σε χιλιάδες ανακοινώσεις μας ως σήμερα, στο δίλημμα «με τα μονοπώλια ή με το λαό» παίρνει σαφή και ξεκάθαρη αγωνιστική θέση μάχης. Το ΠΑΜΕ λοιπόν δεν είναι κάτι αόριστο, δεν είναι μια απλή συμφωνία σε αιτήματα, δεν είναι ένα παραταξιακό σύνολο αλλά συγκεντρώνει όλες αυτές τις δυνάμεις στους κλάδους, τα σωματεία, τις επιτροπές αγώνα που με την πάλη τους σπρώχνουν προς τα εμπρός την αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη.
Μετά από 17 χρόνια συνάδελφοι το ΠΑΜΕ δε δίνει εξετάσεις! Έχει αποδείξει με όλους τους τρόπους και σε κάθε στιγμή της ταξικής πάλης σε ποια πορεία βαδίζει, χωρίς να διστάζει να τα βάλει με θεούς και δαίμονες, βγαίνοντας μπροστά στην οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης.
Αυτό το 2ημερο κουβεντιάζουμε την πείρα μας, κουβεντιάζουμε για την επόμενη μέρα, για την ανασύνταξη και αναζωογόνηση του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος. Το ΠΑΜΕ με την κατοχυρωμένη δυναμική και κύρος του, δεν είναι μια γενική αόριστη αρχή. Δυναμώνει όταν δυναμώνουν και αυξάνονται τα σωματεία που συσπειρώνονται στις γραμμές του, όταν μαζικοποιούνται, όταν ισχυροποιείται ο ταξικός προσανατολισμός τους, όσο προχωρά προς τα εμπρός η ανασύνταξη.
Τι σημαίνει όμως ανασύνταξη συνάδελφοι;
Ανασύνταξη του εργατικού κινήματος δε μπορεί να υπάρχει με τους εργάτες προσκυνημένους στους επιχειρηματικούς ομίλους και στην εργοδοσία, συμβιβασμένους με το εκμεταλλευτικό και απάνθρωπο καπιταλιστικό σύστημα. Άρα πρώτο στοιχείο δουλειάς είναι η σύγκρουση με απόψεις υποταγής που ντύνονται με προτάσεις αγώνα και επαναστατικά συνθήματα, που βαφτίζουν ως αντικαπιταλιστική πάλη διάφορα τσιτάτα καλύτερης διαχείρισης του καπιταλισμού. Που αμφισβητούν την ύπαρξη ταξικού ρεύματος ή το θεωρούν διασπαστικό. Απαιτείται σύγκρουση με τον πυρήνα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού σε κάθε κλάδο που δεν προωθεί τα συμφέροντα των εργατών αλλά στην ουσία περιορίζει την εργατική πάλη.
Πχ οι δυνάμεις που βρίσκονται στο τιμόνι της Ομοσπονδίας των ΙΥ δε τις αντιμετωπίζεις μόνο με τις κατηγορίες για αδράνεια ή γραφειοκράτισμο. Δεν είναι αδρανείς ούτε αντιμετωπίζουν υποκειμενικές ή αντικειμενικές δυσκολίες στο σχεδιασμό που πατάνε. Αντιθέτως έχουν δραστηριότητα, ταγμένη στα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσιας, με αιτήματα και πλαίσιο πάλης που κάθε φορά υπηρετεί τη μεγίστη κερδοφορία των αφεντικών τους.
Δεν αρκεί μόνο η αυξημένη επαγρύπνηση με μέτωπο σε αυτές τις αντιλήψεις και πρακτικές, δε φτάνει μόνο η επιμονή και η μεθοδική διαφώτιση αλλά χρειάζεται σταθερή και αδιάκοπη οργανωτική δουλειά στους εργαζόμενους.
Δηλαδή, ανασύνταξη, σημαίνει σωματείο ενεργό, σωματείο ζωντανό. Σωματείο που βρίσκεται καθημερινά στους χώρους δουλειάς, που απαντάει αγωνιστικά με θέσεις και δράση στις καθημερινές αγωνίες.
Είναι τέτοιος ο βαθμός οργάνωσης στις μέρες που απαιτεί δουλειά και δράση σχεδόν απ την αρχή, σαν να ιδρύονται σήμερα τα σωματεία! Φυσικά δε μηδενίζεται η δράση, η ακούραστη πάλη εκατοντάδων σωματείων σε συνθήκες οικονομικής κρίσης αλλά είναι τέτοια η ανάγκη για νέο αίμα στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος, που απαιτούνται τολμηρά οργανωτικά μέτρα, ώστε να μην πηγαίνουν προς τα πίσω αξίες όπως η διεκδίκηση, ο αγώνας, η κατάκτηση, να μην είναι αυτά κτήμα και δουλειά των λίγων σε κάθε κλάδο αλλά να ακουμπούν στην πλειοψηφία των εργαζόμενων σε κάθε χώρο δουλειάς.
Πχ στο εμπόριο είναι καθοριστικής σημασίας ανάγκη το ρίζωμα, η είσοδος των σωματείων στους μεγάλους χώρους δουλειάς, στα πολυκαταστήματα, στα σουπερ μάρκετ. Εκεί που οργιάζει ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, η ανοργανωσιά, η εργοδοτική τρομοκρατία αλλά και ο εταιρισμός. Χρειάζεται άπλωμα η δουλεία σε όλο και περισσότερους χώρους που απουσιάζουμε, χωρίς πολλά-πολλά αλλά με σχέδιο. Λίγα λόγια και σταράτα. «Αν δε θες να ζήσεις ως σκλάβος, να μην είναι η ζωή σου τα 12ωρα και τα parttime, αν δε θες να δουλεύεις στα ράφια ως τα 70, αν πληρώνεσαι μαύρα ή κακοπληρώνεσαι, οργανώσου στο σωματείο σου, έλα σε επαφή με τους συναδέλφους σου στο εμπόριο από άλλες επιχειρήσεις. Μη φοβάσαι!» Και αυτή η ανακοίνωση με τα τηλεφωνά του σωματείου, να φτάσει παντού! Να κυκλοφορήσει σε γειτονιές, σε μικρά μαγαζιά, σε κολώνες, σε αυτοκόλλητο έξω από εμπορικά κέντρα. Να είναι σταθερή δράση σε αυτό το μοτίβο μέχρι το σωματείο και το τηλέφωνο του σωματείου να γίνει γνωστό. Και αυτή η δουλεία δεν είναι για καμπανιά, για ένα-δυο μήνες και τέλος. Πρέπει να ναι απαράβατος και σταθερός τρόπος δουλειάς που θα πρέπει να μείνει. Και φυσικά το σωματείο δεν περιμένει τους εργαζόμενους στα γραφεία του αλλά παρεμβαίνει για κάθε ζήτημα, με κινητοποίησης-ανακοινώσεις για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα που προκύπτει στον κλάδο και γενικότερα. Ανακοινώσεις όχι για το θεαθήναι αλλά για να μοιράζονται στους χώρους δουλειάς, για να συμβάλουν στη δημιουργία δεσμών με τους συναδέλφους. Με ιεράρχηση χώρων, μεγάλων χώρων, σημαντικών στο εσωτερικό του κλάδου.
Αλλά και στο συντονισμό με άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις υπάρχουν δυνατότητες που φανερώνονται με τις τελευταίες αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Και στον κλάδο του εμπορίου, σε σωματεία αλλά και σε χώρους δουλειάς, υπάρχουν δυνάμεις πρωτοπόρες και τίμιες που ξεχωρίζουν, που δεν γίνονται έρμαια των φωνών της μιζέριας, της ηττοπάθειας και του συμβιβασμού, δυνάμεις που μπορούν να πρωταγωνιστήσουν στους αγώνες και τις διεκδικήσεις.
Ανασύνταξη συνάδελφοι σημαίνει καλύτερη διάταξη δυνάμεων, σωματείων, δημιουργία νέων κλαδικών αλλά και επιχειρησιακών σωματείων που να αγκαλιάζουν εργαζόμενους. Μέσα από τα σωματεία των ιδιωτικών υπάλληλων στις πόλεις της περιφέρειας μπορούν να ξεπηδήσουν σωματεία σε αρκετούς κλάδους, που να ενδυναμώσουν τη δουλειά τους στους κλάδους που ουσιαστικά ανήκουν. Η θετική εμπειρία από τα σωματεία ιδιωτικών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, κυρίως στην Αθήνα είναι ενδεικτική για τα αποτελέσματα που μπορούν να έρθουν με τέτοιες τολμηρές αλλά αναγκαίες κινήσεις. Το σωματείο των τηλεπικοινωνιών, του χρηματοπιστωτικού, των καθαριστριών, προήλθαν μέσα από τις γραμμές αυτών των σωματείων. Υπάρχουν δυνατότητες που η νέα ΕΓ πρέπει να μελετήσει ώστε με σχέδιο πρέπει να τολμήσουμε σε άλλες πόλεις να κάνουμε βήματα στην αναδιάταξη, που θα βοηθήσει ως εργαλείο στην οργάνωση, στους διεκδικητικούς αγώνες ανά κλάδο.
