Συνάδελφοι-σσες
Η μεγάλη και κοπιαστική προσπάθεια των συνδικάτων και συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, με ταξικό προσανατολισμό, πρέπει να συνοδεύεται και με ανάλογα βήματα στην οικοδόμηση της κοινής δράσης και της κοινωνικής συμμαχίας, με την μικρομεσαία αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους, πάνω σε αντιμονοπωλιακά αιτήματα και γραμμή πάλης, γιατί το τράβηγμα μεγάλου τμήματος απ’ αυτά τα στρώματα, σ’ αυτή την κοινή πάλη, είναι προϋπόθεση για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, για την αποτελεσματικότητα της πάλης και την νικηφόρα έκβασή της για βαθιές οικονομικές και πολιτικές αλλαγές προς όφελος της εργατικής τάξης και της πλειοψηφίας του λαού.
Το διευκρινίζω, γιατί συμμαχίες κάνει και η αστική τάξη, απευθείας με τα μεσαία στρώματα, τα οποία όμως τα εκμεταλλεύεται και αυτά, αλλά και μέσω του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού όταν ξεσπούν αγώνες με μαζική συμμετοχή, απ’ τη ΓΣΕΕ, μέχρι κάτω, προκειμένου να διατηρείται το εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννά και αναπαράγει, με όποια πολιτική διαχείρισης του, την αθλιότητα που ζούμε καθημερινά.
Αυτή η σημασία και αναγκαιότητα της οικοδόμησης της κοινωνικής συμμαχίας με τέτοια χαρακτηριστικά, με δική μας πρωτοβουλία, δεν είναι ακόμα καταχτημένη στην αντίληψη και κατ’ επέκταση στην δράση των περισσότερων συνδικαλιστικών οργανώσεων που είναι στο ΠΑΜΕ.
Δεν είναι εύκολη υπόθεση αντικειμενικά γιατί υπάρχουν και διαφορετικά συμφέροντα μεταξύ μας, όμως αυτά που μας ενώνουν ιδιαίτερα σήμερα που μαζί με την εργατική τάξη, δέχονται όλο και περισσότερα χτυπήματα από το εκμεταλλευτικό σύστημα και την εξουσία των μονοπωλίων, είναι περισσότερα και η πηγή τους η ίδια, επομένως υπάρχει η αντικειμενική βάση, να οικοδομείται αυτή η συμμαχία όχι μόνο ως άμυνα αλλά και με προοπτική βαθιές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας, προκειμένου να δωθούν ριζικές λύσεις στα μεγάλα και οξυμένα προβλήματά μας.
Το κοινό πλαίσιο πάλης που συνδιαμορφώσαμε ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ, ΠΑΣΕΒΕ, ΜΑΣ και ΟΓΕ, το 2010 και αποτέλεσε βασικό εργαλείο για την ανάπτυξη της κοινής δράσης αυτά τα χρόνια, όμως σήμερα χρειάζεται επικαιροποίησή του, λόγω των εξελίξεων, με δική μας πρωτοβουλία.
Πέρα όμως από το κοινό πλαίσιο πάλης, χρειάζεται συστηματική συζήτηση τόσο μέσα στην εργατική τάξη, όσο και μέσα στην μικρομεσαία αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους, για να εμπεδώνεται η αναγκαιότητά του και παράλληλα συνεπή, πρωτοπόρα δράση, εκδήλωση της αλληλεγγύης από μέρους των ταξικών συνδικάτων και την εργατικής τάξης, επιμονή, υπομονή και ευελιξία.
Η μαζική είσοδος μεγάλων τμημάτων από την μικρομεσαία αγροτιά, τους μικροΕΒΕ και ελεύθερους επαγγελματίες επιστήμονες, στην πανεργατική απεργία στις 4 Φλεβάρη 2016, ενάντια στο αντιασφαλιστικό έκτρωμα, έδειξε ότι υπάρχουν σημαντικές δυνατότητες κοινής δράσης, μεγάλων τμημάτων μικρομεσαίων αγροτών, αυτοαπασχολούμενων και ελεύθερων επαγγελματιών επιστημόνων, μαζί μας, παρά την προσπάθεια του αντιπάλου, με όλες του τις δυνάμεις, να καθηλώσει και να χειραγωγήσει τέτοιες μάζες. Έδειξε όμως και τις δυσκολίες για την διατήρηση και επέκταση των βημάτων που γίνονται, για την συνέχιση και κλιμάκωση της κοινής πάλης, της συνειδητοποίησης του σημασίας της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης, με την μικρομεσαία αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους.
Το ΕΚΝΛ, που δραστηριοποιείται σε μια περιοχή που συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων, αλλά και μικρών ΕΒΕ, σταθερά εδώ και χρόνια προσπαθεί, όχι χωρίς αδυναμίες, να αναπτύσσει την κοινή δράση και την συμμαχία μ’ αυτά τα μεσαία στρώματα, μέσα στους αγώνες.
Στην αρχή, οι περισσότεροι αγρότες, απ’ αυτούς που συμμετείχαν στα αγροτικά μπλόκα, έχοντας την λογική ότι μόνοι τους μπορούν να νικήσουν, αλλά και επηρεασμένοι απο λαθεμένες αντιλήψεις για το ΠΑΜΕ, μας αντιμετώπιζαν με προκατάληψη έως και εχθρικά, δεν ήθελαν να πάμε για αλληλεγγύη με τις σημαίες του ΠΑΜΕ.
Η σταθερή στήριξη των αγώνων και των αιτημάτων τους από το ΕΚΝΛ, τα ταξικά συνδικάτα της Θεσσαλίας, γενικότερα από το ΠΑΜΕ με συχνή μαζική παρουσία και συζητήσεις στο μπλόκο της Νίκαιας και αλλού, η οργάνωση της αλληλεγγύης από το ΕΚΝΛ και τα ταξικά συνδικάτα, με μαζικά συλλαλητήρια τόσο μέσα στην πόλη, όσο και στο μπλόκο της Νίκαιας τα τελευταία χρόνια που έσπασαν και τον αστυνομικό αποκλεισμό της ΠΑΘΕ, οι κοινές περιοδείες-ομιλίες συνδικαλιστών του ΕΚΝΛ με αγροτοσυνδικαλιστές του μπλόκου της Νίκαιας σε χώρους δουλειάς, το περσινό μεγάλο συλλαλητήριο που έγινε εδώ στην Αθήνα, που οργανώθηκε και περιφρουρήθηκε από τα συνδικάτα του ΠΑΜΕ, μαζί με την δουλειά των αγροτοσυνδικαλιστών της ΠΑΣΥ, οδήγησε στην μαζική συμμετοχή αγροτών από το μπλόκο της Νίκαιας, στις πανεργατικές απεργίες και συγκεντρώσεις του ΕΚΝΛ, με αποκορύφωμα την μαζικότατη συμμετοχή εκατοντάδων αγροτοκτηνοτρόφων με τα τρακτέρ στην μεγαλειώδη απεργιακή συγκέντρωση του ΕΚΝΛ στις 4/2/16, που συμπαρατάχθηκαν μαζί μας στον αγώνα για να μην περάσει το αντιασφαλιστικό έκτρωμα και για αποκλειστικά δημόσια κοινωνική ασφάλιση, να πληρώσει το κράτος και το μεγάλο κεφάλαιο γι’ αυτή, ενώ η προσπάθεια των συνδικαλιστικών οργανώσεων που ελέγχει ο εργοδοτικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός με επικεφαλής το Ν.Τ της ΑΔΕΔΥ, δεν κατάφερε να έχει παραπάνω από 50 μεγαλοαγρότες αγρότες από το μπλόκο των Τεμπών.
Αυτή την κοινή δράση, με βάση τα αιτήματα του κοινού πλαισίου πάλης, την επεκτείνουμε και πέρα από τις απεργίες και τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Για παράδειγμα στις 8 του περασμένου Σεπτέμβρη, το ΕΚΝΛ, συγκάλεσε πανθεσσαλική σύσκεψη με εργατικά σωματεία, αλλά και με τις Ομοσπονδίες Αγροτικών Συλλόγων της Θεσσαλίας και συλλόγους ΕΒΕ, με σκοπό να αναπτυχθεί η οργάνωση της πάλης ενάντια στην ανεργία και για την προστασία του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος από κοινού, αφού αυτά τα προβλήματα απασχολούν κάθε οικογένεια εργατών, αλλά και πολλές αγροτών και επαγγελματιών.
Αυτή η πρωτοβουλία και μια δίμηνη δράση που αναπτύχθηκε, κορυφώθηκε στην παρούσα φάση στις 2 Νοέμβρη, με ένα μεγάλο πανθεσσαλικό συλλαλητήριο στην Λάρισα, που συνδιοργανώθηκε από το ΕΚΝΛ, τις Ομοσπονδίες Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας, Καρδίτσας, Τρικάλων και πάνω από 52 σωματεία, εργατικά, συνταξιουχικά και ΕΒΕ, με αιχμή την διεκδίκηση μέτρων ενάντια στην ανεργία, την προστασία των ανέργων και του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος.
Αυτή η δράση, ξέρουμε ότι δεν είναι αρκετή για να οικοδομηθεί η κοινωνική συμμαχία, να βαθαίνει στα αιτήματα και τον προσανατολισμό, να αγκαλιάζει όλες τις πλευρές της ζωής της εργατικής-λαϊκής οικογένειας, αλλά είναι οι βάσεις που βάζουμε με την δική μας ακούραστη δράση, ως ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, που πρέπει να δυναμώσουν το επόμενο διάστημα, και από τα πάνω και στη βάση, ανάμεσα στα ταξικά Ε.Κ, τις Ομοσπονδίες, αλλά και τα σωματεία, με τις αντίστοιχες οργανώσεις της μικρομεσαίας αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων, των σπουδαστών και των γυναικών, που έχουν αγωνιστικό, αντιμονοπωλιακό, ριζοσπαστικό προσανατολισμό.
Τα προβλήματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, της ανεργίας, της προστασίας του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος, της φορολογίας, των κατασχέσεων και πλειστηριασμών της λαϊκής κατοικίας, μικροχώραφων, της κοινωνικής ασφάλισης, της υγείας, της παιδείας, του αγροτοδιατροφικού προβλήματος, της εργατικής και λαϊκής στέγης, είναι ζητήματα που απασχολούν όλους και πρέπει να αυξήσουμε τις πρωτοβουλίες μας για την ανάπτυξη της κοινής δράσης και της συμμαχία μας.
Αυτό πρέπει να ξεκινήσει από την Ε.Γ και την ΠΣΕ του ΠΑΜΕ και να αγκαλιάσει με πρωτοβουλία των συνδικάτων που συγκροτούν το ΠΑΜΕ, όλους τους κλάδους και περιοχές, που σημαίνει κάθε Ομοσπονδία, Ε.Κ, σωματεία, Επιτροπή Αγώνα, πρέπει να συζητήσει και να πάρει τέτοιες πρωτοβουλίες το επόμενο διάστημα, με σταθερότητα.
Π.χ. οι Ομοσπονδίες η οι κλαδικές και τα συνδικάτα των Τροφίμων, της ΟΕΚΙΔΕ, του Μετάλλου, των Οικοδόμων, της Χημικής Βιομηχανίας, του Επισιτισμού-Τουρισμού, του Εμπορίου, κ.α, πρέπει να πάρουν τέτοιες πρωτοβουλίες, με βάση επεξεργασμένο πλαίσιο αιτημάτων και κοινής δράσης, που θα συζητηθεί και στη βάση (σωματεία, εργαζόμενοι, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, φοιτητές).
Μπροστά στις απεργίες (24/11 και 8/12) και στις αγροτικές κινητοποιήσεις που ετοιμάζονται σε τοπικό η γενικότερο επίπεδο, πρέπει να εκφραστεί όχι απλά η αλληλεγγύη, αλλά οι κοινός αγωνιστικός βηματισμός, με μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις και των ταξικών συνδικάτων και των αγωνιστικών μπλόκων των αγροτών, των οργανώσεων αυτοαπασχολούμενων, νεολαίας και γυναικών. Οι κοινές περιοδείες, οι συζητήσεις σε συνελεύσεις, σε χώρους δουλειάς και χωριά, πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να δουλεύεται καλύτερα το κοινό πλαίσιο των αιτημάτων, αλλά και η ανάγκη της κοινής δράσης.
Χρειάζεται να δουλέψουμε καλύτερα μέσα στην εργατική τάξη και ταυτόχρονα στους μικρομεσαίους αγρότες και αυτοαπασχολούμενους, στη νεολαία, τις γυναίκες, ώστε να ξεκαθαρίζεται ότι το πρόβλημα που εμποδίζει την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία, το εκμεταλλευτικό σύστημα και οι πολιτικές των κομμάτων και της Ε.Ε, που το στηρίζουν και όχι η έλλειψη πλούτου, μέσων παραγωγής, δυνατοτήτων της επιστήμης και της τεχνικής ή οι «μαξιμαλιστικές» απαιτήσεις μας.
Τα αιτήματα και η γραμμή πάλης που έχουμε, με τις αναγκαίες αναπροσαρμογές, απαντούν στις ανάγκες των εργατών, των μικρομεσαίων αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων και όχι τις ανάγκες για αύξηση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των καπιταλιστών.
Επομένως, με κύρια δική μας ευθύνη, πρέπει να εδραιώνεται η ανάγκη της σύγκρουσης με τις αιτίες των προβλημάτων, για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας, προς όφελος των εργατών και των λαικών στρωμάτων της πόλης και του χωριού.
Πέρα από τις αντικειμενικές δυσκολίες που συναντάμε, στην προσπάθεια ανάπτυξης της κοινής δράσης και της κοινωνικής συμμαχίας, μεγάλο μέρος της ευθύνης για την καθυστέρηση που υπάρχει σήμερα, βρίσκεται στο ΠΑΜΕ και σε κάθε συνδικαλιστική οργάνωση που συσπειρώνεται σ’ αυτό, φυσικά με διαβαθμισμένο τρόπο, ανάλογα το επίπεδο της συνδικαλιστικής οργάνωσης (Ομοσπονδία, Ε.Κ, σωματείο), γεγονός που δείχνει λειψή κατανόηση της σημαντικότητας της κοινωνικής συμμαχίας, αλλά και υποτίμηση της συνθετότητας και της δυσκολίας που έχει η οικοδόμησή της.
Τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, απαιτείται να κάνουμε στροφή και σ΄ αυτό το ζήτημα, ώστε να πάψουν τα κοινά βήματα που κάναμε, να περιορίζονται συνήθως σε ορισμένες κεντρικές πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ, κάποιων Ε.Κ ή Ομοσπονδιών, μπροστά σε κινητοποιήσεις. Για να ξεπερνιούνται αυτά τα προβλήματα, χρειάζεται καλύτερη συζήτηση και σχεδιασμός δράσης στα Δ.Σ, στις Γ.Σ. όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων που είναι στο ΠΑΜΕ (Ομοσπονδιών, Ε.Κ, Σωματείων), καλύτερη επεξεργασία του περιεχομένου του κοινού πλαισίου πάλης, αλλά και των αιτημάτων και των συνθημάτων σε κάθε φάση ανάπτυξης της αντιμονοπωλιακής – αντικαπιταλιστικής κατεύθυνση της πάλης. Η πείρα από την πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Οικοδόμων με την επεξεργασία ενός κοινού πλαισίου δράσης εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, επιστημόνων του κλάδου, που συζητήθηκε μέχρι την βάση, με πολύ κόσμο και κάποιες δράσεις που αναπτύχθηκαν σ’ αυτή την κατεύθυνση, παρ’ ότι δεν είχαν συνέχεια, είναι θετικό παράδειγμα για όλους τους κλάδους και περιοχές, που πρέπει να το ακολουθήσουν με σχέδιο και επιμονή.
