Εργαζόμενες – εργαζόμενοι, άνεργοι, Νέοι και νέες
Παρακολουθούμε τη σημερινή συζήτηση στο κοινοβούλιο για την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και την προσπάθεια που γίνεται προκειμένου να πείσουν τους εργαζόμενους πως με τερτίπια και τακτισμούς μπορεί να μην ψηφιστούν τα μέτρα.
Δεν υπάρχει καμιά δύναμη πέρα και πάνω από το ίδιο το κίνημα, το βασανισμένο λαό να σηκώσει το βάρος του αγώνα και να δώσει τέλος σε αυτό το μπαράζ νέων μέτρων της σημερινής κυβέρνησης.
Δεν υπάρχει καμιά άλλη επιλογή, που θα επιβάλλει μια άλλη διαχείριση, λιγότερο καταστροφική που μπορεί να επιλέξει ο εργαζόμενος για να σώσει τον ίδιο και την οικογένειά του.
Δεν είναι καιρός για αναμονές, για αναλύσεις γύρω από το ποιο κομμάτι του πολυνομοσχεδίου της κυβέρνησης είναι λιγότερο κακό ή περιέχει μέσα ψεύτικες ελπίδες για να πάρει η εργατική οικογένεια ανάσα.
Ο ΣΕβ, οι εφοπλιστές, οι ξενοδόχοι τρίβουν τα χέρια τους γιατί στοχεύουν με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Από τη μια ξεμπερδεύουν ή μπαίνουν τα θεμέλια για την κατάργηση όσων ΣΣΕ έχουν απομείνει, με πλήρη κατάργηση της προϋπηρεσίας («τριετιών») και κάθε επιδόματος στον κατώτερο μισθό κι από τη άλλη βλέπουν τις εργοδοτικές εισφορές να μειώνονται.
Οι μεγαλέμποροι απαλλάσσονται από τον ενοχλητικό αυτοαπασχολούμενο, για να έχουν την απόλυτη κυριαρχία στην αγορά, αφού οι κατασχέσεις θα σαρώνουν για μια χούφτα ευρώ χρέος και η Κυριακή αργία θα αποτελεί παρελθόν.
Και οι σύγχρονοι δουλέμποροι, αυτούς που εμείς στον τουρισμό γνωρίζουμε καλά εδώ και πάνω από μια δεκαετία, θα βάλλουν επιτέλους χέρι και πόδι για τα καλά στο Δημόσιο.
Αυτά συνάδελφοι για τον πρωθυπουργό δεν είναι ούτε νέα μέτρα λιτότητας, ούτε ξεπέρασμα των κόκκινων γραμμών. Είναι η επιβράβευση της ΕΕ για την «αναγνώριση των επιτυχιών της χώρας» και σε αυτό είναι απόλυτα ειλικρινής. Και πώς να μην είναι όταν μέσα σε λίγα χρόνια όλες οι κυβερνήσεις έβαλαν τις βάσεις προκειμένου να στηριχτούν η ανάκαμψη και η κερδοφορία του κεφαλαίου, μέσα από μπαράζ νόμων και μέτρων που οδήγησαν το λαό σε εξαθλίωση και την εργατική τάξη όταν δεν είναι αντιμέτωπη με την ανεργία ή την απληρωσιά, να δουλεύει για ένα κομμάτι ψωμί.
Πρόκειται για την πολιτική της ΕΕ, που εφαρμόζεται με ή χωρίς μνημόνια. Αυτή την αντιλαϊκή πολιτική που δεν τολμούν να αμφισβητήσουν δυνάμεις όπως o ΣΥΡΙΖΑ γιατί τη θεωρούν αναγκαία, απαραίτητη για να γυρνά ο μύλος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Γιατί σε αυτήν πίστευαν και πιστεύουν έτσι κι αλλιώς. Και στην κρίση και στην ανάπτυξη.
- 586 ευρώ μικτά σε εποχή κρίσης, μηχανισμός κατώτερου μισθού από το 2017 -στην προσδοκώμενη ανάπτυξη δηλαδή- δίχως οικογενειακά και άλλα επιδόματα δίχως τριετίες, υπερωρίες, αποζημιώσεις, με συνέπεια να παρασύρουν και μια σειρά κλαδικές συμβάσεις προς τον πάτο.
- Τέλος της σταθερής μόνιμης δουλειάς για τους δημόσιους υπάλληλους που απολύονται αφού λήξει η περίοδος διαθεσιμότητας, με αποζημίωση που δεν θα υπερβαίνει τα 15.000 ευρώ και αντικατάστασή τους με δεκάδες ελαστικές μορφές εργασίας, με εργαζόμενους από δουλεμπορικά συνεργία.
- 2,2 δις ευρώ από τον ΟΑΕΔ μέσα στην κρίση σε εκατοντάδες προγράμματα που στέλνουν τζάμπα εργάτες στους βιομήχανους και μεγαλοξενοδόχους, 450 εκατομμύρια από το «πρωτογενές πλεόνασμα» για ελάχιστους κι αυτούς με αδιευκρίνιστα ακόμα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.
- Δηλώνουν έτοιμοι να μειώσουν από 1/7 τις επικουρικές συντάξεις και το εφάπαξ εάν υπάρχει έλλειμμα, ακόμη και σε όσους σήμερα είναι συνταξιούχοι, και το διασφαλίζουν με τη μείωση κατά 3,9% των εργοδοτικών εισφορών που θα τινάξει μια ώρα αρχύτερα τα ήδη προβληματικά ταμεία στον αέρα, δίνοντας παράλληλα ένα «δώρο» 800 εκ ευρώ στα μονοπώλια.
- Την ίδια ώρα που κινδυνεύουν χιλιάδες οικογένειες να μείνουν στο δρόμο από κατασχέσεις πρώτης κατοικίας, καταργούνται περιορισμοί για ίδρυση ξενοδοχείων, κέντρων αθλητικού και προπονητικού τουρισμού, κέντρων θαλασσοθεραπείας, συνεδριακών κέντρων, χιονοδρομικών κέντρων κά. Πάνω από 1 εκ. στρέμματα στην Πελοπόννησο μεταφέρονται στο ΤΑΙΠΕΔ προκειμένου στη συνέχεια να ιδιωτικοποιηθούν.
- Και μέσα σε όλο αυτό τον ορυμαγδό έρχονται και μια σειρά «απελευθερώσεις» σε κλάδους και τομείς της οικονομίας, όπως στο λιανεμπόριο και σε επαγγέλματα που γλίτωσαν από προηγούμενες φιλομονοπωλιακές ρυθμίσεις, για να αρθούν και τα τελευταία εμπόδια στην παραπέρα μονοπώλησή τους από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
Αν αυτά τα μέτρα συνιστούν ανάκαμψη προς όφελος του λαού, τότε μπορούμε να φανταστούμε τί θα συμβεί στην επόμενη πιο βαθιά κρίση, που θα ‘ρθει έτσι κι αλλιώς, γιατί αυτό το σύστημα δεν μπορεί να γλιτώσει από τις μεγάλες του αντιθέσεις.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Για τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, όλους εμάς που αντιπαλεύουμε το σύστημα και τους εκφραστές του, που είμαστε στην πρώτη γραμμή, έχουμε χρέος να συνεχίσουμε να δίνουμε τον αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα που επιβάλλουν.
Είναι ανάγκη οι μαζικοί απεργιακοί και άλλοι αγώνες μας, να συνεχιστούν και να κλιμακωθούν για να ορθώσει ο εργαζόμενος λαός το μπόι του, μπροστά στις νέες εξελίξεις.
Ποτέ δεν είπαμε ότι ο δρόμος της ανασύνταξης του κινήματος είναι δρόμος εύκολος, που τον περπατά κανείς ανεμπόδιστα.
Οι πλειοψηφίες εκείνες μέσα στο ίδιο το κίνημα που χτες και σήμερα αποτελούν τα δεκανίκια της εργοδοσίας και τον κομμάτων της, όσο απαξιώνονται στη συνείδηση των εργαζομένων γίνονται και πιο επικίνδυνες. Η απαράδεκτη συμφωνία ΓΣΕΕ-ΣΕΒ που την ονόμασαν σύμβαση δεν είναι παρά συμβόλαιο αμέριστης στήριξης για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, με ζεστό χρήμα στους επιχειρηματίες και υποταγή σ’ αυτό που ο ΣΕΒ είχε πει σε προηγούμενη συνάντηση, προετοιμασία για το νέο καθεστώς των εργασιακών σχέσεων.
Είναι χαρακτηριστικό, χωρίς βέβαια να μας προκαλεί καμιά έκπληξη ότι ελάχιστες ημέρες πριν την απεργία που έχει αποφασίσει η ΓΣΕΕ, δεν έχει παρθεί καμία πρωτοβουλία προετοιμασίας.
Σε ότι μας αφορά, το ΠΑΜΕ, με όλες του τις δυνάμεις, όλα τα ταξικά Συνδικάτα, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα νύχτα και μέρα, εργοστάσιο το εργοστάσιο, γραφείο το γραφείο και σε κάθε γειτονιά κάνουμε αυτό που είναι χρέος και καθήκον.
Προετοιμάζουμε την Πανελλαδική Απεργία στις 9 Απρίλη δίχως καμιά καθυστέρηση.
Οργανώνουμε το συλλαλητήριο την 1 Απρίλη αποκαλύπτοντας το χαρακτήρα της ΕΕ που είναι κόντρα στα λαϊκά συμφέροντα.
Δε μπορεί να υπάρχει άλλο αίτημα σήμερα, πέρα από την αναπλήρωση όσων χάσαμε, με ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Να γίνει καθολικό αίτημα των εργαζομένων να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι για τις συλλογικές συμβάσεις.
Εδώ και τώρα επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ ως βάση για νέες αυξήσεις και διαπραγμάτευσης. Να υπογραφούν παντού κλαδικές συλλογικές συμβάσεις.
Να σταματήσει το άθλιο καθεστώς των ατομικών συμβάσεων και ο απαράδεκτος διαχωρισμός στους μισθούς των εργαζομένων με βάση την ηλικία.
Να μην καταργηθούν τα ήδη πετσοκομμένα οικογενειακά επιδόματα, τα επιδόματα μητρότητας και τα άλλα επιδόματα του ΟΑΕΔ, ως συνέπεια της νέας μείωσης των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών
Να αυξηθούν τα επιδόματα ανεργίας. Να απλοποιηθούν οι διαδικασίες και να δίνονται σε όλους τους άνεργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Να καταργηθούν όλα τα δουλεμπορικά γραφεία. Όλοι οι άνεργοι να έχουν δωρεάν ιατρική, νοσηλευτική και φαρμακευτική φροντίδα, δωρεάν μεταφορές. Ουσιαστικά μέτρα προστασίας της μητρότητας, επαναφορά του επιδόματος τοκετού για όλες τις γυναίκες.
Να σταματήσει η άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων στα άθλια και κακοπληρωμένα προγράμματα απασχόλησης
Πλήρη κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων και των παροχών Καμία μείωση και αποκατάσταση των κύριων και επικουρικών τους συντάξεων. Eπαναφορά 13ης και 14ης κύριας και επικουρικής σύνταξης.
Καμιά απόλυση στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Να ανακληθούν οι ως σήμερα απολύσεις στο δημόσιο τομέα και να δοθούν κονδύλια για την κάλυψη των αναγκών στην Παιδεία, στην Υγεία και την Πρόνοια.
Αποκλειστικά Δημόσια – Δωρεάν Υγεία και Παιδεία.
Να σταματήσει κάθε συζήτηση για παρέμβαση του κράτους και των εργοδοτών στη συνδικαλιστική δράση και στο δικαίωμα της απεργίας.
Με αυτό το πλαίσιο καλούμε την εργατική τάξη στην απεργία στις 9 Απρίλη.
Αυτός είναι ο δρόμος ώστε να αλλάξει ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός δύναμης.
Αυτός είναι ο δρόμος ώστε να πετάξουμε από πάνω μας τα δεσμά της εκμετάλλευσης, να ανατρέψουμε τη δικτατορία των μονοπωλίων
