Ο Κλάδος του Μετάλλου είναι ένας από τους πιο σημαντικούς κλάδους της οικονομίας , με μεγάλη συγκέντρωση κεφαλαίων και εργαζομένων .
Υπάρχουν σημαντικοί υποκλάδοι με μεγάλες Επιχειρήσεις , κυρίως στη Ναυπηγική Βιομηχανία ,στην αμυντική βιομηχανία, στη Μεταλλουργία – Χαλυβουργία και στην εξόρυξη μετάλλων . Υποκλάδοι στρατηγικής σημασίας για τη χώρα με χιλιάδες εργαζόμενους .
Τα στοιχεία προ κρίσης μας έδιναν ότι στη χώρα δραστηριοποιούνταν περίπου 20.000 Επιχειρήσεις Μετάλλου και άλλες 8.000 μη μεταλλουργικές που απασχολούσαν Μεταλλεργάτες .
Η οικονομική κρίση που πλήττει τα τελευταία χρόνια τη χώρα μας έχει χτυπήσει και τον Κλάδο μας και δεν θα μπορούσε να συμβεί και αλλιώς , από τη στιγμή που μιλάμε για γενικευμένη καπιταλιστική κρίση .
Γενικευμένη και διαρκώς εντεινόμενη είναι και η επίθεση της μεγαλοεργοδοσίας του Κλάδου να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στις δικές μας πλάτες , αξιοποιώντας την παράλληλα για να αποψιλώσει ότι ως εργατικό κίνημα είχαμε κατακτήσει όλες τις προηγούμενες δεκαετίες .
Έτσι , εκτός από την γενική επίθεση της κατάργησης των Σ.Σ.Ε. , της διάλυσης της κοινωνικής ασφάλισης , της φοροληστείας των λαϊκών στρωμάτων κ.λ.π. , έχουμε να αντιμετωπίσουμε σαν Μεταλλεργάτες και μια καλά συντονισμένη , εξειδικευμένη , ανελέητη επίθεση από τους Μεγαλοβιομήχανους.
Στα ΕΑΣ προωθείτε εκποίηση τμημάτων των εργοστασίων ενώ οι απολύσεις και τα λουκέτα είναι μόνιμη απειλή. Στην ΕΛΒΟ είναι σε εξέλιξη η εκκαθάριση με το λουκέτο να είναι προ των θυρών. Στην ΕΑΒ προωθείτε η ιδιωτικοποίηση από το παράθυρο μέσω της συστηματικής υπονόμευσης, του οικονομικού στραγγαλισμού και της υπενοικίασης υποδομών σε ιδιώτες που κάνουν την δουλειά με εργαζόμενους άθλιων εργασιακών σχέσεων. Στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά ( τα οποία στην ουσία παραμένουν κλειστά ) το πρόγραμμα των υποβρυχίων που εξασφάλιζε ένα μισθό ( κι αυτόν πετσοκομμένο ) τελείωσε, έχει υπάρξει μια μικρή παράταση μέχρι το Πάσχα και το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο. Στα Ναυπηγεία Ελευσίνας μετά από συμφωνία με το πολεμικό ναυτικό έχει δοθεί μια ανάσα στους εργαζόμενους που όμως εξασφαλίζει μονό το 70% του μισθού κι αυτό για ένα μόνο χρονικό διάστημα μέχρι να παραδοθούν οι Πυραυλάκατοι στο ΠΝ, ενώ για τα δεδουλευμένα που οφείλονται στους συναδέλφους ( πάνω από δέκα μηνιάτικα ) ούτε κουβέντα. Στα ναυπηγεία της Σύρου οι εργαζόμενοι εργάζονται απλήρωτοι για μήνες με το λουκέτο να είναι μια διαρκή απειλή. Στην Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη η ανεργία παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα, οι εργολάβοι πατώντας στην ανέχεια του κόσμου και έχοντας στην φαρέτρα τους όλα τα αντεργατικά όπλα που έχουν νομοθετήσει όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια, καταστρατηγούν δικαιώματα και κεκτημένα δεκαετιών. Για τις Χαλυβουργίες ούτε λόγος αφού τείνουν να μην υπάρχουν ως κλάδος στη χώρα. Χιλιάδες απολύσεις, λουκέτα, εκ περιτροπής εργασία, διαθεσιμότητες έχουν δημιουργήσει στην ουσία νεκρό τοπίο…
Συνολικά η ανεργία στον κλάδο ξεπερνά το 50% σε μόνιμη σχεδόν βάση….
Σ αυτές τις συνθήκες πραγματοποιήθηκε τον προηγούμενο μήνα και το 29ο συνέδριο της ΠΟΕΜ.
Εκεί φάνηκε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο αυτό που βλέπαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια στους χώρους δουλειάς, μέσα από τις παρεμβάσεις όλων των δυνάμεων. Την σύγκρουση δηλαδή των δυο γραμμών στο κίνημα. Της γραμμής που θέλει τους εργαζόμενους να παλεύουν για τα δίκια των εργοδοτών και της ταξικής γραμμής που θέλει τους εργαζόμενους να συγκρούονται και να παλεύουν για τα δίκια τους ενωμένοι με βάση τον κλάδο.
Καμμία σκοτούρα ή έγνοια δεν είχαν οι δυνάμεις που είναι πλειοψηφία ( ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ ) για το αν θα συζητηθούν τα προβλήματα των μεταλλεργατών και οι εξελίξεις στον Κλάδο . Το μόνο που τους ένοιαζε να περάσει η νοθεία που είχαν στήσει με μαϊμού σωματεία για να εξασφαλίσουν την πλειοψηφία για μια ακόμη τριετία.
Καμμία σκοτούρα δεν είχαν αυτές οι δυνάμεις να κάνουν ένα Συνέδριο το οποίο να ασχοληθεί με τα πραγματικά προβλήματα , με την κρίση και τον χαρακτήρα της , με την επίθεση που κάνει το Κεφάλαιο στα δικαιώματά μας και τις κατακτήσεις μας , με τις ανάγκες των εργαζομένων σήμερα και την οργάνωση της πάλης το επόμενο διάστημα .
Δεν το έκαναν άλλωστε τόσα χρόνια τώρα , θα το έκαναν στο Συνέδριο ; Δεν το έκαναν όχι από αμέλεια ή κάποια αντικειμενική αδράνεια ή ακόμα και υποκειμενική.
Δεν το έκαναν γιατί είναι ταγμένοι στο να υπηρετούν την Εργοδοσία να προωθεί τα συμφέροντά της στους Μεταλλεργάτες , να διαμορφώνει πλαίσια πάλης και αιτήματα που κάθε φορά θα προωθούν τα σχέδια εξασφάλισης της μέγιστης δυνατής κερδοφορίας των Εργοδοτών .
Να καλλιεργούν τον κοινωνικό εταιρισμό και την λογική ότι για να έχουμε μία δουλειά έστω και κακοπληρωμένη πρέπει να αγωνιζόμαστε για να έχει ανταγωνιστικότητα η Επιχείρηση κ.λ.π.
Παραδείγματα για την δράση τους αυτή έχουμε από τους υποκλάδους του Μετάλλου πολλά . Τι στάση έχουν κρατήσει μέχρι σήμερα ας πούμε για τις απολύσεις , όπου τις χώριζαν σε αναγκαίες και μη , με βάση την βιωσιμότητα της Επιχείρησης και τους ισολογισμούς της , ως κόστος δηλαδή . Για τους δεκάδες χιλιάδες απλήρωτους εργάτες , που ο αγώνας για να πάρουν τα δεδουλευμένα τους , βαφτιζόταν κίνδυνος να κλείσει το Εργοστάσιο. Ενώ ακόμη και τον ηρωικό πολύμηνο αγώνα των χαλυβουργών τον κατασυκοφάντησαν μιλώντας για τυφλή σύγκρουση που δεν οδηγεί πουθενά και θα οδηγήσει το εργοστάσιο στο λουκέτο…. Καλλιεργώντας και με αυτόν τον τρόπο το ιδεολόγημα ότι τα εργοστάσια τα κλείνουν οι εργάτες με τους αγώνες και τις κατακτήσεις τους κρύβοντας από τους εργαζόμενους την αλήθεια ότι τις επιχειρήσεις τις κλείνουν οι καπιταλιστές στο κυνήγι για μεγαλύτερη κερδοφορία.
Από την πρώτη στιγμή και μέχρι αυτή την ώρα η πλειοψηφία της Π.Ο.Ε.Μ. απέκρυψε σκόπιμα τον χαρακτήρα της κρίσης . Μιλώντας την μία για golden boys , την άλλη για καζινο-καπιταλισμό , κρίση χρέους κ.λ.π. , λειτουργώντας στην ουσία σαν παπαγαλάκι όλων των ιδεολογημάτων , όλων ανεξαιρέτως των Κυβερνήσεων , που επιχειρούν μέχρι σήμερα να διαχειριστούν την κρίση , προς όφελος των Τραπεζιτών – των Βιομηχάνων – των Εφοπλιστών – των Μεγαλεμπόρων.
Υπονομεύουν τα συμφέροντα των εργαζομένων , αρνούμενοι να προχωρήσουν σε οργάνωση ενιαίου αγώνα των Μεταλλεργατών εδώ και χρόνια. Υπονομεύουν τα συμφέροντα των εργαζομένων ακόμα και όταν εξαγγέλλουν κινητοποιήσεις , αφού καλούν τους Μεταλλεργάτες να στρατευθούν όχι κάτω από τα δικά τους αιτήματα με βάση τις δικές τους ανάγκες, αλλά κάτω από τις απαιτήσεις των Βιομηχάνων και των κερδών τους .
Καλούν δήθεν σε αλληλεγγύη στους εργαζόμενους στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά , ζητώντας λύση να’ ναι κι ότι να’ ναι . Ούτε κουβέντα για τις αποφάσεις Κυβέρνησης – Ε.Ε. που τον κλείνουν , ούτε κουβέντα για τη Ν/ Βιομηχανία που έχει ανάγκη ο λαός και οι εργαζόμενοι ,ούτε κουβέντα για τον κοινό αγώνα που πρέπει να αναπτυχθεί από όλους τους εργαζόμενους στην Ν/ Βιομηχανία (Ν/ ΖΩΝΗ , Ναυπηγεία Ελευσίνας , Ναυπηγεία Σκαραμαγκά κ.λ.π.) ενάντια στις ορέξεις των επιχειρηματιών.
Καλούν σε αλληλεγγύη στους εργαζόμενους στην Αμυντική Βιομηχανία , την ίδια ώρα που έχουν αποδεχτεί λύση στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης που κάνει η Κυβέρνηση (απολύσεις – μειώσεις μισθών κ.λ.π.) στο όνομα της διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα του κουφαριού που θα μείνει . Ούτε λόγος για οργάνωση κοινού αγώνα όλων των εργαζομένων στην Αμυντική Βιομηχανία για την ανάπτυξη του Κλάδου προς όφελος του λαού μας και των εργαζομένων .
Καλούν σε στήριξη (εδώ δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα) των Βιομηχάνων (Χαλυβουργίες – Αλουμίνια ) , με φθηνή ενέργεια .
Να παλέψουν οι χιλιάδες Μεταλλεργάτες δηλαδή που δεν θα έχουν φέτος να αγοράσουν πετρέλαιο θέρμανσης να ζεστάνουν τα παιδιά τους ή που ζουν με κομμένο ρεύμα , όχι για να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσής της οικογένειάς τους αλλά για να έχουν οι Βιομήχανοι φθηνό ρεύμα .
Μιλούν για υπογραφή ΣΣΕ και εννοούν τυπικά τον θεσμό αποκομμένο από τις κατακτήσεις μας , και ταγμένοι στον θεό της ανταγωνιστικότητας των κερδών των βιομηχάνων είναι έτοιμοι για χοντρό παζάρι. Βέβαια ούτε κουβέντα για οργάνωση αγώνα όλων των Μεταλλεργατών κόντρα στις απολύσεις , για τους απλήρωτους συναδέλφους , για μέτρα προστασίας των ανέργων, για υπεράσπιση των κατακτήσεων μας, για υπογραφή ΣΣΕ που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των οικογενειών μας.
Οι ταξικές δυνάμεις του κλάδου που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ερχόμαστε μέσα από σοβαρές προσπάθειες ανασύνταξης του κινήματος και στον Κλάδο του Μετάλλου , μέσα από την προσπάθεια να συμβάλλουμε και εμείς ως μέρος του ταξικού κινήματος .
Δώσαμε μικρές και μεγάλες μάχες για τα μέτρα προστασίας των ανέργων , για την ταξική αλληλεγγύη , για να πληρωθούν απλήρωτοι εργαζόμενοι , για τις Σ.Σ.Ε. , κόντρα στον νόμο λαιμητόμο για το ασφαλιστικό . Ανοίξαμε μέτωπο και είχαμε απέναντί μας τόσο την Εργοδοσία και τα κόμματά της , όσο και τον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό , παλιό και νέο .
Σε αυτό το σημείο πρέπει να πούμε ότι συναντηθήκαμε με πολύ κόσμο , ο οποίος δεν συμφωνεί σε όλα μαζί μας . Το κύρος των ταξικών δυνάμεων που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ είναι ανεβασμένο.
Στόχος δικός μας για το επόμενο διάστημα πρέπει να είναι οι δικές μας δυνάμεις , οι ταξικές δυνάμεις στο Μέταλλο να γίνουν ο αγωνιστικός πόλος συσπείρωσης όλων των Μεταλλεργατών .
Μέσα από την ανάδειξη των δύο γραμμών στο κίνημα , να καλέσουμε τους Μεταλλεργάτες να συσπειρωθούν στο πλευρό μας, στην κατεύθυνση ούτε βήμα πίσω από τις σύγχρονες ανάγκες μας . Να μην βάλουν άλλο πλάτη για την ανταγωνιστικότητα των Βιομηχάνων . Να αναδείξουμε την πρωτοβουλία των Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων για τις Σ.Σ.Ε. , να αξιοποιήσουμε αυτή την δυναμική που δημιουργείται για να ανοίξουμε παρτίδες στους χώρους δουλειάς .
Στόχος μας η ενιαία απάντηση στον Κλάδο , αλλά και ο συντονισμός στους υποκλάδους . Συγκέντρωση δυνάμεων και ανυποχώρητοι αγώνες κάτω από τις σημαίες των γενικών συμφερόντων των εργαζομένων και όχι κάτω από τις σημαίες των συμφερόντων του κάθε Εργοδότη .
Καμμία ταύτιση συμφερόντων εργαζομένων στην όποια Επιχείρηση με τον Εργοδότη τους .
Το παράδειγμα του πολύμηνου ηρωικού αγώνα των Ελλήνων Χαλυβουργών , απέδειξε ότι μπορούν να αναπτυχθούν αγώνες ανατρεπτικοί , κόντρα στη λογική της συναίνεσης , της υποταγής και της μοιρολατρίας . Κόντρα στον συμβιβασμό και την επιλογή πάντα του μικρότερου κακού .
Το παράδειγμα των ταξικών δυνάμενων στη Ν/ Βιομηχανία και η ανάπτυξη του συντονισμού χώρων που καταφέραμε το προηγούμενο διάστημα , που ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν βρεθεί στο ίδιο μετερίζι μας δείχνει τον δρόμο .
Αναγκαιότητα σήμερα όσο ποτέ ο συντονισμός αγώνα στον κλάδο του Μετάλλου (Κλάδος στρατηγικής σημασίας για την οικονομία) .
Χρειάζεται να δημιουργηθεί ο άλλος πόλος , απέναντι στη συμβιβασμένη πλειοψηφία της Π.Ο.Ε.Μ. , με επιτελείο που θα συντονίζει , ενιαιοποιεί τον αγώνα , τις πρωτοβουλίες , τις δράσεις σε Πανελλαδικό επίπεδο .
Παράλληλα με το ερώτημα σε κάθε χώρο δουλειάς : Τι Συνδικάτα θέλουμε , τι κίνημα θέλουμε ;
ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑ στα μέτρα , να μην εφαρμοστούν στην πράξη
Επιτροπές αγώνα παντού , κανείς μεταλλεργάτης ασυνδικάλιστος (σήμερα μόνο το 25% των Μεταλλεργατών είναι γραμμένοι στα Σωματεία τους και πολύ λιγότεροι συμμετέχουν ενεργά) .
ΠΛΑΙΣΙΟ αιτημάτων με βάση τις πραγματικές μας ανάγκες και τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, στη γραμμή που βάζει και η εισήγηση της συνδιάσκεψης μας, επεξεργασμένο και εξειδικευμένο στον κλάδο του μετάλλου.
ΑΓΩΝΑΣ για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης , που θα συνδέει τις ανάγκες της χώρας με την παραγωγική βάση και θα εξασφαλίζει μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους .
Ανάπτυξη που θα στηρίζεται στον κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγικής βάσης και της οικονομίας, με τέτοιο τρόπο ώστε να ανταποκρίνονται στις τεράστιες ανάγκες της χώρας, η οποία έχει ορυκτό πλούτο, υποδομές, που μπορούν να αναπτυχθούν, επιστημονικό προσωπικό, έμπειρο και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Σχεδιασμός που μπορεί να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή εργασία σε όλους, με συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα, που θα καλύπτουν τις σύγχρονες και διαρκώς διευρυνόμενες ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους.
Μια ανάπτυξη που δεν χωρά όμως την ιδιοκτησία των εργοστασίων από τους κηφήνες που τα κατέχουν σήμερα και μας εκμεταλλεύονται αλλά που η ιδιοκτησία θα περάσει στα χέρια αυτών που τα δουλεύουν και παράγουν τα πάντα.
Έχουμε την δύναμη , έχουμε την θέληση , είμαστε πιο έμπειροι από ποτέ, κτίζουμε την οργάνωση μας από εργοστάσιο σε εργοστάσιο, από γραφείο σε γραφείο, δεν θα σταματήσουμε μέχρι την ολοκληρωτική κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Μπορούμε και θα τα καταφέρουμε. Μέχρι την τελική νίκη.
